Miss Arizona 17.pdf

A UTOR : D OMIOLE ã HTTP :// CHOMIKUJ . PL / DOMIOLE

Rozdział 17

Gdy obudziłem się następnego dnia, po raz pierwszy w mojej karierze jurora

wiedziałem, Ŝe dzisiaj dostaję nową grupę. Wstałem wcześniej, przygotowując

się do dnia i czekając na nową listę.

Tym razem Siobhan przysłała jakiegoś chłopaka z obsługi z kopertą, ale nie

miałem jej tego za złe.

Edward, proszę cię, opanuj się jeszcze przez jakiś czas. Za tydzień będzie ich juŜ tylko

połowa.

Siobhan

Zaśmiałem się lekko z jej liściku i odłoŜyłem go, przeglądając listę i

natychmiast natrafiając na jej imię. Arizona, piąta na liście. Uśmiechnąłem się i

wziąłem kartki z pytaniami, po czym wyszedłem z pokoju.

Na dole byłem wcześniej, ale nie stanowiło to dla mnie problemu. To był mój

dobry dzień i miałem świetny humor. Poukładałem sobie wszystkie kartki na

biurku i usiałem, porządkując rzeczy z zeszłego tygodnia. Byłem

podekscytowany ujrzeniem Belli na moich zajęciach. Stąd nie mogła mi uciec.

Muszę takŜe przyznać, Ŝe byłem ciekawy jej odpowiedzi.

Nie wiem ile czekałem, ale po jakimś czasie zaczęły się juŜ schodzić

kandydatki. Patrzyłem jak sala zapełnia się kobietami, patrzącymi na mnie ze

strachem w oczach i niemal wywróciłem oczami.

Naprawdę jestem taki straszny?

Dzień dobry, panie Cullen. – Jakiś głos przyciągnął moją uwagę i spojrzałem

przed siebie, zauwaŜając wysoką kobietę o bladej cerze i długich blond włosach,

wpadających w róŜ. ZauwaŜyłem jej skąpy ubiór i to, jak starała się zwrócić na

siebie moją uwagę i stłumiłem prychnięcie. – Tanya Denali, Miss Alaska.

~ 2 ~

Witam – uścisnąłem jej rękę, nie chcąc być niegrzecznym i uśmiechnąłem się.

Nic nie było w stanie zepsuć mi dobrego humoru, a juŜ na pewno nie jakaś Miss

… co to było?

Co jakiś czas obrzucałem spojrzeniem salę, czekając na pojawienie się Belli,

gdy tymczasem truskawkowa blondynka opowiadała mi o czymś, czego nawet

w zasadzie nie słuchałem. Jednak pilnowałem się i rzucałem jej uśmiechy, które

chyba przekonały ją, Ŝe jednak byłem zainteresowany.

Jakby się zastanowić, to nawet była ładna i prawdopodobnie przejdzie do

następnego etapu, ale mnie nie interesowały kandydatki.

No, moŜe oprócz jednej.

Na tą myśl rozejrzałem się po sali jeszcze raz, w końcu ją zauwaŜając. Bella

wpatrywała się w drzwi jakby czekając na czyjeś przybycie, a ja nie mogłem

oderwać od niej wzroku.

Była zdenerwowana? Nie wyglądała. Bała się? Niee.

Rozejrzała się po pomieszczeniu, a ja obserwowałem jak jej włosy falują z

kaŜdym najdrobniejszym ruchem, a jej oczy błądzą po ścianach i fakturze sufitu.

Zrozumiałem wtedy, Ŝe zrobię wiele, by znów odzyskać nasze dobre stosunki.

No co? Czy tak nie będzie bezpieczniej niŜ obsesyjnie gapić się na nią w kaŜdym

momencie?

Panie Cullen? – piskliwy głosik znowu zwrócił moją uwagę. – Zgadza się pan?

Tak, tak – przytaknąłem, mimo Ŝe nawet nie wiedziałem o co pytała. –

Wybacz, muszę zacząć zajęcia.

Dziewczyna z wyjątkowo szerokim uśmiechem przytaknęła i wróciła na

miejsce, a ja odetchnąłem z ulgą i spojrzałem na moją nową grupę.

Nazywam się Edward Cullen. Witam wszystkich na moich zajęciach.

~ 3 ~

LeŜałam w łóŜku dłuŜej niŜ to było całkowicie konieczne. Nie miałam siły

wstać i zmierzyć się z dzisiejszym dniem. Perspektywa zajęć z Edwardem była

przytłaczająca. Bałam się upokorzenia, jego ciągłych prób pogodzenia się i

swoich własnej reakcji.

Z łóŜka zwlokły mnie Alice i Rosalie, które wpadły do mojego pokoju,

martwiąc się o moje zdrowie i samopoczucie. Chyba chodziło im o wczorajsze

wyjście.

Alice utonęła w mojej szafie. Mogłam wybrać sobie ubrania sama, ale patrzenie

na nią tak podekscytowaną i szczęśliwą było czystą przyjemnością. Natomiast

Rosalie rozłoŜyła się na moim łóŜku i zaczęła robić coś na mojej komórce.

Więc dzisiaj zajęcia z Cullenem? – rzuciła Rose, wciąŜ wpatrując się w ekran

komórki.

Niestety – wybełkotałam, wyglądając z łazienki.

On wcale nie jest taki zły, Bello – zawołała Alice. – Wczoraj odkryłyśmy, Ŝe

jest człowiekiem.

Po jej wyjściu powiedział, Ŝe na konkursie wszystko zostaje po staremu –

powiedziała Rosalie.

Tak, ale mimo to, wciąŜ odkryłyśmy, Ŝe ma ludzką naturę – zaśmiała się Alice.

– Dotychczas wszyscy myśleli, Ŝe jest na baterie.

Rosalie wzruszyła ramionami, a ja zaczęłam się ubierać, starając się nie myśleć

o ich słowach.

Jak ma dobry dzień to nawet nie komentuje – dodała Al.

NiewaŜne – rzuciłam. – Chodźcie juŜ.

Zanim zdąŜyły zaprotestować poszłam do przedpokoju. Nawet nie sprawdzałam

czy za mną idą, chociaŜ byłam pewna, Ŝe tak było. Cisza w windzie było trochę

przytłaczająca, ale nie chciałam z nimi teraz rozmawiać. Pewnie myślały, Ŝe tak

bardzo boję się Cullena.

~ 4 ~

CóŜ, moŜe tak było?

Bałam się tego, co zrobi, jego nieprzewidywalnego zachowania i przyciągania,

które nie pozwalało mi przejść obok niego obojętnie.

Nawet nie wiem kiedy znalazłam się przed jego salą. Stałam przed wejściem,

wahając się. Inne kandydatki omijały mnie i wchodziły do środka, a ja stałam

jak idiotka, czekając na przypływ odwagi.

Naprawdę ci się poprzewracało w głowie, Bell. Czego się boisz, dziewczyno?

Kiwnęłam głową do własnej podświadomości i zrobiłam krok w stronę wejścia.

Sala nie róŜniła się niczym od dwóch poprzednich. Po prawej stronie stały rzędy

krzeseł, część z nich juŜ zajęta, a po prawej stało biurko ze stosem kartek.

On teŜ tam był. Edward opierał się swobodnie o biurko i wyglądał … jak

zwykle. Jedyne co niszczyło ten idealny obrazek to stojąca przed nim Tanya.

Dziewczyna trzepotała zalotnie rzęsami i ruszała swoim nadmiernie

wyeksponowanym ciałem przed jego oczami.

Ku mojemu zdziwieniu, Edward uśmiechał się do niej. Znając Tanya’e juŜ jakiś

czas, mogłam z czystym sumieniem stwierdzić, Ŝe nie uśmiechał się z powodu

jej inteligentnych wypowiedzi.

Dlaczego się uśmiechasz, Edwardzie Cullenie?

Przewróciłam tylko oczami. MoŜe chciał zaciągnąć kolejną Miss do łóŜka. Jego

sprawa. Wybrałam sobie jedno z krzeseł na początku i usiadłam, zakładając

nogę na nogę.

Jeszcze przez chwilę wpatrywałam się w drzwi, patrząc jak kolejne uczestniczki

wchodziły do środka, zanim nie przerwał mi jego aksamitny głos.

Witam wszystkich na moich zajęciach – powiedział Edward, przyciągając

moją uwagę. Wróciłam do świata Ŝywych. Krzesła obok mnie były juŜ zajęte, a

sam Cullen stał na środku. – Dla niektórych z was jestem ostatnim z jurorów,

który was uczy. Za tydzień staniecie przed milionem ludzi i odpowiecie na

przygotowane pytania, które zadecydują o waszej przyszłości. Nie traćmy więc

czasu i zaczynajmy.

Edward wziął do ręki jakąś kartkę, po czym zerknął na nią i wyczytał pierwsze

nazwisko. Tanya wyszła na środek, zupełnie zrelaksowana i uśmiechała się do

~ 5 ~

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: