Scenariusz zajęć dydaktycznych
Grupa: 5,6-latkie
Temat: Jak pokonać strach? (W oparciu o utwór P.Bourgeois, B.Clark „Franklin boi się ciemności”)
Cele operacyjne:
· Dz. wypowiada się pełnymi zdaniami
· Dz. zna różne stany emocjonalne i potrafi je nazywać
· Dz. potrafi wskazać przyczyny swojego strachu
· Dz. wie jak sobie radzić w sytuacjach stresowych
· Dz. potrafi współpracować w grupie
Pomoce dydaktyczne:
ü Wizytówki imienne,
ü sylweta „termometru uczuć”,
ü chusta animacyjna,
ü plansze przedstawiające dzieci prezentujące różne stany emocjonalne, napisy zawierające określenia różnych emocji,
ü szklane kulki,
ü kartki papieru, mazaki. indywidualne karty pracy,
ü ilustracje różnych zwierząt ( np.ptak, pająk, pies, lew, kot, mysz, jeż); przedmiotów: ( np. nożyczki, nóż, strzykawka, buteleczka z trucizną, parasol, czapka, kubek); ludzi (pozytywne i nieprzyjemne postaci)
ü płyta z odpowiednio dobranymi utworami muzyki klasycznej
ü emblematy (symbole różnych stanów emocjonalnych, kółeczka żółte i czerwone)
Przebieg zajęć:
1. Zabawa integracyjna: „Wszyscy są”( pedagogika zabawy KLANZA)
2. Zabawa integracyjna: „Powitanie”
Dzieci witają się z kolegami starając się wypełnić polecenia nauczyciela:
ściskają dłoń jak największej ilość współuczestników zabawy, mają za zadane pogłaskać po głowie napotkanych kolegów, dotknąć nosa mijanego dziecka.
3.Zabawa integracyjna: ”Termometr uczuć”
Nauczycielka pokazuje dzieciom sylwetę termometru uczuć, na którym zaznaczone są trzy obszary: obszar oznakowany uśmiechniętą buźką- dobry nastrój, obszar oznakowany buźką obojętną i obszar oznakowany buźką smutną. Zadaniem dzieci jest wyszukanie z zestawu wizytówek imiennych swojego imienia i umieszczenie go w odpowiednim do nastroju dziecka w danej chwili na „termometrze uczuć”
4.Zagadka: Spróbuj odgadnąć temat naszych zajęć
Nauczycielka zachęca dzieci do tego aby same odgadły o czym będzie mowa na zajęciach. Ukierunkowuje dzieci zadając zagadkę: „Każdy z nas tego doświadcza, jedni częściej , inni rzadziej, jedni przeżywają to mocniej inni słabiej, nikt tego nie lubi ale jest to czasem potrzebne w życiu ” Jeśli dzieciom nie uda się odgadnąć nauczycielka obiecuje, że powrócą do tej zagadki na końcu zajęć.
5. Prezentacja opowiadania P.Bourgeois, B.Clark „Franklin boi się ciemności”
Nauczycielka odczytuje fragment opowiadania. Częściowo w czasie lektury i po jej zakończeniu zadaje dzieciom pytania dotyczące treści:
Ø Jaki problem miał mały żółwik?
Ø Jak czuł się żółwik kiedy kładł się spać do swojej skorupki?
Ø W jaki sposób żółwik chciał rozwiązać swój problem?
Ø Kogo spotkał w czasie swojej wędrówki po świecie?
Ø Czego żółwik dowiedział się wędrując po świecie?
6. Zabawa ruchowa z chustą animacyjną: „Parasol bezpieczeństwa”
Nauczyciel mówi dzieciom, że każdy w sytuacji kiedy czuje się niepewnie potrzebuje takiego miejsca gdzie mógłby się skryć przed niebezpieczeństwem
Dzieci tańczą w takt odtwarzanej muzyki z chustą. Na hasło nauczyciela: „niebezpieczeństwo” dzieci chowają się pod chustę. Na hasło: „droga wolna” dzieci kontynuują taniec.
7.Zagadki słuchowe: „Określ jak się czujesz kiedy ...”
Dzieci otrzymują dwa emblematy (czerwone i żółte kółeczko)
Nauczycielka odtwarza z magnetofonu kilka dźwięków (burza, ujadanie psa, ryk syreny okrętowej, szum morza, śpiew ptaków, wybuch). Dzieci za pomocą otrzymanych emblematów określają jak się czują kiedy słyszą taki dźwięk. Jeśli lubią słyszeć takie dźwięki podnoszą do góry żółte kółko, jeśli nie czerwony. Wybrane dzieci próbują uzasadnić swoje reakcje na analizowany temat.
8. Zabawa ruchowa: „Ludzie do ludzi”
Dzieci zastanawiają się wspólnie nad tym co należy zrobić jeśli zetkniemy się z czymś czego się boimy lub coś jest dla nas niebezpieczne? Nauczycielka tak kieruje rozmową aby dzieci doszły do wniosku, że w takich sytuacjach szukamy schronienia i opieki życzliwej osoby. Ńastępnie nauczycielka zaprasza do wspólnej zabawy. Dzieci w takt muzyki poruszają się swobodnie po sali. Na sygnał dźwiękowy ( uderzenie w talerze- niebezpieczeństwo) i hasło słowne: „Ludzie do ludzi” szybko szukają sobie pary. Następuje kilkakrotna zmiana par.
9.Zabawa dydaktyczna w małych grupach: „Co wzbudza nasz strach”
Dzieci dobierają się w cztery grupy kierując się przydzielonymi im przed zajęciami emblematami symbolizującymi różne stany emocjonalne (buźki: uśmiechnięta, smutna, przestraszona, zła). Następnie pracują w grupie wykonując powierzone im zadanie.
Grupa A (starszaki)- dzieci otrzymują dużą szarą kopertę, w której znajdują się ilustracje przedstawiające dzieci prezentujące różne stany emocjonalne oraz koperty zaadresowane do każdego dziecka indywidualnie, w których umieszczono kary pracy , dostosowane do możliwości indywidualnych każdego dziecka. Zadaniem dzieci jest odczytanie z plątaninki literowej nazw różnych emocji i ułożenie ich nazw z rozsypanki literowej, dopasowanie napisu do odpowiedniej ilustracji.
Grupa B (5-latki)- dzieci dostają szarą kopertę, w której umieszczono ilustrację przedstawiającą przestraszone dziecko i ilustracje różnych przedmiotów. Zadaniem dzieci jest wskazanie tych przedmiotów, które wzbudzają ich strach.
Grupa C (5-latki)- dzieci również otrzymują szarą kopertę z ilustracją przestraszonego dziecka i zwierzętami. Zadaniem dzieci jest wskazanie zwierząt, które wzbudzają nasz strach
Grupa D (5-latki) – jak poprzednio dzieci otrzymują szarą kopertę a wewnątrz ilustracje różnych ludzi. Dzieci mają wskazać, które osoby wzbudziłyby ich strach.
10. Zabawa dydaktyczna: „Kraina odwagi”
Nauczycielka rozkłada na podłodze chustę animacyjną. Prosi dzieci aby usiadły na brzegu chusty tyłem do środka koła. Każde dziecko dostaje kartkę papieru i przez chwilkę próbuje sobie przypomnieć sytuację kiedy się czegoś bało. Następnie na otrzymanej kartce próbuje narysować swój strach. Wybrane dzieci mówią kiedy czuły taki strach. Nauczycielka proponuje dzieciom wyprawę do krainy odwagi. Dzieci odwracają się twarzą do środka koła, siadają na chuście animacyjnej i ich pierwszym zadaniem po przybyciu do krainy odwagi jest zniszczenie „swojego strachu”. Uczestnicy zabawy i mną kartkę i wrzucają ją do umieszczonego na środku chusty kosza na śmieci, równocześnie wypowiadają zdanie :”Jestem odważny, mogę pokonać swój strach”.
Następnie nauczycielka siada w środku koła i prosi dzieci żeby wygodnie położyły się na podłodze z zamkniętymi oczami i przy dźwiękach odtwarzanej muzyki prosi dzieci:
”Pomyśl o swoim ulubionym miejscu. To może być twój pokój albo kuchnia, albo plac zabaw. Wyobraź sobie jak się uśmiechasz i jesteś spokojny w tym miejscu. Wyobraź sobie wokół siebie ludzi, których najbardziej lubisz . Zapamiętaj to miejsce. Wracaj do niego kiedy będziesz się bać.„
Dzieci otwierają oczy nauczycielka pokazuje im pudełeczko, w którym ukryła niespodziankę dla dzieci. Na zakończenie zajęć dzieci otrzymują w prezencie szklane kuleczki mocy, które mają przypominać im co należy zrobić jak poczują strach.
(Nauczycielka ponownie zadaje dzieciom zagadkę, którą podała na początku zajęć.)
viowol