2003 31 ŚwC.pdf

Światłowciemności...

10(2003)nr2(31)

Odredakcji

Przed nami czas wakacji, urlopów, słońca i pogody. Przekazujemy ten numer

„Światła w ciemności” z nadzieją, Ŝe i on wniesie pogodę w serca Czytelników. Choć

nie piszemy w nim o sprawach” lekkich, łatwych i przyjemnych”, to przecieŜ zawsze

spotkanie z prawdą, która przynosi wolność, wprowadza nas w świat pokoju i nadziei.

Świadectwa zamieszczone w tym numerze ukazują drogę ku wyzwoleniu nie

tylko osób, które same w sobie borykają się ze skłonnościami homoseksualnymi, ale

teŜ ich bliskich.

Ufamy, Ŝe wiele światła wniosą teŜ treści przekazywane w artykule Cezarego

Gawrysia. Wprowadza on w swoistą kontemplację Jezusa – męŜczyzny, człowieka,

który w pełni przeŜywał swoją toŜsamość i pomaga nam odkrywać i realizować nasze

powołanie.

Przekazujemy teŜ kilka refleksji dla rodziców – aktualnych i przyszłych.

Wszystkim Ŝyczymy dobrego przeŜycia zbliŜającego się lata.

Spistreści

Refleksje

M ęŜ czyzna z Nazaretu, Cezary Gawry ś ......................................................................... 4

Ś wiadectwa

Na progu podró Ŝ y, F. ...................................................................................................... 9

„Rewolucja osobowo ś ci”, X ........................................................................................... 11

Pokonuj ą c siebie, Janusz ................................................................................................ 13

Po ś ród łez nadzieja, Anna ............................................................................................... 14

Odbudowywanie wi ę zi, Rodzic ....................................................................................... 15

My ś li dla rodziców

Zasady post ę powania rodziców osób o skłonno ś ciach homoseksualnych,

Richard Cohen ............................................................................................. 16

Rodzic na wzór Abrahama, Bp Zbigniew Kiernikowski , ................................................ 18

Refleksje

M ęŜ czyzna, Jezus z Nazaretu

W ramach „Odwagi” prowadz ę od pewnego

czasu grup ę zaufania dla chłopców i młodych

m ęŜ czyzn w wieku 16-19 lat, maj ą cych skłonno-

ś ci homoseksualne. Wyst ę puje u nich – z ró Ŝ nych

przyczyn – deficyt wi ę zi uczuciowej z ojcem,

a przez to brak im pozytywnego wzoru m ęŜ czy-

zny, z którym mogliby si ę w naturalny sposób

uto Ŝ sami ć . Z drugiej za ś strony, niemal wszyscy

s ą nadmiernie przywi ą zani do matki, co utrudnia

im, a niekiedy wr ę cz uniemo Ŝ liwia, osi ą gni ę cie

m ę skiej dojrzało ś ci. Poniewa Ŝ ci chłopcy, z któ-

rymi pracuj ę , s ą jednocze ś nie na ogół gł ę boko

religijni, staram si ę stawia ć im za wzór samego

Jezusa. Ta praktyczna potrzeba skłoniła mnie do

spojrzenia na osob ę Jezusa z Nazaretu, tak jak jest On ukazany w Ewangeliach, pod k ą tem

psychologicznym, a mianowicie jako na dojrzałego m ęŜ czyzn ę , który bez Ŝ adnych komplek-

sów czy zahamowa ń umiał si ę komunikowa ć uczuciowo z innymi lud ź mi, zarówno z m ęŜ -

czyznami jak i kobietami, który odwa Ŝ nie i konsekwentnie d ąŜ ył do zamierzonego celu,

umiej ą c przyjmowa ć niepowodzenia i pora Ŝ ki, i który realizował w swoim Ŝ yciu typowo

„m ę skie role”: króla, kapłana-m ę drca, wojownika (bez odwoływania si ę do przemocy i siły

fizycznej), oblubie ń ca i ojca (w sensie duchowym), brata i przyjaciela.

Wiadomo z osi ą gni ęć współczesnej biblistyki, Ŝ e Ewangelie nale Ŝ y traktowa ć jako czte-

ry ró Ŝ ne „portrety” Jezusa, namalowane przez autorów o ró Ŝ nej wra Ŝ liwo ś ci, czerpi ą cych

cz ęś ciowo z tych samych, cz ęś ciowo z ró Ŝ nych ź ródeł, ale maj ą cych intencj ę dochowania

maksymalnej wierno ś ci „oryginałowi”. Ka Ŝ dy z ewangelistów (autorów, b ą d ź ko ń cowych

redaktorów) miał pewn ą my ś l teologiczn ą , która powodowała takie a nie inne uj ę cie „ma-

teriału”, czyli samych wydarze ń z Ŝ ycia Mistrza. Bibli ś ci zwracaj ą przy tym uwag ę na nie-

zwykły realizm – historyczny, obyczajowy, geograficzny itp. – poszczególnych Ewangelii, co

jest jednym z argumentów podnoszonych przez teologów fundamentalnych na rzecz prawdzi-

wo ś ci całego zawartego w nich ś wiadectwa o Jezusie Chrystusie. To umacnia mnie w prze-

konaniu, Ŝ e tak Ŝ e wizerunek psychologiczny Jezusa nakre ś lony w Ewangeliach jest pełen

realizmu i ukazuje Ŝ ywego człowieka „z krwi i ko ś ci”. Mo Ŝ na wi ę c zada ć sobie pytanie, jakie

uczucia i w jaki sposób wyra Ŝ ał w konkretnych sytuacjach Jezus, który był, jak wierzymy,

prawdziwie Synem Bo Ŝ ym, ale był te Ŝ prawdziwym człowiekiem, podobnym do nas we

wszystkim oprócz grzechu (grzech w pewnym sensie odczłowiecza, jest nieludzki). Jezus był

prawdziwym człowiekiem, a wi ę c był prawdziwym, dojrzałym m ęŜ czyzn ą . Tak jak prawdzi-

w ą , dojrzał ą kobiet ą była Maria, Jego Matka.

Inspiracj ą do napisania poni Ŝ szego tekstu, b ę d ą cego nie ś miał ą (ale mo Ŝ e zarazem zbyt

zuchwał ą ?) prób ą dotkni ę cia tematu, a który w moim poczuciu ma charakter bardziej literacki

ni Ŝ teologiczny, były dla mnie tak Ŝ e słowa ks. Bogusława Szpakowskiego SAC, psychologa

i terapeuty, wypowiedziane przez niego podczas „warsztatów” na temat to Ŝ samo ś ci m ęŜ -

czyzny i kobiety, u ksi ęŜ y salwatorianów w Krakowie: „Kiedy spotykam si ę z m ęŜ czyzn ą

wierz ą cym, który ma problemy ze swoj ą m ę sk ą to Ŝ samo ś ci ą , mówi ę mu: Æ Id ź do Jezusa! Po-

rozmawiaj z Nim jak m ęŜ czyzna z m ęŜ czyzn ąÇ ”.

Tekst publikowany w: „Wi ęź ” 2003, nr 7.

J EZUS DOJRZAŁYM MĘśCZYZNĄ

To, w jaki sposób w ś wiadomo ś ci Jezusa z Nazaretu przejawiała si ę jego bosko ść , syno-

stwo Bo Ŝ e, poczucie misji mesja ń skiej, jest intryguj ą cym pytaniem i przedmiotem wnikli-

wych docieka ń teologów, ale koniec ko ń ców pozostanie to dla nas zawsze tajemnic ą . Jedno

jest pewne: Jezus był prawdziwym człowiekiem i jako taki podlegał naturalnym prawom

rozwoju fizycznego i psychicznego. Jezus za ś czynił post ę py w m ą dro ś ci, w latach

i w łasce u Boga i u ludzi – pisze ś w. Łukasz (2, 52).

Jezus jako dorosły m ęŜ czyzna miał bardzo Ŝ ywe, dojrzałe relacje z innymi lud ź mi. Nie

unikał spotka ń i rozmów, nie bał si ę sytuacji trudnych i konfliktowych, zawsze jasno, cho ć

w sposób delikatny i nierani ą cy, stawiał spraw ę . Bywał ostry i stanowczy ( Id ź precz, szata-

nie! – do Szymona-Piotra, Czy i wy chcecie odej ść ? – do uczniów), wyra Ŝ ał silne emocje,

zło ś cił si ę , smucił i płakał. Umiał przyjmowa ć uczucia miło ś ci (zainteresowanie, fascynacj ę ,

podziw i uwielbienie) okazywane sobie przez innych, zarówno m ęŜ czyzn (uczniowie!), jak

i kobiety. Tych kobiet mo Ŝ na wymieni ć wiele. Przede wszystkim te, które „chodziły za Nim”,

co w j ę zyku ówczesnym mogło oznacza ć co ś wi ę cej, ni Ŝ „towarzyszyły i usługiwały”, a mia-

nowicie: były jego uczennicami. „Chodziły za Nim” jako za mistrzem, rabbim, po to, by słu-

cha ć Jego nauk. W takiej roli na kartach Ewangelii została wyra ź nie utrwalona Maria z Be-

tanii. Pod tym wzgl ę dem Jezus przełamywał ówczesne obyczaje – dla ś ydów było bowiem

czym ś niewyobra Ŝ alnym, aby rabbi miał w gronie swoich uczniów kobiety. Wiadomo, Ŝ e Je-

zus w relacjach z kobietami przełamywał konwenanse i religijne zakazy: przyja ź nił si ę z ko-

bietami (Maria i Marta, siostry Łazarza); rozmawiał sam na sam w miejscu publicznym

z obc ą kobiet ą , w dodatku Samarytank ą (scena przy studni); pozwalał si ę dotyka ć kobietom

uwa Ŝ anym za nieczyste (cierpi ą ca na upływ krwi, „grzesznica” na uczcie u faryzeusza Szy-

mona). Owa nieznana bli Ŝ ej, bezimienna niewiasta, ciesz ą ca si ę w swojej społeczno ś ci bardzo

zł ą opini ą , a wi ę c najprawdopodobniej miejscowa prostytutka, która wtargn ę ła zuchwale na

uczt ę u lokalnego dygnitarza, na oczach wszystkich biesiadników okazała Jezusowi swoje

uczucia czułymi gestami, których On nie bał si ę przyj ąć : ...łzami oblała Mi stopy i otarła je

swymi włosami... nie przestała całowa ć stóp moich... olejkiem nama ś ciła moje stopy... ponie-

wa Ŝ bardzo umiłowała (por. Łk 7, 36-50).

Przyjmował te Ŝ oznaki miło ś ci od m ęŜ czyzn. Rywalizowali o bliski dost ę p do Niego

Jakub i Jan, na pami ą tk ę pewnego niem ą drego zachowania przezwani przez Jezusa „Synami

gromu”, a „umiłowany ucze ń ” podczas ostatniej wieczerzy paschalnej poufale kładł Mis-

trzowi głow ę na piersi, wiedz ą c Ŝ e mo Ŝ e sobie na to pozwoli ć . Jezus przyja ź nił si ę z Ła-

zarzem i płakał z Ŝ alu po jego ś mierci – Oto, jak go miłował! (J 10, 36). Pozwalał, aby pod-

chodziły do Niego blisko małe dzieci. (Zawsze my ś l ę o tym, widz ą c Brata Rogera przycho-

dz ą cego na modlitw ę z gromadk ą dzieciaków. To nie jest z jego strony łatwy gest na pokaz.

Te dzieci mieszkaj ą w Taizé. Jedno z nich, osierocona dziewczynka hinduska, zaadoptowana

przez Brata Rogera przed laty, dzi ś jest ju Ŝ dorosł ą , zam ęŜ n ą kobiet ą . Podczas posiłków sie-

dzi przy stole tu Ŝ obok swego przybranego taty.)

Przykłady mo Ŝ na by oczywi ś cie mno Ŝ y ć . Jedno nie ulega kwestii: Jezus nie miał kom-

pleksów ani zahamowa ń uczuciowych, dobrze si ę czuł w swojej skórze, miał doskonały kon-

takt z lud ź mi obu płci, umiał okazywa ć im zrozumienie, współczucie, trosk ę , gniew, ale tak Ŝ e

czuło ść wyra Ŝ aj ą c ą si ę w dotyku (np. sceny uzdrawiania). Pi ę knie pisze o tym Anselm Grün

w swojej ksi ąŜ ce „Portrety Jezusa”. Mo Ŝ na wi ę c powiedzie ć , Ŝ e był naprawd ę dojrzałym

m ęŜ czyzn ą , o mocnym poczuciu swojej m ę skiej to Ŝ samo ś ci.

B LISKI , KOCHAJĄCY J ÓZEF ?

Osi ą gni ę cia współczesnej psychologii, mówi ą ce o tym, jak kluczow ą rol ę w kształtowaniu

uczuciowo ś ci dziecka, a tak Ŝ e w budowaniu jego to Ŝ samo ś ci płciowej, odgrywaj ą relacje z

obojgiem rodziców prze Ŝ ywane w dzieci ń stwie, skłaniaj ą nas do zadania sobie pyta

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: