Już Konfucjusz (IV w. p.n.e.) w swym systemie filozoficznym zwrócił uwagę na związek między odpowiednim ułożeniem ciała a uzyskiwanymi efektami profilaktycznymi i leczniczymi. Także starohinduska joga widziała w ćwiczeniach gimnastycznych i oddechowych środek do osiągnięcia równowagi psychofizycznej i lepszej wydolności organizmu. W Europie jako pierwszy, grecki lekarz Hipokrates (V/IV w. p.n.e.) zalecał gimnastykę obok codziennej higieny i prawidłowej diety. Inny grecki lekarz Asklepiades z Bitynii (ok. 128-56 p.n.e.), w terapii stosował masaże i kąpiele. W starożytnym Rzymie Galen pisał o wpływie gimnastyki na rozwój ciała. Opisał i usystematyzował wady postawy (scoliosis, kyphosis, lordosis).
Fizjoterapia jest pojęciem nierozerwalnie związanym z "rehabilitacją medyczną". Przez fizjoterapię rozumie się zespół metod leczniczych wykorzystujących zjawisko reaktywności1 organizmu na bodźce. Specjalistami z zakresu stosowania fizjoterapii są fizjoterapeuci.
Rozróżnia się następujące działy fizjoterapii:
1. balneoterapię
2. klimatoterapię
3. hydroterapię
4. kinezyterapię
5. terapię manualną
6. masaż leczniczy
7. ergoterapię
8. fizykoterapię.
Celem fizjoterapii jest zapobieganie postępowi i nawrotom choroby, usuwanie różnych dolegliwości i przywracanie sprawności fizycznej.
1Reaktywność -> względnie stała i charakterystyczna dla jednostki intensywność (wielkość) reagowania na bodźce
malami20