Miernictwo_06 Zasilacze.pdf

(377 KB) Pobierz
1129190 UNPDF
Miernictwo
POZNAJEMY PRZYRZĄDY
POMIAROWE
Zasilacz to podstawowe urządzenie w pracowni
radioamatora. Wiele urządzeń elektronicznych może
być zasilanych wprost ze zwykłej baterii. Jednak
często do zasilania badanego układu potrzeba zbyt
dużego napięcia lub prądu niż bateria jaką dyspo−
nujemy może dostarczyć. Można oczywiście teore−
tycznie otrzymać każde napięcie, łącząc baterie
szeregowo. Gorzej jest, gdy chcemy uzyskać więk−
szy prąd. Stosowanie do zasilania badanych ukła−
dów baterii jest rozwiązaniem kosztownym, szcze−
gólnie wtedy gdy układ nie pracuje poprawnie i pobie−
ra zbyt duży prąd. Nie mając kontroli wartości prą−
du (ograniczenia prądowego) szybko doprowadzi−
my albo do uszkodzenia następnych elementów
układu albo do całkowitego rozładowania baterii.
Do prac serwisowych czy konstrukcyjnych jest
konieczne urządzenie uniwersalne, umożliwiające
regulację napięcia, najlepiej od zera, z jednoczes−
ną kontrolą tego napięcia na wewnętrznym wolto−
mierzu. Podobne wymagania dotyczą prądu. Zasi−
lacz laboratoryjny powinien posiadać zabezpie−
czenie przed poborem zbyt dużego prądu obciąże−
nia i najlepiej gdyby ten prąd maksymalny był re−
gulowany. Warto też móc obserować wartość tego
prądu na amperomierzu zasilacza.
Typowy zasilacz laboratoryjny zapewnia zarów−
no stabilizację napięcia z niego otrzymywanego
jak i prądu. Gdy prąd pobierany przez badany układ
przekroczy ustawioną wartość ograniczenia, czyli
rezystancja obciążenia jaką przedstawia dołączony
do zasilacza badany układ zmniejszy się, zasilacz
przełącza się automatycznie na stabilizację prądo−
wą. Oznacza to, że przez wspomnianą rezystancję
obciążenia płynie prąd o wartości stabilizowanej.
Dalsze zmniejszanie rezystancji obciążenia nie po−
woduje zwiększenia prądu ponad ustawioną war−
tość maksymalną. Rodzaj stabilizacji, przy której pra−
cuje zasilacz jest sygnalizowany zwykle w sposób
optyczny tj. za pomocą żarówek lub diod świecących.
Indywidualne potrzeby użytkowników zasilaczy
są bardzo różne. W wielu przypadkach jest po−
trzebne znacznie większe napięcie, sięgające częs−
to kilkuset woltów i kilkudziesięciu amperów.
Iloczyn wartosci maksymalnych napięcia i prądu
wyjściowego, czyli moc, to podstawowy parametr
zasilacza. Firmy produkujące zasilacze wytwarzają
zwykle jedną lub kilka serii zasilaczy, różniących
się napięciem i prądem maksymalnym, lecz mających
taką samą moc. Na przykład, produkowana nie−
gdyś w Polsce przez firmę Unima rodzina zasilaczy
o mocy wyjściowej 100W liczyła cztery modele o pa−
rametrach: 10V−10A, 20V−5A, 50V−2A i 100V−1A.
Oczywiście napięcie i prąd maksymalny to tylko
dwa, choć najważniejsze, parametry zasilacza. Do
pozostałych należą: współczynniki stabilizacji na−
pięcia wyjściowego i prądu wyjściowego (od zmian
napięcia sieci zasilającej), napięcie szumów i tętnień
przy stabilizacji napięciowej, tętnienia prądu wy−
jściowego przy stabilizacji prądu, niestabilność termicz−
na napięcia i prądu wyjściowego, rezystancja wyjścio−
wa czyli stablizacja napięcia od zmian prądu obciąże−
nia, oraz zakres temperatur pracy zasilacza.
Na rysunku 1  przedstawiono schemat blokowy
prostego zasilacza stabilizowanego.
Współczesne zasilacze laboratoryjne umożliwiają
realizację jeszcze wielu innych rodzajów pracy.
Do tego celu wykorzystuje się zwykle specjalne
gniazdo wielostykowe, znajdujące się na tylnej pły−
cie zasilacza. Tak więc jest możliwe dołączenie do
odpowiednich wyprowadzeń tego gniazda napię−
cia zewnętrznego, służącego do sterowania napię−
ciem wyjściowym zasilacza (a także jego prądem)
według zależności Uwy = k Uzewn. Jest to przykład
wykorzystania zasilacza jako wzmacniacza prądo−
wego o dużym wzmocnieniu ponieważ zasilacz po−
biera ze źródła zewnętrznego prąd rzędu 1mA a przez
obciążenie dołączone do zacisków wyjściowych
zasilacza płynie prąd rzędu np. kilku amperów. Współ−
czynnik stabilizacji zasilacza pracującego w takim
połączeniu jest określony wyłącznie przez dokład−
ność napięcia źródła zewnętrznego. Gdy w miejs−
ce źródła zewnętrznego włączy się przetwornik
analogowo−cyfrowy, to będzie możliwe sterowanie
napięcie wyjściowym zasilacza w sposób cyfrowy.
Jeszcze innym ciekawym rodzajem pracy reali−
zowanym przez nowoczesne zasilacze jest stero−
wanie napięcia wyjściowego za pomocą rezystora
zewnętrznego. Realizuje się to, umieszczając w w/w
gnieździe specjalny wtyk ze zworami. Zdjęcie wty−
ku powoduje rozwarcie odpowiednich połączeń. Regu−
lacja napięcia wyjściowego odbywa się wówczas we−
dług zależności Uwy = k R, gdzie wartość współczyn−
nika k zależy od wykonania odpowiednich połączeń.
Jeżeli układ badany potrzebuje napięcia zasila−
nia większego niż napięcie jakie może dostarczyć
jeden zasilacz, a jednocześnie jest do dyspozycji
drugi o takich samych parametrach, to można połą−
czyć zaciski wyjściowe obu zasilaczy szeregowo.
Całkowite maksymalne napięcie wyjściowe jest
wtedy dwukrotnie większe niż maksymalne napię−
cie wyjściowe jednego zasilacza. Maksymalny prąd
wyjściowy jest jednak równy maksymalnemu prą−
dowi tylko jednego zasilacza.
Gorzej wygląda sytuacja gdy jest potrzeba uzys−
kania więjszego prądu niż może dać jeden posia−
dany zasilacz. W takiej sytacji można połączyć za−
silacze równolegle. Całkowity prąd otrzymywany
z obu tak połączonych zasilaczy będzie dwukrot−
nie większy niż maksymalny prąd jednego z nich
przy maksymalnym napięciu równym maksymalne−
CZĘŚĆ 6
Zasilacze
Rys. 1. Schemat blokowy prostego zasilacza
stabilizowanego.
28
E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 8/96
1129190.001.png
Miernictwo
mu napięciu każdego z zasilaczy. Jednak dodatko−
wo należy spełnić szereg warunków. Oba zasilacze
powinny dostarczać jednakowe napięcie. Gdy na−
pięcia te nie będą równe, to nastąpi przepływ tzw.
prądu wyrównawczego z zasilacza o wyższym na−
pięciu do zasilacza o napięciu niższym. Zasilacz
o napięciu wyższym może przejść wtedy na stabili−
zację prądową a jego napięcie wyjściowe zmniej−
szy się do napięcia wyjściowego drugiego zasila−
cza. Dlatego też przy takim połączeniu zasilaczy
należy wyrównać możliwie dokładnie ich napięcia
wyjściowe a przy dużych prądach doprowadzenia
do zasisków wyjściowych zasilaczy powinny mięć
tę samą długość. Ponadto włączanie i wyłączanie
obu zasilaczy powinno następować jednocześnie.
Łatwe łączenie (szczególnie równoległe) zasila−
czy jest możliwe jedynie w tzw. zasilaczach po−
dwójnych, zawierających dwa niezależne zasila−
cze. Wyposaża się je w funkcję nadążania (trac−
king) polegającą na tym, że napięcie wyjściowe
i prąd wyjściowy są takie same dla obu zasilaczy
składowych i regulowane za pomocą tylko jednego
pokrętła, osobnego dla regulacji napięcia i prądu.
Przy realizacji takiej funkcji, wykorzystywanej też
przy łączeniu równoległym zasilaczy, odłącza się
źródło napięcia odniesienia jednego z zasilaczy.
Napięciem wyjściowym obu zasilaczy steruje
wówczas tylko jedno źródło. Wymaga to oczywiś−
cie dokonania odpowiednich połączeń w układach
obu zasilaczy tj. połączyć zaciski wyjściowe źródła
napięcia odniesienia jednego zasilacza tj. sterują−
cego (master − układ nadrzędny) z miejscem dołą−
czenia źródła odniesienia drugiego zasilacza, ste−
rowanego (slave − układ podporządkowany).
Nowoczesne zasilacze to urządzenia sterowane
za pomocą mikroprocesora. Typowe pokrętła słu−
żące w konwencjonalnych zasilaczach do regula−
cji napięcia i prądu zastąpiono w nich klawiaturą,
często numeryczną. Zasilacze takie zamiast wskaź−
ników analogowych są wyposażone w wyświetla−
cze cyfrowe. Tańsze wykonania zasilaczy stosują
wskaźniki cyfrowe rypu LED, droższe natomiast,
wyświatlacze alfanumeryczne, ciekłokrystaliczne,
z podświetleniem. Na wyświetlaczach takich, op−
rócz ustawionych wartości napięcia i prądu wy−
jściowego (wyświetlanych jednocześnie i z poda−
niem jednostek) są też wyświetlane również komu−
nikaty np. o przekroczeniu ustawionego prądu czy
napięcia jak również o trybie pracy zasilacza np.
o włączonej funkcji nadążania. Napięcie oraz prąd
ograniczenia są w takich zasilaczach programowa−
ne tj. wprowadzane do jego pamięci za pomocą
klawiatury. Oprócz napięcia oraz tzw. ogranicze−
nia prądowego, tj. prądu maksymalnego, można
też niekiedy ustawić np. wartość prądu po przekro−
czeniu którego prąd wyjściowy spadnie do zera.
Warto też wspomnieć o zasilaczach typu Dual Ran−
ge, tzn. o zasilaczach mogących pracować w dwóch
zakresach napięć i prądów. Niech np. zasilacz ma
maksymalne napięcie wyjściowe U i maksymalny
prąd wyjściowy przy tym napięciu I. Jeżeli teraz bę−
dziemy stopniowo zmniejszać napięcie otrzymy−
wane na wyjściu zasilacza to w momencie osiągnięcia
napięcia wyjściowego równego U/2 maksymalny prąd
wyjściowy wzrośnie dwukrotnie tj. do wartości 2I.
Maksymalna moc zasilacza pozostanie niezmieniona.
Dużą wygodą dla użytkownika jest wyposażenie
zasilacza w gniazdo interfejsu szeregowego RS−
232C. Należy ono najczęściej do wyposażenia do−
datkowego zasilacza i jest montowane na specjal−
ne życzenie. Umożliwia ono sterowanie napięciem
i prądem zasilacza za pomocą komputera klasy PC,
jak również zbieranie informacji “zwrotnej” z zasi−
lacza. Dalszym udoskonaleniem tej funkcji użytkowej
jest gniazdo interfejsu GPIB. Umożliwia ono włączenie
zasilacza w cały system pomiarowy sterowany za po−
mocą komputera (o ile komputer jest wyposażony
w specjalną kartę). Za pomocą komputera można doko−
nywać również kalibracji zasilacza chociaż zasilacze
mogą być kalibrowane również z klawiatury.
Zastosowanie mikroprocesorów umożliwiło re−
alizację różnych pożytecznych funkcji. Za przy−
kład niech posłuży np.funkcja inteligentego chło−
dzenia. Przy dużych prądach pobieranych przez
obciążenie, w tranzystorach szeregowych zasila−
cza wydziela się duża moc i konieczne staje się za−
stosowanie chłodzenia. W konwencjonalnych za−
silaczach, jednocześnie z włączeniem za pomocą
specjalnego przycisku, najwyższego zakresu prą−
dowego, włączał się wentylator chłodzący tranzys−
tory szeregowe. Niezależnie czy pracowało się
przy małym prądzie pobieranym przez obciążenie
czy dużym wentylator pracował, co było często
męczące dla użytkownika, ze względu na jedno−
stajny szum dochodzący z wnętrza zasilacza.
W nowoczesnych zasilaczach ze sterowaniem
mikroprocesorowm, problem ten rozwiązano ina−
czej. Wentylator włącza się dopiero wtedy gdy moc
wydzielona w tranzystorach szeregowych zasila−
cza przekroczy pewną wartość progową.
Na zakończenie parę słów podsumowania tj. na
temat z jakimi zasilaczami można spotkać się aktu−
alnie na rynku. Najtańsze są zasilacze pojedyncze.
Najczęściej umożliwiają one regulację napięcia od
0 do 30V a prądu do 3A. Odczytu napięcia i prądu
dokonuje się na wskaźnikach analogowych, choć
coraz częściej spotyka się wskaźniki cyfrowe typu
LED. Cena zasilacza jest w dużym stopniu związa−
na z jego mocą tj. iloczynem maksymalnego napię−
cia i prądu wyjściowego. Bardziej zaawansowane
technicznie, są zasilacze sterowane mikroproceso−
rem. Jednak są one dość skomplikowane obsłudze
i nieodporne na uszkodzenie w wyniku np. przy−
padkowego “wejścia” w tryb kalibracji parametrów
zasilacza. Ponadto cyfrowa obróbka napięcia i prą−
du wyjściowego powoduje, że napięcie i prąd wy−
jściowe nie są regulowane w sposób ciągły lecz dys−
kretny (skokowy). Na przykład zasilacze serii LPS, pro−
dukowane przez firmę Meter, umożliwiają regulację
napięcia z rozdzielczością 10mV a prądu z rozdziel−
czością 1mA, co w pewnych zastosowaniach może być
niewystarczające. Takie zasilacze są produkowane
w wersji pojedynczej, pojedynczej z funkcją Auto Ran−
ge, podwójnej umożliwiającej łączenie szeregowe
i równoległe. Na szczególną uwagę zasługuje zasilacz
model LPS 305 produkowany przez wspomnianą już fir−
mę Meter. Składa się on właściwie z trzech zasilaczy
i umożliwia uzyskanie napięcia maksymalnego ±30V,
regulowanego od zera, prądu regulowanego od 0 do
±2,5A, a ponadto wyposażono go w niezależny zasi−
lacz napięcia nieregulowanego 5V. Napięcie wyjściowe
tego ostatniego zasilacza można przeprogramować na
napięcie 3,3V.
Leszek Halicki
E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 8/96
29
1129190.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin