biofarm_16.pdf

Wykþad 16 (cd) o preparatach krwi 27.XI.01Ó

Koncentrat zespoþu czynnikw protrombiny PPSE zawiera:

1. czynnik II = protrombinħ,

2. czynnik VII = prokonwertynħ,

3. czynnik IX = czynnik antyhemofilowy B,

4. czynnik X = czynnik Stuarta.

Uzyskuje siħ je metodĢ frakcjonowania. W stosunku do osocza wyjĻciowego uzyskuje siħ 20-

30 krotnie zagħszczony zespþ tych czynnikw.Wskazaniami do stosowania tego preparatu sĢ:

•

Krwawienia we wrodzonych niedoborach czynnikw zespoþu protrombiny

•

Nabyte zespoþy niedoborowe (marskoĻę wĢtroby, Ňþtaczka)

•

Zabiegi operacyjne u chorych z hemofiliĢ

Preparat czynnika VIII (globulina antyhemofilowa):

Jej niedobr powoduje hemofiliħ A. WystĢpienie krwawieı zaleŇy od poziomu czynnika we

krwi. Poziom tego czynnika u ludzi zdrowych waha siħ od 60-100% normy. U chorych

majĢcych: •

1% normy wystħpujĢ samoistne krwawienia i wylewy,

•

2-3% normy wystħpujĢ krwawienia po urazach,

•

5-25% normy wystħpujĢ tylko po silnych urazach.

SĢ cztery metody otrzymywania preparatw czynnika VIII:

1. Krioprecypitacyjna Î mroŇenie ĻwieŇego osocza i powolne rozmraŇanie. Dochodzi

do strĢcania krioglobulin w iloĻci 70% czynnika VIII obecnego w wyjĻciowym

osoczu.

2. Wysokooczyszczony liofilizowany koncentrat czynnika VIII

3. Frakcja C 1 Î do 4 opakowaı krioprecypitatu dodaje siħ dekstranu, powodujĢcego

wytrĢcenie czynnika VIII. Po kilkukrotnym pþukaniu dekstranem otrzymuje siħ

preparat oczyszczony z biaþek i przeciwciaþ. 150-400 krotne oczyszczenie moŇna

uzyskaę uŇywajĢc takŇe glikolu polioksyetylenowego

4. Odzwierzħce Î preparaty wytwarzane z osocza woþowego. StħŇenie czynnika VIII

jest 10-20 krotnie wiħksze niŇ u czþowieka, co wydatnie podnosi jego poziom we

krwi biorcy. Ograniczone zastosowanie wynika z powstawania reakcji

immunologicznych po kilkukrotnym podaniu. W Polsce nie jest wytwarzany.

5. ĺwieŇo mroŇone osocze (GĢsior siħ ucieszy) Î otrzymuje siħ z krwi, ktrĢ w krtkim

okresie po pobraniu wiruje siħ , mrozi i przechowuje w temperaturze minus 20-

C. Przed przetoczeniem rozmraŇa siħ je w 37

C i wykonuje prbħ krzyŇowĢ.

Wskazaniami do podania sĢ:

•

Krwawienia w przebiegu wrodzonych niedoborw czynnikw:

I,V,VII,XI,XII,XIII

•

Niedobr czynnikw protrombiny,

•

Zabiegi operacyjne u chorych z hemofiliĢ A,

•

Zabiegi operacyjne u chorych z hemofiliĢ B,

•

Zabiegi operacyjne u chorych z marskoĻciĢ wĢtroby i ŇþtaczkĢ.

ĺrodki krwiozastħpcze

SĢ to pþyny, ktre przetoczone doŇylnie uzupeþniajĢ utraconĢ objħtoĻę krwi i utrzymujĢ przez

kilka godzin skuteczne warunki hemodynamiczne. Przez zmniejszenie lepkoĻci krwi uþatwiajĢ

przepþyw tkankowy. Dzieli siħ je na dwie grupy:

1. ĺrodki zastħpcze krwi, ktre zwiħkszajĢ objħtoĻę krĢŇĢcego osocza

2. Prawdziwe Ļrodki zastħpcze, ktre majĢ zdolnoĻę przenoszenia tlenu do tkanek.

ĺrodki krwiozatħpcze sĢ koloidami pochodzenia organicznego lub syntetycznego, podstawa

ich zastosowania sĢ ich wþaĻciwoĻci koloido-osmotyczne i zdolnoĻę wiĢzania wody.

Wymagane wþaĻciwoĻci Ļrodkw krwiozastħpczych:

•

MuszĢ mieę odpowiedniĢ lepkoĻę,

•

CiĻnienie osmotyczne zbliŇone do osoczowego,

•

Utrzymywaę siħ 6-12 godzin we krwi,

•

Nie powinny zaburzaę hemostazy, uszkadzaę krwinek, narzĢdw,

•

Nie powinny utrudniaę oznaczania grup krwi,

•

Byę nietoksyczne i nieantygenowe,

•

Wydalaę siħ w 100% z organizmu,

•

Ulegaę metabolizmowi.

C w stħŇeniach 3-5%. W celu

polepszenia wþaĻciwoĻci fizykochemicznych i uzyskania roztworw Ňelatyny skutecznych

hemodynamicznie i jednoczeĻnie stabilnych, modyfikuje siħ czĢsteczkħ Ňelatyny przez

wprowadzenie do czĢsteczki rŇnego typu wiĢzaı krzyŇowych w obrħbie tego samego

þaıcucha, lub miħdzyþaıcuchowych. IstniejĢ 3 metody uzyskania odpowiedniej wielkoĻci

czĢsteczki, lepkoĻci i punktu Ňelifikowania roztworu:

1. Uzyskanie Ňelatyny o ciħŇarze okoþo 25.000 Î uzyskuje siħ przez wbudowanie

glioksalu i powstaje oksypoliŇelatyna.

2. Upþynnienie Ňelatyny Î uzyskuje siħ przez poþĢczenie podobnej co do ciĢŇaru

Ňelatyny i bezwodnika kwasu bursztynowego.

3. Uformowanie czĢsteczki Ňelatyny do kulistej formy Î uzyskuje przez dziaþanie

dwuizocyjanatem na czĢsteczkħ o ciħŇarze 8.000-12.000, co prowadzi do powstania

mostkw mocznikowych.

Metody 1 i 2 prowadzĢ do powstania bardziej zþoŇonej formy czĢsteczki. ProwadzĢ do

powstania czĢsteczek o ciħŇarze nie wiħkszym niŇ 30.000-35.000, stosuje siħ je w stħŇeniach

3-5,5%. NaleŇĢ do Ļrodkw o krtkotrwaþym dziaþaniu hemodynamicznym. Przechowywane

w 5-20

C zachowujĢ peþnĢ stabilnoĻę. ņelatyna jest nietoksyczna i rozkþadana przez

peptydazy. CharakterystycznĢ cechĢ Ňelatyny jest duŇa zawartoĻę hydroksyproliny (14%

biaþka), co wykorzystuje siħ do badania poprzetoczeniowej kinetyki Ňelatyny. Wskazaniami

do jej zastosowania sĢ: hipowolemia, wstrzĢs urazowy, krwotoczny, oparzenia.

1 - ņelatyna

Przez wiele lat nie uznawana, bo Ļcinaþa siħ (Ňelowaþa) w temperaturze pokojowej. Jako

biaþko zwierzħce jest þatwo dostħpna i tania. Jest produktem degradacji kolagenu, ktry

stanowi 30% biaþek u ssakw. Przeprowadzenie nierozpuszczalnego, wielkoczĢsteczkowego

kolagenu w rozpuszczalnĢ Ňelatynħ o m.cz.100.000 zachodzi przez hydrolizħ alkalicznĢ, a

nastħpnie przez denaturacjħ. Otrzymuje siħ polipeptydy o ciħŇarze 12.000 i krtkie þaıcuchy

polipeptydowe o ciħŇarze 18.000, ktre nie ŇelujĢ od 0

1-6

glikozydowymi i posiada do 30 þaıcuchw bocznych. Od budowy, wielkoĻci i skþadu zaleŇĢ

wþaĻciwoĻci fiz/chem zwiĢzku. Dwa przetwory dekstranu o podobnym ciħŇarze, ale rŇnym

skþadzie frakcji mogĢ mieę rŇne wþaĻciwoĻci farmakologiczne. W piĻmiennictwie przyjmuje

siħ nazwħ dekstran z podaniem liczby oznaczajĢcej przeciħtny ciħŇar czĢsteczkowy, np.:

Dextran 70 oznacza czĢsteczkħ 70.000 D.

Produkowane sĢ takŇe roztwory dekstranu:

•

w roztworze zawierajĢcym takŇe jony soli Na + , K + , Cl - , Ca 2+ , Mg 2+

PodstawĢ zastosowania sĢ:

1. ZdolnoĻę zwiħkszania objħtoĻci krĢŇĢcego osocza.

2. ZdolnoĻę zwiħkszania przepþywu przez maþe naczynia.

3. ZdolnoĻę dziaþania przeciwzakrzepowego.

Ad.1: Po przetoczeniu 500ml 6% dekstranu 70 przyrost objħtoĻci osocza wynosi teŇ 500ml.

Po przetoczeniu 500ml 10% dekstranu 40 przyrost ten wynosi juŇ wiħcej, tzn. 900ml.

Wynika to stĢd, Ňe dekstran w roztworze hipertonicznym powoduje przejĻcie wody z

przestrzeni miħdzykomrkowej do þoŇyska naczyniowgo. Dekstran 40 obniŇa takŇe

hematokryt i obniŇa krzepliwoĻę krwi.

Wskazania do przetoczenia 6% dekstranu 70:

•

w izotonicznym roztworze glukozy (tzw. dekstran bezsolny)

•

Ostra hipowolemia, profilaktyka wstrzĢsu, wstrzĢs pourazowy, oparzenia.

•

Zakrzepica Ňyþ gþħbokich koıczyn i tħtnic.

Normalizacja hemodynamiki, pojemnoĻci minutowej.

Wskazania do przetoczenia 10% dekstranu 40:

•

Zaburzenia przepþywu krwi w obszarach o wolnym przepþywie.

•

W stanach zastoju krwi.

•

PŅny wstrzĢs z zaburzeniami przepþywu i powikþaniami narzĢdowymi.

•

Zawaþy, zakrzepice mzgowe Î obniŇa siħ lepkoĻę i przepþyw mzgowy.

•

Dziaþa tylko 1,5-3 godziny

3 - HES

Hydroksyetyloskrobia

Otrzymuje siħ jĢ ze skrobi zawierajĢcej znacznĢ iloĻę amylopektyny nad amylazĢ. Surowcem

jest skrobia, ziemniaki, zboŇe. Wytwarzanie HES jako Ļrodka krwiozastħpczego w 3 etapach:

1. KwaĻna hydroliza skrobi do lepkoĻci 3-4 centypþaww i uzyskania Ļredniego ciħŇaru

450.000 D.

2. Dziaþanie na skrobiħ tlenkiem etylenu w Ļrodowisku alkalicznym do uzyskania stopnia

rozdrobnienia 0,7-0,8 tzn.:na kaŇde 10 glukoz jest przyþĢczane 7Î8 grup

hydroksyetylenowych.

3. Oczyszczenie przez ekstrakcjħ glikolem etylenowym i 2-chloro-etanolem.

Wprowadzenie grup hydroksyetylenowych obniŇa temperaturħ Ňelifikacji, roĻnie odpornoĻę

-amylazħ, zwieksza chemiczna stabilnoĻę roztworu. HES jest polimerem glukozy o

przewadze wiĢzaı

1-4 , silnie rozgaþħzionych. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie, daje siħ

sterylizowac bez zmiany lepkoĻci. Jest nietoksyczny, nieteratogenny, trwaþy na

temperaturħ.

2 Î Dekstran

Jest otrzymywany na drodze enzymatycznej syntezy bakteryjnej (Pasteur) w Ļrodowisku

zawierajĢcym sacharozħ. W organizmie dekstran rozkþadany przez dekstranazy wĢtrobowe.

W wyniku reakcji powstaje dekstran i fruktoza. Dekstran jest wielocukrem zþoŇonym

wyþĢcznie z glukozy. Dekstran surowy Î jest to substancja o duŇej lepkoĻci, o ciħŇarze

1.000.000, a przez hydrolizħ otrzymuje siħ dekstran kliniczny, o poŇĢdanym ciħŇarze 200.000.

Skþada siħ on z 200-400 reszt glukozowych, poþĢczonych w 90% wiĢzaniami

•

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: