Du Brul Jack - Operacja Przystań Charona.pdf - DU BRUL Jack - dukat07

Przekład

DARIUSZ ĆWIKLAK

Redakcja stylistyczna

Marta Bogacka

Katarzyna Pietruszka

Korekta

Barbara Cywińska

Hanna Lachowska

Zdjęcie na okładce

Druk

Drukarnia Naukowo-Techniczna

Oddział Polskiej Agencji Prasowej SA, Warszawa, ul. Mińska 65

Tytuł oryginału

Charon's Landing

rights reserved.

For the Polish edition

ISBN 978-83-241-4009-1

Warszawa 2011. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o. 02-

952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63 tel.

620 40 13, 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Mojemu ojcu i bratu

za wspólną miesięczną krucjatę po Alasce,

w czasie której odwiedziliśmy każdy bar z dżinem

między Ketchikan a Point Barrow

Homer, Alaska, 17 października

Howard Small wychylił się przez burtę wynajętej łodzi i zwymio-

tował tak gwałtownie, że omal nie spadły mu okulary. Kwaśna treść

żołądka uderzyła głośno o powierzchnię wody, zwracając uwagę

załóg innych czarterowych łódek. Spojrzeli w jego stronę i wybuch-

nęli śmiechem. Howard splunął kilka razy, na próżno próbując po-

zbyć się niesmaku, po czym się wyprostował. Rękawem parki otarł

gruzełkowate brązowe smugi z ust, oparł głowę o kadłub z włókna

szklanego i jęknął.

- Chryste, Howard, jeszcze nawet nie odcumowaliśmy. Nie mów,

że już masz chorobę morską - naśmiewał się z niego Jerry Small,

kapitan łodzi rybackiej.

Byli kuzynami, ale z wyglądu różnili się jak dzień i noc. Howard,

o kilka lat młodszy, przedwcześnie wyłysiał, Jerry zaś wciąż miał

burzę szpakowatych włosów. Howard był delikatniejszej budowy i

wyglądał na mola książkowego, Jerry miał ostrzejsze rysy i twarz

ogorzałą od słońca i wiatru, a do tego solidną sylwetkę i ponad sto

dziesięć kilo wagi.

- To nie moja wina, Jerry. To przez tego sadystę - odparł Ho

ward, machając niepewnie ręką w stronę drugiego pasażera dzie

więciometrowej łodzi. - Jeszcze cztery godziny temu piliśmy tequilę

w Salty Dog Saloon.

Pasażer po drugiej stronie pokładu uśmiechnął się jak Kot z

Cheshire. Niedbale opierał się o burtę. Jedną nogę położył na ławce,

a drugą przyciągnął do piersi, obejmując zniszczonymi dłońmi

zgięte kolano. Nosił wytarte dżinsy, prostą czarną bluzę i skórzaną

kurtkę lotniczą. Na nogach miał porządne, ale mocno już znoszone

trapery. Wyglądał, jakby spał w ubraniu, ale miał w sobie szorstką

elegancję w takim stopniu, w jakim eleganckie mogą być most lino-

wy czy wysoka tama.

Choć spał zaledwie kilka godzin i wchłonął potężną ilość alkoholu,

patrzył przenikliwym i skupionym wzrokiem. Oczy miał w niezwykłym

odcieniu szarości, spoglądały twardo, ale zarazem przyjaźnie i z uśmie-

chem. Była w nich wciągająca głębia, która przykuła uwagę Jerry'ego.

Z trudem odwrócił wzrok.

- Wiem, czego ci trzeba. - Drugi pasażer spojrzał na swój ze

garek TAG Heuer i zerknął na poranną zorzę. - Tak jak myślałem,

w Oslo właśnie mają happy hour.

Z plastikowej lodówki na pokładzie wyjął dwie butelki alaska

pale ale i rzucił jedną Howardowi.

- Nie ma to jak klinik. - Uśmiechnął się, odkręcając kapsel z

najzacniejszego jego zdaniem piwa na świecie.

- O wpół do piątej nad ranem to nie klinik, tylko następna ko-

lejka - narzekał Howard, ale otworzył piwo i pociągnął długi łyk.

- Lepiej?

- Lepiej.

- Cumy dziobowe odwiązane, tato. W drogę. - Nastoletni syn

Jerry'ego Smalla wyglądał jak większa kopia ojca. Chłopiec, a właś-

ciwie już mężczyzna, miał co najmniej metr dziewięćdziesiąt i barki

jak byk. Młodzieńcza twarz nieco kontrastowała z potężną sylwetką.

- Odwiązuj cumę rufową, John - odparł Small, a wielki zamon-

towany na rufie silnik Chevroleta ożył z warkotem.

John odwiązał ostatnią linę łączącą łódź z brzegiem i wskoczył

na pokład „Morskiego Tancerza". Jak na poobijaną łajbę, która

przeżyła niejedną alaską zimę, nazwa była bardzo poetycka. Dwaj

pasażerowie weszli za kapitanem i jego synem do otwartej z jednej

strony kabiny, dającej jakie takie schronienie.

Jako pierwsza łódź z małej flotylli w Homer wypłynęli na po-

szukiwanie halibuta, ogromnej żerującej przy dnie ryby, podobnej

do flądry. Choć sezon się już kończył, Jerry zapewnił swoich pasa-

żerów, że doprowadzi ich w miejsce, gdzie będą mogli złowić trochę

tych potworów. Po prawej burcie minęli jedną z największych na-

turalnych mierzei na świecie. Ze spokojnych wód Płycizny Cooka,

gdzie prąd z zatoki Alaska napotykał prąd z Cieśniny Szelichowa, z

wód morza wyłaniał się długi na półtora kilometra fragment lądu,

tak wąski, że z jednego brzegu na drugi można by dorzucić piłeczką

baseballową. W pobliżu tego spiczastego przedłużenia północnego

wybrzeża półwyspu Kenai znajdowało się jedno z najlepszych na

świecie łowisk łososia i halibuta. A na samej mierzei gniazdowało

ogromne stado bielików amerykańskich, które żerowały wokół wy-

sypiska śmieci przy sennym miasteczku.

„Morski Tancerz" opłynął wierzchołek mierzei. Po lewej w mdłym

świetle przedświtu wznosił się mroczny cień gór Kenai. Słońce obja-

Du Brul Jack - Operacja Przystań Charona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: