Hodowla żywego pokarmu dla ryb akwariowych.pdf

1. HODOWLA PANTOFELKìW (Paramecium caudatum)

MoŜna je hodować na róŜnycha poŜywkach. W swoim czasie

stosowany często chów pantofelków na sianie nie jest obecnie

praktykowany. Uzyskiwano bowiem róŜnorodne formy wymoczków,

często szkodliwych dla narybku. Do hodowli pantofelków uŜywamy

wody wodociągowej odstałej, pobranej z akwarium lub deszczówki.

Winna ona mieć odczyn obojętny lub lekko alkaliczny, zakwaszona np.

torfem nie nadaje się do hodowli pantofelków. Kulturę zakładamy w

naczyniach o pojemności powyŜej 2l w akwariach szklanych,

względnie ramowych. Naczynia te winny być nakryte i ustawione w

jasnym miejscu, jednak nie za bardzo wystawione na działanie

promieni słonecznych. Osobiście hodowałem pantofelki na suszonych

liściach mniszka lekarskiego i wysuszonych skórkach bananów. W

celu ich przygotowania suszy się je w zaciemnionym i przewiewnym

miejscu. Do przygotowanych naczyń z wodą wkłada się liście mniszka

lekarskiego lub skórki bananów w ilości zaleŜnej od wielkości

naczynia. Po 4 do 5 dniach woda mętnieje, a następnie oczyszcza się

i wtedy moŜna pantofelki pobierać np. pipetą do karmienia. Unoszą się

wówczas pod powierzchnią wody. Do akwarium z narybkiem wlewamy

je razem z wodą, w której się znajdują. Dla uzyskania duŜej ilości

trzeba załoŜyć więcej naczyń hodowlanych.

Hodowlę pantofelków na innej poŜywce opisuje H. Hrey w swej

ksiąŜce pt. "Das Aquarium von A bis Z". Kostkę brukwi, o objętości 13

cm suszymy na słońcu lub słabym ogniu. Tak wysuszoną brukiew

moŜemy długo przechowywać. Do hodowli tą metodą uŜywamy

jednolitrowych słoi (weków), do kaŜdego wkładamy od 23 kostek

suszonej brukwi i zalewamy odstała wodą (wodociągową). Po

pewnym czasie brukiew rozkłada się, tworząc osad na dnie naczynia.

Dla przyspieszenia tego procesu moŜna ją rozdrobnić. Następnie

dodajemy do tego naczynia jedną kroplę płynu z kultury nicieni

(mikro). Przy zakładaniu hodowli wystarczy dodawać "zaczynu" z

poprzednich. W przypadku braku hodowli (mikro) moŜna dodać około

1 ml lotnego mułu z akwarium dobrze utrzymanego, wolnego od

chorób czy pleśni. Tworzący się koŜuch na powierzchni wody naleŜy

rozbijać. Wielu hodowców twierdzi, Ŝe narybek niektórych ryb z

rodziny kąsaczowatych nie przyjmuje pantofelków wyhodowanych na

brukwi. Hodowla pantofelków nie powinna cuchnąć. Niemiły zapach

moŜe wskazywać na zepsucie się kultury, trzeba ją więc zlikwidować.

Dla zapewnienia pantofelkom dopływu tlenu moŜna do naczynia z

hodowlą włoŜyć rośliny. Najlepsze wyniki w hodowli pantofelków

uzyskuje się w większych naczyniach np. 10litrowych. Wymoczki

moŜna dokarmiać dodając do niej po kilka kropli mleka, Ŝółtka

gotowanego, droŜdŜy roztartych z wodą, a takŜe soku z marchwi.

Wymienione wyŜej sposoby hodowli są jednymi z wielu. DuŜe usługi w

rozpoznaniu wyhodowanych wymoczków moŜe nam oddać

mdkroskop powiększający w granicach od 100 do 150 razy.

2. HODOWLA KLEJNOTKI ZIELONEJ - Euglena viridis

Klejnotka zielona jest pierwotniakiem kilkakrotnie mniejszym od

pantofelka. MoŜe ona oddać nam duŜe usługi w karmieniu narybku

wymagającego w początkowym okresie szczególnie małego pokarmu.

Hodowla klejnotki jest moŜliwa przez cały rok i pozwala hodowcy

uniezaleŜnić się od pokarmu dla narybku występującego w

zbiornikach naturalnych. Dodatnią stroną karmienia klejnotki jest takŜe

fakt, Ŝe zawiera ona chlorofil, czyli zielony barwnik roślinny. Przyswaja

więc dwutlenek węgla ,a wydziela tlen. Pantofelki natomiast zuŜywają

tlen, a wydzielają dwutlenek węgla. W dobrze oświetlonym akwarium

większe ilości eugleny nie będą powodem braku tlenu w akwarium.

Hudowlę zakłada się w ten sposób, Ŝe do około 0,28 l wrzącej wody

wsypuje się 4 g pszenicy i gotuje przez 10 minut, następnie odlewa się

całą wodę. Ziarna pszenicy umieszcza się w czystym

wysterylizowanym (przez gotowanie) stoŜkowatym naczyniu szklanym

(kolba Erlenmeyera) lub butelce 1/2litrowej.

Do tego naczynia wlewa się 150 ml zimnej wody, wprost z

wodociągu. Naczynie trzeba natychmiast zatkać tamponem z waty i

postawić w zimnym miejscu na okres dwóch tygodni. Zawartość

naczynia trzeba raz dziennie wstrząsnąć by rozbić koŜuch który

tworzy się na powierzchni cieczy. NaleŜy jednak uwaŜać by nie

zamoczyć tamponu. Od czasu do czasu wyjmuje się, tampon na kilka

sekund i nakłada się go z powrotem. Pod koniec drugiego tygodnia

poŜywka znajduje się juŜ w odpowiednim stanie i moŜna w niej

umieścić eugleny. Widowce te mogą być pobrane z odpowiednich

zbiorników wodnych, w których eugleny występują tworząc zieloną

pianę na powierzchni. O ile prócz eugleny zostaną wprowadzone

takŜe wymoczki to giną one, rozwijać się będą tylko eugleny.

Najłatwiejszym sposobem załoŜenia podobnej hodowli jest otrzymanie

od miłośnika akwariów posiadającego hodowlę eugleny, czystej porcji

zarodowej. Zaledwie kilka kropli z istnijącej juŜ hodowli wystarcza do

załoŜenia nowej. Tak załoŜoną świŜo hodowlę naleŜy umieścić w

dostatecznie ciepłym i jasnym miejscu (10 do 21°C). Po około dwóch

tygodniach moŜna zauwaŜyć, Ŝe zawartość butelki staje się zielona, a

na powierzchni zaczyna się, tworzyć piana. NaleŜy codziennie

wstrząsnąć butelkę, by rozbić pianę. Mniej więcej po miesiącu

hodowla powinna być dość gęsta, a pojedyncza kropla moŜe zawierać

do 250 000 wiciowców.

Ilość jaką naleŜy dawać narybkowi jest oczywiście zaleŜna od stanu

hodowli (ilość euglen) i od tego jaki inny pokarm jest oprócz tego

stosowany oraz od liczby narybku. Dawkę jaką naleŜy podać trudno

określić słowami, dochodzi się do tego praktycznie przez

doświadczenie. Nowe hodowle euglen powinny być zakładane w

innych naczyniach. Nie powinno się starych hodowli uzupełniać wodą

z akwarium lub z wodociągu.

3. HODOWLA NICENI "MIKRO" - (Anquillula silusiae i A. aceti)

Nicienie nadają się szczególnie dla narybku Ŝerującego na dnie

akwarium. Dla opóźnienia opadnięcia "mikro" na dno akwarium moŜna

je kłaść do specjalnego karmnika pływającego na powierzchni wody,

sporządzonego z pierścienia igielitowego lub plastikowego obszytego

batystem. Mikro przedostając się poprzez batyst powoli, stopniowo

opada na dno akwarium w którym Ŝyje kilka godzin. Nicienie przed

podaniem ich narybkowi trzeba płukać.

Hodujemy je w słoikach szklanych lub skrzynkach plastikowych,

szczelnie nakrywanych. Do naczynia wkładamy płatki owsiane lub

chleb rozdrobniony bez skórek, warstwą 12 cm i zalewamy

niegotowanym mlekiem. Do tak przygotowanego naczynia dodajemy

porcją zarodową "mikro". Naczynie szczelnie zamykamy i ustawiamy

w miejscu o temperaturze od 2025°C. Hodowlę moŜna zasilić

witaminami. Po mniej więcej tygodniu węgorki zaczynają wychodzić

na ścianki naczynia i wtedy moŜna je zbierać np. miękkim pędzelkiem.

Po pewnym czasie trzeba hodowlę przełoŜyć do nowo

przygotowanego naczynia. W dobrze przygotowanej hodowli nie

powinna pojawić się pleśń, jeŜeli to nastąpi trzeba załoŜyć nową.

Węgorki moŜna takŜe hodować w skrzyniach z ziemią, przygotowaną

tak jak do hodowli doniczkowców. Karmimy je jednak kleikami z

płatków owsianych lub mąki ugotowanych na mleku.

4. HODOWLA DONICZKOWCìW "GRINDAL" (Enchytreus

buchholtzi)

Nazwa "grindal" pochodzi od nazwiska Szwedki Nancy Grindal,

która wprowadziła je do akwarystyki. Do hodowli tych drobnych

doniczkowców moŜna uŜyć małych skrzynek z drewna lub tworzyw

sztucznych. Skrzynki napełniamy pulchną ziemią darniową z

domieszką torfu. "Grindal" karmimy mielonymi płatkami owsianymi i

Ŝytnią mąką razową. Dodatek droŜdŜy jest wskazany. Pokarm kładzie

się na szklanych paskach (mniejszych od skrzynki), następnie zwilŜa

się go opylaczem i układa na ziemi w skrzynkach. Ilość podawanego

pokarmu zaleŜeć będzie od wielkości hodowli. Robaki po 1225

godzinach gromadzą się na szklanych paskach i z nich łatwo moŜna je

spłukać. Skrzynki nakrywamy. Ziemia winna być zawsze pulchna i

wilgotna, ale nie mokra. Najodpowiedniejszą temperaturą dla hodowli

to 2024°C. "Grindalem" moŜna karmić narybek po 1015 dniach Ŝycia

w zaleŜności od jego wielkości. Przetrzymując "Grindal" na mokrym

rzecznym piasku przez 2030 godzin, moŜemy spowodować jego

schudniecie do połowy wielkości. Pokarm dla "grindali" moŜna takŜe

wzbogacić witaminami. Hodowlę ich moŜna prowadzić takŜe w

prostszy sposób przez podawanie gotowanych kleików, odpowiednio

ochłodzonych, bezpośrednio na ziemię. Najtrudniejszą sprawą wciąŜ

jeszcze jest zdobycie porcji zarodowych "grindal". Nie są one jeszscze

u nas zbyt powszechnie hodowane, ale warto poszukać.

Sprowadzono je do nas z NRD.

5. HODOWLA DONICZKOWCA BIAýEGO (Enchytracus albidus)

Doniczkowce są to robaki Ŝyjące w Ŝyznej i wilgotnej ziemi. Są

dobrym pokarmem urozmaicającym menu mieszkańców naszych

akwariów. Podawane jednak w nadmiarze mogą spowodować

otłuszczenie i osłabienie rozrodczości u ryb. Do hodowli

doniczkowców przygotowujemy skrzynki drewniane o wytmarach

około 30 x 25 x 15 cm. Do dna tych skrzynek przybijamy od zewnątrz

po 2 listwy, a skrzynki zaopatrujemy w drewniane nakrywki. Skrzynki

wypełniamy pulchną ziemią darniową i torfem w stosunku 1:1.

Składnikiu te dobrze mieszamy. Torf zapewnia pulchność i wilgotność

zawartości skrzynki. Ziemia nie powinna zawierać nawozów

sztucznych ani Ŝadnych trucizn jak np. DDT czy Azotoksu. Po tych

wstępnych przygotowaniach dajemy do skrzynki porcję zarodową

doniczkowców i rozpoczynamy ich karmienie. MoŜna połoŜyć na

ziemię i po dodaniu pokarmu nakryć wszystko szybą. Oczywiście

skrzynkę nakrywamy drewnianą nakrywką. Hodowcy najczęściej

karmią doniczkowce gotowanymi płatkami owsianymi, makaronem,

bułką maczaną w mleku, gotowanymi warzywami.

Moją hodowlą doniczkowców karmiłem gotowanym (domowej

roboty) makaronem. Makaronu zakupionego w sklepie nie zjadały. Z

jarzyn podawałem gotowaną marchew, pietruszkę i seler,

rozdrobnione widelcem i wymieszane. Ilość podawanego pokarmu

zaleŜna jest od liczebności i siły hodowli. Karmimy je co 4 lub 5 dni tak

aby w tym czasie zjadły cały pokarm. O ile nie zjedzą podanej karmy

jest to wskazówka, Ŝe daliśmy za duŜą porcję. Nie zjedzone resztki

pokarmu usuwamy, a nową porcje, podajemy juŜ zmniejszoną. Lepsze

wyniki w hodowli uzyskuje się jeŜeli pokarm zakopuje się w ziemi na

przemian raz w jednej, a następnie w drugiej połowie skrzynki. Do

karmienia ryb pobieramy je dopiero wtedy, kiedy sie dostatecznie

rozmnoŜyły. Wyjmujemy je razem z ziemią (o ile pokarm dla nich

zakopujemy) i przechowujemy w osobnym naczyniu. Przed

karmieniem ryb doniczkowce płuczemy w odstałej wodzie. JeŜeli

pokarmu nie zakopujemy, mozna doniczkowce zbierać pincetą

bezpośrednio z powierzchni ziemi, lub szyby, którą jest nakryta

hodowla. Ziemia w skrzynkach powinna być stale wilgotna i pulchna.

Nie moŜe zbijać się w grudki. W starych hodowlach przy systemie

karmienia doniczkowców "na ziemię" powstaje na powierzchni gęsta

maź. Wtedy hodowlę trzeba przenieść do innej skrzynki, zawierającej

nową ziemię. Wilgotność ziemi regulujemy skutecznie przez

podawanie gęstszego lub rzadszego pokarmu. Przeciętna

temperatura do hodowli 18°C.

Dla uzyskania duŜych doniczkowców wskazanym jest dodawanie do

hodowli "dzikich" doniczkowców, znalezionych w kompostach,

cieplarniach, nad strumykami itp. W przypadku potrzeby krajania

doniczkowców czynimy to w wodzie, bo inaczej posklejają się. I tu

płukanie obowiązuje.

6. MUSZKA OWOCOWA (Drosphila melanogaster)

Muszka owocowa jest owadem powszechnie znanym. Spotyka się ja

wszędzie tam gdzie gniją lub fermentują owoce. Jest ona bardzo

cennym i wartościowym pokarmem. Do hodowli muszek uŜywamy

jednolitrowych słoików (weków) lub słoików po dŜemie. Karmimy je

papką z tartych jabłek, sliwek, marchwi, pomidorów itp. z dodatkiem

płatków owsianych. Papkę sporządzamy niekoniecznie ze wszystkich

z podanych wyŜej owoców, wystarczy np. jabłko, marchew i płatki

owsiane. Układamy je na dnie naczynia warstwą o grubości do 3 cm.

Tak przygotowane naczynie ustawiamy w miejscu przypuszczalnego

występowania muszek jeśli nie posiadamy porcji zarodowej.

Po zaszczepieniu hodowli porcja zarodową do naczynia wkładamy

troche wełny drzewnej aby muszki czy larwy mogły się po niej

wdrapywać. Naczynie nakrywamy gazą. Najodpowiedniejszą

temperaturą do hodowli jest 25°C. Przy niŜszej temperaturze

przedłuŜa się cykl rozwojowy. Dorosłe owady wylęgają się z

poczwarek po 8 dniach, zaś dojrzewają po dalszych 14 dniach. To

znaczy, Ŝe jedna hodowlaobejmuje okres około 6 tygodni i przynosi, o

ile jest umieszczona w większym naczyniu, bardzo duŜo muszek. Dla

zachowania ciągłości hodowli trzeba w międzyczasie załoŜyć nową

kulturę.

Do karmienia pobieramy muszki w następujący sposób: na słoik z

muszkami ustawiamy dnem do góry słoik o tej samej średnicy.

Następnie ostroŜnie usuwamy gazę z pomiędzy słoików, dolny słoik z

muszkami zaciemniamy, na skutek czego muszki przelatują do

górnego słoika. Słoik ten zamykamy tekturą i zdejmujemy. Słoik

hodowlany zamykamy gazą. Muszki ze słoika wytrząsamy na

powierzchnię wody w akwarium. MoŜna je takŜe zmoczyć wodą. W

literaturze doradza się odurzanie eterem. Metoda chyba nie najlepsza.

W laboratoriach naukowych hoduje się odmianę muszek

bezskrzydłowych, które są wygodniejsze w hodowli i karmieniu ryb,

nie stają się bowiem plagą mieszkania.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: