Kinderpunk.docx

(35 KB) Pobierz

Kinderpunk- subkultura dziecięca, forma larwalna punka, która zerwała się ze smyczy konwenansów, zanim została na nią złapana. Mówiąc prościej są to bogate, rozpieszczone i higieniczne 12-latki, które po wypiciu piwa na higienicznym koncercie, podejmują decyzję o byciu złym dzieckiem.

Goci (l.poj. got) – subkultura zakładająca życie w ciemności, ku chwale Mrocznego Pana lub innego bóstwa. Gotów możemy poznać po czarnym ubraniu, bladej cerze, kolczykach tu i tam, oraz wymyślnym, odpowiednio mrocznym makijażu tudzież namiastce artystycznego malunku. W Polsce największe math(jednostka zagęszczenia gotów) występuje podczas Kaszel Party. Goci są myleni z emo.

Technomuł (łac. Technomulus pospolitus) – osobnik słuchający techno. Cechą wyróżniającą ten gatunek jest chodzenie po ulicy ze słuchawkami (które mogłyby robić za kolumny), z których leci donośne umc umc...

Hiphopowcy – subkultura, której najczęstszym zajęciem jest powtarzanie, jak to jest źle, jaka to jest bieda, narzekanie na rząd oraz – zwłaszcza – policję, wypisywanie „CHWDP” na murach oraz przeklinanie, a także palenie marihuany. Powoduje to że sprawiają wrażenie swego rodzaju miksu: emo, gotów, dresiarzy,outsiderów oraz rastafarian. Hiphopowcy zwykle są spotykani w grupach po pięć lub więcej, można ich poznać po przekleństwach oraz mdlącym zapachu skuna.

Emo – nowomodna subkultura oraz nurt filozoficzny, do którego należy głównie nastoletnia młodzież w wieku od 12 do 20 lat. Starsze wyjątki w postaci członków zespołów grających emo to ci, którzy poczuli łatwy hajs i nie dadzą się oderwać od koryta.

Skaterzy uważani są powszechnie za kontrkulturę, obejmującą modę, styl życia i muzykę oraz skatecore. Pierwotnie wizerunek skatera był buntowniczy i nonkonformistyczny, taki wizerunek propagował m.in. założony w 1981 magazyn "Thrasher". Zdecydowanie łagodniejszy image skaterów prezentowany był w konkurencyjnym magazynie "TRANSWORLD SKATEboarding" (założonym w 1983). Polskim odpowiednikiem tych produkcji jest INFO magazyn, który prezentuje głównie polskich skaterów. Kultura skate prezentowana była m.in w rozlicznych wideoklipach muzycznych (NOFX, Suicidal Tendencies, Unsane, Sonic Youth) i filmach (Dishdogz, Ultimate X). W Polsce ta subkultura jest mylnie kojarzona z subkulturą Hip-hop

Rastaman - w ścisłym znaczeniu jest to kolokwialna nazwa osoby idącej drogą Rastafari i w różnym stopniu przestrzegającej jej nakazów i zakazów. W znaczeniu bardziej ogólnym, członek subkultury fanów ortodoksyjnego nurtu muzyki reggae, którego charakterystycznymi cechami wyglądu i zachowania są: noszenie dredów - tj. w dość specjalny sposób uplecionych (właściwie sfilcowanych) włosów, grupowe palenie marihuany zwanej w tym środowisku ganją(czyt. gandzia), KLAC-em w celach relaksacyjnych i religijnych, słuchanie różnych rodzajów muzyki wywodzącej się z Jamajki i nie tylko, m. in. reggae, ragga, dub, ska, raggajungle, dancehall, specjalny dresscode w ubiorze mający pokazywać innym szacunek dla filozofii rasta. Ubranie rastamana czasem zawiera tzw. trzy kolory rasta, są to barwy licząc od góry: zielona, żółta, czerwona - prezentowane na znaczkach, plakatach, ubiorach, naszywkach itd., prawdziwi rastamani nie palą tytoniu i chemicznej marihuany, nie piją alkoholu, nie jedzą mięsa (są wegetarianami) oraz nie używają soli. Rastamani kochają pokój, nie używają przemocy.

Ruch hippisowski, hippisi, dzieci kwiaty (ang. hippie,-s; to be hip – żyć na bieżąco, dniem dzisiejszym) – kontrkultura kontestacyjna II połowy lat 60. i początku lat 70. XX wieku. Była to rewolucja proklamująca bunt młodych przeciwko światu dorosłych (nie wierzcie nikomu po trzydziestce) i jego instytucjom: rodzinie, Kościołowi, szkole, pracy, szefom, rywalizacji, pieniądzowi, wojsku, wojnie, normom, przymusom, zakazom (zakazuje się zakazywać), domniemanej hipokryzji, konwencji ubioru, własności prywatnej (życie w komunach). Przejaw kontrkultury odrzucającej normy społeczne oparte na konsumpcji, rywalizacji i materializmie. Instytucje i struktury, którym się sprzeciwiali, hippisi określali jako establishment. Mimo akcentu tego ruchu na zwalczanie obowiązujących konwencji ubioru, sam także wykreował specyficzny gatunek mody.

Metalowcy, metale (ang. metalhead, headbanger, metallian) – subkultura powstała na początku lat 70. XX wieku, zgromadzona wokół muzyki heavymetalowej i jej podgatunków. Subkultura ta powstała w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, jednak metalowców można spotkać w wielu krajach. Fani muzyki heavymetalowej tworzą społeczność, której rdzeniem zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych są biali, pochodzący z niższych i średnich klas społecznych młodzi ludzie. Metalowcy potwierdzają swoją przynależność do tej subkultury bądź sceny heavymetalowej grając w zespołach metalowych, uczęszczając na koncerty, kupując albumy metalowe, wymieniając się nagraniami, czy przez aktywność na stronach internetowych o tematyce heavymetalowej. Ważnym elementem jest kupowanie oryginalnych płyt. Nergal w jednym z wywiadów dla Teraz Rocka stwierdził, że "metale to fetyszyści, którzy zawsze kupią oryginał", nawet mimo możliwości ściągnięcia płyty z Internetu. Długie włosy, skórzane kurtki, naszywki z nazwami ulubionych zespołów pomagają w identyfikowaniu się członków tej subkultury. Klasyczny styl metalowców spotykany powszechnie w latach 80. to długie włosy, wąskie dżinsy, białe adidasy, katany (często z naszywkami ulubionych zespołów), skórzane kurtki, "ramoneski", na które często nakłada się dżinsowe kamizelki. Ramoneski i kamizelki popularne były zwłaszcza wśród fanów thrashu. Wśród metalowców przewijają się ludzie o wszelkich możliwych poglądach. Polityczne zapatrywania, czy religia jest sprawą prywatną. Subkulturę spaja jedynie ulubiona muzyka. Odbija się to na tekstach piosenek. Popularne nurty to np. satanizm, ale znamy sporo zespołów odwołujących się wprost do chrześcijaństwa. Spotyka się również zespoły z nurtu NS Black Metal, oraz takie, które odwołują się do idei lewicowych.

Depeszesubkultura fanów brytyjskiej grupy muzycznej Depeche Mode, która pojawiła się w Polsce latach 80. XX wieku. Początek powstania subkultury[1] datuje się na rok 1985, od koncertu Depeche Mode w Warszawie. Koncert zespołu wywołał ogromne wrażenie na fanach co zaowocowało powstaniem początkowo licznych fanklubów by przekształcić się w kult grupy i ich członków. Cechą rozpoznawczą był styl ubierania się i wyglądu wzorowany na image członków Depeche Mode. Noszono czarne kurtki, białe dżinsowe spodnie, buty na grubej podeszwie, krzyże na szyi, często także emblemat z logo zespołu. Dopełnieniem wizerunku były krótko przycięte, nażelowane włosy à la Dave Gahan (tzw. "lotnicho") lub utlenione loki à la Martin Gore.W początkach lat 90. depesze i fankluby istniały w całej Polsce. Obecnie spotkania depeszy odbywają się na imprezach klubowych i zlotach zwanych depotekami.

Rockersi - subkultura młodzieżowa funkcjonująca w latach 1958 - 1965, głównie w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Swój styl oraz nazwę zaczerpnęli z rock and rolla, muzyki społecznie nieakceptowanej w tamtym okresie.Ideologia rockersów charakteryzowała się pogardą wobec wzorów i norm, odrzuceniem pościgu za karierą i chęci stabilizacji, brakiem dążenia do pokonywania społecznej drabiny. Żyli z dnia na dzień. Wyznawali kategorię nieustannej walki, zasadę: silniejszy i bardziej cyniczny zwycięża. Rockersi nosili długie włosy (tzw. kaczy kuper), ubierali się niedbale, charakterystyczne cechy ich ubioru to podarte dżinsy i czarne kurtki.Byli typową grupą outsiderów, która wycofywała się ze społeczeństwa albo przyjmowała wobec niego postawę agresywną.W USA były to grupy o charakterze gangów ulicznych zajmujących się rozbijaniem zabaw w klubach w lepszych dzielnicach. Uczestnicy ruchu przeciwstawiali się modelowi tzw. dobrego Amerykanina - patrioty gotowego do walki za ojczyznę, np. w Korei. W Wielkiej Brytanii rockersi w latach 1963-64 brali czynny udział w bójkach z subkulturą modsów. Byli ich przeciwieństwem. Rockersi ubierali się niechlujnie, afiszowali swoją niższość oraz nieprzystosowanie do reguł i systemu. Ruch zaczął zanikać w połowie lat 60. XX w. Był podłożem takich subkultur jak: harleyowcy, motocykliści, ridersi, punkowcy (punki).

Rudeboy, rude boy, rudie lub rudy (a również w odniesieniu do kobiet - Rudegirl) – to subkultura młodzieżowa powstała we wczesnych latach 60. XX wieku na Jamajce. Dosłownie oznacza bezczelnego, prostego chłopaka [-boy], acz wizualnie rudeboys stylizowali się na gangsterów. Subkultura ta jest mocno powiązana z muzyką ska, rocksteady oraz dancehall, early reggae/skinhead reggae. Pierwsi Rudeboys pochodzili prawdopodobnie z Kingston, stolicy Jamajki, gdzie ska oraz rocksteady należały do najbardziej popularnych form muzycznych. Dzięki jamajskim emigrantom w tych samych latach, subkultura rudeboys dotarła również do Europy (Wielka Brytania), gdzie z biegiem czasu, zapoczątkowała również ruch skinheads. Rudeboys to subkultura, która ubiera się w garnitury, brogue i pork pie (charakterystyczne kapelusze), ich częstym dodatkiem są przyciemniane okulary, klasyczne kurtki "harringtonki" lub crombie. Osobami, które rozpowszechniły ten ruch byli m.in. Desmond Dekker oraz Derrick Morgan...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin