Metoda badania socjometrycznego stworzona została przez amerykańskiego socjologa, Moremo. Wykorzystywał ją do badania stosunków interpersonalnych wśród żołnierzy, którzy byli jeńcami wojennymi po I wojnie światowej. Później posłużyła do doboru brygad pracowniczych w fabrykach przemysłowych.
Janusz Korczak opracował test socjometryczny oparty na skali akceptacji badając stopień sympatii w grupie. Aby jednak badanie było pełne, należy oprócz testu sympatii wykonać jeszcze dwa inne testy: przepływu informacji oraz przywództwa. Dopiero skorelowanie danych tych trzech badań daje pełną strukturę socjometryczną grupy. Mika twierdzi, że stosowanie badania socjometryczne w grupie dzieci młodszych niż 5-latki obarczone jest dużym błędem, ponieważ dzieci te nie mają ustabilizowanej sfery emocjonalnej.
Jednak kilkakrotne powtórzenie badania w regularnych, niedługich odstępach czasu daje wyniki na tyle wiarygodne, że można określić, które dzieci są gwiazdami socjometrycznymi, które są izolowane, które odrzucone. Badanie w grupie sześciolatków daje wyniki miarodajne.
Na podstawie odpowiedzi na pytania: Kogo zaprosiłbyś na swoje urodziny? Kogo nie chcesz zaprosić? – stworzyłyśmy tabele socjometryczne i socjogramy, czyli wykresy danych. Socjogram kołowy pokazuje sieć najczęstszych wzajemnych interakcji zachodzących w grupie; hierarchiczny obrazuje strukturę pozycji zajmowanych przez dzieci w grupie.
Dane z pierwszej tury badań posłużyły do odpowiedniego doboru zespołów, w których dzieci pracowały w trakcie przeprowadzania programu. Chodziło o rozerwanie dotychczasowych klik, wykorzystanie autorytetu gwiazd socjometrycznych do podniesienia pozycji dzieci o dużej liczbie wyborów negatywnych.
Wyniki badań przed i po przeprowadzeniu zajęć zawartych w programie dostępne są na końcu programu i podkreślić należy – wywarły duże wrażenie na specjalistach opiniujących program.
Piffony