Michaś - główny bohater utworu, był drobnym, wątłym chłopcem. Bardzo kochał matkę, czuł, że każde jego niepowodzenie w nauce może zaszkodzić jej słabemu zdrowiu. Dlatego tak bardzo przejmował się każdą oceną niedostateczną. Marzył o świadectwie z samymi piątkami, ponieważ wierzył, że mógłby nim „uzdrowić” matkę. Czuł się odpowiedzialny za matkę i siostrę. Wiedział, jak wielkie pokładają w nim nadzieje, i za wszelką cenę starał się je zadowolić. Nauczyciel Wawrzynkiewicz mówi, że Michaś był dzieckiem o wielkiej sile charakteru. Był uparty i wytrwały. Potrafił dzielnie przełamywać własną słabość i zmęczenie, z podziwu godnym uporem dążył do celu - pragnął osiągnąć jak najlepsze wyniki w nauce, by matka mogła być z niego dumna.
Wawrzynkiewicz - tytułowy bohater utworu, narrator, był prywatnym nauczycielem, opiekunem Michasia. To cichy i skromny człowiek, zakochany w matce chłopca, pani Marii. Obserwował zmagania swego ucznia z wielkim nieszczęściem, własną słabością. Był z Michasiem aż do jego śmierci. To właśnie Wawrzynkiewicz opowiada historię Michasia.
Niemieccy nauczyciele Michasia - starali się przede wszystkim wykorzenić z polskich uczniów poczucie polskiej narodowości. Byli surowi, wymagający, nie starali się zrozumieć i pomóc chłopcom w opanowaniu trudnego materiału.
Rafaello70