Sny o stali - Glenn Cook.pdf - Czarna kompania - Torentos.pl

Glen Cook

Kroniki Czarnej

Kompanii

Tom Pi ty

Sny o Stali

Tłumaczył: Jan Karłowski

Rozdział 1

Min ło sporo czasu. Wiele si zdarzyło i wiele zatarło w mej pami ci. Wci

si natykam na nieistotne szczegóły, a umkn ło mi tak wiele wa nych wydarze .

O niektórych dowiaduj si wył cznie z trzeciej r ki, wiele innych mog si

jedynie domy la . Jak cz sto moi wiadkowie oszukiwali samych siebie?

Póki nie zostałam skazana na t przymusow bezczynno , nie przyszło mi do

głowy, e zaniedbaniu uległa wa na tradycja - nikt nie zapisuje dokona

Kompanii. Zadr ałam. Postanowiłam sama wzi pióro do r ki, cho zdało mi si

to nieco zarozumiałe. Nie jestem historykiem, nie jestem nawet pisarzem. Z

pewno ci nie mam takiego oka, ucha ani takich zdolno ci jak Konował.

Ogranicz si wi c do przedstawiania samych faktów, tak jak je pami tam.

Mam nadziej , e tej opowie ci nie ubarwi zanadto okoliczno , i jestem jedn z

jej głównych postaci, ani to, co mnie w tym czasie spotkało.

Pragn si wi c niniejszym usprawiedliwi , e zgodnie z tradycj Kronikarzy,

którzy byli przede mn , to uzupełnienie Kronik Czarnej Kompanii nazw Ksi g

Pani.

- Pani, Kronikarz, Kapitan

Rozdział 2

Wysoko nie była dobra. Odległo skrajnie du a. Ale Wierzba-Łab d

wietnie rozumiał, co si tam, w oddali, dzieje.

- Skopi im tyłki.

Armie cierały si ze sob pod bramami miasta Dejagore, po rodku kolistej,

otoczonej wzgórzami równiny. Łab d oraz trzej jego towarzysze patrzyli.

Klinga chrz kni ciem przyznał mu racj . Cordy Mather, najstarszy

przyjaciel Łab dzia, nie powiedział nic. Czubkiem buta zdrapywał mech

porastaj cy skał .

Armia, której ołnierzami kiedy byli – przegrywała.

Łab d i Mather byli biali, brunet i blondyn, pochodzili z Ró , miasta

poło onego na północy, oddzielonego siedmioma tysi cami mil zabójczej ziemi

Klinga był czarnym olbrzymem o niepewnym pochodzeniu, niebezpiecznym,

małomównym człowiekiem. Kilka lat wcze niej Łab d i Mather wyci gn li go z

paszcz krokodyli. Przylgn ł do nich. We trzech stanowili zespół.

Łab d kl ł cicho, nieprzerwanie, w miar jak sytuacja na polu bitwy si

pogarszała.

Czwarty m czyzna nie nale ał do zespołu. Nie przyj liby go, nawet gdyby si

zgłosił na ochotnika. Ludzie nazywali go Kope . Oficjalnie piastował stanowisko

marszałka broni Taglios, miasta-pa stwa, którego armia wła nie przegrywała

bitw . W rzeczywisto ci był jego nadwornym czarodziejem. Ciemny jak orzech,

mały człowieczek, którego sama obecno na tym wiecie starczała, by

wyprowadzi Łab dzia z równowagi.

- To tam, to jest twoja armia, Kope . - warkn ł Wierzba - Je eli oni

przegraj , ty przegrywasz razem z nimi. Załó si , e Władcy Cienia z lubo ci

poło na tobie swoje łapy. - Na polu bitwy wyły i huczały czary - By mo e

zrobi z ciebie marmolad . Chyba, e ju wcze niej postanowiłe si wycofa .

- Daj spokój, Wierzba. - powiedział Mather - Nie widzisz, e co robi. Łab d

spojrzał na kokosowego karzełka.

- Jasna sprawa. Ale co?

Kope przymkn ł powieki. Mamrotał co i mruczał pod nosem. Czasami jego

głos trzeszczał i jakby skwierczał, niczym boczek na nadmiernie rozgrzanej

patelni.

- Nie robi nic, by pomóc Czarnej Kompanii. Przesta gada do siebie, stara

raszplo. Mamy problem. Naszych chłopców wdeptuj wła nie w ziemi .

Spróbujesz odwróci t sytuacj , zanim przeło ci przez kolano?

Starzec otworzył oczy. Spojrzał na równin . Wyraz jego twarzy nie

wskazywał na szczególne zadowolenie. Łab d w tpił, by oczka małego czubka

były jeszcze na tyle dobre, eby wyodr bni szczegóły. Ale z Kopciem nigdy nie

wiadomo. U niego wszystko było tylko mask i pozorem.

- Nie b d idiot , Łab d . Jestem tylko jeden, zbyt mały i zbyt stary. Tam

masz Władców Cienia. S w stanie rozdepta mnie jak karalucha.

Łab d nie przestawał si denerwowa i kl . Ludzie, których znał, gin li.

Kope warkn ł.

- Wszystko, na co mnie sta wszystko, na co sta któregokolwiek z nas to tylko

przyci gni cie ich uwagi. Naprawd chcesz, eby Władcy Cienia zdali sobie

spraw z twojej obecno ci?

- To jest tylko Czarna Kompania, co? Wzi li swoj fors i zaryzykowali?

Nawet je li czterdzie ci tysi cy Taglian miałoby zgin wraz z nimi?

Usta Kopcia skurczyły si na kształt zwi dłej, małej liwki. Na równinie

ludzkie morze obmyło pagórek, gdzie po raz ostatni zatkni to sztandar Czarnej

Kompanii. Przypływ zmył go w kierunku wzgórz.

- Nie b dziesz przypadkiem zadowolony ze sposobu, w jaki wszystko poszło,

prawda? - W głosie Łab dzia zabrzmiały niebezpieczne tony, ju nie szydził.

Kope był zwierz ciem politycznym, gorszym od krokodyla. Krokodyle mog

sobie zjada swe młode, ale ich zdrady s mo liwe do przewidzenia.

Cho w ciekły jak diabli, Kope odpowiedział głosem niemal e czułym.

- Osi gn li wi cej, ni li si nam niło.

Równin pokrywały ciała martwych i umieraj cych ludzi i zwierz t. Oszalałe

słonie bojowe miotały si , całkowicie niezdolne do opanowania. Tylko jeden

legion taglia ski zachował jeszcze sw integralno . Wyr n ł sobie przej cie do

bram miasta, a potem osłaniał ucieczk pozostałych ołnierzy. Nad obozem

wojskowym, poło onym po przeciwnej stronie miasta, rozbłysły płomienie.

Kompanii udało si jeszcze zaszkodzi swoim pogromcom.

Kope rzekł na koniec.

- Przegrali bitw , ale uratowali Taglios. Zabili jednego z Władców Cienia, a

pozostałym uniemo liwili atak na Taglios. Pozostałych przy yciu ołnierzy b d

musieli wykorzysta do odbicia Dejagore.

- Wybacz, je li mo esz, ale nie ta cz z rado ci z tego powodu. - warkn ł

Łab d - Lubiłem tych chłopców. Nie podoba mi si sposób, w jaki umy liłe

sobie ich wystawi .

Nerwy Kopcia były na wyczerpaniu.

- Oni nie walczyli o Taglios, Łab d Chcieli nas wykorzysta , aby przebi si

przez Ziemie Cienia do Khatovaru. Mogło to si okaza gorsze ni panowanie

Władców Cienia.

Łab d potrafił rozpozna racjonalizacj , kiedy na ni natrafił.

- A poniewa nie mieli zamiaru liza twoich butów, nawet je li chcieli

uratowa wasze dupy przed Władcami Cienia, doszedłe do wniosku, e wygodnie

b dzie pozwoli im tu zosta . ałosne, powiadam. To doprawdy byłoby pyszne

przedstawienie, widzie , jak ta czysz, gdyby jednak zwyci yli, a ty musiałby

wypełni swoj cz umowy.

- Daj spokój, Wierzba - powiedział Mather. Łab d nie zwrócił na uwagi.

- Nazwij mnie cynikiem, Kope , ale zało si o wszystko, co zechcesz, e ty i

Radisha od samego pocz tku kombinowali cie, jak ich wypieprzy . Co? Nie

mogli cie pozwoli , by prze lizn li si chyłkiem przez Ziemie Cienia? Ale

wła ciwie dlaczego nie, do diabła? Tego nigdy nie rozumiałem.

- To si jeszcze nie sko czyło, Łab d . - powiedział Klinga - B d cierpliwy.

Kope te kiedy zapłacze.

Pozostali zapatrzyli si na . Odzywał si tak rzadko, e kiedy ju otworzył

usta, wiedzieli, i nale y słucha tego, co mówi. Co on wiedział?

- Dostrzegłe co , co mi umkn ło? - zapytał Łab d .

- Cholera jasna, uspokoicie si wreszcie? - warkn ł Cordy.

- A dlaczego, u diabła, miałbym si uspokoi ? Cały przekl ty wiat pełen jest

zdradzieckich starych skunksów, takich jak Kope . Roluj nas wszystkich od

chwili, kiedy bogowie wymy lili czas. Spójrzcie na t mał ciot . Skamle, jak to

si musi ukrywa , by nie pozwoli , aby Władcy Cienia dowiedzieli si o nim. Ja

uwa am, to znaczy, e nie ma jaj. Ta Pani wiecie, kim ona była? Ona ma jaja. W

wystarczaj cym stopniu, eby stawi im czoło. Kiedy tylko si troch

zastanowicie, zrozumiecie, e płaciła wi cej i cz ciej, ni temu staremu czubkowi

kiedykolwiek przyszłoby do głowy.

- Uspokój si , Wierzba.

- Uspokój si , do cholery. To nie w porz dku. Kto musi powiedzie takim jak

ten starym ramolom, eby poszli pieprzy kamienie.

Klinga ponownie chrz kn ł z aprobat . Ale Klinga nie lubił nikogo, kto miał

władz .

Łab d , w istocie znacznie spokojniejszy, ni okazywał, zauwa ył, e Klinga

ustawił si w taki sposób, eby unieszkodliwi czarodzieja, gdyby ten zechciał

narobi im kłopotów.

Kope u miechn ł si .

- Łab d , swego czasu my wszyscy, stare skunksy, byli my takimi młodymi

krzykaczami jak ty. Mather wszedł mi dzy nich.

- Dosy !

Zamiast si kłóci , pomy lcie lepiej, jak st d uciec, zanim ten cały bigos nas

ogarnie - Ostatki bitwy dotarły wła nie do podnó a wzgórz - Mo emy zebra

garnizony z miast na północy i zgromadzi wszystkich przy Ghoja.

- No - Łab d przystał na to bez entuzjazmu - Mo e kto z Kompanii to ju

zrobił - Obrzucił Kopcia ponurym spojrzeniem.

Stary wzruszył ramionami.

- Je eli komu si uda wydosta , b dzie mógł stworzy prawdziw armi . Tym

razem czasu b dzie dosy .

- Owszem. A je li Prahbrindrah Drah i Radisha rusz swoje tyłki, mo e uda

im si zaci gn kilku prawdziwych sprzymierze ców. Mo e tym razem znajd

czarodzieja, który b dzie miał włosy na dupie. Takiego, który nie sp dził całego

ycia, chowaj c si po krzakach.

Mather zacz ł ju schodzi po zboczu wzgórza.

- Chod , Klinga. Niech si kłóc .

Po chwili ciszy Kope odezwał si pojednawczo.

- On ma racj , Łab d . Zostawmy to.

Wierzba odgarn ł z twarzy długie złote włosy i spojrzał na Kling . Tamten

ruchem głowy wskazał konie stoj ce za wzgórzem.

- W porz dku. - Rzucił ostatnie spojrzenie na miasto i równin , gdzie poległa

Czarna Kompania. - Ale co słuszne, to słuszne, a podło pozostanie podło ci .

- A co praktyczne, to praktyczne, a co potrzebne, konieczne. Chod my.

Łab d ruszył za innymi. Zapami ta sobie t uwag . Zdecydowany był mie

ostatnie słowo.

Sny o stali - Glenn Cook.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: