Dawkins Richard - Wspinaczka na szczyt nieprawdopodobienstwa - z rysunkami .pdf

(5962 KB) Pobierz
Bóg urojony
RICHARD DAWKIS
WSPIACZKA A SZCZYT IEPRAWDOPODOBIEŃSTWA
Przełożyła Małgorzata PawlickaYamazaki
Tytuł oryginału angielskiego: CLIMBING MOUNT IMPROBABLE
Robertowi Winstonowi
dobremu lekarzowi i dobremu człowiekowi
SPIS RZECZY
Podziękowania
1 U stóp góry Rushmore
2 Jedwabne pęta
3 Posłanie ze Szczytu
4 Podbój przestworzy
5 Czterdzieści dróg do oświecenia
6 Muzeum wszystkich muszelek
7 Kalejdoskopowe zarodki
8 Ziarnka pyłku i czarodziejskie pociski
9 Robot powielający
10 „Ukryty ogród”
Bibliografia
Źródła ilustracji
PODZIĘKOWANIA
Książka ta powstała na podstawie moich bożonarodzeniowych wykładów w Instytucie
Królewskim, które były pokazywane przez BBC pod wspólnym tytułem Dorastając we
Wszechświecie [Growing up in Universe]. Musiałem z niego zrezygnować, ponieważ ostatnio
ukazały się już co najmniej trzy podobnie zatytułowane pozycje. Co więcej, książka wyszła
znacznie poza oryginalne wystąpienia nie w porządku więc byłoby nazwać ją tak samo. Tak czy
owak, składam serdeczne podziękowania dyrektorowi Instytutu Królewskiego za zaszczyt
włączenia mnie do grona wielkich prowadzących słynne wykłady bożonarodzeniowe,
zapoczątkowane wystąpieniem Michaela Faradaya. Bryson Gore z Instytutu Królewskiego,
razem z Williamem Woollardem i Richardem Melmanem z Telewizji Inca, wywarli duży wpływ
na ostateczny kształt moich wykładów, ciągle widoczny także w tej dużo obszerniejszej i
poważnie zmienionej książce.
Michael Rodgers przeczytał i opatrzył wnikliwymi komentarzami pierwsze szkice dużo
obszerniejszej wersji niż ostatecznie opublikowana i przekonał mnie do zmiany całego układu
pracy. Fritz Vollrath i Peter Fuchs przeczytali rozdział drugi jako eksperci w poruszanych w nim
dziedzinach, tak samo jak rozdział piąty Michael Land i Dan Nilsson. Wszyscy ci specjaliści
dzielili się ze mną szczodrze swoją wiedzą, kiedy tylko tego potrzebowałem. Mark Ridley, Matt
Ridley, Charles Simonyl i Lalla Ward Dawkins przeczytali ostateczną wersję książki i obdarzyli
mnie sprawiedliwą porcją uwag krytycznych i napawających otuchą słów zachęty. Mary
Cunnane z wydawnictwa W. W. Norton oraz Ravi Mirchandani z Viking Penguin wykazali się
wielką wyrozumiałością i wspaniałomyślnością w ocenach mojej pracy, kiedy książka rosła,
zaczynała żyć własnym życiem, aż wreszcie nabrała właściwych, łatwiejszych do opanowania
proporcji. John Brockman pozostawał zawsze w odwodzie, nigdy nie narzucając swojej pomocy,
ale zawsze gotowy jej udzielić. Specjaliści komputerowi to bohaterowie zbyt rzadko opiewani za
swoje dokonania. Pisząc tę książkę, korzystałem z programów Petera Fuchsa, Thiemo Krinka i
Sama Zschokke’a. Ted Kaehler pomógł mi w opracowaniu i napisaniu złożonego programu
artropomorfów. Przy moim własnym zestawie programów „zegarmistrza” często korzystałem z
pomocy Alana Grafena i Aluna ap Rhisiarta. Pracownicy Zbiorów Zoologicznych i
Entomologicznych Muzeum Uniwersyteckiego w Oksfordzie wypożyczyli mi potrzebne okazy i
udzielali fachowych wyjaśnień. Josine Meijer niezwykle sprawnie wyszukiwała ilustracje. Moja
żona, Lalla Ward Dawkins, sporządziła rysunki (chociaż nie ona decydowała o ich układzie) jej
wielką miłość do Darwinowskiego Świata widać w każdej z jej prac.
Dziękuję serdecznie Charlesowi Simonyi’emu nie tylko za niezwykłą wielkoduszność i
ufundowanie Katedry Upowszechniania Nauki, którą obecnie piastuję w Oksfordzie, ale również
za przedstawienie swojej wizji która zgadza się z moją sztuki udostępniania wiedzy rzeszom
odbiorców. Nie trywializuj. Staraj się zarazić innych poezją nauki, używając wyjaśnień na tyle
prostych, na ile uczciwość pozwala, ale nie pomijaj rzeczy trudnych. Staraj się jeszcze bardziej,
jeśli widzisz, że jest ktoś, kto naprawdę chce cię zrozumieć.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin