Auto i Burnos.doc

1.Szczelne przyleganie jest podstawowym warunkiem uzyskania odpowiednich własności użytkowych połączeń stożkowych .jest to związane z dokładnością wykonania, kształtu i pow obu przyłączeń. Do najczęściej występujących błędów kształtu zaliczamy: niezgodność pochylenia stożków, niezależnie od trudności uzyskania żądanego ucisku powoduje przekrzywienie lub kołysanie wzajemnie łączonych elementów. W produkcji jednostkowej w celu usunięcia błędów kształtu stosuje się przed montażem dopasowanie, które polega na skrobaniu lub rozwierceniu otwór. W produkcji seryjnej dla uzyskania określonego wcisku, oprócz selekcji elementów dobiera się najlepszy sposób łączenia wciskowego.

2. Metody połączeń stożkowych: A) wtłaczanie na prasie siłą obliczoną dla danego połączenia jest najprostsze ale nie dokładne. Siłę potrzebną do wtłaczania  Pw określa się z zależności Pw=Rtg(ρ+α) gdzie R= πdśr h*p, p- nacisk powierzchniowy, h- dł złącza. Montaż ze smarowaniem lub bez. B)Montaż metodą skurczową lub rozprężną połączeń stożkowych .Należy uwzględnić to że temperatura podgrzewania bezpośrednio określa wartość wcisku. Z tych względów przy montażu połączeń stożkowych należy utrzymywać temp montażu .Oprócz tego na dokładność rezultatów montażu wpływają trudności w utrzymaniu temp przyłączy przy przenoszeniu nagrzewanych  lub ochładzanych elementów do miejsca montażu.

1.Szczelne przyleganie jest podstawowym warunkiem uzyskania odpowiednich własności użytkowych połączeń stożkowych .jest to związane z dokładnością wykonania, kształtu i pow obu przyłączeń. Do najczęściej występujących błędów kształtu zaliczamy: niezgodność pochylenia stożków, niezależnie od trudności uzyskania żądanego ucisku powoduje przekrzywienie lub kołysanie wzajemnie łączonych elementów. W produkcji jednostkowej w celu usunięcia błędów kształtu stosuje się przed montażem dopasowanie, które polega na skrobaniu lub rozwierceniu otwór. W produkcji seryjnej dla uzyskania określonego wcisku, oprócz selekcji elementów dobiera się najlepszy sposób łączenia wciskowego.

2. Metody połączeń stożkowych: A) wtłaczanie na prasie siłą obliczoną dla danego połączenia jest najprostsze ale nie dokładne. Siłę potrzebną do wtłaczania  Pw określa się z zależności Pw=Rtg(ρ+α) gdzie R= πdśr h*p, p- nacisk powierzchniowy, h- dł złącza. Montaż ze smarowaniem lub bez. B)Montaż metodą skurczową lub rozprężną połączeń stożkowych .Należy uwzględnić to że temperatura podgrzewania bezpośrednio określa wartość wcisku. Z tych względów przy montażu połączeń stożkowych należy utrzymywać temp montażu .Oprócz tego na dokładność rezultatów montażu wpływają trudności w utrzymaniu temp przyłączy przy przenoszeniu nagrzewanych  lub ochładzanych elementów do miejsca montażu.

1.Szczelne przyleganie jest podstawowym warunkiem uzyskania odpowiednich własności użytkowych połączeń stożkowych .jest to związane z dokładnością wykonania, kształtu i pow obu przyłączeń. Do najczęściej występujących błędów kształtu zaliczamy: niezgodność pochylenia stożków, niezależnie od trudności uzyskania żądanego ucisku powoduje przekrzywienie lub kołysanie wzajemnie łączonych elementów. W produkcji jednostkowej w celu usunięcia błędów kształtu stosuje się przed montażem dopasowanie, które polega na skrobaniu lub rozwierceniu otwór. W produkcji seryjnej dla uzyskania określonego wcisku, oprócz selekcji elementów dobiera się najlepszy sposób łączenia wciskowego.

2. Metody połączeń stożkowych: A) wtłaczanie na prasie siłą obliczoną dla danego połączenia jest najprostsze ale nie dokładne. Siłę potrzebną do wtłaczania  Pw określa się z zależności Pw=Rtg(ρ+α) gdzie R= πdśr h*p, p- nacisk powierzchniowy, h- dł złącza. Montaż ze smarowaniem lub bez. B)Montaż metodą skurczową lub rozprężną połączeń stożkowych .Należy uwzględnić to że temperatura podgrzewania bezpośrednio określa wartość wcisku. Z tych względów przy montażu połączeń stożkowych należy utrzymywać temp montażu .Oprócz tego na dokładność rezultatów montażu wpływają trudności w utrzymaniu temp przyłączy przy przenoszeniu nagrzewanych  lub ochładzanych elementów do miejsca montażu.

1.Szczelne przyleganie jest podstawowym warunkiem uzyskania odpowiednich własności użytkowych połączeń stożkowych .jest to związane z dokładnością wykonania, kształtu i pow obu przyłączeń. Do najczęściej występujących błędów kształtu zaliczamy: niezgodność pochylenia stożków, niezależnie od trudności uzyskania żądanego ucisku powoduje przekrzywienie lub kołysanie wzajemnie łączonych elementów. W produkcji jednostkowej w celu usunięcia błędów kształtu stosuje się przed montażem dopasowanie, które polega na skrobaniu lub rozwierceniu otwór. W produkcji seryjnej dla uzyskania określonego wcisku, oprócz selekcji elementów dobiera się najlepszy sposób łączenia wciskowego.

2. Metody połączeń stożkowych: A) wtłaczanie na prasie siłą obliczoną dla danego połączenia jest najprostsze ale nie dokładne. Siłę potrzebną do wtłaczania  Pw określa się z zależności Pw=Rtg(ρ+α) gdzie R= πdśr h*p, p- nacisk powierzchniowy, h- dł złącza. Montaż ze smarowaniem lub bez. B)Montaż metodą skurczową lub rozprężną połączeń stożkowych .Należy uwzględnić to że temperatura podgrzewania bezpośrednio określa wartość wcisku. Z tych względów przy montażu połączeń stożkowych należy utrzymywać temp montażu .Oprócz tego na dokładność rezultatów montażu wpływają trudności w utrzymaniu temp przyłączy przy przenoszeniu nagrzewanych  lub ochładzanych elementów do miejsca montażu.

Połączenia gwintowe. Przed przystąpieniem do montażu sprawdzany: - współosiowość, zgodność gwintów, wysokość szpilki, - sprawdzamy wytrzymałość śruby ( wybita na łbie), - sprawdzamy powierzchnie gwintów (grzebień, optycznie, metoda penetracyjną jakości gwintów),- sprawdzamy czy gwint został nacięty pod kątem prostym względem osi śruby, osi otworu - prostopadłość, - równoległość powierzchnie styku. Metody montażu: - z napięciem wstępnym i bez napięcia wstępnego. Połączenia śrubami wstępnie napiętymi można podzielić w zależności od warunków pracy na: nieobciążone i obciążone. Wartość siły napięcia , a więc i momentu skręcającego lub napinającego musi być ściśle określona. Zbyt małe napięcie wstępne nie spełnia warunków połączenia, zbyt duże natomiast może doprowadzić do zerwania przyłączy elementów, może doprowadzić do zerwania śrub. Określenie siły napięcia wstępnego jest trudne gdyż występują tu współczynniki tarcia, których wartości zawierają się w granicach od 0,1 do 0,4. Napięcie wstępne stosujemy ze względu na rozszerzalność cieplną i oscylację ciśnień. Urządzenia wywołujące napięcie wstępne: - prasa hydrauliczna, - klucz dynamometryczny, -klucz udarowy, klucz krańcowy, narzędzia pneumatyczne. Napięcie wstępne możemy również wywoła przez nagrzanie elementu łączącego. Sposoby uzyskania odpowiedniej siły napięcia wstępnego: w/w urządzenie oraz: - kontrola wydłużenia śruby, kontrola kąta. W klasyfikacji  śrub rozróżnia się: - rodzaj śrub, (zależy od zasadniczych cech śrub – śruba z łbem młoteczkowym), - postać śrub, (zależą od drugorzedowych cech śrub – śruba z łbem walcowym i z gniazdem szęściokrętnym), - typ śrub (zależy od długości gwintu), - odmiana śrub (zależą od kształtu wyjścia gwintu i zakończenia śrub), - wkonanie śrub (zależne od sposobu wykonania śrub oraz związaną z tym jakością części niegwintowanej i klasą dokładności.

Połączenia gwintowe. Przed przystąpieniem do montażu sprawdzany: - współosiowość, zgodność gwintów, wysokość szpilki, - sprawdzamy wytrzymałość śruby ( wybita na łbie), - sprawdzamy powierzchnie gwintów (grzebień, optycznie, metoda penetracyjną jakości gwintów),- sprawdzamy czy gwint został nacięty pod kątem prostym względem osi śruby, osi otworu - prostopadłość, - równoległość powierzchnie styku. Metody montażu: - z napięciem wstępnym i bez napięcia wstępnego. Połączenia śrubami wstępnie napiętymi można podzielić w zależności od warunków pracy na: nieobciążone i obciążone. Wartość siły napięcia , a więc i momentu skręcającego lub napinającego musi być ściśle określona. Zbyt małe napięcie wstępne nie spełnia warunków połączenia, zbyt duże natomiast może doprowadzić do zerwania przyłączy elementów, może doprowadzić do zerwania śrub. Określenie siły napięcia wstępnego jest trudne gdyż występują tu współczynniki tarcia, których wartości zawierają się w granicach od 0,1 do 0,4. Napięcie wstępne stosujemy ze względu na rozszerzalność cieplną i oscylację ciśnień. Urządzenia wywołujące napięcie wstępne: - prasa hydrauliczna, - klucz dynamometryczny, -klucz udarowy, klucz krańcowy, narzędzia pneumatyczne. Napięcie wstępne możemy również wywoła przez nagrzanie elementu łączącego. Sposoby uzyskania odpowiedniej siły napięcia wstępnego: w/w urządzenie oraz: - kontrola wydłużenia śruby, kontrola kąta. W klasyfikacji  śrub rozróżnia się: - rodzaj śrub, (zależy od zasadniczych cech śrub – śruba z łbem młoteczkowym), - postać śrub, (zależą od drugorzedowych cech śrub – śruba z łbem walcowym i z gniazdem szęściokrętnym), - typ śrub (zależy od długości gwintu), - odmiana śrub (zależą od kształtu wyjścia gwintu i zakończenia śrub), - wkonanie śrub (zależne od sposobu wykonania śrub oraz związaną z tym jakością części niegwintowanej i klasą dokładności.

Połączenia gwintowe. Przed przystąpieniem do montażu sprawdzany: - współosiowość, zgodność gwintów, wysokość szpilki, - sprawdzamy wytrzymałość śruby ( wybita na łbie), - sprawdzamy powierzchnie gwintów (grzebień, optycznie, metoda penetracyjną jakości gwintów),- sprawdzamy czy gwint został nacięty pod kątem prostym względem osi śruby, osi otworu - prostopadłość, - równoległość powierzchnie styku. Metody montażu: - z napięciem wstępnym i bez napięcia wstępnego. Połączenia śrubami wstępnie napiętymi można podzielić w zależności od warunków pracy na: nieobciążone i obciążone. Wartość siły napięcia , a więc i momentu skręcającego lub napinającego musi być ściśle określona. Zbyt małe napięcie wstępne nie spełnia warunków połączenia, zbyt duże natomiast może doprowadzić do zerwania przyłączy elementów, może doprowadzić do zerwania śrub. Określenie siły napięcia wstępnego jest trudne gdyż występują tu współczynniki tarcia, których wartości zawierają się w granicach od 0,1 do 0,4. Napięcie wstępne stosujemy ze względu na rozszerzalność cieplną i oscylację ciśnień. Urządzenia wywołujące napięcie wstępne: - prasa hydrauliczna, - klucz dynamometryczny, -klucz udarowy, klucz krańcowy, narzędzia pneumatyczne. Napięcie wstępne możemy również wywoła przez nagrzanie elementu łączącego. Sposoby uzyskania odpowiedniej siły napięcia wstępnego: w/w urządzenie oraz: - kontrola wydłużenia śruby, kontrola kąta. W klasyfikacji  śrub rozróżnia się: - rodzaj śrub, (zależy od zasadniczych cech śrub – śruba z łbem młoteczkowym), - postać śrub, (zależą od drugorzedowych cech śrub – śruba z łbem walcowym i z gniazdem szęściokrętnym), - typ śrub (zależy od długości gwintu), - odmiana śrub (zależą od kształtu wyjścia gwintu i zakończenia śrub), - wkonanie śrub (zależne od sposobu wykonania śrub oraz związaną z tym jakością części niegwintowanej i klasą dokładności.

Połączenia gwintowe. Przed przystąpieniem do montażu sprawdzany: - współosiowość, zgodność gwintów, wysokość szpilki, - sprawdzamy wytrzymałość śruby ( wybita na łbie), - sprawdzamy powierzchnie gwintów (grzebień, optycznie, metoda penetracyjną jakości gwintów),- sprawdzamy czy gwint został nacięty pod kątem prostym względem osi śruby, osi otworu - prostopadłość, - równoległość powierzchnie styku. Metody montażu: - z napięciem wstępnym i bez napięcia wstępnego. Połączenia śrubami wstępnie napiętymi można podzielić w zależności od warunków pracy na: nieobciążone i obciążone. Wartość siły napięcia , a więc i momentu skręcającego lub napinającego musi być ściśle określona. Zbyt małe napięcie wstępne nie spełnia warunków połączenia, zbyt duże natomiast może doprowadzić do zerwania przyłączy elementów, może doprowadzić do zerwania śrub. Określenie siły napięcia wstępnego jest trudne gdyż występują tu współczynniki tarcia, których wartości zawierają się w granicach od 0,1 do 0,4. Napięcie wstępne stosujemy ze względu na rozszerzalność cieplną i oscylację ciśnień. Urządzenia wywołujące napięcie wstępne: - prasa hydrauliczna, - klucz dynamometryczny, -klucz udarowy, klucz krańcowy, narzędzia pneumatyczne. Napięcie wstępne możemy również wywoła przez nagrzanie elementu łączącego. Sposoby uzyskania odpowiedniej siły napięcia wstępnego: w/w urządzenie oraz: - kontrola wydłużenia śruby, kontrola kąta. W klasyfikacji  śrub rozróżnia się: - rodzaj śrub, (zależy od zasadniczych cech śrub – śruba z łbem młoteczkowym), - postać śrub, (zależą od drugorzedowych cech śrub – śruba z łbem walcowym i z gniazdem szęściokrętnym), - typ śrub (zależy od długości gwintu), - odmiana śrub (zależą od kształtu wyjścia gwintu i zakończenia śrub), - wkonanie śrub (zależne od sposobu wykonania śrub oraz związaną z tym jakością części niegwintowanej i klasą dokładności.

M8. Oprogramowanie Dasy-lab pozwala na dokonywanie pomiarów sygnałów elektrycznych przy pomocy zestawu komputerowego wyposażonego w kartę przetwornika AC/CA (analogowo-cyfrowy/cyfrowo-analogowy). Jest to jeden z wielu programów pozwalających dokonywać tego rodzaju pomiary.

Amplitudowy wykres FFT. Moduł Formuła00 realizuje działanie USK =A·1/√2 gdzieUSK jest wartością wyjściową i oznacza napięcie skuteczne (w tym przypadku dla sygnału sinusoidalnego), natomiast A jest amplitudą sygnału wejściowego. Znając amplitudy(A), moc(P) lub napięcie skuteczne(Usk) dwóch sygnałów(P i Usk gdy porównujemy niepodobne do siebie sygnały) możemy, korzystając z poniższego wzoru stwierdzić o ile dany sygnał jest większy od innego sygnału: kA [dB] = 20log10 A2/A1. Oczywiście jeżeli mamy dane P lub Usk to za A1 i A2 podstawiamy P i Usk dla obu sygnałów.

Wiemy, że każdy sygnał możemy przedstawić w dziedzinie czasu lub w dziedzinie częstotliwości, dlatego też wykorzystując moduł pozwalający na wykonanie szybkiej transformaty Fouriera (FFT – tu w formie amplitudowej), pełniący rolę przyrządu zwanego analizatorem widma, możemy stwierdzić z jakich składowych częstotliwościowych składa się dany sygnał .Z wykresu FFT możemy odczytać częstotliwość oraz amplitudę sygnału składowego. Moduł filtra pozwala natomiast na wycięcie niepożądanych składowych sygnału np.szumów. Moduł Correlatio00 pozwala na porównywanie sygnałów, może on przyjmować wartości od –1 do 1. Czym bliżej 1 tym sygnały są do siebie bardziej podobne, -1 to sygnały są do siebie bardziej podobne ale w przeciw-fazie, natomiast czym bliżej 0 to sygnały są do siebie mniej podobne. Działanie tego elementu możemy zaobserwować zmieniając wartości jednego z sygnałów w obiekcie (np.: Phase shift(przesunięcie fazowe), frequency(częstotliwość), amplitudę). Wyniki porównania obserwujemy na wykresie.

M7

Moduł digital meter (miernik cyfrowy). Utworzony w formie „worksheet” przy wykorzystaniu modułów rozbudowany „virtualny miernik” można przedstawić jako tzw. „layout”, który nie pozwala na dokonywanie zmian w utworzonym mierniku, a poza tym daje możliwość zawężenia przedstawianych elementów, które są konieczne do dokonania określonych operacji na sygnale ale nie powinny niepotrzebnie ściągać na siebie uwagi przez osobę prowadzącą pomiary. Każdy z projektów (worksheet’ów) może posiadać wiele widoków „layout” co pozwala na stworzenie różnych możliwości wizualizacji danych pomiarowych, np. grupujących określone rodzaje informacji.

Podział na obiekty statyczne (z wyrównaniem) i astatyczne (bez wyrównania) wynika ze zdolności samoczynnego osiągania lub nieosiągania po wymuszeniu skokowym u0 stanu równowagi trwałej w obiekcie. Odpowiedz skokowa obiektów statycznych po upływie dostatecznie długiego czasu t, ustala się na poziomie y0. W obiektach statycznych, transmitancja G(s)=Y(s)/U(s) ma z reguły człony tylko inercyjne i ewentualnie człon opóźniający. Transmitancja ta może mieć postać G(s)=ko/Ts+1. W obiektach astatycznych odpowiedź skokowa wzrasta nieograniczenie. Ze względów technologicznych wzrost wielkości y może odbywać się tylko w określonych granicach. Transmisja G(s) ma zawsze człon całkujący i ewentualnie człony występujące w obiektach statycznych. Sklasyfikowanie obiektu jako statycznego względnie astatycznego narzuca typ transmitancji obiektu, co ma wpływ na dobór struktury układu regulacji.

M8. Oprogramowanie Dasy-lab pozwala na dokonywanie pomiarów sygnałów elektrycznych przy pomocy zestawu komputerowego wyposażonego w kartę przetwornika AC/CA (analogowo-cyfrowy/cyfrowo-analogowy). Jest to jeden z wielu programów pozwalających dokonywać tego rodzaju pomiary.

Amplitudowy wykres FFT. Moduł Formuła00 realizuje działanie USK =A·1/√2 gdzieUSK jest wartością wyjściową i oznacza napięcie skuteczne (w tym przypadku dla sygnału sinusoidalnego), natomiast A jest amplitudą sygnału wejściowego. Znając amplitudy(A), moc(P) lub napięcie skuteczne(Usk) dwóch sygnałów(P i Usk gdy porównujemy niepodobne do siebie sygnały) możemy, korzystając z poniższego wzoru stwierdzić o ile dany sygnał jest większy od innego sygnału: kA [dB] = 20log10 A2/A1. Oczywiście jeżeli mamy dane P lub Usk to za A1 i A2 podstawiamy P i Usk dla obu sygnałów.

Wiemy, że każdy sygnał możemy przedstawić w dziedzinie czasu lub w dziedzinie częstotliwości, dlatego też wykorzystując moduł pozwalający na wykonanie szybkiej transformaty Fouriera (FFT – tu w formie amplitudowej), pełniący rolę przyrządu zwanego analizatorem widma, możemy stwierdzić z jakich składowych częstotliwościowych składa się dany sygnał .Z wykresu FFT możemy odczytać częstotliwość oraz amplitudę sygnału składowego. Moduł filtra pozwala natomiast na wycięcie niepożądanych składowych sygnału np.szumów. Moduł Correlatio00 pozwala na porównywanie sygnałów, może on przyjmować wartości od –1 do 1. Czym bliżej 1 tym sygnały są do siebie bardziej podobne, -1 to sygnały są do siebie bardziej podobne ale w przeciw-fazie, natomiast czym bliżej 0 to sygnały są do siebie mniej podobne. Działanie tego elementu możemy zaobserwować zmieniając wartości jednego z sygnałów w obiekcie (np.: Phase shift(przesunięcie fazowe), frequency(częstotliwość), amplitudę). Wyniki porównania obserwujemy na wykresie.

M7

Moduł digital meter (miernik cyfrowy). Utworzony w formie „worksheet” przy wykorzystaniu modułów rozbudowany „virtualny miernik” można przedstawić jako tzw. „layout”, który nie pozwala na dokonywanie zmian w utworzonym mierniku, a poza tym daje możliwość zawężenia przedstawianych elementów, które są konieczne do dokonania określonych operacji na sygnale ale nie powinny niepotrzebnie ściągać na siebie uwagi przez osobę prowadzącą pomiary. Każdy z projektów (worksheet’ów) może posiadać wiele widoków „layout” co pozwala na stworzenie różnych możliwości wizualizacji danych pomiarowych, np. grupujących określone rodzaje informacji.

Podział na obiekty statyczne (z wyrównaniem) i astatyczne (bez wyrównania) wynika ze zdolności samoczynnego osiągania lub nieosiągania po wymuszeniu skokowym u0 stanu równowagi trwałej w obiekcie. Odpowiedz skokowa obiektów statycznych po upływie dostatecznie długiego czasu t, ustala się na poziomie y0. W obiektach statycznych, transmitancja G(s)=Y(s)/U(s) ma z reguły człony tylko inercyjne i ewentualnie człon opóźniający. Transmitancja ta może mieć postać G(s)=ko/Ts+1. W obiektach astatycznych odpowiedź skokowa wzrasta nieograniczenie. Ze względów technologicznych wzrost wielkości y może odbywać się tylko w określonych granicach. Transmisja G(s) ma zawsze człon całkujący i ewentualnie człony występujące w obiektach statycznych. Sklasyfikowanie obiektu jako statycznego względnie astatycznego narzuca typ transmitancji obiektu, co ma wpływ na dobór struktury układu regulacji.

M8. Oprogramowanie Dasy-lab pozwala na dokonywanie pomiarów sygnałów elektrycznych przy pomocy zestawu komputerowego wyposażonego w kartę przetwornika AC/CA (analogowo-cyfrowy/cyfrowo-analogowy). Jest to jeden z wielu programów pozwalających dokonywać tego rodzaju pomiary.

Amplitudowy wykres FFT. Moduł Formuła00 realizuje działanie USK =A·1/√2 gdzieUSK jest wartością wyjściową i oznacza napięcie skuteczne (w tym przypadku dla sygnału sinusoidalnego), natomiast A jest amplitudą sygnału wejściowego. Znając amplitudy(A), moc(P) lub napięcie skuteczne(Usk) dwóch sygnałów(P i Usk gdy porównujemy niepodobne do siebie sygnały) możemy, korzystając z poniższego wzoru stwierdzić o ile dany sygnał jest większy od innego sygnału: kA [dB] = 20log10 A2/A1. Oczywiście jeżeli mamy dane P lub Usk to za A1 i A2 podstawiamy P i Usk dla obu sygnałów.

Wiemy, że każdy sygnał możemy przedstawić w dziedzinie czasu lub w dziedzinie częstotliwości, dlatego też wykorzystując moduł pozwalający na wykonanie szybkiej transformaty Fouriera (FFT – tu w formie amplitudowej), pełniący rolę przyrządu zwanego analizatorem widma, możemy stwierdzić z jakich składowych częstotliwościowych składa się dany sygnał .Z wykresu FFT możemy odczytać częstotliwość oraz amplitudę sygnału składowego. Moduł filtra pozwala natomiast na wycięcie niepożądanych składowych sygnału np.szumów. Moduł Correlatio00 pozwala na porównywanie sygnałów, może on przyjmować wartości od –1 do 1. Czym bliżej 1 tym sygnały są do siebie bardziej podobne, -1 to sygnały są do siebie bardziej podobne ale w przeciw-fazie, natomiast czym bliżej 0 to sygnały są do siebie mniej podobne. Działanie tego elementu możemy zaobserwować zmieniając wartości jednego z sygnałów w obiekcie (np.: Phase shift(przesunięcie fazowe), frequency(częstotliwość), amplitudę). Wyniki porównania obserwujemy na wykresie.

M7

Moduł digital meter (miernik cyfrowy). Utworzony w formie „worksheet” przy wykorzystaniu modułów rozbudowany „virtualny miernik” można przedstawić jako tzw. „layout”, który nie pozwala na dokonywanie zmian w utworzonym mierniku, a poza tym daje możliwość zawężenia przedstawianych elementów, które są konieczne do dokonania określonych operacji na sygnale ale nie powinny niepotrzebnie ściągać na siebie uwagi przez osobę prowadzącą pomiary. Każdy z projektów (worksheet’ów) może posiadać wiele widoków „layout” co pozwala na stworzenie różnych możliwości wizualizacji danych pomiarowych, np. grupujących określone rodzaje informacji.

Podział na obiekty statyczne (z wyrównaniem) i astatyczne (bez wyrównania) wynika ze zdolności samoczynnego osiągania lub nieosiągania po wymuszeniu skokowym u0 stanu równowagi trwałej w obiekcie. Odpowiedz skokowa obiektów statycznych po upływie dostatecznie długiego czasu t, ustala się na poziomie y0. W obiektach statycznych, transmitancja G(s)=Y(s)/U(s) ma z reguły człony tylko inercyjne i ewentualnie człon opóźniający. Transmitancja ta może mieć postać G(s)=ko/Ts+1. W obiektach astatycznych odpowiedź skokowa wzrasta nieograniczenie. Ze względów technologicznych wzrost wielkości y może odbywać się tylko w określonych granicach. Transmisja G(s) ma zawsze człon całkujący i ewentualnie człony występujące w obiektach statycznych. Sklasyfikowanie obiektu jako statycznego względnie astatycznego narzuca typ transmitancji obiektu, co ma wpływ na dobór struktury układu regulacji.

M8. Oprogramowanie Dasy-lab pozwala na dokonywanie pomiarów sygnałów elektrycznych przy pomocy zestawu komputerowego wyposażonego w kartę przetwornika AC/CA (analogowo-cyfrowy/cyfrowo-analogowy). Jest to jeden z wielu programów pozwalających dokonywać tego rodzaju pomiary.

Amplitudowy wykres FFT. Moduł Formuła00 realizuje działanie USK =A·1/√2 gdzieUSK jest wartością wyjściową i oznacza napięcie skuteczne (w tym przypadku dla sygnału sinusoidalnego), natomiast A jest amplitudą sygnału wejściowego. Znając amplitudy(A), moc(P) lub napięcie skuteczne(Usk) dwóch sygnałów(P i Usk gdy porównujemy niepodobne do siebie sygnały) możemy, korzystając z poniższego wzoru stwierdzić o ile dany sygnał jest większy od innego sygnału: kA [dB] = 20log10 A2/A1. Oczywiście jeżeli mamy dane P lub Usk to za A1 i A2 podstawiamy P i Usk dla obu sygnałów.

Wiemy, że każdy sygnał możemy przedstawić w dziedzinie czasu lub w dziedzinie częstotliwości, dlatego też wykorzystując moduł pozwalający na wykonanie szybkiej transformaty Fouriera (FFT – tu w formie amplitudowej), pełniący rolę przyrządu zwanego analizatorem widma, możemy stwierdzić z jakich składowych częstotliwościowych składa się dany sygnał .Z wykresu FFT możemy odczytać częstotliwość oraz amplitudę sygnału składowego. Moduł filtra pozwala natomiast na wycięcie niepożądanych składowych sygnału np.szumów. Moduł Correlatio00 pozwala na porównywanie sygnałów, może on przyjmować wartości od –1 do 1. Czym bliżej 1 tym sygnały są do siebie bardziej podobne, -1 to sygnały są do siebie bardziej podobne ale w przeciw-fazie, natomiast czym bliżej 0 to sygnały są do siebie mniej podobne. Działanie tego elementu możemy zaobserwować zmieniając wartości jednego z sygnałów w obiekcie (np.: Phase shift(przesunięcie fazowe), frequency(częstotliwość), amplitudę). Wyniki porównania obserwujemy na wykresie.

M7

Moduł digital meter (miernik cyfrowy). Utworzony w formie „worksheet” przy wykorzystaniu modułów rozbudowany „virtualny miernik” można przedstawić jako tzw. „layout”, który nie pozwala na dokonywanie zmian w utworzonym mierniku, a poza tym daje możliwość zawężenia przedstawianych elementów, które są konieczne do dokonania określonych operacji na sygnale ale nie powinny niepotrzebnie ściągać na siebie uwagi przez osobę prowadzącą pomiary. Każdy z projektów (worksheet’ów) może posiadać wiele widoków „layout” co pozwala na stworzenie różnych możliwości wizualizacji danych pomiarowych, np. grupujących określone rodzaje informacji.

Podział na obiekty statyczne (z wyrównaniem) i astatyczne (bez wyrównania) wynika ze zdolności samoczynnego osiągania lub nieosiągania po wymuszeniu skokowym u0 stanu równowagi trwałej w obiekcie. Odpowiedz skokowa obiektów statycznych po upływie dostatecznie długiego czasu t, ustala się na poziomie y0. W obiektach statycznych, transmitancja G(s)=Y(s)/U(s) ma z reguły człony tylko inercyjne i ewentualnie człon opóźniający. Transmitancja ta może mieć postać G(s)=ko/Ts+1. W obiektach astatycznych odpowiedź skokowa wzrasta nieograniczenie. Ze względów technologicznych wzrost wielkości y może odbywać się tylko w określonych granicach. Transmisja G(s) ma zawsze człon całkujący i ewentualnie człony występujące w obiektach statycznych. Sklasyfikowanie obiektu jako statycznego względnie astatycznego narzuca typ transmitancji obiektu, co ma wpływ na dobór struktury układu regulacji.