12 rozdzial.pdf

Zbyt szybki by żyć,

zbyt młody by umrzeć

autor: klaudia7161

beta: martyska1985

Serdecznie zapraszam na 12 rozdział mojego ff^^.

Dedykuję go Wam – moim najukochańszym czytelnikom:)

Pozdrawiam i proszę o szczere komentarze;)

Rozdział 12

BPOV

Był dopiero wieczór, a ja już byłam zmęczona jak cholera. A co

najgorsze „najlepsza” część dnia miała się dopiero zacząć.

Po zjedzeniu śniadania, które składało się z dość wykwintnych

potraw takich jak: jajecznica z krewetkami czy pasty ze złotej rybki (której

nigdy bym nie tknęła; bądź co bądź, ale ta mała rybeczka niedawno co

pływała sobie w akwarium), Carlisle zażyczył sobie kawioru, a Esme wina

z najwyższej półki. Nazwy nie pamiętam, ale była tak zawiła, że się sobie

nie dziwiłam.

Nie byłam przyzwyczajona do takiego luksusu. Same te potrawy

uświadomiły mnie, że nie mam do czynienia z jakąś tam mało ważną

mafią lecz trzeba rzec, że jedną z „rodziny królewskiej” jeśli można by to

tak nazwać.

Z moją mamą i Philem jadaliśmy najzwyklejsze rzeczy typu

hamburgery, frytki, a to wszystko popijaliśmy colą.

Najwyraźniej Emmett nie mógł się od tego odzwyczaić bo

wygrzebywał krewetki z jajek. Esme patrzyła na to z przymrużeniem oka.

Najwyraźniej poznała go na tyle dobrze aby wiedzieć, że Em w sprawie

jedzenia ma swoje własne poglądy i nikt ich nie zmieni.

Ja osobiście nie miałam nic przeciwko owocom morza (no może

oprócz tej rybki) i delektowałam się smakiem krewetek. Rosalie

zdecydowała się na tą nieszczęsną pastę, tak samo jak Alice. Musiała jej

posmakować bo po chwili Jasper zawołał lokaja aby przyniósł im więcej

ponieważ dziewczyny już patrzyły po sobie ostrym wzrokiem. To było dla

mnie bardzo dziwne mogłyby się pozabijać o jakąś pastę z ryb.

Nie znałam Alice jeszcze dobrze, ale zdawała mi się osobą bardzo

wesołą i dążącą do obranego sobie po trupach celu. Ale byłam pewna, że

swoich przyjaciół i bliskich by nie zraniła.

Kiedy lokaj przyniósł tą nieszczęsną pastę Rosalie od razu po nią

sięgnęła. Ona od zawsze lubiła dość nietypowe potrawy. Ja już nie byłam

taka chętna do poznawania nowych smaków.

Po śniadaniu Alice zarządziła, że pojedziemy do Port Angeles na

„małe” zakupy. Ross od razu się zgodziła ponieważ już od dawna, czyli

kilku dni nie kupiła sobie żadnych majteczek i staniczków. Ja też byłam

chętna na tą wycieczkę bo chciałam znowu poczuć wiatr we włosach i

adrenalinę, którą odczuwałam kiedy jeździłam „owieczką”.

W kilka minut po śniadaniu Alice wygoniła nas do swoich pokoi

abyśmy się uczesały, umalowały i ubrały w coś lepszego niż ubrania, które

nosiłyśmy od kilku dni. Nie mogłam uwierzyć w to, że w zaledwie dwa

dni dowiedziałam się jednej rzeczy, która obróciła moje życie o sto

osiemdziesiąt stopni.

Weszłam do łazienki z ubraniami w ręku. Zdjęłam to co miałam na

sobie i wskoczyłam pod prysznic. Ciepła woda ukoiła moje zmysły.

Zapomniałam o wszystkich moich troskach i obawach. Nie pamiętam ile

czasu spędziłam w takim stanie odmóżdżenia, ale gdy już wyszłam

wyglądałam jak rodzynek. Zawinęłam się w ręcznik i wytarłam każdą

część mojego ciała.

Ubrałam się w wcześniej już przyszykowane rzeczy, czyli czarne

legginsy, czarną tunikę ze srebrnym nadrukiem motyla, srebrne szpilki i

czarną torebkę, a cały ten ubiór przypieczętowałam kilkoma srebrnymi i

czarnymi łańcuszkami. Umalowałam się nie zbyt mocno. Oczy

podkreśliłam tylko czarną kredką do oczu i tuszem. Włosy wcześniej

wysuszone rozpuściłam. Loki opadały zwiewnie na moje ramiona, ciągnąc

się prawie do pasa. Zawsze gdy były chociaż lekko wilgotne kręciły się.

Mnie to nie przeszkadzało, nigdy nie próbowałam tego zmienić w

przeciwieństwie do Ross.

Gdy już byłam gotowa i miałam wychodzić z pokoju, chwyciłam za

leżące kluczyki na szafeczce i skórzaną kurtkę z wyszywanym tygrysem

na plecach.

Gdy schodziłam na dół po schodach zobaczyłam przez wielkie okna,

że dziewczyny już czekają na mnie przed domem. Rose miała na sobie

krótką mini z legginsami, czarne kozaki do kolan i kurtkę. Alice siedziała

w swoim żółtym porsche ubrana w fioletową, zwiewną sukienkę oraz jak

my wszystkie czarną, skórzaną kurtkę.

Kiedy wyszłam obie posłały mi ciepłe uśmiechy, które ja

odwzajemniłam. Siadłam na mojej jedynej miłości, odpaliłam ją,

przygazowałam i ruszyłam na jednym kole spod domu. Nie wiem czy to

była tylko moja głupia wyobraźnia czy tak naprawdę było, ale zdawało mi

się, że Edward stał w oknie śmiejąc się z całych sił... moim ulubionym,

łobuzerskim uśmiechem.

Czułam się taka wolna, taka wesoła. Tego nie dało się opisać. Ta

adrenalina, która przepływała wtedy przez moją krew była taka...

podniecająca. Jedyne co sprawiało mi więcej radości były wyścigi, lecz

niestety musiałam z nich zrezygnować aby móc tu przyjechać. Oczywiście

mogłam brać udział w tych nielegalnych wyścigach, ale to nie było fair

wobec moich zasad. Niektórzy nawet mi to proponowali, mówili, że to jest

o wiele lepsze od tych zwykłych. Ma się wtedy więcej radości, większą

adrenalinę bo zaraz z zakrętu może wyjechać policja i cię złapać. Właśnie

to dla innych było kuszące, owszem, może nawet perspektywa niezłej

zabawy i szybkiej kasy mnie bardzo często nawiedzała, ale wtedy

myślałam o tym co by było gdyby był wypadek. Zginęłabym na miejscu, a

miałam dopiero siedemnaście lat i całe życie przed sobą.

Dojechałyśmy na miejsce po około dwudziestu minutach.

Wjechałyśmy na parking przed centrum handlowym o średnich

gabarytach. Rosalie była bardzo podekscytowana, Alice tak samo, a ja... ja

już zaspokoiłam swoje potrzeby.

Gdy byłyśmy w środku wchodziłyśmy chyba do każdego sklepu z

kolei. Takim sposobem Al nakupiła sobie chyba z tonę bluzek, bluz i

bluzeczek do tego kilkanaście par spodni i jeszcze więcej dodatków.

Gdybym jej nie znała, pomyślałabym, że okradła bank, ale wiedząc czym

się zajmuje nie snułam takich spekulacji. Odnosiłam także wrażenie, że

Alice ma pewien problem, problem dotyczący zakupów, ale to już nie było

moją sprawą.

Ros kupiła tylko kilka rzeczy, bo jej pełne spełnienie miało dopiero

nadejść. Otóż następnym sklepem z kolei było Victoria's Secret. Dobrze,

że tam ceny były dość wysokie, bo Ros nie miała przy sobie zbyt dużo

pieniędzy. Obawiałam się jedynie tego, że Alice może kupić dla niej kilka

staniczków jeśli jej nie wystarczy funduszy.

–Ros tylko spokojnie – powiedziałam do niej, ale najwyraźniej tego nie

słyszała bo gdy skończyłam mówić to zdanie ona znajdywała się już w

sklepie. Albo może po prostu nie chciała tego usłyszeć?

–Co jej jest? - zapytała się ze śmiechem Alice. Rose już buszowała po

sklepie i miała w koszyku kilka kompletów jej „dzieci”

–Rose ma jakby... obsesję... tak! To dobre słowo, coś w stylu twojego

uwielbienia do zakupów. Tylko, że ona to ma do „majteczek i

staniczków” jak ona to mówi – wytłumaczyłam jej

–Aha. Muszę pomóc jej się z tym zmierzyć – powiedziała rozsądnym

głosem Alice. To było dziwne.

–Jak?

–Moja terapia zawsze działa – nie wątpię, w jej przypadku tak jest.

Pomyślałam z sarkazmem. Zauważyła, że patrzę się na nią

niedowierzająco więc postanowiła zdradzić mi jej „tajemnicę”.

–Trzeba kupować więcej! - wykrzyknęła i pobiegła w stronę sklepu z

kartą kredytową w ręku. Wyglądała jak jakaś wiewiórka – saper.

–

To na pewno Ross nie pomoże, ale cóż ja na nią i Alice nie mam

szans. Nawet z ochroniarzami sklepu, którzy patrzyli się na nie jakby były

co najmniej nieźle popieprzone. Szczerze. Nie dziwiłam im się.

Ja nie mając nic lepszego do roboty podeszłam do fontanny, która

znajdowała się naprzeciwko sklepu. Zauważyłam, że niedaleko jest

lodziarnia. Otóż, moim kolejnym uzależnieniem pomijając szybką jazdę i

niebezpieczeństwo były właśnie lody. Nie pociągało mnie do narkotyków i

innych takich rzeczy, choć owszem kilka razy wciągałam heroinę. Dawało

to naprawę wspaniały odlot od rzeczywistości, ale gdy tylko Ross i moja

mama się o tym dowiedziały dostałam taki ochrzan, że ten dzień

wspominam z ostatecznością. Od razu wysłały mnie na odwyk. Wyszłam

po około dwóch tygodniach bo nie byłam bardzo uzależniona. Po tym

doświadczeniu obiecałam sobie, że kolejny raz nie spróbuję.

Kupiłam sobie dwie gałki lodów: czekoladową i sorbet malinowy.

Usiadłam z nimi na ławce i czekałam, aż dziewczyny opróżnią cały sklep.

Kiedy i one się skończyły nie miałam już nic więcej do roboty.

Dziewczyny stały już przy kasie. Widziałam podniecenie w oczach Ross,

które powoli znikało. Alice wyjęła platynową kartę, a moja przyjaciółka jej

się sprzeciwiła. Nie zbyt skutecznie, ponieważ Alice stanowczo

powiedziała jej, że to prezent dla niej i że ma go traktować jak od swojej

przyszłej szwagierki. Ross już nic więcej do szczęścia nie było potrzeba.

Wyściskała i ucałowała ją mocno, a tamta odpowiedziała jej tym samym.

Co zakupy mogą zrobić z ludzi? Zauważyłam, że Al mówi coś do Ross po

cichu, coś o mnie. Wyłapałam tyle, że mi też musi sprawić taki prezent.

Załamałam się.

Pochodziłyśmy jeszcze po mieście około dwóch godzin, a potem

wstąpiłyśmy do chińskiej restauracji. Ja miałam złe wspomnienia z rana,

więc zamówiłam tylko ganbian doujiao* i obowiązkowo sake. Musiałam

napić się czegoś mocnego bo cały czas myślałam co przyniesie wieczór z

tym debilem. Alice wzięła krewetki królewskie zapiekane z sosem

sojowym i curry, a Ross tradycyjne sushi.

Wyszłyśmy bardzo najedzone oraz spełnione tymi zakupami.

Szczerze mówiąc to cieszyłam się z tej wycieczki. Brakowało mi takiego

normalnego wypadu z przyjaciółmi. Przyjaciółmi... tak, mogę tak

*zielona fasolka smażona z papryczkami chili i kawałkami mielonego mięsa

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: