Miss Arizona 22.pdf

A UTOR : D OMIOLE ã HTTP :// CHOMIKUJ . PL / DOMIOLE

Rozdział 22

Czułam się okropnie. Byłam wykończona, oczy mnie piekły, a całe moje ciało

było ocięŜałe. Nie spałam prawie całą noc, myśląc o tym, co wydarzyło się

poprzedniej nocy. Byłam bezradna. Nie mogłam nic zrobić. śałowałam, Ŝe

znowu dałam się ponieść emocjom, zamiast porozmawiać z Rosalie, ale teraz

mogłam tylko czekać.

Była sobota, ale nie obchodziło mnie, Ŝe jutro są eliminacje. Nie chciałam

wstawać z łóŜka, nie miałam na to siły. Zakopałam się głębiej w ciepłej kołdrze

i zemknęłam oczy.

Przynajmniej nikt mi teraz nie przeszkodzi.

Normalnie pewnie zaraz wpadłaby tu Alice, podskakując entuzjastycznie i

krzycząc na mnie z powodu jakiejś zapomnianej imprezy czy mojego

nieodpowiedniego stroju. Ale nie miałam juŜ przyjaciółek.

Powinnam wiedzieć, Ŝe taki stan nie moŜe trwać długo. Świetna przyjaciółka,

boski facet i same sukcesy? Jakim cudem? Takie rzeczy się nie zdarzają. A

jeŜeli juŜ, to tylko po to, Ŝeby po kilku dniach dobić cię jeszcze bardziej.

CóŜ, udało się. Gratuluję!

Nawet to, Ŝe dzisiaj miał przyjechać Jacob nie było w stanie wykrzesać ze mnie

Ŝadnych emocji. ZbliŜająca się rozmowa wcale nie miała mi pomóc. Jęknęłam,

zastanawiając się co w ogóle powinnam mu powiedzieć. Wszystko co się

zdarzyło to moja wina. Nie powinnam w ogóle mu ulegać, ani się z nim

droczyć. Co w ogóle wpadło mi do głowy tej pierwszej nocy?

To nie byłam ja. Jake miał rację. Nie potrafię tak robić. Seks bez zobowiązań,

ukrywanie się, ciągłe tajemnice – to nie jest moja mocna strona. Nie potrafię juŜ

wychodzić od niego zawsze po wszystkim. Chciałabym chociaŜ raz zostać w

jego ramionach do rana i nie bać się, Ŝe ktoś nas zauwaŜy. Nawet ciągle skoki

adrenaliny mogą się w końcu znudzić.

~ 2 ~

Mimo to, gdyby przyszedł do mnie, zapewne zrobiłabym to jeszcze raz. Potem

Ŝałowałabym i musiałabym znowu odejść od niego, by potem zrobić to samo.

Oficjalnie uzaleŜniłam się od Edwarda Cullena i nie byłam w stanie nic z tym

zrobić.

Jęknęłam, patrząc na zegarek. Niedługo miałam pojechać po Jacoba na lotnisko,

a wciąŜ byłam w rozsypce. Mimo to, zupełnie olałam sobie ten fakt i zagłębiłam

bardziej w miękkie łóŜko. JuŜ miałam na nowo pogrąŜyć się w depresjonujących

myślach, gdy usłyszałam ciche pukanie i warknęłam głośno.

Owinęłam się kołdrą i wstałam, podchodząc do drzwi. Prawdopodobnie

wyglądałam jak porzucona stara panna z jednej z tych komedii romantycznych,

ale nie dbałam o to.

Kto waŜny mógłby do mnie przyjść?

Otworzyłam drzwi i natychmiast poczułam jak ktoś popchnął mnie do środka,

wchodząc i zamykając drzwi. Podniosłam swoje zmizerowane oczy i spojrzałam

na sylwetkę wysokiego męŜczyzny.

BoŜe, Bello, wyglądasz okropnie! – Edward dotknął opuszkami palców mojej

twarzy, przesuwając nimi pod moimi oczami.

Co tu robisz? – zapytałam cicho.

Wszystko w porządku? – zapytał, zupełnie ignorując moje pytanie. Spuściłam

wzrok, ale on wziął w dłonie moją twarz i zmusił mnie był na niego spojrzała. –

Jak było wczoraj?

Myślę, Ŝe powinniśmy przystopować na jakiś czas – powiedziałam. – Rosalie

moŜe nas wydać i …

Ciii… PołoŜył mi palec na ustach, zanim nie przesunął go niŜej po linii mojej

szczęki. Przysunął moją twarz do swojej i oparł swoje czoło o moje, wpatrując

się we mnie intensywnie. – Nie musimy nic robić.

Delikatnie przyłoŜył swoje usta do moich. Nie zareagowałam na pocałunek, ale

mu na niego pozwoliłam. Edward poszedł do sypialni ciągnąc mnie za sobą i

sadzając mnie na łóŜku. Odsunął się ode mnie i otworzył usta, chcąc coś

powiedzieć, ale przerwała mu kolejna seria puknięć.

~ 3 ~

Nie idź! – powiedziałam szybko, widząc, Ŝe spojrzał w stronę drzwi. – I nie

otwieraj.

Bella musimy to zrobić – powiedział miękko i poszedł do drzwi. Opadłam

głębiej na łóŜko i westchnęłam. Nie miałam ochoty na spotkanie z nikim.

Gdy tylko się obudziłem, zacząłem zastanawiać się czy z Bellą wszystko w

porządku. Wczoraj wypchnęła mnie z łazienki i nawet nie zdąŜyłem

zareagować. Nie wiem, która była godzina, gdy zdecydowałem się do niej iść.

Nie mogłem juŜ dłuŜej czekać.

Kiedy otworzyła drzwi, wyglądała tragicznie. Ciemne cienie pod oczami,

zmęczone oczy, potargane włosy. Zawinęła się w kołdrę i wyglądała na

wykończoną. Starałem się ją uspokoić, ale nawet nie odpowiedziała na mój

pocałunek, co mnie trochę zmartwiło.

Nie chciałem niczego zmieniać. Nie mogliśmy przestać. Nie jestem pewien czy

potrafiłbym bez niej funkcjonować. Nie teraz.

W końcu posadziłem ją w jej pokoju i chciałem juŜ ją przekonywać, Ŝe

wszystko będzie dobrze, gdy ktoś zapukał i niemal warknąłem na ten dźwięk.

Poszedłem otworzyć, mimo namów Belli i zobaczyłem Alice i Rosalie stojące

przed drzwiami.

Dzień dobry … wydukała Alice. – Eeee.. jest Bella?

Spojrzałem na stojącą obok Rosalie, która miała dziwny wyraz twarzy i

odwaŜnie patrzyła na mnie. Kiwnąłem głową i otworzyłem szerzej drzwi.

Weszliśmy wszyscy do środka i zalęgła się niezręczna cisza.

Edward … zaczęła Bella. – MoŜe powinieneś …

Nie ma mowy – przerwałem jej, podchodząc bliŜej. – Drugi raz cię nie

zostawię.

~ 4 ~

Oplotłem ją ramionami w talii i usiadłem z powrotem na łóŜku, ciągnąć ją za

sobą.

CzyŜbyśmy wam w czymś przeszkodziły? – zapytała z uśmiechem Alice,

mrugając do Belli, na co tylko pokręciłem głową.

Czego chcecie? – warknęła brunetka w moich ramionach. Uśmiech na twarzy

Alice zniknął i wzdrygnęła się, słysząc ton Belli.

Bells … zaczęła. – Nigdy byśmy tego nie zrobiły, przecieŜ wiesz …

Nie wiem – powiedziała znowu Bella.

Przycisnąłem ją mocno, uspokajając lekko. Wiedziałem, Ŝe gniewem nic tu nie

zdziała.

Bella, ja … Rosalie odezwała się po raz pierwszy. – dałam się ponieść

emocjom. To naprawdę tak wyglądało, ale nie chcę się z tobą kłócić. Źle się

czuję i bardzo cię przepraszam. Nie mogłabym cię wydać.

Blondynka powiedziała to wszystko na jednym wdechu, wpatrując się w Bellę

przepraszająco. Widać było, Ŝe czuła się jednak niezręcznie mówiąc to wszystko

przy mnie. Bella rzuciła mi krótkie spojrzenie, jakby pytała mnie o zdanie.

Uśmiechnąłem się do niej lekko, ale jej wzrok wciąŜ wyraŜał tylko zmieszanie.

Rzuciła szybkie spojrzenie na budzik, stojący na szafce nocnej i podniosła się

gwałtownie.

Tak … zaczęła. – Pogadamy później, dobrze? Muszę pojechać po Jacoba,

więc musicie wszyscy wyjść. Teraz.

Jacoba? – podniosłem się zaraz za nią i spojrzałem na nią pytająco.

Kim, do cholery, był Jacob?

Mój przyjaciel – uśmiechnęła się. – Rozmawiałeś z nim.

Wywróciła oczami, gdy ja ciągle próbowałem sobie przypomnieć kim był ten

facet.

Poznasz go – podeszła do mnie i cmoknęła mnie szybko. – Niedługo.

Moje oczy rozszerzyły się, gdy pocałowała mnie na oczach innych kandydatek.

Mimo wszystko był to dla mnie duŜy szok. Uśmiechnęła się do mnie,

~ 5 ~

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: