Inżynieria chem. i proces. 67str.PDF

(2518 KB) Pobierz
Inżynieria Chemiczna i Procesowa, dawniej inżynieria chemiczna, nauka techniczna, która wykorzystując metody i wiedzę z zakres
INŻ YNIERIA CHEMICZNA I PROCESOWA
YNIERIA CHEMICZNA I PROCESOWA
Prof. dr hab. Leszek CZEPIRSKI
AKADEMIA GÓRNICZO HUTNICZA
WYDZIAŁ ENERGETYKI I PALIW
WYKŁAD (15 godz.)
Piątek, 9.45 – 11.15, B-3, s. 320
8.10.2010
15.10.2010
22.10.2010
29.10.2010
5.11.2010
19.11.2010
26.11.2010
3.12.2010
INŻ YNIERIA CHEMICZNA I PROCESOWA
YNIERIA CHEMICZNA I PROCESOWA
IN
IN
Prof. dr hab. Leszek CZEPIRSKI
AKADEMIA GÓRNICZO HUTNICZA
WYDZIAŁ ENERGETYKI I PALIW
434915522.001.png
III r. PiE
INŻYNIERIA CHEMICZNA I PROCESOWA (Procesy przenoszenia pędu)
Przepływ płynów.
Podstawowe pojęcia dotyczące przepływu płynów (ilościowe określanie przepływu, przepływ
ustalony i nieustalony). Bilans masowy przepływu płynów doskonałych i rzeczywistych (równanie
ciągłości strumienia). Bilans energetyczny strumienia (równanie Bernoulli’ego dla płynów
doskonałych i rzeczywistych). Graficzna interpretacja równania Bernoulli’ego. Zastosowania
równania Bernoulli’ego (ustalony i nieustalony wypływ cieczy ze zbiorników, czas opróżniania
zbiorników o różnym kształcie, uogólnione równanie Bernoulli’ego).
Rodzaje przepływów (ruch laminarny i burzliwy, liczba Reynoldsa jako kryterium ruchu płynu,
rozkłady prędkości płynu w rurociągu). Opory przepływu płynu. Równanie Darcy-Weisbacha.
Współczynnik oporu dla ruchu uwarstwionego i burzliwego. Przepływ w gładkich przewodach
cylindrycznych. Promień hydrauliczny i zastępcza średnica rurociągu. Opory lokalne w czasie
ruchu płynów w przewodach. Przepływ przez rury szorstkie, przewężenia, kolana i zawory.
Przepływ przez wężownice. Długość zastępcza rurociągu. Całkowity opór przetłaczania. Obliczanie
przepustowości rurociągu (wzór Pohlego). Obliczanie rurociągu dla płynów ściśliwych - przepływ
izotermiczny i adiabatyczny. Optymalna średnica rurociągu. Wpływ efektów cieplnych na opory
przepływu.
Procesy dwufazowe ciało stałe - płyn.
Ruch cząstek stałych w polu sił masowych i odśrodkowych. Opór ośrodka. Opadanie grawitacyjne.
Wzory Stokesa, Allena i Newtona na prędkość opadania. Graniczne średnice opadających cząstek
dla trzech zakresów opadania. Uproszczona metoda obliczania prędkości opadania i średnicy
opadającej cząstki. Opadanie zakłócone. Zastosowanie praw opadania w procesach rozdziału
układów ciało stałe – płyn (klasyfikacja hydrauliczna, odpylanie gazów, sedymentacja naturalna i
wymuszona).
Przepływ płynu przez warstwę usypanego materiału stałego. Powierzchnia właściwa ziarna,
porowatość złoża, średnica zastępcza i kształt ziarna. Opory przepływu płynu przez złoże
ziarnistego materiału. Fluidyzacja. Minimalna i maksymalna prędkość fluidyzacji, ekspansja złoża,
transport pneumatyczny i hydrauliczny.
Filtracja (opór filtracji, równanie Rutha, filtracja przy stałej i zmiennej grubości warstwy osadu).
Przepływ dwufazowy gaz - ciecz przez nieruchome wypełnienie. Charakterystyka wypełnień.
Zastępcze liczby Reynoldsa. Dozwolona prędkość przepływu fazy gazowej. Spadek ciśnienia fazy
gazowej na wypełnieniu zraszanym cieczą.
Przepływ gazu przez warstwę cieczy (barbotaż). Ruch pęcherzyków gazu w cieczy. Barbotaż
swobodny i łańcuchowy. Wyznaczanie prędkości i średnicy pęcherzyka w barbotażu łańcuchowym.
Powierzchnia kontaktu faz i straty ciśnienia przy barbotażu. Pienienie i zachłystywanie przy
barbotażu.
LITERATURA
1. Z.Kembłowski, S.Michałowski, C.Strumiłło, R.Zarzycki, Podstawy teoretyczne inżynierii
chemicznej i procesowej, WNT W-wa 1985.
2. Zbiór zadań z podstaw teoretycznych inżynierii chemicznej i procesowej, (praca zbiorowa pod
redakcją T.Kudry), WNT W-wa 1985.
3. S.Wroński, R.Pohorecki, Termodynamika i kinetyka procesów inżynierii chemicznej, WNT W-
wa 1979.
4. S.Wroński, R.Pohorecki, J.Siwiński, Przykłady obliczeń z termodynamiki i kinetyki procesów
inżynierii chemicznej, WNT, W-wa 1979.
5. K.F.Pawłow, P.G.Romankow, A.A.Noskow. Przykłady i zadania z zakresu aparatury i inżynierii
chemicznej, WNT W-wa 1988.
6. W.Ciesielczyk. K.Kupiec, A. Wiechowski, Przykłady i zadania z zakresu inżynierii chemicznej i
procesowej, cz. I, II, skrypt Politechniki Krakowskiej. 1989.
7. Zadania rachunkowe z inżynierii chemicznej, (pr. zbiorowa pod red. R.Zarzyckiego), PWN W-
wa 1980.
8. M.Serwiński, Zasady inżynierii chemicznej i procesowej, WNT W-wa 1982.
9. Podstawowe procesy inżynierii chemicznej. Przenoszenie pędu, ciepła i masy, (pr. zbiorowa pod
red. Z.Ziółkowskiego), PWN W-wa 1982.
10. J.Ciborowski, Inżynieria chemiczna. Inżynieria procesowa, WNT W-wa 1973.
11. J.Ciborowski, Podstawy inżynierii chemicznej, WNT W-wa 1965.
12. C.O.Bennet, J.E.Myers, Przenoszenie pędu, ciepła i masy, WNT W-wa 1967.
13. R.Koch, A,Noworyta, Procesy mechaniczne w inżynierii chemicznej, WNT W-wa, 1995.
14. A.Selecki, M.Gradoń, Podstawowe procesy przemysłu chemicznego, WNT W-wa 1985.
15. A.Kozioł, Kinetyka procesów, mechanicznych, cieplnych i dyfuzyjnych, (skrypt Politechniki
Wrocławskiej), 1979.
16. J.Pikoń, Aparatura chemiczna, PWN W-wa 1983.
Co to jest Inżynieria Chemiczna?
Zwykle uważa się, że początki ludzkiej twórczości giną w pomrokach dziejów. Z historią
inżynierii chemicznej jest inaczej. Można dość dokładnie określić miejsce, czas i okoliczności jej
narodzin.
Chociaż przemysł chemiczny jest znacznie starszy niż wiele innych, inżynieria chemiczna nie
istniała, jako oddzielna dyscyplina, aż do dwudziestego wieku. Aby to wyjaśnić, musimy się
przenieść do wieku dziewiętnastego. W Niemczech sporą tradycję miał już przemysł związków
organicznych. Od połowy osiemnastego wieku intensywnie rozwijano tam m.in. produkcję
barwników. Dodajmy - metodą okresową.
W 1811 roku Flesnel otrzymał NaHCO 3 wg reakcji leżącej u podstaw amoniakalnej metody
produkcji sody. Okazało się jednak, że znajomość samej reakcji chemicznej nie wystarczyła do
opracowania procesu technologicznego, który składa się z szeregu operacji termodynamicznych,
kinetycznych, hydrodynamicznych, cieplnych itp.
Droga od laboratorium Flesnela do skali przemysłowej była wielką szkołą pokory dla
chemików. Dopiero w 1865 roku Solvayowi udało się uruchomić w Belgii fabrykę do produkcji
sody według chemicznej koncepcji Flesnela. Instalacja, którą stworzył była świetnym przykładem
zastosowania zaawansowanych idei inżynierii chemicznej. Przeważyły względy procesowe nad
czystym chemizmem; mówi się bowiem o metodzie Solvaya, a nie Flesnela.
Wydawać by się mogło, że to właśnie Europa, powinna być kolebką nowej dyscypliny nauk
technicznych. Tak jednak się nie stało. Dlaczego?
