Metody penetrac.doc

(56 KB) Pobierz
Metody penetracyjne

WYŻSZA SZKOŁA

MORSKA

W SZCZECINIE

WYDZIAŁ MECHANICZNY

 

LABORATORIUM  ZAKŁADU DIAGNOSTYKI

I REMONTÓW MASZYN OKRĘTOWYCH

III MAb

Denicki  Tomasz

Glen  Robert

Druchniak  A.

Fir  Marcin

Marcinkowski  N.

Lapiuk  Marcin

 

 

 

Nr

Temat ćwiczenia: Wykrywanie nieciągłości metodą penetracyjną i magnetyczno-proszkową

Data wyk .ćw 

07.01.2002.

Data oddania ćw:   19.02.2002

...

Ocena:

 

 

 

Podpis asystenta

Podpis Kier.Zakł.

 

 

 

 

BADANIA NIENISZCZACE

 

 

Metody penetracyjne

    Służą do wykrywania nieciągłości powierzchniowych w wyrobach metalowych i niemetalowych, a więc w wyrobach ze stali i jej stopów, metali kolorowych, ceramiki, szkła, tworzyw sztucznych.

Rodzaje wykrywanych nieciągłości powierzchniowych, to :

a)     pęknięcia szlifierskie itp.

b)    porowatość,

c)     rysy,

d)    rozwarstwienia,

e)     zakucia,

f)      zawalcowania,

g)    pęknięcia zmęczeniowe,

h)    korozja punktowa, powierzchniowa i międzykrystaliczna.

 

Zasada metody

   Metody penetracyjne polegają na wykorzystaniu zjawiska wnikania cieczy w otwarte szczeliny powierzchniowe. Metody te nazywają się też metodą wnikania, nasiąkania, metody kapilarne i powierzchniowe.

Proces badania metodą penetracyjną zawiera następujące czynności:

a)     oczyszczenie powierzchni,

b)    osuszenie powierzchni,

c)     naniesienie cieczy penetracyjnej(penetranta),

d)    pozostawienie penetranta przez określony  czas na powierzchni przedmiotu,

e)     usunięcie nadmiaru cieczy penetrującej(zdmuchnięcie),

f)      osuszenie powierzchni po zmyciu penetranta,

g)    naniesienie wywoływacza,

h)    obserwację wskazań i interpretację wyników,

i)      oczyszczenie końcowe(po przeprowadzeniu kontroli).

 

I sposób

   Ciecz penetracyjna o kolorze czerwonym i biały wywoływacz tzw. metoda barwna

II sposób

   Ciecz penetracyjna zawiera dodatki fluoryzacyjne. Po wywołaniu cieczy ze szczelin obserwację przedmiotu przeprowadza się w świetle ultrafioletowym

Tzw. metoda fluorescencyjna

 

 

 

MAGNETYCZNA METODA PROSZKOWA

 

    W magnetycznej metodzie proszkowej pole magnetyczne wokół powierzchniowych i podpowierzchniowych wad materiałowych ujawnia się za pomocą proszku magnetycznego, który stanowią drobne ziarenka żelaza, najczęściej magnetytu Fe3O4.Stają się one dzięki oddziaływaniu pola magnetycznego malutkimi magnesami. Są one przyciągane w okolicy szczeliny,

wad pokrywają ją i tworzą w ten sposób wskazania świadczące o występowaniu.

 

METODA SUCHA I MOKRA

   W zależności od sposobu nanoszenia proszku na badany przedmiot rozróżnia się tzw. metodę suchą i mokrą. W metodzie mokrej przedmiot polewa się zawiesiną proszku w nafcie, oleju lub innych cieczach. Stosuje się również proszek fluoryzujący.

W metodzie suchej proszek nakłada się za pomocą rozpylacza wytwarzając w ten sposób chmurę pyłową.

 

SPOSOBY MAGNESOWANIA

   Magnesowania przedmiotu dokonać można za pomocą magnesów stałych, elektromagnesów lub przez przepuszczenie prądu przez badany przedmiot.

Ze względu na kierunek wytworzonego pola magnetycznego rozróżniamy magnesowanie kołowe i magnesowanie podłużne.

 

WADY MATERIAŁOWE

   Za pomocą magnetycznej metody proszkowej mogą być wykrywane powierzchniowe i podpowierzchniowe wady materiałowe we wszystkich materiałach ferromagnetycznych i stalach nisko i średnio stopowych i stalach węglowych.

Wady materiałowe, które można wykryć metodą proszkową dzieli się na wady powierzchniowe, rysy i wady podpowierzchniowe. Do wad powierzchniowych

Zalicza się pęknięcia zmęczeniowe, pęknięcia powstałe w wyniku obróbki cieplnej i mechanicznej. Do wad podpowierzchniowych zaliczamy wszelkiego rodzaju wtrącenia, pory i pęcherze.

 

TECHNIKA BADANIA MAGNETYZCNĄ METODĄ PROSZKOWĄ

 

Czynności kontrolne:

a)     przygotowanie powierzchni,

b)    początkowe odmagnesowanie,

c)     odtłuszczenie i oczyszczenie przedmiotu,

d)    magnesowanie,

e)     naniesienie proszku w postaci suchej lub w zawiesinie,

f)      ocena i dokumentacja wad,

g)    oznaczenie miejsc wadliwych,

h)    ocena i dokumentacja wad,

i)      odmagnesowanie,

j)      czyszczenie przedmiotu,

k)    przygotowanie do składania(magazynowania).

 

CZĘŚĆ LABORATORYJNA

 





 

 

 

Do wykrycia pęknięcia został użyty czerwony penetrant. Pęknięcie było dobrze widoczne gołym okiem. Naszym celem było znalezienie długości pęknięcia. W

takim przypadku oczywistym jest użycie metody penetracyjnej.  

 

 

 

 

 

 



 













 



 

 

 

 

 

Na rysunku widoczna jest nieciągłość wzdłużna. Została ona wykryta metodą  magnetyczną proszkową. W materiale nie wykryto nieciągłości poprzecznych. Dany element nie nadaje się do dalszej eksploatacji.

 



 

 

Pęknięcia płytki wykryliśmy tutaj przy pomocy magnesu stałego.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin