22. KONWENCJE ESTETYCZNE EUROPEJSKIEGO BAROKU
Styl w sztuce w końcu XVI w. do początku XVII w. Sztuka, jej konwencja estetyczna:
· piękno i brzydota to forma,
· jej zmysłowość to element erotyki,
· to sztuka perswazji, linia falista (pełna kontrastu).
Barok pokazuje emocje – wnętrze człowieka np. zagniewany Bóg, święty z grymasem na twarzy, czasem brzydki. W średniowieczu wszyscy byli idealizowani (piękni)- „uroda św. Augustyna”
Artysta barokowy to pan sytuacji, wolny kreator własnej sztuki. Motywy piękna to filigranowe, niewysokie osoby („ideał piękna”)
Przepych:
· jedwabne pantofle,
· biżuteria z drogimi kamieniami,
· peruki,
· dwukondygnacyjne pałacyki (salon i buduar),
· porcelanowe filiżanki z „orientu”.
Cechy sztuki baroku:
· monumentalizm,
· patos,
· malowniczość,
· bogactwo dekoracji,
· efekt światłocienia (sztukateria),
· malowidła iluzjonistyczne- tematy religijne, mityczne, alegoryczne.
Sztuka baroku przedstawia irracjonalny temat w sposób realistyczny.
Barok wyraża emocje w sztuce. Artyzm epoki:
· eposy barokowe,
· freski,
· fugi (zdobienia).
Nowa estetyka literacka:
· gatunek tragikomedia,
· etos bohaterski, lekki i patetyczny.
Barok: ozdobny, nieregularny – linie faliste, kapryśny w estetyce.
Oprawa do uroczystości muzycznych i teatralnych.
Zdobione pałace, kościoły, ogrody, estetyka pełna smaku.
l.janota