Ludzie kształtujący ówczesny niemiecki przemysł chemiczny byli głównie praktykami, nie
zainteresowanymi w ilościowej analizie istoty procesów leżących u podstaw stosowanych
technologii. Niemiecka tradycja przemysłowa stawiająca na produkcję drobnych chemikaliów
organicznych, praktycznie aż do I wojny światowej, też nie stworzyła bodźca do rozwoju inżynierii
chemicznej.
Trend masowej produkcji przemysłowej zaczął zapowiadać nadejście nowego spojrzenia na
procesy technologiczne. Inicjatywę przejęły Stany Zjednoczone. To tam, a nie w Europie,
postawiono na przemysłowe zastosowanie idei, które potem na długo stały się obowiązującymi
kanonami inżynierii chemicznej. Koncepcja trafiła na podatny grunt. Metody i pojęcia rodzącej się
nowej dyscypliny, zaczęły rozwijać się razem z amerykańskim przemysłem. Uruchomiono potężne
rządowe programy badań eksperymentalnych m.in. w: Columbia University, Massachusetts
Institute of Technology, University of Michigan.
W roku 1908 powstał American Institute of Chemical Engineers (AIChE). Pierwsi studenci
inżynierii chemicznej słuchali niezwykle "spersonalizowanych" i zróżnicowanych wykładów
Chandlera, Nortona, Thorpa, Wittakera, Walkera. i Whita. W dużym stopniu były one oparte na
studium technologii chemicznej. Z upływem czasu rosła jednak potrzeba unifikacji pojęć i
programów.
Na zjeździe AIChE w 1922 roku zaaprobowano pojęcie operacji jednostkowej . Idea nasuwała
się sama. Każdy, dowolnie skomplikowany proces technologiczny, przebiegający w dowolnej skali,
da się rozłożyć na pewne składowe, takie jak: przepływy płynów przez rurociągi, filtracja,
sedymentacja, odparowanie, destylacja, rektyfikacja, absorpcja, ekstrakcja, adsorpcja, suszenie,
krystalizacja, sublimacja oraz liczne procesy chemiczne z towarzyszącymi im zjawiskami ruchu
masy i ciepła. Każdy ciąg technologiczny jest zatem zbudowany z pewnej sekwencji operacji
jednostkowych, jak z klocków Lego. Idea ta była potem rozwijana przez dziesięciolecia, z
pożytkiem dla inżynierii chemicznej i jej użytkowników.
Pojęcie operacji jednostkowej było pierwszym owocem unifikacji metod badawczych
inżynierii chemicznej. Było też jej pierwszym poziomem.
Z chwilą lepszego poznania operacji jednostkowych okazało się, że nie stanowią one
wyodrębnionych jednostek. Innymi słowy, nie są „klockami elementarnymi”. Operacje jednostkowe
zaczęto traktować jako specjalne przypadki lub kombinacje przenoszenia pędu , przenoszenia
ciepła lub dyfuzyjno-kinetycznego ruchu masy . Przykładowo: destylacja jest połączeniem
wspomnianego ruchu masy i ciepła, a filtracja - specjalnym przypadkiem przepływu. Z kolei proces
w reaktorze chemicznym łączy w sobie elementy przepływu płynu, dyfuzyjnego ruchu masy oraz
transportu ciepła.
Było to myślenie twórcze i brzemienne w skutkach. Mniej więcej od roku 1950 (wtedy
powstało światowe czasopismo Chemical Engineering Science ) obserwuje się stopniowe
odchodzenie od koncepcji operacji jednostkowych na korzyść idei zjawisk przenoszenia. W miejsce
ujęć empirycznych - dominujących w „epoce operacji jednostkowych” zaczęto wprowadzać opisy
ilościowe oparte na prawach zachowania i na znajomości mechanizmów rządzących procesami.
„Klockami elementarnymi” okazały się zjawiska leżące u podstaw wszelkich procesów fizycznych i
chemicznych.
Takie podstawowe podejście do zjawisk przenoszenia i procesów chemicznych oznacza, iż
wagi nabrała ich analiza matematyczna. To z kolei stworzyło ogromne możliwości przewidywania
właściwości technologicznych i ekonomicznych dowolnie zaprojektowanych procesów lub ich
ciągów poprzez symulacje komputerowe.
Konsekwencje tej unifikacji są dziś wyraźnie widoczne w intensywnie poszerzającym się obszarze
zainteresowań inżynierii chemicznej. Dziś nikt nie kwestionuje jej obecności w biotechnologii,
zagadnieniach ochrony środowiska, produkcji leków, żywności, paliw, dopalaczy samochodowych,
elektronicznych układów scalonych i sztucznej nerki.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin