Koncepcja człowieka w psychologii humanistycznej.pdf

(92 KB) Pobierz
(Microsoft Word - Ma\263gorzata Ignaczewska CZ\243OWIEK W PSYCHOLOGII HUMANISTYCZNEJ.doc)
Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogiczne
Maþgorzata Ignaczewska
ÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎÎ
Koncepcja czþowieka w psychologii humanistycznej
Psychologia humanistyczna to najmþodszy nurt w psychologii, wyrŇniany obok psychoanalizy i
behawioryzmu. Bardzo szybko zyskaþa popularnoĻę stajĢc siħ tzw. átrzeciĢ siþĢÑ. Uksztaþtowaþa siħ w
latach szeĻędziesiĢtych XX w. na gruncie psychologii amerykaıskiej. Nazwa dziedziny pochodzi od
tytuþu periodyku Antony`ego Suticha, bliskiego wspþpracownika Abrahama Maslowa, ktry w 1961
roku powoþaþ do Ňycia czasopismo Journal of Humanistic Psychology.
W roku 1963 grupa psychologw z USA (Gordon Allport, Charlotte Buhler, George Kelly, Carl Rogers)
powoþaþa Amerykaıskie Towarzystwo Psychologii Humanistycznej.
Gþwnymi pionierami psychologii humanistycznej sĢ Abraham Maslow i Carl Rogers.
Jednym z istotnych skþadnikw psychologii humanistycznej jest teoria potrzeb A. Maslowa, gdzie
potrzeby tworzĢ kþad hierarchiczny (tzw. ápiramidaÑ Maslowa). Wynika z tego, Ňe aby moŇna byþo
zaspokoię potrzeby wyŇszego rzħdu, najpierw naleŇy zaspokoię potrzeby niŇszego rzħdu. Hierarchia
potrzeb wyglĢda nastħpujĢco: u podstaw ápiramidyÑ leŇĢ potrzeby fizjologiczne a nastħpnie: potrzeba
bezpieczeıstwa, potrzeba przynaleŇnoĻci i miþoĻci, godnoĻci i szacunku, na samej grze zaĻ Î
potrzeba samorealizacji.
POTRZEBY
SAMOREALIZACJI METAPOTRZEBY
(POTRZEBY WYņSZE)
POTRZEBY ESTETYCZNE
POTRZEBY POZNAWCZE
POTRZEBY UZNANIA I SZACUNKU
POTRZEBY MIýOĺCI I PRZYNALEņNOĺCI POTRZEBY
NIņSZE
(PODSTAWOWE)
POTRZEBY BEZPIECZEİSTWA
POTRZEBY FIZJOLOGICZNE
Hierarchia potrzeb wedþug Maslowa
Carl Rogers twierdzi, Ňe czþowiek z natury dĢŇy do rozwoju i ma potrzebħ uczenia siħ. Jedynie trudne
warunki powodujĢ, Ňe jest w stanie zrezygnowaę z zaspokojenia tej potrzeby.
W psychologii humanistycznej czþowiek jest podmiotem autonomicznym, ktry obserwuje, przewiduje,
planuje i wnioskuje. NajwaŇniejsze jest badanie aktualnego doĻwiadczenia, gdzie stosowane sĢ rŇne
odmiany opisu fenomenologicznego, a takŇe introspekcyjnego (analizy stanw psychicznych, wnħtrza
postaci i jej przemyĻleı).
Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogiczne
58869308.001.png
PodstawĢ filozoficznĢ jest: egzystencjalizm (indywidualne losy jednostki ludzkiej, wolnej,
autonomicznej i odpowiedzialnej), personalizm (nastawiony na autonomicznĢ wartoĻę osobowoĻci,
szczeglna wagħ przykþada siħ do pojħcia osoby) oraz fenomenologia (polegajĢca na opisie i oglĢdzie
tego, co jest bezpoĻrednio dane).
Psychologiħ humanistycznĢ charakteryzuje optymizm, gdzie duŇy nacisk poþoŇony jest na
wykorzystanie przez czþowieka swoich moŇliwoĻci. Psychologowie humanistyczni podkreĻlali
wyjĢtkowoĻę czþowieka oraz Ļwiadomy i wolny wybr ich drogi Ňyciowej. Koncentrowali siħ na
niepowtarzalnych wþaĻciwoĻciach kaŇdego czþowieka oraz zakþadali, Ňe ludzie rodzĢ siħ z dĢŇeniem
do aktualizacji, czyli potrzebĢ rozwoju i wzrostu.
Metodologia psychologii humanistycznej
Metodologia psychologii humanistycznej korzysta wþaĻciwie z wszelkich metod
psychologicznego badania zarwno ze statystycznie opracowanych kwestionariuszy
i testw, jak i metod analizy wytworw. Te ostatnie wymagajĢ od psychologa umiejħtnoĻci
posþugiwania siħ intuicjĢ. Rezultaty badaı prezentowane sĢ przez psychologw humanistycznych w
specyficznym jħzyku. Jħzyk ten balansuje na granicy psychologii, filozofii i sztuki. W jħzyku tym
psychologowie starajĢ siħ opisaę i za jego pomocĢ apelowaę nie tylko do sfery intelektualnej
czþowieka, ale takŇe do jego emocji, uczuę i wyobraŅni.
Psychologia humanistyczna proponuje takŇe podejĻcie badawcze, ktre usiþuje zrozumieę
ludzkie zachowanie nie z punktu widzenia zewnħtrznego obserwatora lecz z tzw. wewnħtrznego
punktu widzenia odnoszonego do zachowujĢcej siħ osoby. Psychologowi ma w tym pomc zdolnoĻę
do empatii, do przejmowania perspektywy drugiego czþowieka. StĢd teŇ dla terapii humanistycznej
najbardziej charakterystyczny jest tzw. efekt ádiadyÑ (szczeroĻę za szczeroĻęÑ) Î otwarcie siħ
psychologa wobec klienta. StĢd teŇ terapie humanistyczne odrzucajĢ model psychologa zajmujĢcego
postawħ dyrektywnĢ.
Najbardziej znanymi propozycjami terapeutycznymi powoþanymi w ramach nurtu psychologii
humanistycznej sĢ :
- psychoterapia skoncentrowana na kliencie Carla Rogersa,
- psychoterapia Perlsa,
- logoterapia Viktora Frankla,
- psychosynteza Roberta Assagioli,
- systemowa terapia rodzinna Virginii Satir,
- bioenergetyka Alexandra Lowena,
- i inne.
NajwaŇniejsze zaþoŇenia koncepcji humanistycznej:
- Czþowiek jest caþoĻciĢ nierozdzielnĢ, gdzie zachodzĢ relacje pomiħdzy psychikĢ
a organizmem. Czþowiek chcĢcy Ňyę zgodnie ze swojĢ naturĢ, powinien stanowię harmonijnĢ
caþoĻę, ktrej podstawowe skþadniki (ja i organizm) stworzĢ spjny system, zwany osobĢ.
Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogiczne
2
- Ludzie wchodzĢ w zwiĢzki z innymi osobami, ŇyjĢ w Ļrodowisku innych ludzi. Ma to
znaczenie dla realizacji potrzeb podstawowych.
- ĺwiadomoĻę jest podstawowym skþadnikiem ludzkiego istnienia. Ludzkie zachowanie
uwarunkowane jest przez teraŅniejszoĻę. Znaczenie majĢ aktualne przeŇycia, doĻwiadczenia i
to, co dzieje siħ tu i teraz. To, co dzieje siħ aktualnie w ĻwiadomoĻci czþowieka, sposb
postrzegania siebie i innych decyduje o przebiegu procesu samorealizacji.
- Czþowiek dysponuje wyborem. Wybr daje moŇliwoĻci do przekraczania granic statusu
ludzkiej istoty niejako wyznaczonego czþowiekowi przez przyrodħ. Nie jest on Ļlepo
popychany przez instynktowne siþy. Maslow koncentrowaþ siħ na motywach jakie kierujĢ
ludŅmi. BadajĢc motywy dziaþajĢce w rozmaitych sytuacjach Maslow zauwaŇyþ, Ňe tworzĢ one
specyficzny wzr Î hierarchia potrzeb.
- PodstawowĢ skþonnoĻciĢ natury ludzkiej jest dĢŇenie do samorealizacji. Jej przejawem moŇe
byę miþoĻę, twrczoĻę, altruistyczne zachowania, rozwj wþasnego ájaÑ. ņycie poza obszarem
samorealizacji nie jest Ňyciem autentycznym i w peþni ludzkim.
- WþaĻciwoĻciĢ natury czþowieka jest rozwj, ktry uwarunkowany jest przez czynniki
wewnħtrzne, znajdujĢce siħ w czþowieku, a nie poza nim.
Cechy humanistycznego podejĻcia do czþowieka:
- Upodmiotowienie sytuacji badawczej (badacz i badany stanowiĢ ámyÑ), dotychczasowy
dystans wobec przedmiotu badaı zostaþ odrzucony. Stworzenie ciepþa, peþnej akceptacji i
dobrej atmosfery pomaga w dostrzeŇeniu problemw oraz rozpoznaniu wþasnych sþabych i
mocnych stron;
- Tzw. ázasada komunikacjiÑ, skoncentrowana na schemacie nadawca Î komunikat Î odbiorca.
Komunikacja niezbħdna jest nie tylko z osobami badanymi, ale takŇe
z odbiorcami;
- Kontakt z osoba badanĢ oparty jest na dialogu a nie manipulacji;
- Uwzglħdniane perspektywy badanego (a nie tylko badacza), poniewaŇ zachowanie
wyznaczone jest przez aktualny obraz rzeczywistoĻci;
- Odwoþanie siħ do empatii jako najbardziej efektywnego kanaþu komunikacyjnego. Empatia to
zdolnoĻę odczuwania stanw psychicznych innych ludzi (empatia emocjonalna), umiejħtnoĻę
przyjħcia ich sposobu myĻlenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistoĻę (empatia
poznawcza).
Psychologowie humanistyczni w oparciu o nowĢ koncepcjħ natury ludzkiej zaczħli rozwijaę wþasne
formy terapii, obejmujĢcej nie tylko pomoc w zaburzeniach psychicznych ale takŇe pracħ z ludŅmi
zdrowymi. Miaþo to na celu umoŇliwienie im peþnego rozwoju. Zmianie ulegþa zarwno sama forma
terapii, jak i rola terapeuty. WychodzĢc poza tradycyjne formy terapii indywidualnej, psychologowie
humanistyczni chħtnie zaczħli stosowaę terapiħ grupowĢ, przybierajĢcĢ formy ęwiczeı i treningw.
Terapeuta nie wystħpowaþ juŇ w dominujĢcej roli kiedy to narzucaþ pacjentowi (klientowi) swojĢ wolħ
i interpretacjħ. Staþ siħ bardziej organizatorem i dyskretnym doradcĢ pomagajĢcym uczestnikom grupy
osiĢgnĢę peþnĢ wymianħ myĻli i swobodħ w komunikowaniu siħ.
Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogiczne
3
Reakcje na prbħ sformuþowania humanistycznej koncepcji czþowieka byþy wĻrd psychologw
zrŇnicowane. Doceniono nowe obszary badawcze w psychologii, nowe sposoby terapii i inne
spojrzenie na czþowieka. Krytykowano natomiast szereg sþaboĻci metodologicznych i
teoretycznych.
Literatura:
1."Wprowadzenie do psychologii" T.Malim, A.Birch, A.Wadley
2."Psychologia" J. Strelau tom I
3."Psychologia i Ňycie" Ph. Zimbardo
4.ÑPodstawy psychologiiÑ Jan Trelak
5. www.wsp.krakow.pl
6. www.wikipedia.org
Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogiczne
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin