Litwa_Lotwa_Estonia_demo.pdf

(4809 KB) Pobierz
170081046 UNPDF
ROZDZIAŁ V
ZWIEDZANIE ŁOTWY
5
Rozdział V zawiera informacje niezbędne podczas podróżowania po Łotwie.
Kraj został podzielony na pięć regionów o geograiczno-historycznym pocho-
dzeniu: Ryga (wraz z najbliższymi okolicami) oraz cztery prowincje: Liwonia,
Kurlandia, Semigalia oraz Łatgalia. Podział ten ułatwia poruszanie się po dalszej
części przewodnika. Poszczególne miejscowości w wydzielonych regionach
ułożone zostały w porządku alfabetycznym.
Na początku każdej części znajduje się mapa z zaznaczonymi na niej miej-
scami opisanymi w przewodniku. Nazwy miast, które dodatkowo zaopatrzone
są w plany, umieszczono w ramce z odsyłaczem do odpowiedniej strony.
W każdym regionie omówione zostały liczne atrakcje łotewskich miast
i miasteczek. Szczegółowe informacje praktyczne (m.in. adresy ważnych in-
stytucji, miejsc noclegowych i gastronomicznych, godziny otwarcia muzeów
czy trasy dojazdów do poszczególnych miejsc) sprawiają, że zwiedzanie kraju
staje się łatwe.
Warto wybrać się w podróż po tym nizinnym, pełnym jezior kraju (na tere-
nie Łotwy jest ich około 3000). Prawie 40% powierzchni Łotwy pokrywają la-
sy, głównie iglaste.
Łotwa jest państwem młodym pod względem historycznym, lecz w pełni
dojrzałym pod względem kulturowym. Tereny tego kraju do XVI w. określane
były mianem Inlantów, o które walki toczyli Niemcy i Duńczycy. Swoją kar-
tę w historii Łotwy mają także Polacy – również nasz kraj zgłaszał pretensje
do Inlant, natomiast szkoły i kolegia jezuickie zawdzięczali Łotysze w dużej
mierze Stefanowi Batoremu.
Od 1990 r. Łotwa jest szybko rozwijającym się, niepodległym państwem.
Zwiedzający znajdą tu zabytkowe kamienice, interesujące muzea, strzeliste
protestanckie kościoły, jak i średniowieczne zamki, pamiętające czasy wojen
polsko-szwedzkich i niepodległościowych dążeń XIX i XX w. Turysta może
tu usłyszeć pradawne pogańskie pieśni (tzw. dainy ), jako że Łotysze to naród
rozmiłowany w muzyce i śpiewie.
215
170081046.308.png 170081046.319.png 170081046.330.png
STOLICA
RYGA
Koci Dom (s.235) – najbardziej
znana i najczęściej fotografowana
budowla secesyjna w Rydze
Kościół św. Piotra (s. 222) –
najstarsza ryska świątynia
Lielvārde (s. 242) – „miasto
romantyków”
Majori (Jūrmala) (s. 241) –
najbardziej znany kurort
wypoczynkowy na Łotwie
Salaspils (s. 240) – miejsce
bitwy pod Kircholmem
Trzej Bracia (s. 231) – kompleks
kolorowych kamieniczek w Rydze
Największe w republikach nad-
bałtyckich miasto rozciąga się na
powierzchni 307 km², z czego nie-
wiele ponad 0,5 km² zajmuje Starów-
ka. Jest niewielka, co jednak w żad-
nym stopniu nie umniejsza jej uroku.
Dość wspomnieć o kompleksach śre-
dniowiecznych kamienic kupieckich,
Domu Bractwa Czarnogłowych czy
też gotyckich kościołach z wieżami
sięgającymi nieba. Magnesem przy-
ciągającym do leżącego nad Daugavą
miasta jest również secesja. Piękne
budowle o płynnych liniach, inezyj-
nie dekorowane motywami baśnio-
wymi, mitologicznymi i abstrakcyj-
nymi, określane są mianem pereł
architektury ryskiej. Ukoronowa-
niem starań władz miasta było wpi-
sanie Rygi na listę Światowego Dzie-
dzictwa Kulturalnego UNESCO.
Znalazły tym samym potwierdze-
nie słowa Napoleona, który ujrzaw-
szy Rygę, miał wykrzyknąć: „wszak
to przedmieścia londyńskie!”.
Ryga to również miasto zieleni.
Łączna powierzchnia terenów zie-
lonych wynosi 7000 ha. Niezliczona
ilość skwerków, bulwarów, 15 par-
ków miejskich i 7 leśnych mówią sa-
me za siebie. Bez względu na porę
roku turyści odwiedzający tę część
Europy nie mogą narzekać na brak
atrakcji. Latem miasto tętni życiem
od rana do późnego wieczora. Ka-
wiarniane ogródki, tarasy i parki
oblegane są przez spragnionych od-
poczynku ludzi. W zimowe dni, po
spacerach zaśnieżonymi uliczkami,
podwoje otwierają stylowe knajp-
ki, w których serwuje się ryski bal-
sam, oraz nocne kluby, które cieszą
się coraz większą estymą wśród za-
granicznych gości.
Okolice Rygi są równie ciekawe
jak sama stolica. Wystarczy wspo-
mnieć najbardziej znaną w kraju
miejscowość uzdrowiskową, Majo-
ri (Jūrmala), czy też senne Salaspils,
Polakom znane jako Kircholm.
217
170081046.341.png 170081046.001.png 170081046.012.png 170081046.023.png 170081046.034.png 170081046.045.png 170081046.056.png 170081046.067.png 170081046.078.png 170081046.089.png 170081046.100.png 170081046.111.png 170081046.122.png 170081046.133.png 170081046.144.png 170081046.155.png 170081046.166.png 170081046.177.png 170081046.188.png 170081046.199.png 170081046.210.png 170081046.221.png 170081046.232.png 170081046.243.png 170081046.254.png 170081046.265.png 170081046.275.png 170081046.284.png 170081046.285.png 170081046.286.png 170081046.287.png 170081046.288.png 170081046.289.png 170081046.290.png 170081046.291.png 170081046.292.png 170081046.293.png 170081046.294.png 170081046.295.png 170081046.296.png 170081046.297.png 170081046.298.png 170081046.299.png 170081046.300.png 170081046.301.png 170081046.302.png 170081046.303.png 170081046.304.png 170081046.305.png 170081046.306.png 170081046.307.png 170081046.309.png 170081046.310.png 170081046.311.png 170081046.312.png 170081046.313.png 170081046.314.png 170081046.315.png 170081046.316.png 170081046.317.png 170081046.318.png 170081046.320.png 170081046.321.png 170081046.322.png 170081046.323.png 170081046.324.png 170081046.325.png 170081046.326.png 170081046.327.png 170081046.328.png 170081046.329.png 170081046.331.png 170081046.332.png 170081046.333.png 170081046.334.png 170081046.335.png 170081046.336.png 170081046.337.png 170081046.338.png 170081046.339.png 170081046.340.png 170081046.342.png 170081046.343.png 170081046.344.png
 
218
Historia miasta
Istnieją co najmniej dwie teorie doty-
czące źródeł powstania nazwy miasta.
Zgodnie z pierwszą – i zarazem najstar-
szą, bo użytą już w 1201 r. – termin Ry-
ga wywodzi się od słowa ringi , co ozna-
cza „zakole rzeki”. Według drugiej zaś
– od słowa riga , czyli „żyto”.
Wykopaliska archeologiczne po-
twierdzają istnienie osady rybackiej
usytuowanej na prawym brzegu Dau-
gavy już w II w. n.e. Niewielka wów-
czas i nikomu jeszcze nieznana, rozwi-
jała się w spokoju aż do XII w., kiedy
natraili na nią kupcy niemieccy. Pier-
wotnie znajdowała się ona w miejscu,
gdzie rzeka Rīdziņa wpadała do Dauga-
vy. Dziś ów obszar to Plac Alberta.
Na tereny zamieszkiwane przez Li-
wów biskup bremeński posłał z misją
chrystianizacyjną biskupa Mainharda,
który zamieszkał wówczas w twier-
dzy Üxkül, nieopodal Rygi. Pojawienie
się na Mainharda nie oznaczało jednak
konieczności sprowadzania kupców nie-
mieckich. Ci bowiem od kilkudziesięciu
lat przecierali już szlaki handlowe wzdłuż
brzegów Bałtyku, czego potwierdzeniem
było istnienie niewielkiej faktorii. Han-
dlowa osada wpadła w oko następcy Ma-
inharda, Albertowi, który przeniósł swą
siedzibę z Üxkül do Rygi.
Działo się to w 1201 r. i datę tą okre-
śla się jako początek istnienia miasta.
Na dowód uznania ziem za swoje osiem
lat później wzniesiono romański kościół
św. Piotra, rozpoczynając tym samym
krzewienie wśród pogańskich Liwów
chrześcijaństwa.
Położenie biskupstwa u brzegów
rzeki i Bałtyku umożliwiło dynamicz-
ny rozwój Rygi: budowę portu oraz
kontrolę szlaków wodnych i lądo-
wych. Niemieccy kolonizatorzy nato-
miast, jak pokaże historia, będą mie-
li w mieście ogromne wpływy aż do
XVIII w. W utrzymywaniu biskupiej
władzy oraz poszerzaniu i zdobywa-
niu nowych ziem miał pomóc powo-
łany do życia Zakon Kawalerów Mie-
czowych. Krucjaty miały się dobrze do
chwili, gdy zaczęły stanowić zagroże-
nie dla pogańskich Litwinów i Rusi.
Wówczas to Kawalerowie połączyli
się z Krzyżakami (1236), tworząc Za-
kon Inlancki. Dzięki tak potężnej i wa-
lecznej organizacji, ryskie włości z sie-
dzibą biskupią na czele, mogły stawić
opór potężnym sąsiadom. Nie ozna-
cza to jednak, że w mieście panowa-
ła sielanka. Niemieccy kolonizatorzy
nie chcieli się dzielić władzą z Liwa-
mi i Łotyszami. Gdy od 1226 r. mia-
stem rządziła Rada Miejska, wiadomo
było, że ani jedni ani drudzy, nie mogą
być do niej wybierani. Co więcej, nie
dopuszczano ich nawet do wstępowa-
nia do gildii kupieckich. Oznaczało to
nie tylko pozbawienie praw obywatel-
skich, ale również zepchnięcie na mar-
gines społeczny. Pierwszy bunt rdzen-
nej ludności Rygi miał miejsce jeszcze
przed ukończeniem budowy zamku bi-
skupiego (1330–53). Liwowie zburzyli
wówczas konstrukcję, za co zostali su-
rowo ukarani daninami i podatkami,
mającymi na celu zebranie funduszy
na odbudowę twierdzy. W 1282 r. za-
pobiegliwi kolonizatorzy podpisali akt
(wraz z potężną Lubeką i Visby), dzięki
któremu Ryga została członkiem Han-
zy. Na przełomie XIV i XV w. miasto
znalazło miejsce w panteonie potęg
militarnych i gospodarczych Europy.
Bogactwo przysparzało jednak coraz
więcej problemów. Coraz trudniej by-
ło utrzymać z daleka walczących zażar-
cie ze sobą o władzę biskupów, szlachtę
liwońską i niemiecką. Do tych sporów
dołączyli też i „trzej królowie”, zainte-
resowani wpływami w całych Inlan-
tach – Dania, Polska i Szwecja.
Dodatkowym problemem w Rydze
stało się zaakceptowanie przez Liwów
i Łotyszy nauk Lutra, co oczywiście na-
rażało na szwank władzę biskupią. Od
1582 r. obszar Inlant znalazł się we
władaniu Stefana Batorego, a następnie
Zygmunta III Wazy i na powrót rozpo-
częto tu krzewienie katolicyzmu. Fakt
ten na tyle rozjuszył miejscową ludność,
że nie stawiała ona wielkiego oporu, gdy
Ryga została zajęta przez Szwedów, do
których od 1621 r. część Inlant przyna-
leżała. Podobnie jak w Tallinie, okres te
określa się mianem „starych, dobrych
czasów”. Za panowania króla Gustawa
Adolfa wydano pierwszy łotewski ele-
mentarz, słownik języka łotewskiego
oraz przekład Biblii na łotewski. Ponad-
to założono 8 szkół, w których językiem
wykładowym był łotewski. Umiłowanie
dla króla szwedzkiego przez ludność nie
miało więc granic. Również niemiec-
kiej szlachcie nie działa się krzywda.
