wiersze patriotyczne.doc

Kto ty jesteś? – Władysław Bełza

Kto ty jesteś?- Polak mały!
Jaki znak twój?- Orzeł biały!
Gdzie ty mieszkasz?- Między swymi.
W jakim kraju?- W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia?- Mą Ojczyzną.
Czym zdobyta?- krwią i blizną.
Czy ją kochasz?- Kocham szczerze.
A w co wierzysz?- W Polskę wierzę!

Ojczyzna – W. Domaradzki
 

Wszystko dokoła:
dom i przedszkole,
fabryczne dymy, żelazna kolej,
kwiaty przy oknie ,
klon koło bramy,
słoneczny uśmiech kochanej mamy...
I las co cieniem
dzieci zaprasza –
wszystko to POLSKA, Ojczyzna nasza.

Barwy ojczyste – Czesław Janczarski

Powiewa flaga,

gdy wiatr się zerwie.

A na tej fladze

biel jest i czerwień.

Czerwień – to miłość,

biel – serce czyste…

Piękne są nasze

barwy ojczyste.

Co to jest Polska – Czesław Janczarski

- Co to jest Polska? –

spytał Jaś w przedszkolu.

Polska to wieś i las,

i zboże w polu.

I szosa, którą pędzi

do miasta autobus,

i samolot, co leci

wysoko nad tobą.

Polska - to miasto,

strumień i rzeka,

i komin fabryczny,

co dymi z daleka,

a nawet obłoki,

gdy nad nami mkną.

Polska to jest także

twój rodzinny dom.

A przedszkole?-

Tak - i przedszkole,

i róża w ogrodzie,

i książka na stole.

Moje miasteczko – Czesław Janczarski

Kocham moje miasteczko
położone nad rzeczką
Rzeczka w słońcu się mieni
a miasteczko w zieleni.

Znam tu wszystkich
każdego dorosłego i dziecko
I mnie też wszyscy znają
w moim małym miasteczku.
 

Znak – Maria Łaszczuk

- Czy wiesz, jaki to znak:

w czerwonym polu biały ptak?

- wiem –

odpowiedział Jędrek mały –

to jest znak Polski:

Orzeł Biały.

Wiersz o syrence – autor nieznany
 

Wypłynęła z Wisły
srebrzysta Syrenka.
Miała piękny ogon rybi
ta dziwna panienka.
Nagle zobaczyła
dom na brzegu Wisły
- Tutaj będę mieszkać –
powiedziała wszystkim.
- Będę was broniła
tym Wiślanym mieczem.
Niech w spokoju rybak łowi,
piekarz chleby piecze.
I tak zamieszkała
Syrenka w Warszawie.
Wczoraj w parku ją widziałem,
jak tańczyła z pawiem.
 

Wisła – autor nieznany
 

- Jestem wielką rzeką,
polskich rzek królową.
Kto mnie choć raz ujrzał,
ten mnie umiłował.
Przepłynęłam Polskę całą
Od gór do Bałtyku.
Czy znasz moje imię
Dziewczynko, chłopczyku ?

Wszyscy kochamy naszą stolicę

Wszyscy kochamy naszą stolicę
stare ulice, nowe ulice.
Most nad rzeką i fale Wisły
Statek na fali i piasek złocisty.
Szerokie place, parki zielone
i tramwajowy srebrzysty dzwonek
Stado gołębi, co chmurką białą
Nad ulicami szybuje śmiało
I każdy kamień, drewno i trawę
Wszyscy kochamy naszą Warszawę
Stolica Polski, piękna Warszawa
to nasza duma, to nasza chwała.

Ojczyzna

A w tej naszej ojczyźnie
wiatr piosenkę nam gwiżdże,
szumią kłosy i brzozy i sosny.
Lecz najmilszym w niej dźwiękiem
polska mowa brzmi pięknie,
słowa, które z tej ziemi wyrosły.

Na dzień dobry co rano,
Na wieczorne dobranoc
Są przy tobie dopóki nie uśniesz.
Niech śpiewają i płyną
Nad rodzinną krainą
Niech w niej mieszka i spokój i uśmiech.

Piękna jest nasza ziemia

Piękna jest nasza ziemia

przejrzysty nad nią błękit.                                                                                                                

Piękna jest nasza mowa                                                                                                                
i pieśni i piosenki.              

Piękna jest nasza Wisła
Od gór dalekich do morza.
Piękne są nasze dęby,
Topole, sosny i brzozy
 

I piękna jest Warszawa

w blasku neonów i okien,
i szybki lot odrzutowca,

Co ginie pod obłokiem.
 

Piękna jest nasza szkoła                                                        
i piękna zieleń boiska.

Strumień jest piękny i łąka                                                                                                               
i zboża fala złocista.

                                                       
Piękny jest Biały Orzeł.
piękna jest biel i czerwień.
Piękna nasza Ojczyzna
kochać będziemy cię wiernie.

11 Listopada

Dzisiaj wielka jest rocznica
jedenasty listopada!...
Tym co zmarli za ojczyznę
Hołd wdzięczności Polska składa.

Moja mała ojczyzna

Gdy mnie spyta ktoś skąd jestem,

Wnet mu rzeknę właśnie stąd,

Gdzie szara wstęga drogi za domem,

Gdzie pole, łąka co jest dookoła.

Tak bliskie sercu memu, znajome.

Ja jestem z stąd tu jest mój dom,

To moje miasto, gdzie słońce świeci wysoko,

Gdzie domy rosną z obłoków.

Nad Wartą smutku wcale nie trzeba,

Tu śmiech na ustach naszych śpiewa.

Ty cztery żywioły tańczą wokół nieba,

Powietrz, ogień, woda, ziemia.

Niezwykły kraj

Tu wspomnień kurz, katedra tuż

I pomnik Mickiewicza, na Warcie most

I spichlerz wprost, teatru pozytywna moc

Tu życie trwa, które znam ja;

To ludzkie serca z przedszkolnych lat

To mowa, którą od dziecka znam.

Tu kąt, to mój ojczysty,

Bijący gorącym sercem krąg.

Nad wartą smutku wcale nie potrzeba,

Tu śmiech na ustach naszych śpiewa.

Tu cztery żywioły tańczą wokół nieba.

Powietrze, ogień, woda, ziemia.

Czy to Kraków? – Jerzy Kierst

Z Mariackiej wieży
na srebrnej trąbce.
Co to za koncert?

A pod Wawelem
do jamy ścieżka.
Kto w jamie mieszkał?

Kogut na Rynku
macha skrzydłami.
Kto jeździł na nim?

Konno, z buławą,
z brodą do pasa.
Któż to tak hasa?

U czapki pióro
i wiatr w sukmanie.
Co to za taniec?

Kłębami dymów
światła zasnute.
Czy znasz tę hutę?

Ten Wawel, Rynek,
gołębi dwieście,
w jakim to mieście?

Toruń pachnie piernikami – B. Lewandowska

Nad Toruniem noc zapada,

usiadł kot na Krzywej Wieży
Kot kociętom opowiada
o piernikach słodkich, świeżych.

Toruń, stary Toruń
nadwiślański gród
pachnie piernikami,
bo w piernikach miód.

Nad Toruniem księżyc w pełni,
nad Toruniem gwiazdy płoną,
kiedyś widział je Kopernik
najsławniejszy nasz astronom.

Pojedziemy w cudny kraj – M. Konopnicka

Patataj, patataj,
Pojedziemy w cudny kraj!

Tam gdzie Wisła modra płynie,
Szumią zboża na równinie.

Pojedziemy, patataj...
A jak zowie się ten kraj?

Warszawa – J. Tuwim

Jaka wielka jest Warszawa!
Ile domów, ile ludzi!
Ile dumy i radości
W sercach nam stolica budzi!

Ile ulic, szkół, ogrodów,
Placów, sklepów, ruchu, gwaru,
Kin, teatrów, samochodów
samochodów spacerów i obszaru!

Aż niestara Wisłą cieszy,
Ze stolica tak urosła,
Bo pamięta ją malutką,
A dziś taka jest dorosła.

Warszawa – I. Salach

Piękne miasto leży nad brzegiem Wisły
W jej wodzie wieczorem światełka rozbłysły.

Na starówce wesoło gruchają gołębie
A w łazienkach po stawie pływają łabędzie.

Kiedyś ją budował Wars do spółki z Sawą
Aż po latach wielu stała się Warszawą.

Piękna jest Warszawa, jej domy, ulice.
Wszyscy bardzo ją kochamy tę naszą stolicę.

Przed Grobem Nieznanego Żołnierza – H. Łochocka

-Spójrz na Placu Zwycięstwa
znicz nad grobem błyska
- Kto pod tą płytą leży
- Żołnierz zwyczajny żołnierz
nieznany z nazwiska
najcichszy ze wszystkich żołnierzy ...

Wśród wieńców, kwiatów
pośród kwiatów świeżych
leży nieznany lecz prawdziwy
i hołd przyjmuje od żywych
w imieniu wszystkich poległych żołnierzy.

Syrenka – J, Laskowski

Stoi Syrenka nad Wisłą,
Słońce w jej oczach zabłysło.
Warszawskie dzieci tu przyszły.
Stanęły na brzegu Wisły.
Kiwają Syrence ręką :
- Jakże się miewasz Syrenko?

Ziemia rodzinna – Władysław Bełza

Całem mem sercem, duszą niewinną,
kocham te świętą ziemię rodzinną,
na której moja kołyska stała,
i której dawna karmi się chwała.
Kocham te barwne kwiaty na łące,
kocham te łany kłosem szumiące,
które mię żywią, które mię stroją,
i które zdobią Ojczyznę moją.
Kocham te góry, lasy i gaje,
potężne rzeki, ciche ruczaje;
bo w tych potokach, w wodzie u zdroja,
ty się przeglądasz Ojczyzno moja,
krwią użyźniona, we łzach skąpana,
tak dla nas droga i tak kochana!

W podziemiach Wawelu – Władysław Bełza

Czy znasz młody przyjacielu,
groby królów na Wawelu?
Poznaj skarb ten dawnej cnoty,
co ozdabiał czas miniony,
najcenniejsze to klejnoty,
z całej polskiej twej Korony.
Na kolanach idź mój mały,
przed te trumny marmurowe,
i u szczątków dawnej chwały,
ze czcią pochyl twoją głowę.
Tu nadziei żar i wiary,
niech się w sercu twem rozgości,
na ołtarzu tym ofiary,
poświecenia i miłości.
Tu uczucia najgorętsze,
w młodem swojem rozpal łonie,
bo tu wszystko, co najświętsze,
w tym złożono Panteonie!
Pod tych mrocznych wiązań stropem,
...