Dzieła - Św. Jan od Krzyża.pdf

(2796 KB) Pobierz
13309818 UNPDF
Św. Jan od Krzyża
DZIEŁA
Spis treści
PISMA MNIEJSZE
13309818.006.png 13309818.007.png
(Noc czynna zmysłów)
W tej księdze jest mowa o tym, co to jest “noc ciemna" i jak koniecznie trzeba przejść przez nią, aby dojść
do zjednoczenia z Bogiem. W szczególności objaśnia się “noc ciemną zmysłów" i pożądań oraz szkody,
jakie one duszy wyrządzają
Rozdziały
1. Przytacza pierwszą strofę. Mówi o dwóch różnych nocach, przez które przechodzą osoby duchowe,
według dwóch części człowieka: niższej i wyższe j. Objaśnia następującą strofę
2. Objaśnia, co to jest ta “noc ciemna", przez którą przeszła, jak mówi, by dojść do zjednoczenia. Mówi
o jej przyczynach
3. Mówi o pierwszej przyczynie tej “nocy" to jest o wyzbyciu się pożądania wszystkich rzeczy. Podaje
przyczynę, dlaczego się nazywa
4. Udowadnia konieczność przejścia duszy przez “ciemną noc zmysłów", którą jest umartwienie
pożądania, by mogła dążyć do zjednoczenia z Bogiem
5. Posługując się powagą Pisma świętego, udowadnia w dalszym dągu, że dusza koniecznie musi przejść
przez tę „noc” umartwienia w pożądaniu wszystkich rzeczy, by mogła iść do Boga
6. Mówi o dwóch głównych szkodach, jakie pożądania wyrządzają duszy. Pierwsze z nich nie
dopuszczają dobra do duszy, drugie wprost jej szkodzą
7. Mówi jak pożądania męczą duszę. Na potwierdzenie przytacza porównanie i dowody z Pisma
świętego
8. Mówi o tym, jak pożądania zaciemniają i zaślepiają duszę
13309818.008.png 13309818.009.png
9. Mówi, jak pożądania brudzą duszę. Na potwierdzenie przytacza porównania i dowody z Pisma
Świętego
10. Omawia, w jaki sposób pożądania “oziębiają i osłabiają" duszę w cnocie
11. Udowadnia, że dusza, aby mogła dojść do zjednoczenia z Bogiem, musi koniecznie wyzbyć się
wszelkich, nawet najmniejszych pożądań
12. Daje odpowiedź na inne pytanie: jakie pożądania wystarczają, by wyrządzić duszy wspomniane wyżej
szkody
1 3.
(Noc czynna ducha)
Mówi o najbliższym środku zjednoczenia z Bogiem, którym jest wiara. Mówi więc o drugiej części
omawianej już nocy, czyli “nocy ducha". Zawiera się ona w drugiej strofie, niżej podanej
Rozdziały
1. Podaje założenie tej księgi
2. Zaczyna objaśniać tę drugą część, czyli przyczynę “nocy", którą jest wiara. - Potwierdza dwoma
dowodami, że jest ona ciemniejsza niż pierwsza i trzecia
3. W jaki sposób wiara jest dla duszy “ciemną nocą". - Uzasadnia to dowodami, przykładami i obrazami
z Pisma świętego
4. Mówi ogólnie, że dusza, o ile to od niej zależy, winna być w ciemnościach, by wiara mogła ją pewnie
prowadzić do najwyższej kontemplacji
5. Objaśnia, co to jest zjednoczenie z Bogiem. - Przytacza porównanie
6. Objaśnia, jak trzy cnoty teologiczne udoskonalają trzy władze duszy i jak sprawiają mrok i próżnię w
tych władzach
7. Rozważa, jak wąska jest droga wiodąca do żywota wiecznego. Ci więc, co chcą nią postępować
muszą być ogołoceni i uwolnieni od wszystkiego. - Zaczyna mówić o Ogołoceniu rozumu
8. Wykazuje ogólnie, że żadne stworzenie ani żadne pojęcie rozumowe, nie może być najbliższym
środkiem do zjednoczenia z Bogiem '
9. Jak wiara jest dla rozumu najbliższym i odpowiednim środkiem, przez które dusza może dojść do
zjednoczenia z Bogiem w miłości. Potwierdza to cytatami obrazami z Pisma świętego
10. Podaje rozróżnienia pomiędzy wszystkimi pojęciami i poznaniami, jakie umysł objąć może
11. O przeszkodach i trudnościach, jakie mogą wyniknąć z pojęć umysłowych, otrzymanych w sposób
nadprzyrodzony przez ukazanie się ich zewnętrznym zmysłom cielesnym. Jan dusza powinna się
wobec nich zachować
12. Mówi o naturalnych pojmowaniach wyobrażeniowych. Objaśnia je i dowodzi, że nie mogą one być
właściwym środkiem do zjednoczenią z Bogiem. Wskazuje, jakie szkody przynoszą, jeśli dusza nie
odrywa się od nich
13. Podaje znaki, które zauważyć winien w sobie człowiek duchowy, by mógł poznać, kiedy powinien
Mówi o sposobie zachowania się duszy, by mogła wejść w tę “noc zmysłów"
14. Objaśnia drugi wiersz strofy
15. Objaśnia pozostałe wiersze wspomnianej strofy
13309818.001.png 13309818.002.png
opuścić rozmyślanie i rozumowanie, a przejść do stanu kontemplacji
14. Uzasadnia potrzebę tych trzech znaków i wskazuje na ich nieodzowność, by dusza mogła postępować
naprzód
15. Objaśnia, że przy wejściu w ogólne poznanie kontemplacyjne postępujący powinni jeszcze
posługiwać się nieraz rozmyślaniem naturalnym i działaniem władz przyrodzonych
16. Mówi o pojmowaniach wyobrażeniowych, pojawiających się w fantazji w sposób nadprzyrodzony.
Wskazuje, że nie mogą one służyć duszy na najbliższy środek zjednoczenia z Bogiem
17. Wyjaśnia cel i sposób postępowania Boga w udzielaniu duszy dóbr duchowych za pośrednictwem
zmysłów. Odpowiada na wątpliwość, która się w związku z tym nasunęła
18. Mówi o szkodach, jakie niektórzy mistrzowie życia duchowego mogą wyrządzić duszom przez
niewłaściwe kierownictwo, odnośnie do wspomnianych wizji. Wskazuje, że choćby wizje te
pochodziły od Boga, mogą jednak w błąd wprowadzić
19. Wyjaśnia i udowadnia, że choć widzenia i mowy pochodzące od Boga same w sobie są prawdziwe,
to jednak my możemy się co do nich mylić. - Potwierdza to świadectwami z Pisma świętego
20. Dowodzi świadectwami Pisma świętego, że słowa Boże, mimo iż są zawsze prawdziwe, nie zawsze
są pewne we własnych przyczynach
21. Objaśnia, że Bóg, chociaż odpowiada niekiedy na to, o co Go prosimy, nie podoba sobie w używaniu
takich sposobów. Udowadnia, że chociaż Bóg zgadza się i odpowiada, to jednak często gniewa się z
tego powodu
22. Rozwiązuje pewną wątpliwość, mianowicie czemu nie wolno teraz w Starym Zakonie pytać Boga
sposobem nadprzyrodzonym, skoro to dozwolone było w Starym Zakonie. Uzasadnia to
świadectwami św. Pawła
23. Zaczyna mówić o pojmowaniach rozumowych, które przychodzą drogą czysto duchową. Wyjaśnia,
czym one są
24. Mówi o dwóch rodzajach widzeń duchowych, udzielających się sposobem nadprzyrodzonym
25. Mówi o objawieniach i ich istocie. Podaje pewne rozróżnienie
26. Mówi o poznaniu umysłowym nagich prawd. Dowodzi, że są ich dwa rodzaje i poucza, jak dusza
wobec nich powinna się zachować
27. Mówi o drugim rodzaju objawień, czyli o odkrywaniu ukrytych tajemnic. Wyjaśnia, kiedy one
prowadzą do zjednoczenia z Bogiem, a kiedy są przeszkodą. Przestrzega, że szatan łatwo może przez
nie uwodzić
28. Mówi o słowach [wewnętrznych], które w sposób nadprzyrodzony mogą się udzielać duchowi.
Objaśnia jakie są ich rodzaje.
29. Mówi o pierwszym rodzaju słów, które czasami tworzy sobie duch skupiony. Podaje ich przyczyny i
wskazuje, że mogą być dla duszy zarówno pożyteczne, jak i szkodliwe
30. Mówi o słowach wewnętrznych, jakie formalnie słyszy duch sposobem nadprzyrodzonym.
Przestrzega przed niebezpieczeństwami, na jakie mogą one duszę narazić. Zachęca do ostrożności,
aby nie dać się przez nie oszukać
31. Mówi o słowach substancjalnych, jakie duch odbiera wewnętrznie. Podaje jaka jest różnica między
tymi słowami a słowami formalnymi. Wskazuje na korzyści, jakie one przynoszą. Podaje rady co do
wyrzeczenia się i w ogóle co do ustosunkowania się do nich duszy
32. Omawia doznania, jakie rozum odbiera z uczuć wewnętrznych, powstających w duszy sposobem
nadprzyrodzonym. Podaje ich przyczyny. Wskazuje, jak dusza powinna się do nich ustosunkować,
ażeby jej nie przeszkadzały na drodze do zjednoczenia z Bogiem
13309818.003.png
(Noc czynna ducha, pamięci i woli)
Omawia oczyszczenie pamięci i woli przez noc czynną. Podaje naukę jak dusza powinna się zachować co
do pojmowań w kręgu tych dwu władz, aby mogła dojść do zjednoczenia z Bogiem w obu tych władzach,
w doskonałej nadziei i miłości
Rozdziały
1. [Podaje założenie tej księgi]
2. Mówi o naturalnych pojmowaniach pamięci. Poucza, jak pamięć powinna się z nich opróżniać, ażeby
dusza mogła zjednoczyć się z Bogiem według tej władzy
3. Mówi o trzech rodzajach szkód, na jakie narażona jest dusza, jeżeli nie zaciemni się co do
wiadomości i rozważań pamięciowych. Omawia tutaj pierwszą szkodę
4. Mówi o drugiej szkodzie, jakiej dusza może doznać od szatana, jeśli pójdzie drogą naturalnych
pojmowań pamięci
5. Mówi o trzeciej szkodzie, jakiej doznaje dusza przez szczegółowe, naturalne pojmowanie pamięci
6. Mówi o korzyściach przychodzących dla duszy z zapomnienia i opróżnienia z wszelkich myśli i
pojęć, jakie może posiąść sposobem naturalnym w zakresie pamięci
7. Mówi o drugim rodzaju pojmowań pamięciowych. Są to wyobrażenia i poznania nadprzyrodzone
8. Mówi o szkodach, jakie sprawują w duszy wiadomości o rzeczach nadprzyrodzonych, jeśli się nad
nimi zatrzymuje. Objaśnia, jakie są te szkody
9. Mówi o drugim rodzaju szkód, tj. o niebezpieczeństwie miłości własnej i próżnej zarozumiałości
10. Mówi o trzeciej szkodzie, jaką dusza może ponieść ze strony szatana z wyobrażeniowych pojmowań
pamięci.
11. Mówi o czwartej szkodzie, jaka grozi duszy z wyraźnych, nadprzyrodzonych pojmowań pamięci.
Szkoda ta utrudnia zjednoczenie
12. Mówi o piątej szkodzie, wynikającej dla duszy z form i pojmowań wyobrażeniowych,
otrzymywanych sposobem nadprzyrodzonym. Polega ona na tym, że dusza ma o Bogu niskie i
niewłaściwe pojęcie
13. Mówi o korzyściach, jakie dusza odnosi, odrzucając pojmowania wyobrażeniowe. Odpowiada na
niektóre zarzuty i objaśnia różnicę, jaka zachodzi pomiędzy pojmowaniami wyobrażeniowymi
naturalnymi i nadprzyrodzonymi
14. Mówi o poznaniach duchowych, które pamięć może przyjmować
15. Podaje ogólne wskazówki, jak człowiek duchowy ma się posługiwać władzą pamięci
16. Zaczyna objaśniać “noc ciemną" woli. Podaje różne rodzaje skłonności woli
17. Zaczyna mówić o pierwszym uczuciu woli. Wyjaśnia, co to jest radość i podaje rozróżnienie rzeczy,
którymi wola może się radować
18. Mówi o radości z dóbr doczesnych. Poucza, jak mamy odnosić do Boga radość z tych dóbr
19. Mówi o szkodach grożących duszy, która pokłada swą radość w dobrach doczesnych
20. O korzyściach, jakie odnosi dusza wyzbywając się radości z rzeczy doczesnych
13309818.004.png 13309818.005.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin