Nauka w parkach narodowych - od Redaktorów zeszytu.pdf

(445 KB) Pobierz
D:\kosmos\4-2002\4-2002\4-2002.VP
Tom 51, 2002
Numer 4 (257)
Strony 375–376
J OANNA P IJANOWSKA 1,2 ,B OGDAN J AROSZEWICZ 3 i B OGUMI£A J ÊDRZEJEWSKA 4
1 Uniwersytet Warszawski, Zak³ad Hydrobiologii
Banacha 2, 02-097 Warszawa
2 Krajowy Zarz¹d Parków Narodowych
Wawelska 52/54, 00-922 Warszawa
3 Bia³owieski Park Narodowy
Bia³owie¿a, Park Pa³acowy 5, 17-230 Bia³owie¿a
4 Zak³ad Badania Ssaków PAN
Bia³owie¿a, Waszkiewicza 1, 17-230 Bia³owie¿a
NAUKA W PARKACH NARODOWYCH — OD REDAKTORÓW ZESZYTU
Oddajemy do Pañstwa r¹k zeszyt KOSMOSU
pt: „Nauka wparkach narodowych”, bêd¹cy plo-
nem konferencji naukowej, która odby³a siê w
Bia³owie¿y, z okazji 80.lecia istnienia Bia³owie-
skiego Parku Narodowego, w marcu 2002 r. —
w roku og³oszonym Rokiem Puszczy Bia³owie-
skiej. Przyci¹gnê³a ona niemal 250 naukowców
z ca³ej Polski. Wyg³oszono kilkadziesi¹t refera-
tów, pokazano ponad sto plakatów. Ten zeszyt
jest zaledwie ma³¹ próbk¹ badañ, które uprawia-
ne s¹ w polskich parkach narodowych, si³ami
pracowników uniwersytetów, placówek Pol-
skiej Akademii Nauk i Jenostek Badawczo-
Rozwojowych, czêsto z udzia³em pracowników
parków narodowych, lub wrêcz samodzielnie
przez nich prowadzonych.
Badania na obszarach najcenniejszych przy-
rodniczo powinny koncentrowaæ siê na in-
wentaryzacji zasobów przyrody i na opisie spe-
cyfiki obszaru chronionego. S¹ to badania si³¹
rzeczy w wiêkszoœci opisowe, a wartoœæ ich
jest tym wiêksza, im d³u¿ej i systematyczniej s¹
prowadzone. Badania, które nie wymagaj¹ ta-
kiego szczególnego poligonu, najmniej zmie-
nionego przez dzia³alnoœæ cz³owieka, i które z
równym powodzeniem mog³yby byæ prowa-
dzone w innym terenie, powinny byæ uprawia-
ne poza granicami obszarów chronionych. Re-
gulaminy parków narodowych pozwalaj¹
zreszt¹ udostêpniæ park do badañ pod pewny-
mi tylko warunkami.
Zdecydowaliœmy siê na selekcjê artyku³ów,
które wspólnie sk³adaj¹ siê na pewien repre-
zentatywny, choæ dalece niepe³ny przegl¹d ty-
powych badañ œrodowiska abiotycznego i bio-
tycznego, jakie prowadzone s¹ na obszarach
chronionych. Zaproponowaliœmy sekwencjê
tych artyku³ów, która wiedzie od badañ œrodo-
wiska abiotycznego i badañ siedliskowych
(Stefan Cacoñ i wspó³autorzy, Barbara Kubica,
Edward Pierzgalski i wspó³autorzy, Barbara
Godzik i Krystyna Grodziñska, El¿bieta Mal-
zahn), poprzez ogniwa typowego ³añcucha po-
karmowego: od producentów (Stanis³aw Cie-
œliñski i Krystyna Czy¿ewska, Ryszard Paluch)
poprzez konsumentów (Jerzy B³oszyk i
wspó³autorzy, Andrzej Keczyñski, Wojciech
Grodzki, Janusz Gill), na szczytowych drapie¿-
cach koñcz¹c (W³odzimierz Jêdrzejewski i
wspó³autorzy). Ca³oœæ poprzedza wypowiedŸ
Ewy Symonides, G³ównego Konserwatora
Przyrody w Ministerstwie Œrodowiska, na te-
mat badañ naukowych w parkach narodo-
wych, a w œlad za ni¹ przegl¹d dokonañ dwóch
parkowych pracowni naukowych – Bia³owie-
skiego (Czes³aw Oko³ów) i Tatrzañskiego Par-
kuNarodowego (MarekKot i wspó³autorzy).
211907418.001.png
376
Nauka w parkach narodowych — od Redaktorów zeszytu
Choæ istnieje niekwestionowana potrzeba
prowadzenia badañ na obszarach chronio-
nych, której towarzyszy stale rosn¹ce nimi za-
interesowanie wielu instytucji i zespo³ów na-
ukowców, to na badania inwentaryzacyjne, o
charakterze monitoringu przyrodniczego,
trudno wygospodarowaæ œrodki bud¿etowe, i
nigdy nie by³y one i nadal nie s¹ dziedzin¹ na-
uki chêtnie finansowan¹ przez najpotê¿niej-
szych sponsorów. Nie we wszystkich parkach
poza tym s¹ pracownie naukowe, które
mog³yby naukowcom— goœciom s³u¿yæ jako la-
boratoria terenowe, a naukowcom zatrudnio-
nym w parkach — jako warsztaty pracy. Wizja
sieci takich pracowni, profilu ich specjalizacji i
struktury zatrudnienia, powinna staæ siê przed-
miotempowa¿nej dyskusji, a tak¿e rych³ych de-
cyzji. Zatrudnieni w parkach naukowcy pozba-
wieni s¹ na co dzieñ kontaktu ze œrodowiskiem
naukowym. Pracuj¹ w pewnej izolacji, z utrud-
nionymdostêpemdo bibliotek, a czêsto i do za-
sobów internetowych. Konferencja bia³owie-
ska na dobr¹ sprawê po raz pierwszy stworzy³a
okazjê do spotkania na wielk¹ skalê naukow-
ców z rozmaitych placówek naukowych pro-
wadz¹cych badania w parkach narodowych z
naukowcami zatrudnionymi w parkach naro-
dowych. Takiej platformy wymiany pogl¹dów,
wiedzy i doœwiadczeñ wczeœniej nie by³o. Na-
uka w parkach jest niedofinansowana i niedo-
inwestowana, boryka siê na co dzieñ z rozma-
itymi trudnoœciami, a na organizacjê konferen-
cji i na udzia³ wnich — zwyczajnie brakuje œrod-
ków. Nawet w naszym, „parkowym” zeszycie
proporcja pracowników parków w stosunku
do innych Autorów stanowi zaledwie u³amek
ca³oœci. Tym zeszytem Kosmosu chcieliœmy, na
potrzeby nauki i naukowców w polskich par-
kach narodowych, zwróciæ uwagê szerokiego
grona Czytelników. Nauka w parkach narodo-
wych jest potrzebna, i potrzebne jest
wspó³dzia³anie i sta³a wymiana pogl¹dów po-
miêdzy praktykami i teoretykami, pomiêdzy
naukowcami reprezentuj¹cymi ró¿ne instytu-
cje i odmienne sposoby pracy i widzenia œwia-
ta. Wobec rozproszenia parkowych œrodowisk
naukowych, wobec braku tradycji i modeli
wspó³pracy, funkcjê inicjatora i koordynatora
takich spotkañ powinien spe³niaæ Krajowy
Zarz¹d Parków Narodowych. Ten zeszyt
KOSMOSU jest plonem nieczêstej, a jak¿e po-
trzebnej (Czytelnicy zechc¹ oceniæ, czy rów-
nie¿ owocnej) wspó³pracy pomiêdzy pracow-
nikami parków narodowych, placówek nauko-
wych i KZPN. Chcielibyœmy, by to spotkanie
trójki jego redaktorów na wspólnym gruncie
sta³o siê w przysz³oœci dobrym przyk³adem dla
innych.
211907418.002.png 211907418.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin