· Komunikowanie informacji o sobie. Polega na przejściu informacji dotyczących naszych obserwacji, myśli, uczuć i potrzeb z ukrytego „Ja” do otwartego „Ja”.
· Nie można się nie odsłaniać. Jeżeli jesteśmy wśród innych, zawsze wysyłamy jakieś komunikaty o sobie.
· Rodzaje „Ja”:
Ø Otwarte – znane samemu sobie, znane innym
Ø Ślepe – nieznane samemu sobie, znane innym
Ø Ukryte – znane samemu sobie, nieznane innym
Ø Nieznane – nieznane sobie i innym
1. Większa samoświadomość
· Znamy siebie w takim stopniu, w jakim znają nas inni
· Aby zostać zrozumianym, musimy uświadomić sobie, zdefiniować i opisać swoje myśli, uczucia, potrzeby oraz wyciągnąć z nich wnioski.
2. Pogłębienie związków
· Jeśli dwie osoby są gotowe na otworzenie się nawzajem przed sobą, ich związek pogłębia się i rozwija
3. Poprawa komunikacji
· Otwarcie rodzi otwarcie
4. Mniejsze poczucie winy
· Ujawnienie tego, co zrobiliśmy lub pomyśleliśmy, zmniejsza poczucie winy w dwojaki sposób:
Ø Nie musimy już dłużej angażować swojej energii, aby utrzymać nasze wykroczenie w tajemnicy
Ø W momencie jego ujawniania możemy popatrzeć na nie bardziej obiektywnie. Możemy otrzymać informację zwrotną od innych
· Aby doświadczyć leczniczych skutków odsłaniania się, nie potrzebujemy duchownego ani terapeuty – wystarczy przyjaciel
5. Więcej energii
· Utrzymywanie w sekrecie ważnych informacji o sobie pochłania dużo energii
· Jeśli rozmawiasz z kimś, a rozmowa się nie klei, urywa się i jest nudna, zastanów się, czy przypadkiem czegoś nie ukrywasz. Niewyrażone uczucia i potrzeby mają tendencję do wzbierania i wrzenia wewnątrz ciebie, a przez to do hamowania spontaniczności.
· Otwarte mówienie o sobie nie jest społecznie akceptowane. Nieładnie jest mówić na swój temat zbyt dużo czy też rozmawiać o swoich uczuciach i potrzebach poza kręgiem rodzinnym.
· Nie ujawniamy swojego wnętrza również z lęku: przed odrzuceniem, karą, obmową czy wykorzystaniem informacji przeciwko nam samym.
· Zakres otwartości zmienia się w zależności od twojego nastroju, rozmówcy czy tematu rozmowy.
· Jesteśmy bardziej otwarci wobec partnera, niektórych członków rodziny i bliskich przyjaciół.
· Chętniej ujawniamy swoje preferencje, co do ubrań i jedzenia niż swój status majątkowy czy preferencje seksualne.
· Przeciętny poziom otwartości wzrasta w przedziale wiekowym od 17 do 50 lat. Po pięćdziesiątce jesteśmy bardziej zamknięci w sobie.
· Wyrażanie siebie w sytuacjach dla nas ważnych i w kontaktach z istotnymi dla nas osobami
· Cztery rodzaje ekspresji:
1. Obserwacje – mówienie o tym, co odbierają nasze zmysły, bez spekulacji, domyślania się, wyciągania wniosków. Podawanie faktów.
2. Myśli – konkluzje i wnioski wyciągnięte z tego, co usłyszeliśmy, przeczytaliśmy, zaobserwowaliśmy. Próby syntezy naszych obserwacji. Myśli to również oceny, osądy, nasze przekonania, opinie, teorie.
3. Uczucia – wyrażanie uczuć sprawia nam najwięcej trudności w kontaktach z ludźmi.
4. Potrzeby – Nikt, z wyjątkiem ciebie, nie wie, czego potrzebujesz. Jesteś ekspertem i najwyższym autorytetem w dziedzinie swoich potrzeb. Może istnieć w tobie silny, wewnętrzny zakaz ich wyrażania.
Połączenie wszystkich czterech rodzajów ekspresji: tego, co widzimy, myślimy, czujemy i potrzebujemy.
Wówczas, gdy w jednej wypowiedzi zostały wymieszane i pomylone różne rodzaje ekspresji.
Np. „Widzę, że znów masz na sobie tę starą sukienkę” – nieprzejrzyście wyrażone są uczucia, przemyślenia, obserwacje.
· Samoświadomość – jest jeden sposób, aby wyrażać pełne komunikaty, a unikać częściowych i niejasnych: musisz przyjrzeć się swojemu wewnętrznemu doświadczeniu.
Ø Co w danej chwili obserwujesz, myślisz, czujesz i czego potrzebujesz?
Ø Jaki jest cel twojej wypowiedzi?
Ø Czy cel ujawniony innym jest taki sam, jak cel rzeczywisty?
Ø Czego się obawiasz powiedzieć?
Ø Co chcesz zakomunikować?
· Świadomość innych ludzi – przyjrzyj się swojemu rozmówcy, śledź jego reakcje.
Ø W jakim jest stanie?
Ø Czy się śpieszy, czy cierpi, może jest rozzłoszczony i nie chce cię słuchać?
Ø Czy rozmówca utrzymuje z tobą kontakt wzrokowy?
Ø Czy zadaje pytania i udziela informacji zwrotnych, czy może siedzi nieruchomo na krześle?
· Świadomość miejsca – ważne informacje przekazywane są w miejscach, gdzie nikt nie zakłóca spokoju i prywatności rozmówców.
· Komunikaty powinny być bezpośrednie – ważna jest świadomość, kiedy należy coś powiedzieć. Nie możemy zakładać, że inni wiedzą, co myślimy lub, czego potrzebujemy
· Komunikaty powinny być natychmiastowe – jeżeli ktoś cię zranił, czujesz złość lub potrzebujesz jakiejś zmiany, przesunięcie tych komunikatów w czasie jedynie wzmocni twoje emocje.
· Komunikaty powinny być jasne – taki komunikat to – odbicie naszych myśli, uczuć, potrzeb i obserwacji.
Ø Nie zadawaj pytań, kiedy trzeba wypowiadać twierdzenia.
Ø Zachowaj spójność wypowiedzi.
Ø Unikaj podwójnych komunikatów.
Ø Uświadom sobie swoje potrzeby i uczucia.
Ø Odróżniaj obserwacje i myśli.
Ø Skoncentruj się na jednej sprawie w danej chwili
· Komunikaty powinny być szczere – czyli takie, w których deklarowany cel przekazu jest identyczny z rzeczywistym. Można sprawdzić, czy nasze komunikaty są szczere, zadając sobie dwa pytania:
Ø Dlaczego mówię to tej osobie?
Ø Czy chcę, aby usłyszała ona właśnie to, co mówię, czy domyśliła się czegoś innego?
· Komunikaty powinny być wspierające – wspierać to znaczy porozumiewać się tak, aby druga osoba usłyszała, co mamy na myśli i nie czuła się przy tym zdominowana i odepchnięta. Zapytaj siebie:
Ø Czy chcę, aby moja wypowiedź była obroną, czy komunikatem prawdziwym?
Ø Czy moim celem jest zranić drugą osobę i wywyższyć siebie, czy naprawdę się porozumieć?
6
socjolozka88