Godzina święta – Czas Wielkiego Postu
WOBEC POKUSY
Modlitwa
Śpiew: O zbawcza Hostio lub inny śpiew.
P: Bądź uwielbiony, nasz Boże i Panie. Klękamy przed Tobą, gdyż jesteś wielki. Niebo i ziemia ogarnąć Cię nie zdołają, umysły anielskie i ludzkie nie pojmą Twojej tajemnicy, zastępy stworzeń widzialnych i niewidzialnych, nie wypowiedzą do końca Twojej wszechmocy. Choć wobec Twego nieskończonego majestatu człowiek jest prochem i pyłem, to jednak Twoja miłość wyniosła go do godności uczestnictwa w Twoim życiu. Kruche naczynie napełniłeś boskimi skarbami. Słabe ludzkie serca uczyniłeś świątynią Twego Ducha.
Prowadzeni przez tego Ducha pragniemy przeżyć tę świętą godzinę w szczególnym zjednoczeniu z Tobą, nasz Panie i Zbawicielu. Pragniemy być blisko Ciebie, gdy w Ogrójcu toczysz trudną, wewnętrzną walkę. Chcąc ją lepiej zrozumieć i głębiej przeżyć, udajemy się najpierw na pustynię, dokąd wyprowadził Cię Duch, abyś był kuszony przez diabła. Wsłuchujemy się jeszcze raz w ewangeliczny opis, który Kościół przypomniał nam w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu.
L1: Z Ewangelii św. Marka (1,12-13): „Duch wyprowadził Go na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu”.
P: Duch, który Ciebie, o Panie, wyprowadził na pustynię, prowadzi również każdego z nas. Daje nam siły, abyśmy weszli w ciszę pustyni, gdzie samotnie przebywasz na modlitwie i poście. W tej godzinie czuwania my również odchodzimy od codziennych spraw. Nasze myśli i nasze serca kierują się ku Tobie. Chcemy być z Tobą we wszystkim, co przeżywasz.
L2: Św. Łukasz Ewangelista piszę, że „diabeł, po kuszeniu na pustyni, odstąpił od Ciebie, Jezu, aż do czasu” (por. Łk 4,13). Była wielka pokusa na pustyni, a potem jeszcze większa na Golgocie. Intencja Kusiciela jest zawsze taka sama. On usiłuje Cię odwieść od posłuszeństwa Ojcu i odwrócić Twoją uwagę od człowieka, który potrzebuje pomocy. On chce, abyś zajął się tylko zaspokajaniem własnych potrzeb, przede wszystkim tym, aby wygodnie urządzić się na tej ziemi. Trudna była walka z Kusicielem, który na pustyni proponował Ci z pozoru dobre działania, ale jeszcze trudniejsze było zmaganie się z nim, gdy po zakończeniu publicznej działalności, stanąłeś w obliczu bezmiaru męki, samotny i niezrozumiany przez ludzi. Był to czas Ogrójca. Wtedy na Twoim czole pojawił się pot z kroplami krwi, a w serce wkradł się lęk. Pragniemy w dzisiejszym czuwaniu ogarnąć myślą i modlitwą te dwa szczególne miejsca pokusy. Prowadź nas, Jezu, mocą swego Ducha. Prosimy Cię o to w cichej modlitwie.
P: Prośmy teraz wspólnie o łaskę zjednoczenia z Jezusem w Jego modlitwie i poście na pustyni, a także w walce duchowej, jaką przeżywa w Ogrójcu. Módlmy się słowami litanii do imienia Jezus.
L2: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Jezu, usłysz nas, Jezu, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Jezu, Synu Boga żywego,
Jezu, odblasku Ojca,
Jezu, jasności światła wiecznego,
Jezu, królu chwały,
Jezu, słońce sprawiedliwości,
Jezu, Synu Maryi Panny,
Jezu najmilszy,
Jezu przedziwny,
Jezu, Boże mocny,
Jezu, Ojcze na wieki,
Jezu, wielkiej rady zwiastunie,
Jezu najmożniejszy,
Jezu najcierpliwszy,
Jezu najposłuszniejszy,
Jezu cichy i pokornego serca,
Jezu, miłośniku czystości,
Jezu, miłujący nas,
Jezu, Boże pokoju,
Jezu, dawco żywota,
Jezu, cnót przykładzie,
Jezu, pragnący dusz naszych,
Jezu, Boże nasz,
Jezu, ucieczko nasza,
Jezu, Ojcze ubogich,
Jezu, skarbie wiernych,
Jezu, dobry pasterzu,
Jezu, światłości prawdziwa,
Jezu, mądrości przedwieczna,
Jezu, dobroci nieskończona,
Jezu, drogo i życie nasze,
Jezu, wesele Aniołów,
Jezu, królu Patriarchów,
Jezu, mistrzu Apostołów,
Jezu, nauczycielu Ewangelistów,
Jezu, męstwo Męczenników,
Jezu, światłości Wyznawców,
Jezu, czystości Dziewic,
Jezu, korono wszystkich Świętych,
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Jezu.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Jezu.
Od zła wszelkiego, wybaw nas, Jezu.
Od grzechu każdego,
Od gniewu Twego,
Od sideł szatańskich,
Od ducha nieczystości,
Od śmierci wiecznej,
Od zaniedbania natchnień Twoich,
Przez tajemnicę świętego Wcielenia Twego,
Przez Narodzenie Twoje,
Przez Dziecięctwo Twoje,
Przez najświętsze życie Twoje,
Przez trudy Twoje,
Przez konanie w Ogrójcu i mękę Twoją,
Przez krzyż i opuszczenie Twoje,
Przez omdlenie Twoje,
Przez śmierć i pogrzeb Twój,
Przez Zmartwychwstanie Twoje,
Przez Wniebowstąpienie Twoje,
Przez Twoje ustanowienie Najświętszego Sakramentu,
Przez radości Twoje,
Przez chwałę Twoją,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Jezu.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Jezu.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami, Jezu.
Jezu, usłysz nas.
Jezu, wysłuchaj nas.
P: Módlmy się: Panie Jezu Chryste, któryś rzekł: „Proście, a otrzymacie; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a będzie wam otworzone”, daj nam, prosimy, uczucie swej boskiej miłości, abyśmy Cię z całego serca, usty i uczynkiem miłowali, i nigdy nie przestawali wielbić. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: Ach, mój Jezu, jak Ty klęczysz albo Z tej biednej ziemi lub inny śpiew.
Część I – Kontemplacja tajemnicy Jezusa
P: W pierwszej części naszego czuwania będziemy wpatrywać się w przeżycia Jezusa, szczególnie w Jego walkę z pokusą. Naszym przewodnikiem w rozważaniach, które będziemy przeplatać chwilami ciszy, będzie Ojciec Święty bł. Jan Paweł II.
L1: Z audiencji generalnej 21.07.1990): „Duch wyprowadził Jezusa na pustynię”. „Słowo «wyprowadził», którym posłużyli się Mateusz i Marek, wskazuje na szczególnie zdecydowaną interwencję Ducha Świętego. Odpowiada ona w pełni logice życia duchowego i psychiki Jezusa: po otrzymaniu od Jana «chrztu pokuty», Jezus odczuwa potrzebę, by przez pewien czas oddać się rozmyślaniu i umartwieniu (chociaż osobiście nie potrzebuje pokuty jako «pełen łaski» i «święty» od chwili poczęcia: por. Łk 1,35; J 1,14) i w ten sposób przygotować się do swojej mesjańskiej posługi. Jego misja wymaga między innymi tego, by żył pośród ludzi – grzeszników, został bowiem posłany, aby ich ewangelizować i zbawić, wydając walkę mocy szatana. Dlatego celowe jest, by udał się na pustynię i «był kuszony przez diabła». Kierowany wewnętrznym impulsem, Jezus podąża tam, gdzie prowadzi Go Duch Święty”.
Chwila ciszy.
L2: Z audiencji generalnej (21.07.1990): „Pustynia jest nie tylko miejscem spotkania z Bogiem, jest także miejscem kuszenia i duchowej walki. Lud Izraela w czasie swojej czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię był wielokrotnie kuszony i wiele razy ulegał pokusom (por. Wj 32,1-6; Lb 14,1-4; 21,4-5; 25,1-3; Ps 78[77], 17; 1 Kor 10,7-10). Jezus udając się na pustynię, włącza się niejako w historyczne doświadczenie swojego ludu. Ale w przeciwieństwie do ludu Izraela, w chwili rozpoczęcia swej działalności mesjańskiej jest przede wszystkim posłuszny Duchowi Świętemu, który przemawiając w głębi Jego duszy, wskazuje Mu tę drogę ostatecznego przygotowania do misji. Dla Jezusa jest to czas samotności i duchowej próby, którą przechodzi zwycięsko z pomocą słowa Bożego i modlitwy”.
L1: Z audiencji generalnej (21.07.1990): „Jezus zostaje więc wyprowadzony na pustynię, aby stawić czoło kuszeniu szatana i nawiązać bardziej swobodny i głęboki kontakt z Ojcem. Trzeba przy tym pamiętać, że w Ewangeliach pustynia przedstawiana jest wielokrotnie jako miejsce, gdzie przebywa szatan. Wystarczy przypomnieć ustęp z Łukasza o duchu nieczystym, który gdy «opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych» (Łk 11,24), albo opowieść o opętanym z Gerazy, którego duch nieczysty «pędził na miejsca pustynne» (Łk 8,29) […]. Podjęta na pustyni walka z «ojcem kłamstwa», władcą tego «świata», osiągnie swój szczyt na Golgocie: tam poprzez krzyż Odkupiciela nastąpi ostateczne zwycięstwo”.
Dłuższa chwila ciszy.
Akty dziękczynienia
P: Dziękujmy Jezusowi, naszemu Bogu i Panu, za dar Jego obecności na pustyni i zwycięską walkę z pokusą.
Po każdym wezwaniu można śpiewać aklamację: „Dzięki, o Panie, składamy dzięki, o wszechmogący, nasz Królu w niebie” lub inny śpiew.
L2: Panie Jezu, Ty zawsze byłeś posłuszny natchnieniom Ducha Świętego. Ten Duch wyprowadził Cię na pustynię. Uczysz nas wsłuchiwania się w Jego wewnętrzny głos, który wzywa nas do szukania ciszy i skupienia. Dziękujemy Ci, Panie.
L1: Panie Jezu, Ty odszedłeś od codziennych zajęć, opuściłeś ulice i place, oddaliłeś się od ludzi, aby dłuższy czas spędzić na rozmowie z Ojcem, podejmując surowy post. Ukazałeś nam konieczność dłuższej modlitwy połączonej z postem. Dziękujemy Ci, Panie.
L2: Panie Jezu, Ty sam poddałeś się pokusie Złego, aby pokazać nam jego podstępne działanie i nauczyć nas zwyciężać w walce z nim. Dziękujemy Ci, Panie.
L1: Panie Jezu, Ty przyszedłeś, aby zniszczyć dzieło szatana. Najważniejsza walka dokonała się na Golgocie. U jej początku, w Ogrójcu, pokazujesz nam, że drogą do zwycięstwa jest bezwarunkowe posłuszeństwo Ojcu. Nieustannie uczysz nas takiej postawy. Dziękujemy Ci, Panie.
P: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za Twego Ducha, który „z Twojego bierze i nam udziela”, który nas z Tobą jednoczy i daje nam siły do pójścia za Tobą. Spraw, abyśmy zawsze poddawali się Jego wewnętrznemu kierownictwu. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: Ogrodzie Oliwny lub inny śpiew.
Część II – Kontemplacja tajemnicy naszego życia
P: W pierwszej części naszego czuwania rozważaliśmy prawdę o kuszeniu Jezusa. Te same pokusy są naszym udziałem, dlatego chcemy zastanowić się nad tym, jak wygląda nasza walka z pokusą.
L3: Pierwszy rodzaj pokus możemy nazwać „pokusami z pustyni”. Szatan chce w nich odwieść człowieka od Boga kusząc go dobrami tego świata. Proponuje każdemu z nas, aby zająć się sprawami ziemskimi w taki sposób, jakby nic innego już nie było. Pan Jezus, demaskując tę pokusę, odpowiada, że nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. Kolejna pokusa szatana to ...
jacek-t