Ryzl Milan - Parapsychologia praktyczna.pdf - Parapsychologia - legrant

MILAN RYZL

PARAPSYCHOLOGIA PRAKTYCZNA CZYLI NATURALNE METODY POBUDZANIA SZÓSTEGO

ZMYSŁU

(ASW Training. Psi-Methoden zur Weckung und Aktivierung des Sechsten Sinnes / wyd. orygin.:

1975)

Inne ksiąŜki Milana Ryzla wydane dotychczas w

Polsce:

TELEPATIA I JASNOWIDZENIE

JASNOWIDZENIE W HIPNOZIE

PARAPSYCHOLOGIA: FAKTY I OPINIE

ROZDZIAŁ 1

Nieograniczone mo Ŝ liwo ś ci człowieka

Nadci ą ga duchowa rewolucja

W czasach współczesnych, w dobie dominacji techniki – niemal niedostrzegalnie nadchodzi cicha

rewolucja. Coraz więcej ludzi odwraca się od świata zewnętrznego, świata materialnego sukcesu i

udaje się na poszukiwanie świata wewnętrznego – wyŜszych przeŜyć duchowych.

Daje się to zauwaŜyć we wzrastającym zainteresowaniem okultyzmem i czarną magią, a przede

wszystkim – róŜnymi formami medytacji i eksperymentowaniem na odmiennych stanach świadomości.

TakŜe w dziedzinie religii odchodzi się od skostniałych zasad, co znajduje swój wyraz w szybkim

rozprzestrzenianiu się nowych ruchów religijnych i filozofii.

Takie okresy intensywnych rozwaŜań duchowych miały miejsce równieŜ w dalekiej przeszłości i

oddziaływały przez wieki na kolejne pokolenia. Obecna epoka daje się porównać z czasem

duchowego fermentu we wschodnim rejonie Morza Śródziemnego, kiedy to w zniszczonym cesarstwie

Aleksandra Wielkiego powstały warunki do narodzin i rozprzestrzenienia się chrześcijaństwa; lub z

dobą renesansu, gdy przemiany światopoglądowe doprowadziły do rozwoju nowoczesnej nauki, a

dziedzictwo odrodzenia uformowało naszą obecną cywilizację. Powinniśmy liczyć się z tym, Ŝe w

najbliŜszych dziesięcioleciach będzie miała miejsce duchowa rewolucja o podobnym znaczeniu.

Rozwój drzemi ą cych w nas sił

Naszą epokę określa się mianem wieku techniki: atomu, komputerów i lotów kosmicznych. Jednak

pod tymi zewnętrznymi formami kryje się, jak sądzę, waŜniejsza charakterystyka współczesności, a

mianowicie nowe podejście do badania i rozwijania sił ukrytych w ludzkim umyśle – przede wszystkim

zaś duŜych moŜliwości tkwiących w określonym stanie ducha, jakimi są trans lub ekstaza. Od

niepamiętnych czasów oba te stany uwaŜano za nienaturalne, gdy w rzeczywistości są one tak

naturalne, jak czuwanie i sen, a dokładnie mówiąc – jest to stan graniczny między czuwaniem a snem.

Taki stan umysłu moŜe być spowodowany przez hipnozę, medytację lub inne ćwiczenie duchowe.

Czasami stan taki moŜna osiągnąć podczas spontanicznej percepcji pozazmysłowej (pp) lub

mistycznych i religijnych przeŜyć.

W tym duchowym stanie granicznym leŜy rozwiązanie problemu, w jaki sposób naleŜy kontrolować

pp (percepcję pozazmysłową). Ludzie współcześni nie mogą na Ŝyczenie wprowadzać się w stan pp,

aczkolwiek kaŜdy z nas ma zdolność pp – nie posiadamy jednak wystarczającej dyscypliny duchowej,

aby kontrolować swoje myśli i wprowadzać się w stan umoŜliwiający pp.

Umiej ę tno ść tak prosta, jak czytanie czy pisanie

MoŜemy sądzić, Ŝe jeśli nauczymy się kontrolować wszystkie czynniki wpływające na działanie pp,

pewnego dnia metody tej będzie się nauczać w szkołach, tak jak dziś czytania i pisania. Szerokie

stosowanie pp jako świadomie chronionej, naturalnej umiejętności wpłynie z pewnością głęboko na

Ŝycie wszystkich ludzi. W wielu dziedzinach Ŝycia zaleŜnych dziś od techniki będzie się obserwować

dąŜenie do jej eliminacji i opieranie się wyłącznie na odpowiedniej koncentracji duchowej.

Kontrolowana pp moŜe stanowić równieŜ źródło głębokich przeŜyć religijnych.

Drogą do tych wszystkich dokonań jest odpowiednia dyscyplina umysłowa – czyli odpowiednio

skuteczne myślenie. Dotąd uczono nas myślenia zgodnego z kryteriami logiki i rozumu. Teraz musimy

nauczyć się myśleć efektywnie równieŜ i w innych wymiarach.

Jest to cel, do którego dąŜyli mędrcy i ludzie światli wszystkich epok, jednak droga do niego była

trudna, często pokonywana po omacku. Dzisiaj moŜna przyspieszyć ten proces dzięki postępowi

nowoczesnej nauki, moŜna takŜe uczynić go wydajniejszym i bardziej opłacalnym.

Percepcja pozazmysłową jest najcenniejszym darem stanu granicznego naszej świadomości. Stan

ten otwiera równieŜ inne moŜliwości. Badania nad hipnozą wykazały, Ŝe sugestie podane ludziom w

transie hipnotycznym głęboko oddziałują na ich organizm. Mogą one spowodować zmiany

psychologiczne motywacji lub nastroju. Mogą równieŜ wpływać na charakter i sposób postępowania

człowieka. Co więcej – hipnoza jest w stanie wywołać takŜe funkcjonalne zmiany w organizmie:

wpływać na szybkość tętna, skład krwi, sekrecję płynów itd. Sugestie hipnotyczne mogą oddziaływać

na krwiobieg lub na funkcjonowanie organów wewnętrznych, takich jak: nerki, Ŝołądek, jelita i gruczoły.

Mogą równieŜ powodować trwałe zmiany w Ŝywej tkance – np. pobudzać i przyspieszać procesy

zdrowienia.

Odpowiednia dyscyplina duchowa to klucz do ujawnienia róŜnorakich uzdolnień, m.in. pp, a więc

telepatii i jasnowidztwa, uzdrawiania, intuicji, inspiracji artystycznej, uzdolnień twórczych oraz

rozwiązywania problemów i umiejętności działania; to klucz do bardziej szczęśliwego, pełnego

sukcesów Ŝycia.

Niektóre z wymienionych aspektów zostaną omówione w następnych rozdziałach niniejszej pracy.

ROZDZIAŁ 2

Szósty zmysł

Pomyłka przeszło ś ci

Od wieków pp uznawano za nadnaturalną siłę ludzi światłych lub niebezpieczne wyobraŜenia

niepoprawnych marzycieli. W świetle najnowszych wyników badań to osobliwe zjawisko jawi się jako

całkowicie naturalne i prawidłowe. Pragnę zwrócić uwagę Państwa na to, iŜ o ile pp moŜe wydawać

się dziś czymś dziwnym, o tyle nie jest ona bardziej tajemniczym zjawiskiem natury niŜ magnetyzm,

elektryczność, światło lub świadomość.

Przyznaję, iŜ nie wiemy jeszcze dokładnie, co to jest pp, ale w innych dziedzinach nauki bywa

podobnie: fizycy nie znają istoty siły ciąŜenia, istoty elektronów, biolodzy nie znają istoty Ŝycia, a

psycholodzy istoty świadomości. Wiemy jednak, iŜ w kaŜdym z podanych wyŜej przykładów chodzi o

naturalne procesy, mieszczące "się w schemacie wszechświata. Człowiek będzie mógł je zrozumieć,

gdy posiądzie o nich wystarczającą wiedzę.

Dawniej ludzie wyjaśniali zjawiska natury odwołując się do religii, traktując je jako objawienia woli

bogów lub innych niezwykłych istot. Wynikało to z niewiedzy. Dziś postrzegamy piorun nie jako znak

rozgniewanego Boga, lecz jako gwałtowne wyładowanie elektryczności, przed którym potrafimy juŜ

chronić nasze domy i w pewnym sensie wykorzystujemy jego siłę w Ŝyciu codziennym – wytwarzamy

w siłowniach prąd elektryczny. Gdy chcemy ustrzec się epidemii – nie liczymy na opatrzność boŜą,

lecz zapobiegamy jej poprzez szczepienia ochronne (a jednak tam, gdzie brakuje wiedzy medycznej i

lekarstw, ludzie modlą się, chcąc oddalić epidemie, tak jak my uciekamy się do modlitwy w

przypadkach, gdy współczesna medycyna jest bezsilna). Postęp nauki przyczynił się niewątpliwie do

demistyfikacji tzw. niezwykłości oraz do odebrania tajemniczej otoczki okultyzmu zagadkowym do tej

pory zjawiskom, kontrolowania i wykorzystywania ich dla dobra człowieka.

Naturalny dar nowego czasu odkrywców

Patrząc z perspektywy historii – to, co odnosiło się do zjawisk natury, dotyczy równieŜ pp. Nie

rozumiemy jeszcze do końca tego zjawiska, co wynika z naszej niewystarczającej wiedzy.

Przekonamy się jednak, Ŝe nasza – choć mozaikowa – wiedza na temat pp pozwala juŜ na

wyciągnięcie jednoznacznych wniosków, a wraz ze wzrostem jej poziomu zarysowuje się coraz

wyraźniej uchwytny schemat regularności, który pozwala Ŝywić nadzieję, iŜ – wcześniej czy później –

będziemy mogli kontrolować to zjawisko (tak jak w przeszłości nauczyliśmy się panować nad innymi

zjawiskami natury).

Percepcja pozazmysłowa nie jest sygnałem od kapryśnych, niezwykłych istot, bogów; nie jest

wynaturzeniem lub chorobą – jest naturalnym darem, który być moŜe otrzymaliśmy wszyscy

(aczkolwiek nie w jednakowym stopniu i często moŜe on być nie zauwaŜony). Jedyny problem leŜy w

tym, aby tę drzemiącą zdolność obudzić, wydobyć na światło dzienne i umieć stosować.

Parapsychologia – dziedzina nauki zajmująca się pp – jest nauką nową, dopiero rozwijającą się.

Stawia ona pierwsze, niepewne kroki wkraczając na teren nauki, jako całkowicie nie zbadaną “ziemię

niczyją". Gdy inne nauki przyrodnicze osiągnęły juŜ poziom technicznej zastosowal-ności i naukowcy

mogą juŜ bez ryzyka prowadzić dalsze rutynowe badania w dobrze wyposaŜonych laboratoriach, w

parapsychologii, z konieczności, panuje wciąŜ jeszcze bohaterski duch pionierski. Jest to duch tych

czasów, gdy zdobycie wiedzy było największą motywacją naukowca, gdy uprawiało się naukę dla

siebie i dla wiedzy.

Ta romantyczna atmosfera nadaje parapsychologii szczególny urok. Przywodzi na myśl czasy

odkrywców; gdy Maria Skłodowska-Curie prowadziła badania nad pierwiastkami promieniotwórczymi,

w starej szopie mieszczącej ubogie laboratorium próbowała wyizolować rad; gdy pionier archeologii

Heinrich Schliemann porzucił dobrze prosperujące przedsiębiorstwo, by podąŜyć za młodzieńczym

marzeniem i znając jedynie dokładnie dzieło Homera wyruszył na poszukiwanie legendarnej Troi – i

znalazł jej ruiny. Przypominają się czasy początków nowoczesnej medycyny, gdy “łowcy mikrobów" z

bohaterskim poświęceniem poszukiwali naukowej prawdy. Joseph Goldberger, szukając namacalnego

dowodu na to, ze pellagra nie jest chorobą zakaźną, lecz wynika z niedoboru witamin, zmieszał z

mąką ekskrementy chorego na pellagrę i zaŜył powstałe w ten sposób tabletki (udział w tym

eksperymencie brała równieŜ jego Ŝona). Gdy stary prof. Pettenkofer chciał dowieść, Ŝe podobnie jest

z cholerą, połknął jej zarazki (odkryte przez Roberta Kocha) i przeŜył tylko dlatego, Ŝe był –

przypadkiem – na nią uodporniony.

W połowie drogi

Podczas kaŜdego odkrycia, w kaŜdej dziedzinie nauki, moŜemy wyróŜnić trzy charakterystyczne

fazy:

1. odkrycie zjawiska;

2. osiągnięcie wystarczającej kontroli nad tym zjawiskiem, umoŜliwiającej powtórzenie go w

laboratorium;

3. praktyczne wykorzystanie zjawiska w warunkach opłacalności ekonomicznej.

Oto kilka przykładów takich zjawisk:

Dla ludzi Ŝyjących w jaskiniach poŜar lasu był inspiracją wynalezienia prymitywnego sposobu

rozniecania ognia – a dalej – wynalezienia zapałek i skonstruowania pieca.

Odkrycie właściwości antybiotycznych pleśniaków to w konsekwencji wyizolowanie penicyliny i

ujawnienie jej leczniczego działania oraz wytwarzanie penicyliny i jej wszechstronne zastosowanie w

medycynie.

Odkrycie podstawowych zasad aerodynamiki umoŜliwiło skonstruowanie i lot pierwszego samolotu

braci Wright oraz powstanie nowoczesnego lotnictwa.

Odkrycie podstawowych własności prądu elektrycznego zainspirowało Edisona do skonstruowania

pierwszej Ŝarówki, co wpłynęło na powstanie nowoczesnego przemysłu oświetleniowego.

Wynalezienie soczewki oraz określenie własności srebra umoŜliwiło odkrycie światłoczułości

bromku srebra – stało się fundamentem nowoczesnego przemysłu fotograficznego.

W badaniach nad pp minęliśmy pierwsze stadium – dostarczamy dowodów na istnienie zjawiska i

zmierzamy do stadium drugiego. Postępu nie da się powstrzymać. Następnym krokiem będzie

zastosowanie pp w Ŝyciu codziennym.

Czym jest, a czym nie jest pp

Po tym wprowadzeniu musimy wyjaśnić, czym jest, a czym nie jest pp. W tym celu przyjrzyjmy się

relacjom, jakie zachodzą pomiędzy człowiekiem i światem zewnętrznym. PoniŜszy szkic pomoŜe nam

to zobrazować:

Człowiek swoim działaniem wpływa na środowisko, jednocześnie sam jest pod wpływem wydarzeń

dziejących się w jego otoczeniu. Zmysły ludzkie w tym wzajemnym oddziaływaniu odgrywają

decydującą rolę. Człowiek przyjmuje ze środowiska sygnały zawierające informacje o róŜnych

wydarzeniach poprzez zmysły wzroku, słuchu, węchu, dotyku, smaku i wiele innych, mniej znaczących

– np. zmysł równowagi. Przyzwyczailiśmy się do twierdzenia, Ŝe zmysły są jedynym przekaźnikiem

informacji ze świata zewnętrznego.

Obraz ten jest w duŜej mierze prawdziwy, gdy dotyczy naszego codziennego Ŝycia – ale nie jest to

obraz do końca prawdziwy. W ostatnich latach nauka dowiodła, Ŝe posiadamy jeszcze jeden dobrze

rozwinięty zmysł, ale moŜe go skutecznie uŜywać niewielu ludzi, zresztą bardzo rzadko i tylko w

odpowiednich warunkach. Ta szczątkowa, uśpiona zdolność bywa często kapryśna. Nie znamy

bowiem wszystkich uwarunkowań, niezbędnych do jej działania (a jeśli nawet niektóre znamy – często

nie moŜemy ich osiągnąć). MoŜna jej istnienie wszakŜe udowodnić; potencjalnie drzemie w kaŜdym z

nas i objawia się tylko wtedy, gdy spełnimy określone warunki.

Zdolność postrzegania rzeczy ze świata zewnętrznego za pomocą zmysłu, pracującego poza

normalnymi kanałami zmysłowymi zazwyczaj nazywa się percepcją pozazmysłową. Od czasów

najdawniejszych do teraźniejszości, w ciągu całej pisanej historii ludzkości obserwowano tę zdolność.

Forma jej występowania w poszczególnych okresach i u róŜnych ludów była w zasadzie taka sama.

Ś wiadkowie historii

Przykładem działania pp moŜe być historia, jaka zdarzyła się chłopcu imieniem Aristokritos.

Chłopiec ten skoczył (lub spadł) ze skały do morza i nie wrócił na brzeg – zniknął. Jego ojciec spał w

świątyni w Epidauros (starogreckie święte miejsce, sławne z uzdrowień i jasnowidzeń, których

doznawali pielgrzymi śpiący w świątyni) i miał wizję senną, w której zobaczył dobrze znane mu

miejsce. Po powrocie ze świątyni znalazł tam syna.

Pewna kobieta szukała skarbu, który przed nią schował jej zmarły mąŜ. We śnie Bóg powiedział jej,

Ŝe skarb zostanie odnaleziony w określonym dniu, w południe we lwie. l rzeczywiście: skarb był

zakopany w miejscu, na które w południe oznaczonego dnia padł cień kamiennego lwa.

Na tej samej zasadzie, na której dziś wielu wróŜbitow, jasnowidzów, chiromantów lub "duchowych

doradgów" róŜnej maści zarabia na swe utrzymanie, demonstrując (lub tylko udając) umiejętność pp –

w dawnych czasach działały wyrocznie. Często były to szacowne instytucje, z których rad korzystali

nawet najpotęŜniejsi władcy. O sztuce prorokowania napisano wtedy grube księgi (m.in. pisał o tym

rzymski mąŜ stanu i słynny mówca – Cycero).

Jeśli uznamy za prawdziwe przekazy Starego Testamentu, to najstarszą historyczną wiadomość o

parapsychologicznym zjawisku tłumaczenia snów proroczych przez Józefa (Genesis 37 i 41) naleŜy

datować na ok. 1700 lat przed Chrystusem. Wiele “cudów" MojŜesza (ok. 1200 lat przed Chrystusem)

przypomina zastosowanie sugestii i hipnozy, dzięki którym – jak wiemy – mogą się aktywizować siły

parapsychologiczne (i laska przemienia się w węŜa lub woda w krew – Exodus 4). Papirus Ebersa z

XVI w. p.n.e. potwierdza tezę, Ŝe juŜ w staroŜytnym Egipcie znano hipnozę. Sposób, w jaki MojŜesz

wydobył wodę ze skały (Exodus 17, 6; nr 20, 11), przypomina pracę róŜdŜkarza; oczywiście MojŜesz

był przede wszystkim przywódcą politycznym i prawodawcą – tak jak prorocy Starego Testamentu byli

bardziej politykami i kaznodziejami niŜ rzeczywistymi prorokami czy wróŜbitami.

Pierwszy historyczny król śydów – Saul (ok. 1000 lat przed Chrystusem) przed wojną z Filistynami

radził się rzekomo jakiejś wieszczki (1 Samuel 28, 7 – 19). Z biblijnego tekstu wywnioskować moŜna,

Ŝe swego czasu wróŜenie było dość powszechne i tamte praktyki niewiele róŜniły się od dzisiejszych.

PoniŜsze wersety (1 Samuel 10, 6 i 10) przypominają nam coś, co dzisiaj moŜna zaobserwować

podczas seansów spirytystycznych: “Zstąpi na ciebie duch Jahwe; takŜe ty z nimi znajdziesz się w

proroczym natchnieniu i przemienisz się w innego człowieka [...]. Popatrz – spotkała go gromada

proroków i duch Boga zstąpił na niego, takŜe on w ich środku wpadł w prorocze natchnienie". Wiele

rozdziałów ze Starego i Nowego Testamentu stanie się bardziej zrozumiałymi, gdy rozpatrzymy je z

punktu widzenia parapsychologii.

W niektórych świątyniach pradawnych ludów (Babilończycy, Chaldejczycy, Hetyci, Etruskowie i

inni) stosowano liczne sposoby prorokowania, z których nie wszystkie mogą być uznawane za

skuteczne nośniki pp. Babilończycy i Hetyci wróŜyli głównie z wnętrzności zwierząt ofiarnych, z lotu

ptaków i na podstawie “wypowiedzi starej kobiety". Hetycki tekst opisuje, z jaką dokładnością,

stosowano te metody, by dowiedzieć się, czy król Nering, który postanowił pojechać do miasta, za

sprawą gniewnych bogów zachoruje na malarię, i jakie modły mogłyby owych bogów przebłagać.

W świetle nowoczesnej parapsychologii – proroctwa “starej kobiety" to najprawdopodobniej nośniki

prawdziwych zdolności pp. Prorokująca “stara kobieta" Babilończyków i Hetytów była

najprawdopodobniej wzorcem dla wieszczów innych starych ludów. Słowo “sibylle" pochodzi od

babilońsko-asyryjskiego sibu lub sibtu, oznaczającego starego męŜczyznę lub starą kobietę.

Indoeuropejskie dołączenie “i" wskazuje na zdrobnienie lub formę pieszczotliwą. Pierwotne znaczenie

słowa “sibylle" to “mała stara dama".

Ryzl Milan - Parapsychologia praktyczna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: