Symbolizm w literaturze Młodej Polski.doc

(15 KB) Pobierz

3.                 Symbolizm w literaturze Młodej Polski

 

-                    istotna jest częstość, nachalność powtarzania się

-                                 nie kładzie nacisku na poszczególne motywy, osoby, przedmioty

-                                 powtarzają się jednostki pojęciowe, duże obrazy pojęciowe dochodzące do głosu w poezji okresu modernizmu

-                                 I symbol genezyjski (akt twórczy)

-                                             stanowi jeden z najczęściej podejmowanych problemów

-                                             poetyckie transpozycje księgi Genesis (z Bogiem w roli głównej)

-                                                         Jerzy Żuławski „Z Jandżur Wedy” - zaimki osobowe pisane dużą literą; stwórca przyrównywany do człowieka, który tworzy; konkluzja „człowiek cierpi kiedy tworzy” koncentruje uwagę na człowieku; jest to wyraźne zatoczenie koła; twórca otrzymuje atrybuty boskie

-                                             moc twórczą ma słowo

-                                                         Antoni Lange „Pieśń o słowie” - uwaga zostaje zwrócona na słowo; wchodzi w obręb refleksji metaliterackiej; szereg wierszy o charakterze autotematycznym wpisuje się w pisanie o słowie

-                                             akcent położony na produkt tworzenia

-                                                         może być z punktu widzenia człowieka lub stwórcy – człowieka

-                                                         Antoni Lange „Z wizyj” - dotyczy artysty, który coś stworzył; istotny jest akt kreacyjny (twórca może tworzyć, ale także unicestwiać); stwórca to Demiurg

-                                             stworzenia upominają się o rację/przyczynę swojego istnienia

-                                 II symbole architektoniczne (penetracja świadomości ludzkiej, psychologia)

-                                             symbol dwoisty

-                                                         przestrzeń w utworach sprowadza się do wchodzenia w głąb

-                                                                      trafia się do komnat w których składowane jest światło, kamienia szlachetne

-                                                                      poprzez szlachetne kamienia można dotrzeć do ducha

-                                                                      schodzenie w dół dotyczy analizy własnej psychiki

-                                             akcja utworu może się rozgrywać w budowlach dostojnych, monumentalnych (pałace, zamki, świątynie)

-                                                         metafora gmachu świadomości

-                                 literatura młodopolska przesycona jest symbolizmem

-                                 myślenie symboliczne bierze swój początek z filozofii idealistycznej

-                                             podział na świat idei (nie mamy tam dostępu) i zmysłowy (dostrzegalny dzięki zmysłom)

-                                             możemy starać się przełożyć idee na ciąg obrazów sugerujących idee, o która nam chodzi

-                                             idei nie da się ująć w słowa

-                                 stawia się znak równości między mitem a symbolem

-                                             mit powstał po to, aby poradzić sobie z oddawaniem świata idei

-                                 twórczość młodopolska jest synestezyjna (muzyka, sztuka wizualna, sztuka słowa)

-                                 symbol ma mieć korzenie w ciemności

-                                             nie jest jednoznaczny

-                                             jego składniki są heterogeniczne

-                                             próbuje odzwierciedlać ideę

-                                 poezję symboliczną charakteryzuje wzniosły charakter

Zgłoś jeśli naruszono regulamin