Słup jest narzędziem pozwalającym na łatwe tworzenie struktur szkieletowych. Słupy w ArchiCADzie są stworzone z dwóch składników: rdzenia i wykończenia. Oba składniki mają niezależne ustawienia materiałów i kolorów piór. Rdzeń jest właściwym słupem, podczas gdy opcjonalne wykończenie może być użyte jako osłona przeciwpożarowa czy jako innego rodzaju osłona dookoła rdzenia.
Wszystkie elementy stworzone za pomocą narzędzia Słup są prostokątne. Słupy mogą stać swobodnie lub być połączone ze ścianami. Połączenie słupa ze ścianą wygląda bardzo naturalnie (patrz fragment Słup i Ściana poniżej).
Rysowanie słupów
Możesz umiejscawiać słupy za pomocą dziewięciu punktów aktywnych i dowolnej metody geometrycznej: punktem środkowym, narożnikiem lub czterema punktami środków boków.
Standardem jest użycie punktu środkowego, ale możesz wybrać dowolny inny w głównych ustawieniach okna dialogowego ustawień narzędzia Słup.
Metody geometrii
Na palecie Info dostępne są dwie metody geometrii.
Metoda kąta prostego pozwala na stworzenie słupa o bokach równoległych do linii siatki za pomocą jednego kliknięcia.
Metoda dowolnego kąta pozwala na stworzenie słupa, który nie jest ograniczony przez siatkę i może być swobodnie obracany. Kliknij, aby określić środek słupa, potem jeszcze raz by ustalić kąt obrotu.
· Jeśli chcesz umieścić słup posiadający wykończenie ściśle względem narożnika rdzenia, ustal tymczasowo grubość wykończenia na zero, przesuń słup chwytając za narożnik i przywróć poprzednią wartość grubości wykończenia.
· Jeśli chcesz umieścić słup względem jego narożnika: umieść go gdziekolwiek a następnie przesuń chwytając za narożnik (przy pomocy narzędzia Strzałka) do określonego punktu.
Metody konstrukcyjne
Na palecie Info dostępne są dwie metody konstrukcyjne. Słupy stworzone za pomocą zwyczajnej metody są po prostu wstawiane w każdy rodzaj ściany i wycinają w niej miejsce dla siebie. Takie słupy zawsze zachowają swój własny materiał powierzchni ustalony w Parametrach słupa.
Słupy tworzone za pomocą metody otulania są bardziej skomplikowane. Jeśli słup przecina ścianę warstwową to określone składniki ściany owiną się dookoła słupa. To znaczy, że wnętrze i zewnętrze osłony ścian może przykrywać konstrukcję słupa zapewniając utrzymanie jednolitej powierzchni ściany i słupa.
Słupy umieszczone tą metodą przejmują materiały powierzchni jakiejkolwiek dołączonej ściany. Jeśli stoją swobodnie mają swój własny materiał powierzchni.
Szczegółów szukaj w częściach Przecięcia ze ścianami i Otulanie ścian dalej w tym rozdziale.
Metoda otulania słupów działa tylko przy normalnych i trapezowych ścianach i nie dotyczy ścian wielobocznych oraz owalnych.
Główne ustawienia
Elementy kontrolne specyficzne dla słupa to:
· wymiarowanie dla obu stron prostokątnego słupa;
· szerokość okładziny (otuliny);
· punkt charakterystyczny, za pomocą którego ustawiamy słup.
Szerokość okładziny słupa jest jednakowa z każdej strony słupa. Zerowa szerokość jest stosowana do słupów bez okładzin.
Symbol rdzenia
Dostępne są trzy opcje wyświetlania rdzenia słupa: zwykłe, przekreślone oraz z przekątnymi (x).
Kolor pióra
Do obrysu słupa, wzoru wypełnienia, tła wypełnienia, wypełnienia okładziny i jego tła mogą być ustawione inne kolory pióra.
Wzór wypełnienia
Do wypełnienia rdzenia i okładziny mogą być użyte inne wzory wypełnienia (i tła).
Słupy i ściany
Jeśli umieściłeś słup metodą otulania i słup ten przecina ścianę, przejmie on jej materiał powierzchni.
Zwykłe słupy
Zwykłe słupy nie zmieniają kształtu ściany, po prostu wycinają miejsce na siebie przechodząc przez wszystkie warstwy ściany. Linie połączeń pomiędzy warstwami ściany a słupem są usuwane gdy wypełnienia są takie same. Kontur rdzenia słupa przekreślonego lub X jest zawsze rysowany bez względu na inne czynniki.
Poniżej pokazane są trzy przypadki dla różnych parametrów słupów:
1. Słup nie styka się z żadną ścianą.
2. Słup jest umieszczony w ścianie warstwowej.
3. Słup jest umieszczony w pełnej ścianie.
Słupy otulane
Słupy otulane przebijają się tylko przez rdzeń struktur warstwowych. Inne warstwy owijają się dookoła słupa zachowując cały czas swoją grubość.
Otulanie ma miejsce tylko w następujących przypadkach:
· słup został umieszczony za pomocą metody otulania,
· przecina się ze ścianą warstwową,
· ściana złożona ma warstwy nie będące rdzeniem,
· słup dotyka lub przecina rdzeń ściany warstwowej.
Na poniższej ilustracji możesz zobaczyć, że rdzeń ściany reaguje na słup otulony tak samo jak na zwyczajny słup i że linie połączeń są czyszczone jak na poprzedniej ilustracji. Tym niemniej inne warstwy ściany warstwowej owijają się dookoła słupa.
Słupy w widoku 3D
Wolnostojące słupy są modelowane jako prostokątne bloki. Słupy przecinające się ze ścianami są modelowane w specjalny sposób. Ściany biegną bez zmian prosto a wystające części słupów są dodawane jako prostopadłościany przyczepione do powierzchni ściany. Ta metoda daje świetne wyniki zarówno dla widoków cieniowanych, jak i rysunków kreskowych.
Zauważ, że wszystkie słupy umieszczone za pomocą metody otulanej będą przejmowały materiał powierzchni z otaczających ścian nawet jeśli nie ma określonych warstw osłonowych owijających się dookoła słupa.
Jeśli słup wystaje poza podstawę lub szczyt połączonej ściany musisz go modelować jako oddzielny obiekt umieszczony nad lub pod ścianą jeśli chcesz uzyskać efekt otulania. Powyższy widok został stworzony przy użyciu sześciu słupów, co pokazano poniżej.
Jeśli powierzchnie słupów są połączone z powierzchniami ścian lub stropów lub innych słupów na tej samej płaszczyźnie 3D - połączenia są usuwane w 3D.
Okna i drzwi są reprezentowane jedną ikoną w standardowej palecie narzędzi. Ikona prezentuje aktualnie aktywne narzędzie.
Aby zobaczyć drugie narzędzie kliknij i przytrzymaj prawy narożnik ikony. Alternatywnie, możesz wybrać poleceniem Okna/Palety/Kształty palet paletę narzędziową w formie rozwiniętej, aby widzieć wszystkie dostępne narzędzia jednocześnie.
Zarówno okna jak i drzwi są obiektami bibliotecznymi, co oznacza, że są przechowywane w bibliotece obiektów gotowych do użycia w różnych projektach.
W ArchiCADzie okna i drzwi mogą być wstawiane jedynie przez umieszczenie ich w istniejących ścianach. W momencie umieszczenia w ścianie, okno lub drzwi stają się integralnym elementem tej ściany, pozostającym na swoim miejscu w czasie przesuwania lub rozciągania ściany.
Zależność ta zabezpiecza przed tworzeniem widoku 3D samego otworu (wyjątkiem są podglądy w oknach parametrów drzwi i okien) - widok taki można otrzymać wraz z odpowiednią ścianą.
Drzwi i okna wycinają prawdziwe otwory w ścianach dające efekt przezroczystości. Wizualizacje 3D są dzięki temu dokładniejsze i bardziej przypominają rzeczywistość. Tym niemniej, szklane panele są reprezentowane przez lite kształty , co pozwala też na stworzenie nieprzezroczystych otworów dla standardowych elewacji.
Ponieważ drzwi i okna nie mogą być umieszczane niezależnie, będą znajdować się na tej samej warstwie co ściany, z którymi są powiązane.
Okna/drzwi nie mogą być osadzane w ścianach wielobocznych.
Rysowanie drzwi i okien
Kiedy wybrany jest symbol Drzwi lub Okien na palecie narzędziowej i klikniesz w linię odniesienia ściany, domyślne drzwi lub okno zostaną wstawione w klikniętą ścianę. Jeżeli klikniesz gdziekolwiek indziej na ścianie lub po prostu na arkuszu pracy (gdzie kursor nie przyjmuje formy Mercedes), ArchiCAD nie pozwoli na umieszczenie okna lub drzwi.
– Puste otwory. Często używane w celu szybkiego podglądu, jak otwór będzie wyglądał w projekcie. Puste otwory są najprostszą formą drzwi i okien pozbawioną detali.
– Drzwi i okna z biblioteki. Elementy złożone z opisem 3D, skryptem cech dla bilansu materiałowego i symbolem 2D dla okna rzutu zawierają różnorodne szczegółowe informacje o otworze.
Proste otwory
· Otwórz okno dialogowe parametrów odpowiedniego narzędzia (Drzwi lub Okno) przez podwójne kliknięcie w symbol narzędzia.
· Kliknij w przycisk oznaczający pusty otwór w obszarze podglądu.
· Dopasuj parametry wymiarów przez wpisanie we właściwe pola odpowiednich wielkości (wysokość i szerokość).
· Kliknij w linię odniesienia (oś) istniejącej ściany.
· Otwór pojawi się w wybranej ścianie.
Umieszczanie drzwi i okien w ścianach
Aby umieścić w projekcie otwór z biblioteki elementów ArchiCADa, musisz wybrać go w odpowiednich oknach dialogowych Ustawień (zamiast pustych otworów omówionych w poprzedniej procedurze).
Aby stworzyć bardziej szczegółowe i realistyczne drzwi i okna będziesz potrzebował dostępu do elementów przechowywanych w bibliotekach.
Rzut jest zachowywany z odwołaniami do aktywnej biblioteki. Jeżeli chcesz mieć bezpośredni dostęp do elementów umieszczonych w innych teczkach musisz je załadować jak o biblioteki za pomocą polecenia ładuj biblioteki lub zachować projekt jak o archiwum. Bez tych operacji elementy zewnętrzne nie pojawią się automatycznie, kiedy znów otworzysz projekt.
Jeżeli otwierasz projekt i pojawia się okno dialogowe Brakujące elementy z bieżącej biblioteki, wyszczególnione elementy nie mogą być pokazane na arkuszu pracy, w oknie 3D ani w zestawieniu materiałów.
Metody wstawiania okien i drzwi
By ułatwić rozmieszczanie otworów masz do wyboru dwie metody wstawiania dla okien i drzwi.
Drzwi i okna mogą być umieszczane według ich narożnik ów lub osi. Opcje te wybiera się z palety info, kiedy aktywnym narzędziem są Drzwi lub Okno.
Kiedy umieszczasz drzwi lub okno według jego narożnika, pojawia się kursor specjalny w formie podwójnego oka, a poruszanie myszką powoduje przeskakiwanie otworu z jednej strony narożnika (1) na drugą (2), przypominając o kliknięciu (3) w momencie, kiedy pozycja otworu jest właściwa.
W ten sam sposób pracuje się w narożniku ścian.
Położenie otworów
Możesz umieścić drzwi lub okno w dowolnym miejscu ściany sygnalizowanym kursorem Fajka lub Mercedes, zamiast ograniczać się do punktu wzdłuż linii odniesienia.
Włączenie opcji Czyść przecięcia ścian w menu Opcje sprawia, że w każdym punkcie zbiegu dwóch lub więcej obrysów ścian możesz umieścić otwór.
W niektórych przypadkach kursor przybiera formę Mercedes, lecz otwór nie może zostać wstawiony. Powodem jest pokrywanie się obrysu ściany z krawędzią innego elementu rysunku (stropu, dachu, wypełnienia lub linii). Wyłącz opcję Czyść przecięcia ścian w menu Opcje aby upewnić się, że prawidłowo znajdujesz linię odniesienia ściany.
Błędnie umieszczone otwory
Jeżeli będziesz próbował umieścić otwór drzwiowy lub okienny w taki sposób , że nie ma dość miejsca aby go pomieścić, pojawi się okno z ostrzeżeniem i możliwością usunięcia otworu.
Opcje osadzania drzwi i okien
Przez wybór jednej z trzech opcji osadzania drzwi i okien na palecie Info możesz określić, w jaki sposób drzwi/okna będą osadzane w otworze.
- Opcja osadzania w płaszczyźnie lica ściany umieści drzwi lub okno na jednej z płaszczyzn lica ściany. Kliknięcie kursorem-Okiem decyduje o wyborze lica. Jeżeli ta metoda jest wybrana, głębokość osadzenia jest automatycznie ustawiona na z ero.
- Opcja głębokiego osadzenia umieści okno lub drzwi w otworze wsunięte zgodnie z domyślną głębokością osadzenia w odniesieniu do lica ściany. Kursor-Oko przypomni o wybraniu właściwego lica ściany.
- Opcja osadzania z węgarkami tworzy otwór z węgarkami zgodnie z wartościami aktualnie ustawionymi w oknie dialogowym Parametry okna/drzwi. Użyj kursora-Oko w celu wybrania lica ściany, przy którym ma zostać umieszczony węgarek.
Orientacja otworu
Ponieważ okna i drzwi są w pełni odwzorowywane w oknie 3D, musisz też określić kierunek ich otwierania. Do zorientowania otworu potrzebne jest jedno kliknięcie myszą:
· Dla okien: kliknięcie definiuje zewnętrzną stronę okna. Grubość parapetu jest zawsze mierzona z tej strony.
· Drzwi: kliknięcie określa kierunek otwierania. Dla drzwi bez węgarka typu niemieckiego głębokość osadzania w murze będzie mierz ona od tej strony. Dla drzwi z węgarkiem typu niemieckiego głębokość osadzania w murze będzie mierzona z drugiej strony.
Aby umieścić drzwi lub okno z inną orientacją niż opisana powyżej - po umieszczeniu zaznacz je i w oknie parametrów drzwi zaznacz kratkę Obrót. Drzwi/okno zmieni swoją orientację na przeciwną, przy czym zachowane zostaną głębokości osadzenia węgarków względem wcześniej wskazanego lica ściany.
Model 3D projektu pokazany w Oknie 3D uwzględni te zmiany. Ilustracja pokazuje, jak ArchiCAD traktuje orientację drzwi. Kierunek otwierania okien będzie traktowany w ten sam sposób .
Prawa strona okna zawiera oprócz podglądu podstawowe ustawienia narzędzia, elementy kontrolujące ustawienia wymiarowania i opcje obudowania otworu.
Węgarek
W części dotyczącej węgarka w oknie Parametrów drzwi i okien znajdziesz te same symbole opcji ich osadzania, co w palecie kontroli (patrz wyżej), jak również przycisk Ustaw pozwalający na określenie wymiarów związanych z otworem, pole zmian głębokości osadzenia otworu oraz przycisk lustrzanego odbicia.
Symbole metod konstrukcyjnych dotyczą umiejscawiania otworu, jak opisano wyżej.
Przycisk Ustaw uaktywnia okno dialogowe Parametry węgarka. W oknie tym możesz wpisać wielkość węgarka nadproża, węgarka parapetu lub progu, węgarków bocznych oraz grubość węgarków.
Przy ścianach warstwowych ArchiCAD nie odwraca lica ściany w stosunku do węgarka, jeżeli jego grubość jest mniejsza niż pozostała część grubości ściany.
Wartość głębokości osadzenia określa odsunięcie otworu od lica ściany w kierunku wskazanym kursorem-Oko (nie działa, jeżeli wybrałeś metodę konstrukcyjną umieszczenia okna/drzwi w licu ściany).
Zaznacz pole Odbicie jeżeli chcesz zmienić stronę, na którą otwiera się otwór, zachowując na miejscu jego futrynę.
Opcje wymiarowania otworów
Narzędzia Okno i Drzwi dają możliwość automatycznego wymiarowania otworów, określanego w oddzielnym oknie dialogowym dostępnym z okna ich parametrów. Pojawia się ono po wciśnięciu przycisku Ustaw w polu Wymiary.
Opcje wymiarowania są następujące:
- Wybrany krój i wielkość czcionki (w czcionkach plotera dodatkowo kąt pochylenia pisma).
- Linia na osi otworu o różnej długości.
- Okrągły znacznik o zadanej średnicy i oznaczeniu otworu.
- Opcjonalne nominalne wymiary ramy okna i drzwi.
- Opcjonalna wysokość parapetu lub progu.
- Pełna regulacja odsunięcia tekstu od lica ściany.
- Wybór kierunku umieszczenia.
Parametry
Kliknięcie w pierwszy , duży przycisk w lewej części okna dialogowego ustawień wyświetla pierwszą dodatkową stronę parametrów otworu.
Nominalne wymiary
Wymiary otworu są definiowane przy pomocy czterech pól Parametrów. Szerokość i wysokość może być zmieniona przez wstawienie odpowiednich parametrów w pierwszych dwóch polach. Wysokości parapetu i nadproża są powiązane, więc kiedy zmienisz jeden, drugi zostanie odpowiednio skorygowany. Rzeczywista wielkość otworów w ścianie może być większa od nominalnej. Zależy to od lokalnych standardów wymiarowania.
Dodatkowe parametry
Dodatkowe parametry w oknie dialogowym dotyczą nie tylko wizualizacji 3D, ale także prezentacji na rzucie.
Atrybuty na arkuszu rzutu i przekroju
Klikając w drugi przycisk w oknie dialogowym ustawień okna/drzwi wyświetlasz drugą stronę dodatkowych ustawień, dotyczącą wyglądu arkusza rzutu i przekroju.
Kolory piór i Typy linii
Opcja Użyj koloru symbolu i Użyj typu linii symbolu pozwala, po włączeniu, użyć tych samych kolorów i typów linii dla otworu co użyte w symbolu 2D danego otworu. Po wyłączeniu tej opcji możesz wybrać dowolny kolor i typ linii dla symbolu 2D.
Krawędzie na symbolu 2D ściany
Automatyczne rysowanie krawędzi otworu ściany powoduje, że ArchiCAD dostarcza domyślnych detali obramowania drzwi i okien, podczas ich wstawiania do projektu.
Możesz włączyć lub wyłączyć automatyczne kreślenie krawędzi ścian ograniczających otwór na rzucie, wybierając odpowiednie opcje.
Jeżeli wyłączysz automatyczne kreślenie krawędzi otworu, możesz uzupełnić otwór o każdy rodzaj węgarka lub o szczegóły osadzenia okna lub drzwi do ich od wzorowania 2D.
Aby zobaczyć te operacje 2D od wzorowane w modelu 3D, musisz dodać rzeczywiste elementy 3D do niekompletnego otworu lub zmodyfikować makrodefinicje GDL ścian lub drzwi.
Kliknięcie trzeciego przycisku z lewej w oknie dialogowym ustawień okien/drzwi umożliwia edycję parametrów widoku 3D otworu.
Materiały powierzchni
Dodatkowo, oprócz zdefiniowanej opcji materiału powierzchni w menu rozwijalnym okna dialogowego ustawień, kilka innych materiałów dla pojedynczych elementów może zostać wyspecyfikowanych w opisie GDL, przy użyciu dodatkowych parametrów otworu.
Włączenie opcji Użyj materiałów obiektu spowoduje ignorowanie ustawień okna dialogowego i przypisze materiały identyczne z użytymi podczas tworzenia elementu biblioteki.
Pokazywanie okien i drzwi
Istnieje ustawienie w opcjach wyświetlania (menu Opcje) pozwalające pokazać lub ukryć drzwi i okna na arkuszu rzutu oraz pokazać lub ukryć ich wymiarowanie.
Przesuwanie
Możesz zmienić pozycję drzwi lub okien w ścianie przy pomocy polecenia Przesunięcie z menu Zmiany.
1) Zaznacz otwór i wybierz polecenie Przesunięcie.
2) Przesuń otwór w kierunku jego nowego położenia. Linia rozciągliwa z konturem otworu śledzi ruchy kursora. Zwolnij przycisk myszki.
3) Otwór zostaje umieszczony na nowym miejscu.
Nie możesz przeciągać otworu poza jego własną ścianę.
Podczas przesuwania otworu w owalnej ścianie, bez względu na to, gdzie umieścisz kursor, obrys porusza się wzdłuż ściany. Poza tym wszystko działa tak samo , jak dla otworów w prostych ścianach.
Rozciąganie i ściskanie
Możesz rozciągać i ścisnąć okna i drzwi jak wszystkie inne elementy konstrukcyjne. Zmiana wymiarów otworu będzie odzwierciedlona w oknie dialogowym Parametr ów oraz na rzucie.
Rozciąganie dotyczy zawsze całkowitej wielkości, która może być różna od nominalnej.
Odbicie lustrzane i obracanie otworów
Polecenia te wpływają na kierunek otwierania okien i drzwi, jak pokazano na rysunku.
Powielanie otworów
Możesz tworzyć kopie otworów przy użyciu poleceń Przeciągnięcie kopii, Odbicie lustrzane kopii oraz Powielenie i Podniesienie z menu Zmiany.
Wszystkie powyższe polecenia są użyteczne, kiedy chcesz zmienić orientację istniejącego otworu lub umieścić w ścianie kilka otworów identycznych.
Stropy są podstawowym poziomym elementem budowlanym w ArchiCADzie. Stropy rysowane są na rzucie jako wieloboki, co daje wiele możliwości przy projektowaniu. Istniejące stropy łatwo modyfikować na rzucie lub przez okno dialogowe Parametry stropu.
Metody wstawiania stropów
Dostępne są trzy metody wsta wiania stropów.
Metoda wieloboku - możesz rysować obrys stropu przez rozmieszczanie narożników wieloboku na ekranie, używając myszki lub klawiatury. Do dyspozycji są wszystkie pomoce konstrukcyjne (łącznie z wprowadzaniem numerycznym). Aby zamknąć kontur wieloboku kliknij dwa razy w ostatni punkt lub kliknij w punkt początkowy konturu po raz drugi. Możesz także kliknąć przycisk OK na palecie kontroli. Przycisk OK staje się aktywny po zdefiniowaniu trzeciego węzła konturu stropu. Kliknięcie w ten przycisk spowoduje automatyczny powrót do punktu początkowego wieloboku z ostatniego węzła. Pozwala to na uniknięcie stosowania powiększenia w przypadkach, kiedy punkt początkowy jest bardzo blisko innych przyciągających kursor punktów rzutu. Aby poniechać dalszego konstruowania stropu, kliknij przycisk Poniechaj na palecie kontroli.
Metoda prostokąta - wstawiany jest pojedynczy strop o kształcie prostokąta z bokami równoległymi do osi. Prostokąt jest umieszczany przez wskazanie dwóch przeciwległych węzłów leżących w jego narożnikach. Początek przekątnej określa jeden narożnik prostokąta, natomiast koniec przekątnej określa narożnik przeciwległy.
Metoda obróconego prostokąta - strop prostokątny z wprowadzonym wektorem obrotu określającym nachylenie podstawy prostokąta. Wektor obrotu określa także długość dwóch krawędzi równoległych do niego.
Można wyłączyć ograniczenie składowej długości i używać jedynie składowej kąta wektora obrotu przez wciśnięcie klawisza Podnośnik (Shift).
Grubość i wysokość
Grubość i wysokość każdego stropu może być określona niezależnie. Wysokość odnosząca się do górnej powierzchni płyty może być określona w stosunku do poziomu zero, aktywnej kondygnacji lub do zera projektu ustawionego dla całego budynku. Współrzędne wysokości są powiązane, kiedy więc zmienisz jedną, pozostałe zostaną do niej dopasowane. Wzniesienie stropu w stosunku do piętra aktywnego ma priorytet. Jeżeli zmienisz wzniesienie piętra aktywnego używając polecenia Kondygnacje z menu Opcje, strop przesunie się wraz z kondygnacją i jego wysokość w odniesieniu do zera projektu zostanie dopasowana automatycznie.
Kolor pióra i Wzór wypełnienia
Możesz zdefiniować wielobarwne struktury warstwowe do wyświetlania stropów w oknach przekrojów. Przy wybieraniu struktury warstwowej możesz ustawić nowy kolor, tło koloru i kolor obrysu przekroju dla struktury, lub użyć wcześniej zdefiniowanych kolorów komponentów. W drugim przypadku wyłącz opcje Użyj kolorów wypełnienia i Użyj kolorów tła. Oba włączniki automatycznie dezaktywują się jeśli wybierzesz proste wypełnienie.
Zaznaczanie stropów
Stropy mogą zostać zaznaczone przez kliknięcie w węzły lub krawędzie konturu płyty.
Stykanie się stropów ze ścianami
Jeżeli budujesz ścianę na krawędzi płyty i brzeg ściany nakłada się na jakąś część konturu stropu wspólna krawędź zostanie automatycznie opuszczona w wizualizacji 3D. Możliwość ta zapewnia właściwy wygląd widoku przy ukrywaniu niewidocznych linii. Pokazuje to poniższy rysunek.
Belki w ArchiCADzie są prostymi, poziomymi elementami konstrukcyjnymi o przekroju prostokątnym. Końcowe powierzchnie belek są pionowe. Belki są definiowane przez ich długość, wysokość i długość osi. Chociaż niestandardowe wymiary są dozwolone (nieproporcjonalna szerokość lub wysokość) narzędzie zostało zaprojektowane aby jak najlepiej zobrazować te elementy budowlane, w których długość osi jest znacząco większa niż szerokość i wysokość, a te dwie ostatnie wartości są tego samego rzędu, np. prostokątną lub drewnianą belkę. Aby modelować obiekty o innych proporcjach, zastanów się nad użyciem narzędzia Płyta lub Ściana.
Kiedy rysujesz belkę, ArchiCAD tworzy:
· obrys na rzucie i oś odniesienia belki.
· obrys przekroju i kreskowanie przekroju.
· pełny korpus belki w przestrzeni trójwymiarowej.
Belki łączą się między sobą jak również z innymi elementami konstrukcyjnymi jak słupy, ściany, płyty i dachy.
Używając domyślnych ustawień dla belek, można rysować belki na rzucie lub w oknie 3D. Kliknięcie na ikonę Metod geometrii w palecie Info pozwala wybrać jeden z czterech możliwych sposobów rysowania prostych lub złożonych konfiguracji belek.
Metoda pojedynczej belki po każdych dwóch kliknięciach w oknie rzutu. Każdy element jest zdefiniowany poprzez kliknięcie w punkcie początkowym i końcowym jego osi. W oknie 3D oś określona przez pierwsze dwa kliknięcia myszą pojawia się na górnej powierzchni belki. Wysokość belki przyjmuje wartość domyślną poprzez podwójne kliknięcie w punkcie końcowym lub wartość zdefiniowaną przez użytkownika za pomocą trzeciego kliknięcia poza belką.
Poprzez wybranie metody ...
czerwony.kozak