Cartland Barbara - Rytmy miłości.pdf - Cartland Barbara - emklara

Barbara Cartland

Rytmy miłości

The drums of love

Od Autorki

Kiedy odwiedziłam Haiti, spotkałam Katherinę Dunham,

która na temat voodoo wie więcej niż ktokolwiek w tym kraju.

Sławna czarna balerina, nie uprawiająca już zawodu, w

ogrodzie swojego pięknego domu postawiła własną świątynię

voodoo. Podarowała mi zastygły odprysk meteorytu, jaki

znajduje się w każdej świątyni i jest w posiadaniu wszystkich

tamtejszych kapłanów, zwanych papaloi.

Odwiedziłam też świątynię należącą do Jeana Beauvoira,

doktora nauk ścisłych. Obejrzałam występ adeptów voodoo,

chociaż nie pozwolono mi pozostać na prywatnej ceremonii

odprawianej później, a dostępnej tylko dla wtajemniczonych.

Tancerze tańczyli fantastycznie, bębny hipnotyzowały

rytmem.

Opisałam to w powieści na tyle prawdziwie, na ile to

możliwe.

Voodoo, które obecnie nie jest ścigane prawem, obejmuje

swym zasięgiem na Haiti ponad sześćdziesiąt procent

społeczeństwa. Katolicyzm i voodoo spotykają się tam niemal

na tym samym gruncie.

Rozdział 1

Rok 1805

W pływamy do portu!

Kirk Horner mówiąc to podniósł się i podszedł do bulaja,

by spojrzeć na przystań Port - au - Prince, zapełnioną małymi

łódkami i statkami, nie dorównującymi wielkością

amerykańskiemu szkunerowi, którym płynął.

- Właśnie zaczyna się moja przygoda! - rozległ się głos z

tyłu; wysoki Amerykanin o kwadratowej szczęce odwrócił się

w stronę mówiącego.

- Zmień decyzję, Andre - poprosił z naciskiem. - Wracaj

ze mną do Bostonu. Popełniasz błąd, którego możesz gorzko

żałować, zakładając, że w ogóle przeżyjesz i będziesz w stanie

cokolwiek odczuwać.

- Rozmawialiśmy już na ten temat wcześniej -

przypomniał Andre de Villaret - a perspektywa dalszego życia

w ubóstwie stanowi, zapewniam cię, zupełnie wystarczający

bodziec.

- To szaleństwo! Czyste szaleństwo! - z przekonaniem

wykrzyknął Kirk Horner. - Ale wygląda na to, że nie pozostaje

mi nic innego, jak pomóc ci, choć moje przeczucia są jak

najgorsze.

- Zanim wsiadłem na pokład, przyrzekłeś mi pomoc i

mam zamiar trzymać cię za słowo - ostrzegł drugi mężczyzna.

- Lepiej więc zastanówmy się nad planem działania. .

Amerykanin ponownie odwrócił się w stronę bulaja i

wyjrzał na zewnątrz.

Zaraz za portem rozciągało się miasto Port - au - Prince, a

za nim góry, szkarłatnogranatowe, ponure i groźne mimo

olśniewającego słońca.

Reszta krajobrazu tonęła w zieleni tak głębokiej, że aż

oślepiającej. Białe domy widoczne w oddali zdawały się

emanować dziwnym światłem - zjawisko niemożliwe w innej

strefie geograficznej.

- Na razie - odezwał się Kirk - nie ruszaj się z pokładu,

dopóki nie skontaktuję się z pewną osobą; moim zdaniem, ona

jedyna może pomóc w tym zwariowanym przedsięwzięciu.

- O kim mówisz? - zainteresował się Andre de Villaret.

- To Jacques Dejean, Mulat.

Andre wiedział, że mowa tu o osobie, której rodzice

pochodzą z dwu różnych ras, białej i czarnej.

Widywał Mulatów w Ameryce, a już wcześniej Kirk

poinformował go, że Mulaci na Haiti gardzą czarnymi, a ci w

zamian nienawidzą Mulatów niemal tak samo jak białych.

Zdaniem Amerykanina, dla Francuza pobyt na Haiti w

obecnej chwili równał się czystemu szaleństwu.

Jean - Jacques Dessalines, dowódca wojsk haitańskich,

sprawca bestialsko okrutnych morderstw dokonywanych na

francuskich plantatorach, a także na każdej białej osobie

zamieszkującej wyspę, ogłosił się przed rokiem cesarzem

Haiti.

Jedną z pierwszych decyzji, jaką podjął po ogłoszeniu

Deklaracji Niepodległości, była zmiana kroju żołnierskich

mundurów.

Firma z Bostonu przygotowała dwa tysiące sztuk

uniformów, znajdujących się w tej chwili na pokładzie

szkunera, którym podróżowali Andre de Villaret i jego

przyjaciel Kirk Horner.

Prezydent Ameryki wysłał Kirka, by zebrał dane do

raportu na temat sytuacji na wyspie.

Amerykanie zamierzali odzyskać dawną pozycję w handlu

z Haiti, którą odebrał im szwagier Napoleona Bonaparte,

generał Leclerc.

Jednakże francuski wicekonsul w Filadelfii ostro

zaprotestował nie tylko przeciwko stosunkom handlowym z

armią Dessalines'a i przybijaniu amerykańskich statków

pełnych broni i amunicji do brzegów wyspy, ale wręcz

oskarżył Amerykanów o wysyłanie murzyńskich rekrutów do

pomocy rebeliantom w walce z resztką Francuzów i

Hiszpanów.

Haiti płaciło za usługi bawełną, miedzią, drewnem, a

nawet dolarami. Nie można też było nie doceniać zasobów

srebra Dessalines'a.

Kraj został całkowicie zdewastowany i inne państwa nie

bardzo się orientowały, jaka właściwie sytuacja panuje na

Haiti. Kirk, który odwiedził wyspę przed dwoma laty,

spodziewał się zastać ją ogromnie zmienioną, głównie pod

wpływem rządów przywódcy - tyrana.

Kirk, zdając sobie sprawę, jak okrutnym jest on

człowiekiem, fanatykiem o sadystycznych skłonnościach,

istotnie obawiał się o życie przyjaciela.

Ich znajomość trwała już kilka lat, i zawsze kiedy

Amerykanin odwiedzał Anglię, zatrzymywał się u rodziny

Andrego de Villareta.

Ten zaś zainteresował się Haiti, wysłuchując opowieści

kolegi z zagranicy; miał również rodzinne powiązania z wyspą

dzięki stryjowi, bogatemu plantatorowi, który zginął w czasie

rewolucji.

Stryjowi udało się ocalić życie w czasie pierwszego

powstania w 1791 roku z tej prostej przyczyny, że znakomicie

zarządzał posiadłością de Villaretów, a co więcej, nie

traktował niewolników w tak nieludzki sposób, jak to się

zdarzało na innych plantacjach.

Ostatecznie jednak do Andrego dotarła informacja

przesłana przez Kirka, że stryj i jego trzej synowie zostali

zamordowani. Wiadomość tę Amerykanin uzyskał w czasie

swojej ostatniej wizyty na Haiti.

Cartland Barbara - Rytmy miłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: