Ryta (Rita) z Cascii

zakonnica, mistyczka OESA

ur. 1380 (1360?) w Raccaporene, Włochy

zm. 22 maja 1475 (1434?) w Cascii, Włochy

wzywana w sytuacjach bez wyjścia; patronka sióstr św. Ryty; wzywana w przypadku trudności egzaminacyjnych; w chorobach związanych z wysypką

i krostami.

Nowoczesny kościół wzniesiony w 1947 r. Nad małym miasteczkiem Cascia w umbryjskich górach, stał się celem tysięcy pielgrzymów. Odwiedzają oni grób św. Ryty, która spędziła tutaj 44 lata w klasztorze, zawdzięczającym jej dzisiaj swoją nazwę - Sióstr Augustianek św. Ryty - jako augustianka - eremitka (klasztor ten można zwiedzać). Ludzie gromadzą się wokół szklanej trumny świętej, umieszczonej w bogato zdobionej kaplicy z lewej strony głównej nawy kościoła. Kościół jest pogrążony w przytłumionym świetle, sprawiającym, że trumna ze szczątkami Ryty przyciąga uwagę. Do świętej kieruje się prośby o pomoc w sytuacjach bez wyjścia, ponieważ już wkrótce po jej śmierci miało dokonać się wokół jej osoby wiele znamiennych cudów (nie brak ich zresztą i w naszych czasach). Papież Leon XIII ogłosił 24 maja 1900 r. Rytę z Cascii świętą.

              Ryta przyszła na świat w 1380 r.- inne źródła podają rok 1360- w małym umbryjskim miasteczku Roccaporena koło Cascii. Wbrew swojej woli została wydana przez rodziców za mąż za człowieka, który przez cały czas ich małżeństwa traktował ją wręcz brutalnie. Piekło małżeńskie, które zresztą Ryta znosiła z niezwykłą cierpliwością i pogodą, trwało 18 lat; potem jej mąż został zamordowany. Dwaj jej synowie poprzysięgli krwawą pomstę i chcieli zabić sprawców tego okrutnego czynu. Zrozpaczona Ryta błagała Boga, by raczej zesłał śmierć na jej dzieci, niż miałyby one zrealizować swój plan. Bóg wysłuchał jej błagań: obaj młodzieńcy zmarli niebawem.

              Po tych ciosach losu Ryta postanowiła wstąpić do klasztoru Augusianek- Eremitek w Cascii. Trzykrotnie odsyłano ją z niczym, ponieważ- według opatki klasztoru- młoda wdowa nie nadawała się do życia we wspólnocie zakonnej. Legenda opowiada, że pewnej nocy ukazali się Rycie święci Jan Chrzciciel, Augustyn oraz Mikołaj z Tolentino i odprowadzili ją do klasztoru, którego drzwi otworzyły się przed nią same. Zakonnice zaniechały wtedy sprzeciwu i przyjęły Rytę do swego grona.

              Życie Ryty w klasztorze odznaczało się głęboką miłością do Ukrzyżowanego. W 1443 r., podczas wizji, otrzymała ona rany korony cierniowej, które zachowała aż do końca życia. Otrzymała też wiele innych dowodów łaski.

              Ryta z Cascii umarła 22 maja 1457r. (inne źródła podają rok 1434) w swojej klasztornej celi. Według legendy przed śmiercią miała prosić jednego ze swych krewnych o przyniesienie z ogrodu kwitnącej róży. Mimo, iż była dokuczliwa, mroźna zima, mężczyzna wrócił z piękną różą, którą znalazł na kwitnącym krzewie.

              Kult/ zwyczaje. 22 Maja poświęca się we Włoszech tzw. róże Ryty na pamiątkę cudu z różą.

              W Rzymie w 1904 roku założono bractwo pod wezwaniem św. Ryty. Przypomina o nie także instytucja charytatywna „Talleres de Santa Rita” (pracownie, warsztaty).

22 maja

Św. Ryty z Cascii, wdowy,

wspomożycielki w sytuacjach bez wyjścia

Św. Ryta urodziła się we Włoszech w roku 1360. Już jako dziewczynka prosiła rodziców, aby pozwolili jej wstąpić do klasztoru, oni jednak postanowili wydać ją za mąż.

Ryta była dobrą żoną i matką, ale jej mąż był człowiekiem o gwałtownym charakterze. W gniewie często źle traktował żonę, a dzieci wciągał na złą drogę. Ryta starała się skrupulatnie wykonywać swoje obowiązki, modliła się i często przyjmowała sakramenty.

Po dwudziestu latach małżeństwa mąż zginął pchnięty nożem; przed śmiercią okazał skruchę, co było niewątpliwie wynikiem modlitw jego świętej żony.

Wkrótce potem zmarli obaj synowie. Święta Ryta pozostała sama i bez reszty oddała się modlitwie, postom i spełnianiu dobrych uczynków. Wstąpiła do zakonu augustianek w Cascii, gdzie żyła w doskonałym posłuszeństwie, wyróżniając się wielkim miłosierdziem.

Siostra Ryta otaczała dużym kultem Mękę Chrystusa. „Pozwól mi cierpieć jak Ty, Boski Zbawco”, powiedziała pewnego dnia. Wtedy cierń korony Ukrzyżowanego spadł, raniąc ją w czoło. Głęboka rana nie chciał się zagoić, co sprawiało świętej wiele cierpień.

Umarła 22 maja 1434 roku.

Modlitwa: Boże, spraw, abyśmy dzięki modlitwom św. Ryty nauczyli się nieść nasz krzyż ożywieni tym samym duchem, co ona. Amen.