Navin Jacqueline - Wiking i złotowłosa.pdf - z - różne - myszkotek

JACQUELINE NAVIN

Wiking i z Ā otow Ā osa

ROZDZIA PIERWSZY

Soce raz po raz przebijao si przez gste listowie i padao na drog, któr

wyznaczay koleiny ze stojc miejscami wod po wczorajszym deszczu.

W lektyce zawieszonej midzy dwoma komi spaa moda niewiasta, skulona na

poduszkach obszytych jedwabnym adamaszkiem. Z ust drzemicej obok panny su"ebnej wy-

dobywao si chrapanie. Ci"kie draperie cz%ciowo guszyy haas, jednak przebija przez nie

stukot kopyt koskich, chrzst zbroi, odgos mskich rozmów. Wszystkie te d&wiki mieszay

si ze sob, tworzc co% w rodzaju kojcego szumu. Miarowe koysanie lektyki sprawiao, "e

spoczywajca na mikkich poduszkach zotowosa pikno%( moga wreszcie za"ywa(

dobroczynnego snu po trzech dniach penego niepokoju czuwania.

A jednak ockna si nagle i usiada na posaniu.

Znowu we %nie powrócio tamto.

Rozejrzaa si i przez chwil nasuchiwaa. Wrócia pami( ostatnich wydarze.

Koysanie, które z pocztku tak j zaniepokoio, wywoane byo miarowym stpaniem koni. Z

westchnieniem ulgi, które wszak niczym nie ró"nio si od westchnienia penego rezygnacji,

opada na mikkie posanie. Jej szczupa do powdrowaa ku czou, z którego odgarna

kilka niesfornych zocistych loków.

.wiat rzeczywisty wcale si nie wydawa lepszy od sennego koszmaru. Mieli dotrze(

o zmierzchu do Gastonbury, otoczonego pot"nym murem zamku, gdzie jej kuzynka wraz z

m"em oczekiwaa jej przybycia.

Gastonbury. Zimny dreszcz przenikn jej ciao. Z wielu ust syszaa o czowieku,

który nazywa si Lucien de Montregnier. Czarnowosy i o strasznym obliczu, nie waha si

pali( i %cina(, je%li duma i ura"ony honor podszepny mu wa%nie, "e innej drogi zemsty po

prostu nie ma. Przejmoway groz jego czyny, wielu blado, gdy przychodzio im o nich

mówi(. Tak i zblada teraz zotowosa na wspomnienie swego snu, a widzc, "e dr" jej

donie, zacisna je w pi%ci.

Jednak to nie Gastonbury i nie wadajcy nim dziki mo"ny pan napawali j od dawna

przera"eniem. Prze%ladowaa j my%l o twierdzy Berendsfore i jej wa%cicielu, sir Robercie.

On wa%nie by tre%ci jej snu. Chyba "e nie by to sen, tylko wspomnienie? Próbowaa

odpowiedzie( sobie na to pytanie i lkaa si najgorszego - pomieszania zmysów.

Sen zazwyczaj zaczyna si od zwodniczo agodnego obrazu, "e jest w sypialni w.

swoim domu w Hallscroft. Odkd sigaa pamici, bya tu zawsze, to znaczy od dnia

narodzin. Teraz miaa dziesi( lub najwy"ej dwana%cie lat. Byo po deszczu i przez okno

wpada o"ywczy zapach skpanych ros igie %wierków i modrzewi. .wiato ksi"yca

oblewao za%cielajce posadzk sitowie. Obraz za ka"dym razem by do tego stopnia

wyrazisty, "e nie moga si nadziwi( wyjtkowej wra"liwo%ci swych zmysów.

Wyra&nie czua wonie i syszaa szmery, lecz przecie" w "adnymi wypadku nie moga

to by( jawa.

Wesza niewiasta. Kontury jej postaci rozmyway si w mroku, a jednak wo, jaka

napenia sypialni, nie pozostawia "adnych wtpliwo%ci. Jak równie" dotyk, delikatny, czuy

i pieszczotliwy. - Moja pikna dziewczynka - szepna niewiasta, w której Rosamund

rozpoznaa matk.

I znów, niczym najsodsza melodia, popyny te sowa, niesione na skrzydach

pamici. A za nimi nastpne, których ju" jednak nie rozumiaa. Wargi matki poruszay si,

d&wiki rozchodziy si w powietrzu, lecz poszczególne goski nie ukaday si w znaczenia.

Nagle matka obrócia si do niej bokiem. Na tle wpadajcej przez okno tajemniczej

po%wiaty jej sterczcy brzuch rysowa si bardzo wyra&nie. Wiotka, szczupa figura i ten

brzuch, który wprawi Rosamund w stan wielkiego zmieszania. Ujrzaa w nim zapowied& nie

nowego "ycia, tylko utraty i rozki.

Zbli"ywszy si do okna, matka rozpostara ramiona. Wzbia si w gór i poszybowaa

niczym sokó wdrowny. Jej pyszne wosy powieway na wietrze. Po"egnaa córeczk

u%miechem i pofruna ku %mierci.

Rosamund otworzya usta do krzyku, lecz nie ulecia z nich "aden d&wik. Chciaa

paka( - oczy miaa suche. Rozpostara ramiona w nadziei, "e przemienia si w skrzyda, one

jednak uparcie chciay pozosta( rkami.

Budzia si przera"ona, a zy spyway jej po policzkach.

Ten dziwny sen nawiedza j ostatnio niemal codziennie wraz z ca swoj prawd i

faszem. Jego straszne przesanie dotyczyo jej wasnej przyszo%ci. To by sen proroczy,

bdcy znakiem przeznaczenia.

Byo jej gorco. Czoo miaa zroszone potem, a donie wilgotne. Draperie lektyki,

które chroniy przed kurzem drogi, nie dopuszczay te" %wie"ego powietrza. A wci" trwao

lato, chocia" chylio si ju" ku jesieni. Powietrze wewntrz lektyki byo tak gste i duszne, "e

Rosamund prawie nie miaa czym oddycha(. Rozpia niebieski kubraczek, by da( piersiom

ulg.

- Wolniej tam na przedzie! - rozleg si mski krzyk i po chwili bujanie niemal ustao.

Woanie obudzio Hilde.

- Co si dzieje? Dojechali%my? Czy to ju" Gastonbury? - dopytywaa si za"ywna

panna su"ca, ziewajc, przecierajc oczy i rozprostowujc nogi, o których wszystko mo"na

byo powiedzie(, tylko nie to, "e s nogami sarny. - Ale" jestem godna! Twoja kuzynka,

panienko, chyba nie poskpi nam jada i napitku? - Zacieraa donie, jakby nie majc zamiaru

przesta(.

- Jak mo"na tak wci" my%le( o jedzeniu? - rzucia Rosamund gosem zdradzajcym

rozdra"nienie. Kogó" jednak obchodzio, co dziao si w jej duszy? Mogaby krzycze( i rwa(

wosy na gowie, a wtedy uznano by j za szalon.

Nagle lektyka gwatownie si zakoysaa. Hilde wydaa okrzyk przera"enia. Lu&no

zwisajce zasony wybrzuszyy si, po czym szparami wtargny do %rodka gazie, niczym

donie o rozcapierzonych palcach, nie wiadomo, czy sigajce po ofiar, czy podane w ge%cie

powitania.

- W tym miejscu droga zapewne si zw"a - powiedziaa Rosamund, ukrywajc

wzrastajce napicie. Stanli.

- Co si dzieje? - Hilde, która zawsze musiaa wszystko wiedzie(, rozchylia draperie.

Rosamund zerkna ponad jej ramieniem.

- Wci" tylko gstwina. Kiedy wreszcie wydostaniemy si z tego lasu?

A jednak nie wszystko byo tak jak do tej pory. Ustay rozmowy m"czyzn, umilk

stukot kopyt. Zalega cisza jak przed burz.

- By( mo"e natknli%my si na jak% przeszkod - rzucia Rosamund, próbujc oswoi(

nieznane. Sowa te jednak nie przegnay gro&by, która wisiaa w powietrzu. - Mo"e jaki%

gboki strumie lub zarwany most.

Rozlegy si okrzyki, ostre, ponaglajce. Tu" nad ich gowami bicz przeci ze

%wistem powietrze. Ruszyli równie gwatownie, jak si zatrzymali. Niewiasty opady na

poduszki.

Chyba uciekali, gdy" z tyu day si sysze( odgosy walki. Stal uderzaa o stal. Kwik

koni miesza si z przeklestwami.

Konie pdziy na zamanie karku. Lektyk rzucao w gór i na boki. Hilde upada na

swoj pani i chwycia j w swe tuste ramiona. Przygnieciona su"c, Rosamund z trudem

oddychaa. Hilde jczaa, wzywaa Boga i wydawaa si zdecydowana udusi( swoj pani,

je%li tym sposobem mogaby uratowa( siebie. Konie wziy zakrt w penym pdzie. Obie

wypadyby na drog, gdyby Rosamund z caej siy nie zacisna doni na brzegu lektyki.

Hilde zachowywaa si tak, jakby chciaa si schowa( albo to za uchem Rosamund czy

to w jej wosach lub pod pach. Cakiem zapomniaa, "e jest trzy razy t"sza od swej pani i

przerastaj o gow. Nie docieray do niej pro%by, by zwolnia u%cisk.

- Hilde, bagam. Nie mog si ruszy(. Dusz si. Chce sprawdzi(, co wa%ciwie si

dzieje.

- A jaka pociecha z tego, "e zobaczysz, panienko, twarze naszych morderców?

- Przesta! - wykrzykna Rosamund, z trudem odpychajc su"k. Uwolniwszy si od

ci"aru, rozchylia zasony. Prawie natychmiast zasuna je z powrotem.

- I co panienka zobaczya? - spytaa Hilde, najwyra&niej bdca na granicy histerii.

Rosamund obrzucia wzrokiem niewielk przestrze jakby w poszukiwaniu broni.

- Jest ich cay zastp. Obawiam si, Hilde...

Nie musiaa koczy(. Twarz jej wyra"aa wszystko. Teraz obie si bay.

Tu" nad ich gowami rozleg si go%ny trzask. Co% du"ego i ci"kiego musiao

uderzy( o dach lektyki.

- Atakuj nas! - wrzasna Hilde.

- Sza! - rozkazaa jej Rosamund, nasuchujc.

- Walcz!

- Czy ty wreszcie bdziesz cicho!

Lektyka otara si z oskotem o jaki% gaz. Wyrzucona ze swego miejsca Hilde z

powrotem zwalia si na swoja pani. Rosamund ju" nie walczya. Zacza si modli(

Zmówia Ojcze Nasz, po czym jej zbielae wargi zaczy si ukada( w sowa litanii do

Naj%witszej Panny.

Pdzili tak szybko, "e ttent koni zlewa si w nieprzerwany oskot. Gazie drzew

szarpay draperie. Coraz cz%ciej rozlegay si odgosy walki. Szczk broni przeplata si z

ludzkimi jkami, okrzykami i przeklestwami. Nagle wszystko ucicho. Konie niosce

lektyk zatrzymay si.

Hilde uniosa gow, ukazujc zalan zami twarz.

- Czy ju" po wszystkim? Jeste%my uratowane?

- Nie wiem. - Rosamund baa si nawet oddycha(. Kto% zeskoczy z dachu. Trzasna

pod jego stopami lektyka na ziemi sucha ga&.

Hilde skulia si jak przed ciosem. Marzya zapewne o tym , by sta( si niewidzialn,

ale jej wielkie ciao miao te wa%ciwo%(, "e rzucao si w oczy.

Draperie si rozchyliy. Wida( byo jednego z nich. To znaczy zobaczya go

Rosamund, gdy" Hilde zaciskaa powieki a" do bólu.

Navin Jacqueline - Wiking i złotowłosa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: