TI_4.pdf

UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNO-PRZYRODNICZY

w Bydgoszczy

Wydział Telekomunikacji i Elektrotechniki

Instytut Elektrotechniki

Zakład Elektroenergetyki

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA

LABORATORIUM

ROK I SEM. I

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA IV

Arkusz kalkulacyjny Microsoft Excel – solver,

wykorzystanie wbudowanych funkcji

Opracował:

dr inż. Marcin Drechny

Wrzesień 2011 r.

1. Cel ćwiczenia

Celem tego ćwiczenia jest poznanie i utrwalenie wiadomości związanych z arkuszem

kalkulacyjnym w szczególności wykorzystaniu wbudowanych funkcji oraz narzędzia

optymalizującego o nazwie „solver”.

2. Wprowadzenie

2.1. Funkcje Excela

Funkcja jest predefiniowaną formułą posiadającą nazwę, która pobiera wartość lub

wartości (zwane argumentami funkcji) i zwraca wynik lub wyniki.

Używając funkcji możemy znacznie uprościć i skrócić formułę, a nawet uzyskać informacje,

których nie można zdobyć bez użycia funkcji.

Jeżeli chcemy w formule zastosować funkcję musimy użyć odpowiedniej składni.

FUNKCJA(Argument1; Argument2; ... ;ArgumentN)

A oto kilka zasad używania funkcji:

•

Nazwa funkcji może być pisana dużymi lub małymi literami. Jeżeli napiszemy nazwę

funkcji małymi literami, zostaną one zamienione na duże jeżeli nazwa funkcji jest

prawidłowa.

•

Przed i za nawiasami nie powinno być spacji.

•

Jeżeli funkcja jest bezargumentowa po nazwie funkcji należy wpisać parę nawiasów.

•

Argumenty funkcji oddzielamy separatorami argumentów listy (średnikami).

•

Funkcja może nie posiadać argumentów, posiadać ich kilka, mieć ich zmienną ilość lub

może zawierać argumenty opcjonalne.

•

Argumentami funkcji mogą być liczby, adresy, tekst, wartości logiczne, tablice, wartości

błędu lub inne funkcje.

•

Gdy argumentem funkcji jest inna funkcja, formułę nazywamy zagnieżdżona.

•

Gdy funkcja znajduje się na początku formuły wstawiamy przed nią znak równości =.

•

Funkcje Microsoft Excel podzielone są na kategorie: finansowe, daty i czasu,

matematyczne i trygonometryczne, statystyczne, wyszukiwania i adresu, bazy danych,

tekstowe, logiczne, informacyjne i inżynierskie.

2.1.1. Podział funkcji ze względu na ilość argumentów

Rodzaj funkcji

Przykład

Notacja symboliczna

Uwagi

data

systemowa

czas

systemowy

DZIŚ()

TERAZ()

Nie wymaga żadnych

argumentów, bo data

systemowa (i czas) jest jedna.

Pusta para nawiasów oznacza

brak argumentów i wskazuje

na funkcję arkusza (a nie np.

na nazwę obszaru)

Bez -

argumentowa

wyliczenie

sinusa kąta

SIN(arg)

lub

SIN(liczba|adres)

MOD(arg1;arg2)

lub

MOD(liczba1|adres1;liczba2|a

dres2)

Sinus wyliczany jest tylko

dla jednego kąta. Poprzez arg

rozumie się argument będący

liczbą lub adresem komórki.

W drugim zapisie znak [|]

należy czytać "albo". Funkcja

dzielenia z resztą zawsze

wymaga dwóch argumentów:

dzielnej i dzielnika

dzielenie z

resztą

Ze stałą liczbą

argumentów

suma

wyliczenie

liczby

największej

SUMA(arg1;arg2;...)

lub

SUMA(liczba1|adres1|zakres1

;...)

MAX(arg1;arg2;...)

lub

MAX(liczba1|adres1|zakres1;.

..)

Sumę można wyliczyć

z bliżej nieokreślonej ilości

komórek, obszarów czy liczb.

Argumentem może tu być

liczba, adres komórki lub

zakres. Znak wielokropka

oznacza powtarzanie się

wcześniej przedstawionej

sekwencji. Podobnie funkcja

wyliczająca wartość

maksymalną.

Ze zmienną

listą

argumentów

wyliczenie

średniej

kwoty raty

PMT(stopa;liczba_rat;wa; wp ; t

yp )

Pierwsze trzy argumenty

muszą wystąpić, ostatnie dwa

mogą - a więc są opcjonalne.

Takie dane, decydują o sposobie

działania funkcji i jeśli nie

zostaną podane funkcja

przyjmie wartości domyślne

(zerowe).

znaczenie argumentów

- stopa - odsetki za okres;

- liczba_rat - ilość okresów,

- wa - wysokość pożyczki

- wp - wartość w przyszłości,

czyli kwota, której się nie

spłaci

- typ - sposób wyliczenia

odsetek

0 - na końcu okresu

1 - na początku okresu

Z argumentami

opcjonalnymi

Tab. nr 1 Podział funkcji ze względu na ilość argumentów, zapis i przykłady

2.1.2. Wklejanie funkcji za pomocą palety formuł

Wszystkich funkcji jakimi dysponuje Excel jest kilkaset. Każda z nich wymaga innej

ilości i typów argumentów. Nie sposób zapamiętać wszystkich nazw i składni funkcji.

Dlatego zamiast wpisywać funkcję z klawiatury możemy posłużyć się “Paletą formuł”. W ten

sposób zautomatyzujemy (po części) wprowadzanie funkcji, gwarantując sobie tym samym

poprawność wpisania nazwy funkcji, ich argumentów oraz odpowiednią ich kolejność.

Wklejenie funkcji można rozpocząć od wciśnięcia przycisku “Wklej funkcję”,

(rysunek 1) wybierając polecenie Wstaw|funkcja... lub wykorzystując przycisk “Edytuj

formułę” . Wklejenie to przebiega w dwóch etapach:

W pierwszym etapie pojawia się okienko dialogowe “Wklej funkcję”, w którym

wybieramy kategorię i funkcję, która nas interesuje. Można tam znaleźć oprócz nazwy

funkcji, jej krótki opis oraz listę argumentów.

Rys. 1. Formularz wyboru funkcji

W drugim etapie wyświetla się “Paleta formuł” (rysunek 2), na której definiujemy

parametry wejściowe do wybranej funkcji ( komórki zmiennych oraz ich zakresy).

wyświetlanym

okienku

znajduje

się

również

wszystko

może

nam

pomóc

w prawidłowym skonstruowaniu funkcji: opis działania funkcji, opis i miejsce, w które można

wstawić argumenty oraz wynik funkcji. Dostępna jest szczegółowa pomoc na temat tej

funkcji po wciśnięciu przycisku

, znajdującego się w lewym dolnym rogu “Palety

formuł”.

Rys. 2. Okienko „ Palety formuł”

2.1.2.

Funkcje matematyczne, trygonometryczne, statystyczne

Poniżej przedstawiono najczęściej używane funkcje matematyczne trygonometryczne

i statystyczne wraz z krótkim opisem:

KOMBINACJE( n; k ) - oblicza ilość kombinacji k - elementowych ze zbioru n -

elementowego.

LICZ.JEŻELI( zakres; kryteria ) - Podaje liczbę komórek wewnątrz zakresu , które

odpowiadają podanym kryteriom .

LICZBA.CAŁK( liczba ; liczba_cyfr ) - Obcina część ułamkową liczby , pozostawiając

liczę_cyfr po przecinku.

LN (liczba) - Oblicza wartość logarytmu naturalnego dla zadanej liczby.

LOG( liczba, podstawa ) - Podaje wartość logarytmu liczby przy zadanej podstawie .

LOG10( liczba ) - Oblicza wartość logarytmu przy podstawie 10 dla danej liczby .

LOS() - Generuje liczbę losową z przedziału (0;1). Wynik funkcji zmienia się przy

każdorazowym przeliczaniu arkusza.

MOD ( liczba; dzielnik ) - Zwraca resztę z dzielenia argumentu liczba przez argument dzielnik .

MODUŁ.LICZBY( liczba ) - Podaje wartość bezwzględną z liczby .

PI() - Daje w wyniku liczbę p

PIERWIASTEK( liczba ) - Zwraca wartość pierwiastka kwadratowego z liczby .

SILNIA( liczba ) - Zwraca wartość silni argumentu liczba.

SUMA( liczba1 ;liczba2...) - Dodaje do siebie wszystkie wartości wymienione w liście

argumentów.

SUMA.ILOCZYNÓW( tablica1;tablica2 ; tablica3... ) - Mnoży odpowiadające sobie

elementy dwóch lub więcej tablic, a następnie zwraca wartość sumy iloczynów.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: