Klupieć Łukasz - Co powstrzymuje skutecznie wirusy.pdf

(308 KB) Pobierz
ochronny\374
ŁukaszKlupieć
Ul.Pancernych1/1
64100Leszno
http://eems.pl
Co powstrzymuje skutecznie wirusy?
Odkrywcą systemu limfatycznego u ludzi był duński naukowiec
Thomas Bartholin żyjący w XVII wieku. Płyn tkankowy
(międzykomórkowy) składa się z wysączonych z krwi przez naczynia
krwionośne substancji: woda, subs. drobnocząsteczkowe, mniejsze
białka. Płyn ten pośredniczy w wymianie tleny, CO2, substancji
odżywczych i prod. przem. materii między krwią a komórką i odwrotnie,
zachodzi to dzięki dyfuzji. Płyn ten jest wchłaniany do oddzielnego
układu naczyń limfatycznych. Wędrujący w nich płyn to limfa. Limfa jest
filtrowana i oczyszczana z subs. szkodliwych przez białe krwinki w
węzłach limfatycznych (chłonnych) i wlewa się do ukł. krwionośnego
przez żyły pod obojczykiem. Układ limfatyczny lub inaczej układ chłonny
to otwarty układ naczyń i przewodów, którymi płynie jeden z płynów
ustrojowych - limfa, która bierze swój początek ze śródmiąższowego
przesączu znajdującego się w tkankach. Układ naczyń chłonnych
połączony jest z układem krążenia krwi. Oprócz układu naczyń
chłonnych w skład układu limfatycznego wchodzą także narządy i tkanki
limfatyczne. Najważniejszą funkcją układu chłonnego jest obrona przed
zakażeniami oraz cyrkulacja płynów ustrojowych.
Zbudowany jest z otwartych naczyń limfatycznych oraz z tkanki
limfatycznej z której zbudowane są węzły chłonne, grudki chłonne i
grasica. W jego skład wchodzą także śledziona, migdałki i szpik kostny.
W układzie tym płynie żółtawy płyn ustrojowy - limfa, która jest cieczą o
składzie zbliżonym do osocza, zawierającym dużą liczbę limfocytów. Z
dużych naczyń limfatycznych limfa wlewa się do układu krążenia.
Zadaniem i funkcjonowaniem układu chłonnego jest:
a) odpornościowa - w węzłach limfatycznych powstają niektóre białe
ciałka krwi
b) neutralizującą - zwalczanie ciał oraz substancji obcych i szkodliwych
dla organizmu.
c) odprowadzającą- odprowadzenie limfy z powrotem do krwi
Krążąca po organizmie limfa zbiera substancje toksyczne i odprowadza
je do węzłów chłonnych, skąd są transportowane do nerek i usuwane z
organizmu. To, czy układ limfatyczny dobrze funkcjonuje, zależy w dużej
mierze od sprawności i elastyczności tkanki łącznej. Jeśli jest zbyt
miękka i przepuszczalna, toksyny, zamiast wędrować do węzłów
chłonnych, wnikają w inne tkanki np. gromadzą się w komórkach
tłuszczowych. Tak więc sprawny układ limfatyczny pomaga w usuwaniu
toksyn z komórek tłuszczowych, a więc pośrednio zapobiega
powiększaniu się cellulitu.
Odporność
nieswoista
zapobiega
wnikaniu
czynników
chorobotwórczych oraz szybkim niszczeniu tych które przeniknęły przez
bariery zewnętrzne. Elementy odp. nieswoistej: -skóra, -lizozym w
płynach wydzielanych przez ciało, -kwaśne środowisko w żołądku, -
rzęski przy nabłonku migawkowym w tchawicy i oskrzelach, -interferon
czyli białko przeciwwirusowe, -makrofagi (kom. żerne) atakują, pożerają
intruza i eksponują na swojej powierzchni fragment antygenu który
rozpoznają limfocyty.
Odporność swoista (nabyta) skierowana przeciwko konkretnemu
antygenowi, nabywana dopiero po kontakcie z nim i działająca tylko na
niego. Odporność swoista komórkowa- uwarunkowana makrofagami i
limfocytami T dojrzewającymi w grasicy gdzie stają się
immunokompetentne. Limfocyt T rozpoznaj wyeksponowany na
makrofagu antygen, następuje namnażanie i aktywacja limfocytów,
limfocyty T pamięci przekazują do limfocytów T zabójców informacje o
konkretnym antygenie, te dzięki temu rozpoznają zainfekowaną komórkę
z wyeksponowanym antygenem, następnie limfocyt T zabójca łączy się z
zimf. komórką i niszczy ją. Odporność swoista humoralna-
uwarunkowana limfocytami B które wytwarzają i uwalniają do krwi i limfy
swoiste przeciwciała (immunoglobuliny) skierowane przeciw
konkretnemu antygenowi. Limfocyt B rozpoznaje wyeksponowany na
makrofagu antygen, następuje namnażanie i aktywacja limfocytów,
limfocyty B pamięci przekazują do limfocytów B zabójców informacje o
konkretnym antygenie, następnie limfocyty te produkują przeciwciał
skierowane przeciw konkretnemu antygenowi, przeciwciała neutralizują i
niszczą antygen.
Rozpoczynają go zbierające płyn tkankowy włosowate naczynia
limfatyczne. Łączą się one w coraz większe naczynia chłonne,
przechodzące następnie w główny przewód piersiowy, łączący się z kolei
z układem krwionośnym. Dzięki temu limfa dostaje się do układu
krwionośnego i dochodzi do ciągłej wymiany substancji między nią a
krwią. Do układu limfatycznego zalicza się też węzły chłonne, np. w
pachwinach kończyn. Funkcje układu limfatycznego związane są m.in. z
wytwarzaniem tzw. przeciwciał, które łącząc się np. z bakteriami,
ułatwiają ich niszczenie przez krwinki białe
Funkcją krwi jest dostarczanie wszystkim komórkom tlenu i substancji
potrzebnych do życia, -usuwa z otoczenia komórek produkty przemiany
materii,
-chroni organizm przed obcymi białkami, wirusami i mikroorganizmami,
-zapewnia wszystkim częściom organizmu utrzymanie stałej
temperatury.
Skład krwi:
- Osocze: 55% obj. krwi;
Skład osocza: woda (90%), białka, sole, składniki odżywcze, produkty
przemiany materii (gł. mocznik), albumina (reguluje wł. fizyczne krwi),
immunoglobuliny (przeciwciała), fibrynogen (bierze udział w krzepnięciu
krwi), lipoproteiny (transport tłuszczu i cholesterolu. – Czerwone krwinki
(erytrocyty): 5 mln w 1mm3, komórki bez jądra kom. i mitochondriów,
wypakowane hemoglobiną służą do transportu tlenu.
- Białe krwinki (leukocyty): 7 tys w 1 mm3, zróżnicowana grupa komórek
produkująca przeciwciała lub niszcząca obce komórki.
– Płytki krwi (trombocyty): 250 tys w 1 mm3, fragmenty komórek bez
jądra kom., biorą udział w krzepnięciu krwi.
Obieg krwi: a) obieg mały (płucny): p. przedsionek-- p. komora-- t.
płucna-- płuca-- ż. płucne b) obieg duży (obwodowy) l. przedsionek—l.
komora—aorta—tętnice—tkanki ciała—żyły—ż. główna.
W sercu znajdują się zastawki: a) przedsionkowo- komorowe: -
trójdzielna z prawej, -dwudzielna z lewej, b) komorowo- tętnicze
(półksiężycowate): -prawa między p. komorą a tęt. płucną, -lewa między
l. komorą a aortą.
Cykl pracy serca: 1. pauza- serce w stanie spoczynku, krew wlewa się z
żył do przedsionków, a z nich do komór. 2. skurcz mięśni przedsionków-
wpycha do komór dodatkową porcję krwi. 3. skurcz ścian komór-
przedsionki rozluźniają się i zasysają porcję krwi z żył, krew z komór jest
wpychana do tętnic.
Płytki krwi przylegają do siebie i w miejscach zranienia zaczynają
wydzielać sub. chemiczna dzięki którym fibrynogen przekształca się w
fibrynę. Cząsteczki fibryny łączą się tworząc długie włókna. W oczkach
powstałej sieci zatrzymują się czerwone krwinki. Jest strupek. W ten
sposób powstaje skrzep krwi.
CHOROBY KRWI: -Anemia sierpowata: czerwone krwinki stają się
sztywne, wydłużone przybierają sierpowaty kształt, przez co nie mogą
się przecisnąć przez wąskie naczynia, przyczyny: zmiana aminokwasu w
cząsteczkach hemoglobiny. Choroba o podłożu genetycznym.
– Hemofilia: fibrynogen nie przekształca się w włókna fibrynowe co
uniemożliwia utworzenie się skrzepu, przyczyny: brak białka określanego
jako czynnik VIII. Choroba dziedziczna.
– Białaczka: niekontrolowany podział komórek z których w szpiku
kostnym powstają zmienione nowotworowo białe krwinki których duża
liczba powoduje upośledzenie wielu funkcji krwi.
Ważnym elementem pracy odpornościowej przed wirusami spełnia
nie tylko limfa ale także kwas rybonukleinowy zwany RNA , polimer
rybonukleotydów, występujący zarówno w jądrze komórkowym, jak i w
cytoplazmie. Nukleotydy połączone są typowym dla kwasów
nukleinowych wiązaniem fosfodiestrowym. Kwasy rybonukleinowe w
zależności od pełnionej funkcji, masy cząsteczkowej i struktury dzieli się
na:
a) heterogenne jądrowe (hnRNA lub Pre-mRNA)- głównie produkty
transkrypcji DNA i przetwarzania surowego transkryptu do mRNA
b) antysensowne RNA albo interferencyjne RNA - produkowane w celu
precyzyjnej regulacji ekspresji genów kodujących białka (za pomocą
mechanizmu wspólnego lub bardzo zbliżonego do systemu zwalczania
wirusów RNA)
c) małe jądrowe (snRNA) pełniące funkcje enzymatyczne przy wycinaniu
intronów z transkryptów
d) informacyjne zwane matrycowymi(mRNA)
e) rybosomowe (rRNA)
f) małe cytoplazmatyczne (w tym tRNA)
Zgłoś jeśli naruszono regulamin