Nadal zachowała ona większość wła-
dzy w mieście, korzystając ze szlaków
handlowych i nabywając posesje ziem-
skie wokół miasta. Poza tym Ryga stała
się największym miastem w królestwie
szwedzkim. Po latach tłustych nadeszły
jednak chude. Na piękne miasto miał
już zakusy rosyjski car i od 1700 r. Ry-
ga znalazła się w rękach imperium ro-
syjskiego. Szlachta niemiecka szybko
wykorzystała moment zmiany władzy
centralnej do pognębienia łotewskiej
ludności. Wprowadzono zwyczaj pra-
wa pierwszej nocy. Łotysze do dziś żar-
tują, że nie wiedzą na ile tak naprawdę
są spowinowaceni z niemieckimi osad-
nikami. Niedługo potem los zemścił
się także na Niemcach, którym ode-
brano większość przywilejów. Łoty-
sze zaś, zbyt słabi by walczyć z car-
skimi wojskami, prowadzili milczący
opór, kładąc nacisk na upowszechnia-
nie rodzimej kultury ludowej. W 1800 r.
zebrano i opracowano 1,5 mln łotew-
skich narodowych pieśni. Dziś jest to
jedna z największych kolekcji na świe-
cie. Sztuka również nie miała się naj-
gorzej i dzięki temu przeciągała wielu
znamienitych gości. Jednym z nich był
niemiecki kompozytor Ryszard Wagner.
Przybywał w Rydze w latach 1837–38
i właśnie tu skomponował swoją pierw-
szą operę Rienzi .
W 1861 r., dzięki zbudowaniu li-
nii kolejowej, w Rydze rozpoczęła się
era rozwoju przemysłu. Miasto sta-
ło się trzecim ośrodkiem przemysło-
wym imperium po Moskwie i Sankt
Petersburgu. Kolej umożliwiała bo-
wiem przewóz dóbr przekraczający
nieraz 20%. całego eksportu Rosji!
219
170081046.345.png 170081046.346.png 170081046.347.png
 
Stolica
Ryga i okolice
Oprac. M. Białkowska
Stolica
Ryga i okolice
170081046.348.png 170081046.349.png 170081046.002.png 170081046.003.png 170081046.004.png 170081046.005.png 170081046.006.png 170081046.007.png 170081046.008.png 170081046.009.png 170081046.010.png 170081046.011.png 170081046.013.png 170081046.014.png 170081046.015.png 170081046.016.png 170081046.017.png 170081046.018.png 170081046.019.png 170081046.020.png 170081046.021.png 170081046.022.png 170081046.024.png 170081046.025.png 170081046.026.png 170081046.027.png 170081046.028.png 170081046.029.png 170081046.030.png 170081046.031.png 170081046.032.png 170081046.033.png 170081046.035.png 170081046.036.png 170081046.037.png 170081046.038.png 170081046.039.png 170081046.040.png 170081046.041.png 170081046.042.png 170081046.043.png 170081046.044.png 170081046.046.png 170081046.047.png 170081046.048.png 170081046.049.png 170081046.050.png 170081046.051.png 170081046.052.png 170081046.053.png 170081046.054.png 170081046.055.png 170081046.057.png 170081046.058.png 170081046.059.png 170081046.060.png 170081046.061.png 170081046.062.png 170081046.063.png 170081046.064.png 170081046.065.png 170081046.066.png 170081046.068.png 170081046.069.png 170081046.070.png 170081046.071.png 170081046.072.png 170081046.073.png 170081046.074.png 170081046.075.png 170081046.076.png 170081046.077.png 170081046.079.png 170081046.080.png 170081046.081.png 170081046.082.png 170081046.083.png 170081046.084.png 170081046.085.png 170081046.086.png 170081046.087.png 170081046.088.png 170081046.090.png 170081046.091.png 170081046.092.png 170081046.093.png 170081046.094.png 170081046.095.png 170081046.096.png 170081046.097.png 170081046.098.png 170081046.099.png 170081046.101.png 170081046.102.png 170081046.103.png 170081046.104.png 170081046.105.png 170081046.106.png 170081046.107.png 170081046.108.png 170081046.109.png 170081046.110.png 170081046.112.png 170081046.113.png 170081046.114.png 170081046.115.png 170081046.116.png 170081046.117.png 170081046.118.png 170081046.119.png 170081046.120.png 170081046.121.png 170081046.123.png 170081046.124.png 170081046.125.png 170081046.126.png 170081046.127.png 170081046.128.png 170081046.129.png 170081046.130.png 170081046.131.png 170081046.132.png 170081046.134.png 170081046.135.png 170081046.136.png 170081046.137.png 170081046.138.png 170081046.139.png 170081046.140.png 170081046.141.png 170081046.142.png 170081046.143.png 170081046.145.png 170081046.146.png 170081046.147.png 170081046.148.png 170081046.149.png 170081046.150.png 170081046.151.png 170081046.152.png 170081046.153.png 170081046.154.png 170081046.156.png 170081046.157.png 170081046.158.png 170081046.159.png 170081046.160.png 170081046.161.png 170081046.162.png 170081046.163.png 170081046.164.png 170081046.165.png 170081046.167.png 170081046.168.png 170081046.169.png 170081046.170.png 170081046.171.png 170081046.172.png 170081046.173.png 170081046.174.png 170081046.175.png 170081046.176.png 170081046.178.png 170081046.179.png 170081046.180.png 170081046.181.png 170081046.182.png 170081046.183.png 170081046.184.png 170081046.185.png 170081046.186.png 170081046.187.png 170081046.189.png 170081046.190.png 170081046.191.png 170081046.192.png 170081046.193.png 170081046.194.png 170081046.195.png 170081046.196.png 170081046.197.png 170081046.198.png 170081046.200.png 170081046.201.png 170081046.202.png 170081046.203.png 170081046.204.png 170081046.205.png 170081046.206.png 170081046.207.png 170081046.208.png 170081046.209.png 170081046.211.png 170081046.212.png 170081046.213.png 170081046.214.png 170081046.215.png 170081046.216.png 170081046.217.png 170081046.218.png 170081046.219.png 170081046.220.png 170081046.222.png 170081046.223.png 170081046.224.png 170081046.225.png 170081046.226.png 170081046.227.png 170081046.228.png 170081046.229.png 170081046.230.png 170081046.231.png 170081046.233.png 170081046.234.png 170081046.235.png 170081046.236.png 170081046.237.png 170081046.238.png 170081046.239.png 170081046.240.png 170081046.241.png 170081046.242.png 170081046.244.png 170081046.245.png 170081046.246.png 170081046.247.png 170081046.248.png 170081046.249.png 170081046.250.png 170081046.251.png 170081046.252.png 170081046.253.png 170081046.255.png 170081046.256.png 170081046.257.png 170081046.258.png 170081046.259.png 170081046.260.png 170081046.261.png 170081046.262.png 170081046.263.png 170081046.264.png 170081046.266.png 170081046.267.png 170081046.268.png 170081046.269.png 170081046.270.png 170081046.271.png 170081046.272.png 170081046.273.png
 
Rosjanie, by zahamować budzący się
wówczas ruch narodowotwórczy na
Łotwie, a tym samym zachować możli-
wie największą kontrolę nad ludnością,
prowadzili ostrą politykę rusyikacyj-
ną. Szacuje się także, że w samych tyl-
ko latach 1915–17 w głąb Rosji wywie-
ziono ok. 200 tys. Łotyszy.
Dominacja wschodnich sąsiadów za-
kończyła się wraz z uzyskaniem pierw-
szej niepodległości przez państwa bał-
tyckie. Łotysze, pokonując Niemców
w bitwie pod Cēsis, wywalczyli so-
bie wolność spod okupacji rosyjskiej.
W latach 1918–40, Ryga pierwszy raz
w historii stała się stolicą niepodległej
Łotwy. Na ruinach średniowiecznego
miasta miała powstać kraina mlekiem
i miodem płynąca. Niestety, podob-
nie jak w przypadku Estonii, wybuch
II wojny światowej zamroził marzenia
o wolnym mieście stołecznym na ko-
lejne półwiecze. Radzieckie czołgi wje-
chały na ulice Rygi 17 czerwca 1940 r.
To ostatecznie przekreśliło jakiekolwiek
plany wolnościowe. Wskutek nalotów
bombowców Stare Miasto ucierpiało
w ponad 70% Zniszczono historycz-
ne budowle świadczące o niegdysiej-
szej hanzeatyckiej potędze, cudowne
kamienice kupieckie oraz gildie.
Lata przynależności do ZSRR Ło-
tysze wspominają ze zgrozą. Zgodnie
z planami wielkiej Mateczki Rosji do
miasta masowo sprowadzano robotni-
ków z bloku wschodniego. Liczba Ło-
tyszy w stolicy – w ciągu kilkunastu lat
od zakończenia wojny – zmniejszyła się
do 40% Rdzenni mieszkańcy stali się
mniejszością we własnym mieście. Ar-
chitektura też podupadła. Szare bloko-
wiska, komunistyczna bryła i kicz pa-
noszący się poza Starówką wiecznie
przypominały o okupantach. Nowe na-
dzieje na wyrwanie z radzieckich kajdan
rozbudziły się w ludności w latach 80.
23 sierpnia 1989 r. zorganizowano tzw.
Bałtycki Łańcuch (zob. ramka s. 41).
Jak pokazała historia, to wydarzenie
okazało się pierwszym krokiem do
upragnionej wolności. Od 21 sierpnia
1991 r., drugi raz w historii, Ryga god-
nie pełni funkcję stolicy Łotwy.
Dzisiejsza Ryga to miasto pełne
życia, choć pamiętać trzeba, że ma
ogromny bagaż doświadczeń. Niesie
na barkach ponad 800-letnią historię
obitującą w dramatyczne wydarze-
nia, ale również i piękne legendy, pie-
śni i baśnie. To również rdzeń kultu-
ralny i gospodarczy Łotwy.
przebudowując świątynię w trójnawo-
wą bazylikę. Nieco później dodano tak-
że drewnianą wieżę. W ciągu dwóch stu-
leci wieża wielokrotnie się załamywała,
lecz za każdym razem ją odbudowywa-
no. Za każdym razem była też wyższa.
W 1660 r. wzniesiono 122-metrową
konstrukcję, która okazała się najwyż-
szą w owym czasie na świecie. Niestety,
w 1721 r., wskutek potężnej burzy z pio-
runami, i ta runęła. W czasie II wojny
światowej kościół doznał największych
w dziejach swego istnienia zniszczeń.
Rozpoczęta w latach 60. odbudowa
trwała dwadzieścia lat. Ostatecznie ca-
ły kościół „powstał z popiołów” dopie-
ro w 1984 r. Resztki drewnianej, baro-
kowej wieży, zastąpiono nową ze stali.
Odtworzono przy okazji i zegar, który
co trzy godziny odgrywa ludową me-
lodię Riga dimd (Ryga dudni). Wnę-
trze świątyni, jak przystało na kościół
romański, jest skromne i dość ciemne.
Do naszych czasów zachowało się jedy-
nie kilkanaście kamiennych i drewnia-
nych epitaiów, pochodzących z prze-
łomu XVII i XVIII w. Obecnie, mimo
zmian, jakie zachodziły na przestrzeni
wieków, wciąż można jeszcze dostrzec
wpływy romańskie, jak choćby trzy por-
tale wejściowe w ścianie frontowej i nie-
wielkie, wąskie okna nad nimi. Istnie-
je możliwość wejścia na szczyt wieży
(po 360 stopniach). Panorama rozcią-
gająca się zeń wynagrodzi wszelkie tru-
dy. Na drugą galeryjkę można zaś do-
trzeć dzięki windzie. Kościół znajduje
się przy ulicy Skārnu, czynny wt.–nd.
10.00–19.00.
Miejsca, które warto zobaczyć
Zwiedzanie Starego Miasta warto
zacząć od, znajdującej się w jego po-
łudniowej części, najstarszej świątyni
w mieście. Kościół św. Piotra ( Sv. Pēter
Baznīca ) zbudowano w 1209 r., stąd też
przez całe wieki uznawano go za sym-
bol potęgi chrześcijaństwa na Łotwie.
Pokryta patyną wieża widoczna jest
z każdego miejsca w centrum, toteż
stanowić może doskonały punkt orien-
tacyjny. Kościół zbudowano w stylu
romańskim, jednak w latach 1408–09
z funduszy obywatelskich zmieniono je-
go kształt na gotycki. W połowie XV w.
poczyniono kolejne kroki ku zmianom,
Wieża kościoła św. Piotra, rys. A. Styrska
222
Nieopodal kościoła św. Piotra na tej
samej ulicy wznosi się piękna ceglana
budowla. To kościół św. Jana ( Sv. Jaņa
Baznīca ). W 1234 r. biskup Mikołaj od-
sprzedał posiadłość kościelną zakonowi
dominikańskiemu. Zakonnicy rozbudo-
wali nie tylko kaplicę, ale i dobudowa-
li klasztor z ogromnym dziedzińcem,
którego ściana południowa sąsiadowa-
ła z kościołem. Dzięki temu do dnia dzi-
siejszego zachowała się w znakomitym
stanie. W XV w. majątkiem zaintereso-
wali się Krzyżacy. Wskutek trwających
223
170081046.274.png 170081046.276.png 170081046.277.png 170081046.278.png 170081046.279.png 170081046.280.png 170081046.281.png 170081046.282.png 170081046.283.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin