John Birmingham
Wybór Broni
Weapons of Choice.
World War 2.1.
Oś Czasu - Tom I
Przekład: Radosław Kot
DOM WYDAWNICZY REBIS
Poznań 2006
Copyright © John Birmingham 2004 AU rights reserved
8V First published 2004 in Macmillan by Pan Macmillan Australia Pty Limited St Martins Tower, 31 Market Street, Sydney
Copyright © for the Polish edition by REBIS Publishing House Ltd., Poznań 2006
Redaktor: Anna Poniedziałek
Projekt, opracowanie graficzne i ilustracja na okładce: Zbigniew Mielnik
Wydanie I
ISBN 83-7301-854-9
Dom Wydawniczy REBIS Sp. z o.o.
ul. Żmigrodzka 41/49, 60-171 Poznań
tel. 0-61-867-47-08, 0-61-867-81-40;
fax 0-61-867-37-74
e-mail: rebis@rebis.com.pl
www.rebis.com.pl
Fotoskład: Akapit, Poznań, ul. Czernichowska 50B, tel. 0-61-879-38-88
Dziękuję Garthowi Nixowi, który był moim pierwszym przewodnikiem na tej długiej i krętej drodze; Russowi Galenowi, za to, że napełnił moją miseczkę żebraczą; Steve'owi Saffelowi, który wycierpiał więcej, niż śmiertelny wydawca winien kiedykolwiek wycierpieć; Cate Paterson, mojemu mieczowi i tarczy; Brianne Tunnicliffe, która zaprowadziła w tym chaosie porządek. Na moją wdzięczność zasłużyły też wszystkie dobre dusze z Queensland Writers Centrę oraz Pete McAllister.
Przede wszystkim jednak dziękuję mojej kochanej rodzinie, Jane, Annie i Thomasowi, za bezcenną pomoc i wsparcie. Zapewne nigdy nie zdołam się Wam należycie odwdzięczyć. Postaram się chociaż częściej wstawać od klawiatury...
Dowódcy Wielonarodowych SH:
Komandor Daytona Anderson — US Navy i dowódca USS Leyte Gulf
Kapitan Margie Francois — US Marine Corps, lekarz polowy i dowódca korpusu medycznego Wielonarodowych Sił (USC Kandahar)
Komandor Karen Halabi — Royal Navy, dowódca brytyjskiego kontyngentu, zastępca dowódcy Wielonarodowych Sił, dowódca HMS Trident
Pułkownik J. L. Jones — US Marinę Corps, dowódca 82. Marine Expeditionary Unit
Komandor porucznik Mike Judge — US Navy, pierwszy oficer USS Hillary Clinton
Admirał Philip Kolhammer — US Navy, dowódca Wielonarodowych Sił (USS Hillary Clinton)
Podporucznik Maseo Miyazaki — Japanese Marine Self Defence Force, p.o. dowódcy JDS Siranui
Porucznik Ali Moertopo — Tentara Nasional Indonesia Angkatan Laut, p.o. dowódcy KRI Sutanto
Komandor Jane Willet — Royal Australian Navy, dowódca HMAS Havoc
Jego Książęca Wysokość kapitan Harry Windsor, dowódca brytyjskiego kontyngentu SAS
Personel Wielonarodowych Sił:
Szeregowy Waylon Bukowski — US Marine Corps, 1. pluton, kompania B (USS Kandahar)
Podporucznik Henry Chen — US Marine Corps, 3. pluton, kompania C (USS Kandahar)
Podporucznik Usama Damiri — Tentara Nasional Indonesia Angkatan Laut, oficer systemów informatycznych, KRI Sutanto
Podporucznik Biff Hannon — US Marine Corps, 1. pluton, kompania B (USS Kandahar)
Kapitan Chris Harford — US Navy, pilot śmigłowca (USS Hillary Clinton)
Kapitan Amanda Hayes — US Navy, pilot śmigłowca (USS Hillary Clinton)
Major Paweł Iwanow — Federacja Rosyjska, oficer Specnazu oddelegowany do US Navy SEAL (USS Kandahar)
Kapitan marynarki Rachel Nguyen — Royal Australian Navy, operator systemów uzbrojenia (HMAS Moreton Bay), w późniejszym okresie przeniesiona do Zespołu Historycznego (USS Hillary Clinton)
Starszy bosman Vincente Rogas — US Navy SEAL (USS Kandahar)
Kapitan Edgar Thieu — US Navy, oficer prasowy (USS Hillary Clinton)
Pozostałe postacie:
Julia Duffy — dziennikarka „New York Timesa" wcielona do 82. MEU
Rosanna Natoli — dziennikarka i producent CNN wcielona do 82. MEU
Profesor Manning Pope — szef programu, Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych Ministerstwa Obrony
Dowódcy sił sprzymierzonych z 1942 roku:
Winston Churchill — premier Wielkiej Brytanii
John Curtin — premier Związku Australijskiego
Generał brygady Dwight D. Eisenhower — US Army, szef Oddziału Planów Wojennych Sztabu Generalnego, w czerwcu 1942 mianowany dowódcą sił amerykańskich w europejskim teatrze działań wojennych
Admirał Ernest J. King — US Navy, głównodowodzący floty amerykańskiej i szef operacji morskich
Generał Douglas MacArthur — US Army, dowódca sił sprzymierzonych na obszarze południowo-zachodniego Pacyfiku z kwaterą główną w Brisbane w Australii
Generał armii George C. Marshall — US Army, przewodniczący Połączonego Komitetu Szefów Sztabów
Admirał Chester Nimitz — US Navy, głównodowodzący Floty Pacyfiku
Prezydent Franklin D. Roosvelt — trzydziesty drugi prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki
Wiceadmirał Raymond A. Spruance — US Navy, dowódca zespołu Task Force 16
Personel sił sprzymierzonych z 1942 roku
Komandor podporucznik Daniel Black — US Navy, adiutant admirała Spruance'a do spraw operacji i planowania (USS Enterprise)
Podporucznik marynarki Wally Curtis — US Navy, asystent płatnika (USS Enterprise)
Starszy marynarz James Davidson, „Bystry Jim" — US Navy (USS Astoria)
Komandor podporucznik Peter Evans — US Navy, p.o. dowódcy USS Astoria
Bosman Eddie Mohr (USS Astoria)
Starszy marynarz Michael Molloy, „Moose" — US Navy (USS Astoria)
Chorąży Peter Ryan — dowódca ochotniczego patrolu Strzelców Nowogwinejskich
Inne postacie:
Starszy detektyw Lou Cherry — policja Honolulu, Wydział Zabójstw
Profesor Albert Einstein — laureat Nagrody Nobla
Dowództwo państw Osi:
Japonia
Kontradmirał Kakuji Kakuta — dowódca Drugiego Zespołu Uderzeniowego Lotniskowców (HIJMS Ryujo)
Admirał Isoroku Yamamoto — głównodowodzący Połączonej Floty (HIJMS Yamato)
Niemcy
Reichsminister Joseph Goebbels — minister propagandy Rzeszy
Reichsfiihrer Heinrich Himmler — dowódca SS Reichschancellor Adolf Hitler
Major Paul Brasch — inżynier
Komandor podporucznik Jisaku Hidaka — Imperial Japanese Navy, szef sztabu kontradmirała Kakuty (HIJMS Ryujo)
Otto Skorzeny — członek ochrony Hitlera, oficer Leibstandarte SS Adolf Hitler
Franz Steckel — SS-Obersturmfiihrer SD-Ausland (wywiadu zagranicznego Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy), porucznik Auslandorganisation AO (wywiadu zagranicznego NSDAP)
Okręty Wielonarodowych Sił:
USS Hillary Clinton — atomowy lotniskowiec uderzeniowy klasy „George Bush"
USS Amanda L. Garrett — niszczyciel przeciwlotniczy klasy „Cobb"
USS Kandahar — okręt desantowy klasy „Baghdad"
USS Kennebunkport — transportowiec desantowy klasy LPD 12
USS Leyte Gulf— krążownik stealth klasy „Nemesis"
USS Providence — okręt desantowy-dok klasy „Harper's Ferry"
HMS Fearless — śmigłowiec wsparcia klasy „Aden"
HMS Trident — niszczyciel stealth, trimaran klasy „Trident"
HMS Vanguard — niszczyciel stealth, trimaran klasy „Trident"
HMAS Havoc — konwencjonalny okręt podwodny klasy „Savage"
HMAS Ipswich — lekki okręt desantowy klasy „Newcastle"
HMAS Moreton Bay — katamaran do przewozu wojsk klasy „Jervis Bay"
KRI Nuku — zmodernizowana fregata klasy „Parchim"
KRI Sutanto — zmodernizowana fregata klasy „Parchim"
Dessaix — niszczyciel stealth Marine Nationale klasy „Sartre"
Jednostki zatopione albo utracone:
Niektóre stosowane w książce nazwy i skróty:
HIJMS (His Imperial Japanese Majesty’s Ship) — Okręt Jego Wysokości Cesarza Japonii (Cesarska Flota Japonii)
HMAS (Her/His Majesty's Australian Ship) — Australijski Okręt Jej/Jego Królewskiej Mości (marynarka Australii)
HMS (Her/His Majesty’s Ship) — Okręt Jej/Jego Królewskiej Mości (marynarka brytyjska)
Imperial Japanese Navy — Cesarska Flota Japonii, nazwa stosowana do 1945 roku
Japanese Marine Self Defence Force — Marynarka Japońskich Sił Samoobrony, nazwa stosowana od 1956 roku
JDS (Japanese Defence Ship) — Okręt Japońskich Sił Samoobrony
KRI (Kapał di Republik Indonesia) — Okręt Republiki Indonezji
Marine Nationale — marynarka francuska
MEU (Marine Expeditionary Unit) — Oddział Ekspedycyjny Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych
Royal Australian Navy — Królewska Australijska Marynarka
Royal Navy — Królewska Marynarka (brytyjska)
SAS (Special Air Service) — brytyjskie oddziały do zadań specjalnych
Tentara Nasional Indonesia Angkatan Laut — Marynarka Republiki Indonezji (TNI-AL)
US Army — Armia Stanów Zjednoczonych
US Marine Corps — Piechota Morska Stanów Zjednoczonych
US Navy — Marynarka Stanów Zjednoczonych
US Navy SEAL (Sea-Air-Land) — oddziały do zadań specjalnych Marynarki Stanów Zjednoczonych
USS (United States Ship) — Okręt Stanów Zjednoczonych
Wschodni Timor, 15 stycznia 2021, godzina 9.42
Szpieg Kalifatu, jawajski szewc znany jako Adil, oparł wygodniej plecy o pień drzewa sandałowego. Niewielka i ocieniona polana na stokach wzgórz ponad miastem Diii była jego domem już od trzech dni. Dzielił go ze zdziczałym i wiekowym chyba kotem, który przepadał gdzieś na większość dnia, oraz pewną małpą. Małpa była nad wyraz irytująca — przesiadywała na gałęzi i co jakiś czas próbowała narobić mu na głowę. Zastanawiał się nawet, czy nie ustrzelić nieczystego stworzenia, ale rozkazy były jasne. Miał pozostawać niezauważony tak długo, jak długo krzyżowcy kotwiczyli u brzegów Timoru, i obserwować ich flotę. Otrzymał mikroimpulsowy nadajnik laserowy do składania meldunków, ale uruchomić miał go wyłącznie w przypadku „znaczącego rozwoju wydarzeń"
Przez ostatnie siedemdziesiąt dwie godziny nie dostrzegł jednak niczego „znaczącego" Odlegle okręty niewiernych trwały na swoich miejscach. Za dnia rozgrzane powietrze falowało tak bardzo, że ledwie widział ich sylwetki. W nocy za to zmieniały się w konstelację migoczących światełek. Obcy byli na tyle aroganccy, że nie myśleli nawet, aby okryć się płaszczem ciemności. Na dodatek przez całą dobę ryczały startujące z pokładu lotniskowca odrzutowce. Po zmroku ogień z ich silników jaśniał niczym pochodnie rozpalane ręką Boga na samym krańcu świata.
Co jakiś czas od strony flotylli nadlatywał śmigłowiec, z początku tylko ciemna kropka na tle szarawego od upału nieba. Potem przemykał z hukiem nad wzgórzami, zwykle na tyle nisko, że Adil widział twarze niewiernych siedzących w metalowych ptakach. Amerykanie, Brytyjczycy, Francuzi - wszyscy oni wyglądali tak samo. Co do jednego zapasieni, z okrucieństwem malującym się na obliczach.
Adil poczuł głód i odwinął zapakowany w liść bananowca mały kawałek ciasta ryżowego. Z wdzięcznością pomyślał o zesłanych przez Allaha dobroczyńcach. Na dziś dali mu nawet nieco suszonej ryby.
Niekiedy, gdy słońce stawało w zenicie i biczowało ziemię promieniami, Adil pogrążał się w rozważaniach nad swoim losem. Przeklinał swoją słabość i prosił Boga o więcej siły, aby mógł należycie wypełnić obowiązek. Jednak nie było łatwo. Zdarzało mu się przysnąć. Nic się nie działo. Owszem, uliczki rozciągającego się w dole Diii tętniły życiem, szczególnie że przybyło tam wielu krzyżowców ze wszystkich stron chrześcijańskiego świata, ale miasto Adila nie obchodziło. Miał baczyć jedynie na te majaczące w rozedrganym powietrzu okręty.
Starał się jak mógł, chociaż nie miał pojęcia, dlaczego i po co właściwie wytęża wzrok. Zostawili go tu niczym kozła na pastwisku, bez słowa wyjaśnienia. Mógł tylko mieć nadzieję, że jego służba to część jakiegoś większego planu. Może uderzenia na niewiernych w mieście? Może jeszcze tej nocy ciemność rozjaśni święty ogień wzniecony przez męczennika, który wejdzie śmiało do któregoś z nieczystych przybytków obcych? Ale jeśli tak, dlaczego kazali mu siedzieć właśnie tutaj, pośród kąsających mrówek i pod srającą złośliwie małpą?
Nie tak wyobrażał sobie dżihad, gdy kończył Madrasę w Bandung.
USS Kandahar, 15 stycznia 2021, godzina 10.14
Gdyby marines dowiedzieli się o Adilu, nie byliby wcale zdziwieni. Spodziewali się, że co najmniej kilka milionów par oczu śledzi bacznie ich przygotowania do lądowania na wyspach indonezyjskiego archipelagu.
Oficjalnie nikt nie nazywał go Kalifatem. Dla Stanów Zjednoczonych był nadal częścią Indonezji, grupą siedemnastu tysięcy wysp rozciągających się od Banda Aceh, którą tylko trzysta kilometrów dzieliło od wybrzeży Tajlandii, po niezbyt odległy od Australii Timor na południu. Na przebiegające między nimi szlaki żeglugowe przypadała jedna trzecia całego handlu morskiego na świecie. Oficjalnie nadal był to otwarty akwen, tak przynajmniej twierdził ze swego bezpiecznego schronienia w genewskim hotelu Grand Hyatt rząd Indonezji. Utraciwszy trzy tygodnie wcześniej kontrolę nad Dżakartą, stał się rządem na wygnaniu.
W rzeczywistości panowało tu bezkrólewie. Islamscy rewolucjoniści, którzy zresztą obecnie ledwie kontrolowali sytuację, ogłosiwszy powstanie swego państwa - Kalifatu - włączyli do niego wspomniane siedemnaście tysięcy wysp, a także Malezję, Filipiny, Brunei, Wschodni Timor, Papuę-Nową Gwineę, Bougainville oraz, dla dobrej miary, północną Australię. Niewierni nie byli w Kalifacie mile widziani. Jego duchowy przywódca, mułła Ibn Abbas, twierdził oczywiście, że taka właśnie jest wola Allaha.
...
buntovnick