spliff_nr11.pdf

#11

Gazeta Konopna

Gazeta bezpłatna

Czerwiec/Lipiec 2008

Narkotyki towarzyszyły ludzkiej

twórczości od zawsze, jednak dopiero od połowy

dziewiętnastego wieku zaczęła być tematyzowana

Dzięki niej możliwe jest dostarczenie

roślinom dokładnie takiego pokarmu, jakiego

potrzebują dla optymalnego wzrostu.

Każdego roku w Stanach

Zjednoczonych tytoń uśmierca 430

tys. ludzi, a 200 tys. traci życie przez

alkohol. W 1999 r. dwa miliony osób

było hospitalizowanych strona 15

strona 2

strona 6

hhhhhhhhhhhhhhh

S.1

N EWS

S.6

G ROWING

S.9

H EMPLOBBY

S.12

P ROTESTSONG

S.14

S TREFA

„ N adzorować i karać”

jest socjologiczną rozprawą

problemu kary w odniesieniu

do rodzaju przewinienia

w aspekcie historycznego

rozwoju. Autor udowadnia,

że nowoczesne rytuały kary

głównej świadczą o dwojakim

procesie: zamieraniu spektaklu

i anulowaniu bólu. Zauważa,

że co dziesiątego przestępcę

skazywano niegdyś na śmierć.

Dopiero pod wpływem

myślicieli oświecenia

rozpoczął się odwrót od

traktowania egzekucji jako

spektaklu cierpienia. Nie obyło

się jednak bez problemów.

Po wprowadzeniu gilotyny

lud paryski skarżył się, że

widowisko trwa za krótko,

a do tego niewiele można

zobaczyć. Śpiewano „zwróćcie

nam nasze szubienice”. Kiedy

egzekucje przeniesiono do

więzień, ukrywano miejsce i

termin wykonania kaźni, by

uniknąć tłumu gapiów.

FIKCJA & TRADYCJA

W roku 1619 ustanowione zostało pierwsze prawo konopne dla

uporządkowania problemów rolników w stanie Virginia. Zobowiązywało

ono do zasiewów konopi, a naruszający je szli do więzienia za niewysiewanie

nasion.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych została napisana na konopnym papierze

a Gwiaździsty Sztandar wyszyty był na konopnej tkaninie. Do dziś znane

są tkaniny z konopi, które – w przeciwieństwie do bawełny – nie potrzebują

pestycydów, a mogą rosnąć wszędzie, na każdym typie gleby. Pierwsze dżinsy

szyte były z takiej tkaniny. Z niej też robione było pokrycie wozów pierwszych

osadników na Dzikim Zachodzie oraz sznury i liny żaglowców.

Jak podawał Biuletyn Departamentu Kultury Ziemi (1991) jeden akr

konopi może zastąpić cztery akry drzew ścinanych na papier, do tego

konopie są szybko i łatwo odnawialnym źródłem energii. Dziewięćdziesiąt

procent wszystkich dziś używanych w świecie kopalnych paliw mogłoby być

odnawianych przy użyciu metanu i metanolu, otrzymywanego z konopnej

celulozy, źdźbeł zbóż i makulatury – przy nakładzie dziesięciu procent kosztów

powszechnie używanych naty i węgla. Celuloza jest odnawialnym bogactwem

naturalnym i nie wytwarza toksyn ani jadowitych trucizn, produkowanych

przez gaz i kopalne paliwa. Do tego jednohektarowe konopne pole jest w stanie

wyprodukować i dostarczyć do atmosfery tyle tlenu, co siedmiohektarowy las i

tym samym zredukować efekt cieplarniany oraz zmniejszyć dziurę ozonową.

Przez tysiące lat olej z nasion konopi stosowany był do produkcji farb,

pokostu i szelaku. Teraz zamiast tego w użyciu są produkty pochodzenia

chemicznego.

Do pewnego czasu nasiona konopi były światowym źródłem protein

numer jeden, używane w kuchni i w gospodarstwie domowym. W Australii

przetrwano dwie przedłużające się fale głodu w XIX wieku, dzięki spożyciu

liści i nasion.

Różnego rodzaju badania i studia pokazały i dowiodły, że konopie używane

do celów leczniczych przynoszą pożytek i poprawę zdrowia u osiemdziesięciu

procent wszystkich astmatyków, dziewięćdziesięciu procent oiar jaskry,

sześćdziesięciu procent epileptyków, również i wielu pacjentów chorych na

raka odczuwało ulgę w swym cierpieniu po chemioterapii.

Zmniejszenie roli konopi zbiega się ze wzrostem wpływów i sił tych rodzin,

które mają interesy w przemyśle petrochemicznym i miały wielki udział w

wyjęciu konopi spod prawa. Niemniej nasiona konopne mogą być używane

do produkcji smarów i paliw, zaś olej może służyć do przyrządzania potraw.

Są one wspaniałym źródłem białek, podobnie jak liście i kwiaty. Włókna mogą

być wykorzystane do wyrobu doskonałej jakości tkanin, z których można

szyć ubrania, wysuszone fragmenty łodyg mogą zawierać siedemdziesiąt

siedem procent celulozy i służyć do wyrobu papieru i farb. Mogą również być

używane do wyrobu materiałów konstrukcyjnych. Konopie są też jednym z

lepszych źródeł wytwarzania roślinnej pulpy, z której możemy otrzymać bio–

gaz, paliwa biologiczne, węgiel drzewny , metanol, benzynę oraz produkty do

wytwarzania elektryczności. W medycynie zostały rozpoznane jako środek

uśmierzający ból i łagodzący napięcia. Kwiaty i liście, palone lub jedzone,

niekiedy też wykorzystywane w postaci naparu, podawane bywają w celach

religjnych, terapeutycznych lub relaksacyjnych.

W Polsce konopie uznano za roślinę przemysłową i po prostu zapomniano,

iż kiedyś były pożywieniem, choć jeszcze w połowie minionego wieku znano

potrawy przyrządzane z konopi. Jedną z nich była siemieniucha, podawana

na wigilię Bożego Narodzenia. Jej słodkawy smak powodował, że była

przyrządzana nie tylko w okresach postu. W ludowej medycynie miały

konopie zastosowanie jako lekarstwo na kołtun, środek kojący bóle oraz jako

łagodny środek nasenny.

Publikacje i wykłady Michela

Foucaulta począwszy od lat

60. uzyskały szeroki rozgłos

z powodu nowatorskich,

śmiałych i kontrowersyjnych

poglądów autora. Urodził się

15 października 1926 roku w

Poitiers we Francji. Ukończył

studia w paryskiej Ecole

Normale Superieure uzyskując

w 1948 r. licencjat z ilozoii, w

1950 z psychologii, a w 1952

dyplom psychopatologii. Wszechstronny zatem był niego gość.

Widoczny obrazek prezentuje budowlę w centrum Torunia. Wchodzi ona w skład trójkąta, składającego się z

budynku Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, kościoła Najświętszej Maryi Panny i właśnie aresztu śledczego. Ta

budowla jest jedynym w Polsce panoptikum, w którym każdy więzień jest widoczny dla strażnika. Stoi on bowiem

w środku, a cele zbudowane są na planie koła. Interesujące jest to, ilu konsumujących czy degustujących

odsiedziało swoje tam. Gmach jest również na okładce książki, której treść chciałbym przybliży.

kapitalne, gdyż automatyzuje i dezindywidualizuje władzę. W

rezultacie tak zaplanowana maszyneria gwarantuje dyssymetrię,

którą wprawić w ruch może nawet ktoś przypadkowy.

Panoptykon funkcjonuje jako swoiste laboratorium władzy.

Dzięki mechanizmom obserwacyjnym wygrywa na skuteczności i

możliwościach wnikania w zachowania ludzi.

Egzekucja i jej przedstawienie pełniło wielorakie funkcje,

widowiskową, proilaktyczną oraz w swoisty sposób umacniającą

autorytet możnego władcy. Pokazuje w dalszym toku ewolucję

wymierzania kary, robi to na przykładzie narodzin nowoczesnego

więzienia, gdzie próbuje się człowieka naprawiać za pomocą

rozumnych metod wychowawczych. Za pomocą dyscypliny,

ciągłej kontroli i nadzorowi pracy więźniów. Uwidacznia, jaka jest

różnica między tym co było, a tym co jest - jaka nastąpiła ewolucja

w sposobie wymierzania kar za poczynione występki.

(@udiomara)

Więzienie to instrument, który pozwala władzę demonstrować,

władzy używać i władzę wykorzystywać. To ostatnie jest konieczne

zwłaszcza wtedy, gdy sprawujących władzę cechuje nieudolność,

nieudacznictwo, nieumiejętność zarządzania sprawami państwa.

Przejawia się to w zwyżkujących statystykach więziennych, w

przeludnieniu, w pustej nie popartej działaniami prewencyjnymi

retoryce zwalczania przestępczości.

Miejsce kaźni, nieludzkiej i okrutnej ustępuje na rzecz

instytucji więzienia, pełniącej wiele funkcji. Więzienie powstało

jako jeden z najważniejszych instrumentów nowoczesności i

państwa nowoczesnego, służący do stworzenia społeczeństwa

uregulowanego, pracującego systematycznie, w sposób

uporządkowany, o wyznaczonych godzinach i w wyznaczonych

miejscach, przewidywalnego, możliwego do opanowania przez

władzę i porządek społeczny. Więzienie miało na celu przymusić

jednostki oporne do takiej pracy i zarazem znaleźć ludzi, którzy by

wykonywali pracę, której z własnej woli nikt nie chce wykonywać,

niezależnie od stawki, ze względu na morderczy wysiłek izyczny,

jaki się z nią wiązał (np. w kamieniołomach).

Autor, będąc roztropnym badaczem, zauważa formowanie

się społeczeństwa dyscyplinarnego. Proces wiedzie pierwej od

dyscyplin zamkniętych, swoistych „kwarantann” społecznych, po

dający się w nieskończoność powtarzać mechanizm panoptyzmu.

Ten typ społeczeństwa rysował się już w starożytności, która

była cywilizacją spektaklu. Architektura świątyń, teatrów

czy cyrków miała za zadanie udostępnić wielkiej masie ludzi

oglądanie niewielkiej liczby przedmiotów. W przedstawieniu

kulminowało się życie publiczne a zgromadzone społeczeństwo

odzyskiwało wówczas siły żywotne i przez chwilę tworzyło

wielkie, wspólne ciało. Natomiast epoka nowoczesna stwarza taką

sytuację, że problem należy odwrócić. W społeczeństwie, którego

konstytutywnych elementów nie stanowi już wspólnota i życie

na forum, ale prywatne jednostki z jednej, a państwo z drugiej

strony, relacje może regulować jedynie forma będąca odwrotnością

widowiska.

Kiedy Michel Foucault brał na swój warsztat instytucję więzienia

nie był zainteresowany reformą penitencjarną, interesowała go

istota władzy. Nigdzie bowiem lepiej nie widać natury władzy.

Więzienie jak soczewka skupia to, co jest jej treścią. Zgodnie z

encyklopedyczną deinicją, strona władcza może (i dysponuje

środkami), by kontrolować i zmuszać w sposób trwały i uprawniony

stronę podporządkowaną do określonego postępowania oraz

przebywania w określonym miejscu.

W rozdziale Narodziny więzienia zburzył wizję władzy. Pokazał

jej interesy. Głównym z nich, któremu podporządkowane są

pozostałe, jest utrzymanie się przy władzy. Sztuka dla sztuki? Nie,

tu chodzi o panowanie nad zdrowiem, wolnością i życiem innych,

o wpływy, prestiż, bogactwo i znaczenie własne.

Foucault był pierwszym, który zmusił czytelnika, by nie

brać na wiarę deklarowanych celów, lecz przyjrzeć się, co się

za nimi kryje, czemu służą. Użył Panoptikonu jako symbolu

permanentnej inwigilacji. Poddał w wątpliwość, czy wymierzane

takiej kary przeciwdziała przestępstwom i czy rzeczywiście jest

odzwierciedleniem sprawiedliwości...

Wspomniany wcześniej panoptykon to w istocie niezwykła

budowla. Panoptikon (Panopticon; gr. pan = wszystko; optikon =

widzieć) to nazwa więzienia, wymyślonego i zaprojektowanego

przez angielskiego ilozofa utylitarystę, Jeremy’ego Benthama.

Schemat panoptikonu składa się z kilkupoziomowej wieży

strażniczej umieszczonej wewnątrz pierścieniowatej budowli

podzielonej na pojedyncze cele. Cele miały być oddzielone grubym

murem i wyposażone w system zewnętrznych i wewnętrznych

okien, tak, by ich wnętrze było dobrze oświetlone, a więźniowie

odizolowani od innych więźniów.

(smoke.detector@splif.pl)

Głodówka za legalizacją - Artur

Radosz, czołowy bojownik o złagodzenie polityki

narkotykowej w kraju, 16 czerwca opuścił Zakład

Karny w Białej Podlaskiej po odsiedzeniu 39 dni

pozbawienia wolność. Człek pochodzący z Katowic

to aktywista działający na rzecz legalizacji konopi.

Warszawski sąd skazał go za posiadanie niecałego

grama. 28 maja zdecydował się rozpocząć strajk

głodowy przeciwko czynieniu z użytkowników narkotyków i

osób uzależnionych - przestępców.

Więcej o sprawie przeczytasz na stronie10

Foucault opisuje, iż funkcjonowanie owego urządzenia jest

R E D A K C J A

news

Celem niniejszej publikacji nie jest nakłanianie

do zażywania narkotyków. Nadużywanie marihuany może

powodować poważne szkody zdrowotne i społeczne.

Doświadczenie pokazuje jednak, że bez względu na

status prawny, zawsze znajdą się ludzie gotowi z nią

eksperymentować. Redakcja Gazety Konopnej SPLIFF

dokłada wszelkich starań, by obok publikowania informacji

dotyczących wykorzystań konopi rozpowszechniać

podstawowe fakty umożliwiające redukcję szkód

zdrowotnych, społecznych i prawnych, które mogą powstać

w wyniku jej stosowania. Jesteśmy członkiem ENCOD –

Europejskiej Koalicji dla Racjonalnych i Efektywnych Polityk

Narkotykowych oraz Deutsche Hanf Verband (Niemiecki

Związek Konopny).

Narkotyki towarzyszyły ludzkiej twórczości od zawsze, jednak dopiero od połowy

dziewiętnastego wieku osobliwa symbioza artystów i środków odurzających zaczęła być

tematyzowana – powstają wtedy dzieła w rodzaju Poematu Haszyszu Baudelaira (zob.

internetowe wydanie Spliffa), czy Pamiętnika zjadacza opium DeQuincey’a. Warto wiedzieć,

że swój wcale cenny wkład w tę kategorię twórczości ma i polska literatura w postaci jednej z

mniej znanych książek Witkacego.

„Narkotyki” Witkacego

O czym traktują

Nikotyna, alkohol, kokaina,

peyotl, morina, eter, bo

tak brzmi pełny tytuł

dziełka zwykle określanego

zwięźle jako Narkotyki

długo domyślać się chyba

nie trzeba – w istocie ta

jedna z późniejszych (1932)

prac artysty jest na wpół

publicystycznym zapisem

jego doświadczeń z wszelkiej

maści drogami.

Sam Stanisław Ignacy

Witkiewicz (1885 – 1939), malarz, dramaturg, powieściopisarz,

ilozof, autor zaskakujących teorii estetycznych, prorok i ekscentryk

pozostaje postacią kontrowersyjną nawet dzisiaj, co dopiero mówić o

zaściankowym Zakopanem z początku wieku w którym spędził prawie

całe życie. Długo niedoceniany należycie Witkacy do dziś odbierany

jest potocznie raczej jako tworzący niezrozumiałe sztuki dziwak, a co

gorsza – narkoman, nie ma się co dziwić, że za panowania Giertycha

Witkacy wypada z kanonu szkolnych lektur.

Trzeba uczciwie przyznać, że choć jeden z takich potocznych zarzutów

jest na miejscu – Witkacy nigdy nie krył się bowiem ze swoimi

eksperymentami z narkotykami, pojawiają się też one na kartach

jego dramatów i powieści i igurują w etykietach tworzonych pod ich

wpływem obrazów.

Spliff – Gazeta Konopna to periodyk wydawany w Berlinie

dla Polaków żyjących na terenie Unii Europejskiej

Wydawca nie odpowiada za treść zamieszczanych reklam.

Gazeta dla osób powyżej 18 lat

Stopka redakcyjna

Wydawca:

Agentur Sowjet GmbH

Dunkerstr. 70

10437 Berlin

„Codzienne jady”

mail: biuro@spliff.pl

mail: redakcja@spliif.pl

tel: 0049 30 44793285

Reklama:

UE - (emmi@spliff.pl)

Polska - (reklama@spliff.pl)

O wocem takiego braku hipokryzji są też omawiane Narkotyki, któ-

re już we wstępie autor zapowiada jako studium ściśle praktyczne i

oparte na osobistych doświadczeniach. Także we wstępie Witkacy pre-

cyzuje swoją metodę i założenia. Szczególnie ciekawym i świadczą-

cym o nowoczesnym podejściu do problemu jest włączenie w poczet

narkotyków tych najpopularniejszych – tytoniu i alkoholu. Za chwilę

przychodzi kolejne zaskoczenie – głównym celem Narkotyków ma być

bowiem „uchronienie dalszych pokoleń od dwóch najpopularniejszych

„ogłupjansów”: tytoniu i alkoholu, tym groźniejszych, że są one do-

zwolone, a szkodliwość ich niedostatecznie jest uświadomiona”. Jak się

okaże, do większości z omawianych

używek artysta ma stosunek kry-

tyczny, ale nawet kokaina nie zbiera

takich cięgów jak „szare, codzienne,

demokratyczne jady, na które każdy

bezkarnie pozwolić sobie może”.

Zgodnie więc z myślą wyłożoną we

wstępie – większość Narkotyków

wypełniają dość krytyczne teksty

o alkoholu i tytoniu. Ze szczególną

niechęcią traktuje Witkacy ten drugi

- może mieć to też związek z tym,

że jak sam zaznacza, palił przez dwa-

dzieścia osiem lat, a pisząc poświę-

cony tytoniowi rozdział, właśnie po

raz kolejny rzucał papierosy. Potem

idzie rozdział o etanolu, nad którym

Witkacy pastwi się już jakby trochę

mniej, i tak jednak postuluje prohibi-

cję (!), ewentualnie z małą dyspensą

„dla artystów i literatów”. Znacznie

skromniejszy jest już rozdział po-

święcony kokainie, Witkacy bynajmniej nie ukrywa swoich doświad-

czeń, ale jednocześnie jest świadomy wielkiego potencjału uzależniają-

cego „białej wróżki”. Do grona jednoznacznie krytycznie ocenianych

substancji dochodzą jeszcze morina i eter, opisane już jednak nie

przez Witkacego, który nie miał z nimi wielu doświadczeń, tylko przez

zaprzyjaźnionych z artystą pracowników naukowych – amatorów

omawianych substancji. Jak więc widzimy, poświęcona narkotykom

książka owianego legendą obrazoburcy jest w przeważającej większości

dziełkiem przykładnie dydaktycznym, tyle tylko, że pisanym z pozycji

doświadczonego użytkownika.

Redaktor:

Wojciech Skura (wojtek@spliff.pl)

Korekta:

Glutek (glutek@spliff.pl)

Współpraca:

Machabeus (machabeus@spliff.pl), Maciej Nowaczewski,

Siouyoo (sioolyoo@spliff.pl), Smoke Detector (smoke.

detector@spliff.pl), Glutek (glutek@spliffpl), Sławomir

Gołaszewski (audiomara@o2.pl), Stanisław Przymiotnik,

Robert Kania, Zbigniew Jankowski

Graika:

Tomasz S. Kruk (graik@spliff.pl)

Dystrybucja:

Tomasz Obara (biuro@spliff.pl)

Druk:

Union Druckerei Weihmar GmbH

Peyotlowe wizje

J ak wielu po nim, Witkacy czyni jednak wyraźnie rozróżnienie po-

śród środków odurzających i wyraźnie wydziela kilka z nich, wszystkie

należące do grona psychodelików (kilkadziesiąt lat później podobną

typologię zaprezentuje apostoł LSD Tymoteusz Leary w swojej Poli-

tyce Ekstazy) . Co czytelników Splifa może trochę zawieść – Witkacy

nie zwraca szczególnej uwagi na marihuanę – wspomina o ciekawym

wpływie Cannabis Indica na postrzeganie kolorów, ale nic poza tym.

Niepoślednie miejsce w jego książce zajmuje jednak inny z natural-

nych środków – peyotl.

Doświadczenia Witkacego z peyotlem były dla niego na tyle istotne,

że artysta poświęca mu osobny, obszerny rozdział. Oprócz wnikliwych

uwag o znaczeniu doświadczenia psychodelicznego i jego wpływie na

przemianę osobowości, możliwym wpływie terapeutycznym, większą

część tego rozdziału wypełnia świetnie napisany „trip - raport”. Opi-

sane świetnym, kwiecistym stylem na kilkunastu stronach wizje urze-

kają dynamizmem i (pomimo całej ich fantastyczności) konkretnością

opisu. Kolejny tak precyzyjny i głęboki zapis doświadczeń z meskaliną

znajdziemy dopiero w słynnych Drzwiach percepcji Huxleya.

W twórczym dorobku Witkacego Narkotyki są pozycją jakby nieco po-

mjaną, chociaż niesłusznie. Z jednej strony zawierają sporo bardzo

szczegółowych, kuriozalnych wręcz obserwacji i praktycznych porad

(w dodatku do pracy Witkacy podaje przepis na maść przeciwko ły-

sieniu, same zresztą Narkotyki zwykle wydawane są z Niemytymi

duszami, szkicem na pograniczu poradnika higieny i projektu odno-

wy społeczeństwa), z drugiej jednak– przynoszą bardzo współczesne

podejście do środków odurzających w ogóle. Najciekawsze jednak, że

oprócz konkretnych opisów użytkowania w/w, Narkotyki mają też am-

bicje eseistyczne i rozważania o nikotynie, czy eterze przeplatają się

z trzeźwymi obserwacjami społecznymi i wykładem światopoglądu

Witkacego.

( Robert Kania)

1 Fantastyczny język peyotlowych wizji został docenio-

ny przez jazzowego eksperymentatora Tomasza Stańkę

, który nagrał płytę Witkacy – Peyotl – na której jego

muzyka służy jako podkład pod obłąkańczą recytację za-

pisów wizji Witkacego. Polecam, świetna sprawa :)

news

Praga GMM ‘08

pojawiały się dosłownie

setki ludzi. W różnym

w i e k u , r ó ż n y c h

narodowości, zwyczajni

ludzie oraz panki i biznesmeni,

starzy hipisi i hiphopowcy,

regowcy i artyści uliczni, wszyscy uśmiechnięci i

pozytywni:) Przyjechali ze Śląska, Moraw i skąd się dało,

wielu popalało ziółka i częstowało chętnych.

10 maja w Pradze odbył się jubileuszowy, dziesiąty

Global Marihuana March. Był to moment dziejowy - tym

razem naprawdę wygląda na to, że już za parę miesięcy

Czesi będą mogli sadzić swoje rośliny konopi swobodnie!

Polska ekipa Spliffowo-Marszo-organizatorska, mimo

nawału obowiązków czekających przed warszawskim

17-tym maja, postanowiła przybyć z zaimprowizowaną

naprędce wizytą.

Po przemówieniach Bushki, Jirka i innych organizatorów

atmosfera optymizmu wzmogła się. Nowe kodeksy i

ustawy o zastosowaniach medycznych mają obecnie

szeroką akceptację w parlamencie, przychylność mass

mediów i olbrzymie szanse na finalizację. Łatwiej będzie

prowadzić uprawy przemysłówki, konopie indyjskie

zostaną wreszcie prawnie rozróżnione od narkotyków,

a przede wszystkim - skończą się prześladowania za

posiadanie tak zwanych (z przekąsem) „ilości większych

niż małe” oraz uprawę na własny użytek. Nie zapomniano

o ludziach chorych - proponowana dozwolona ilość, 1,5

kg, ma wystarczyć na cały rok nawet dla najbardziej

potrzebujących. Projekt inicjatywy obywatelskiej „Konopí

je lék (Konopie są lekiem)” cieszy się poparciem wielu

naukowców, lekarzy i terapeutów, jak również ogólnie

intelektualistów i znanych autorytetów. Prawdopodobnie

wraz z tą ustawą nadejdzie koniec kryminalizacji

kilkudziesięcioprocentowej części społeczeństwa i

uwolnienie ich z zawieszenia między czarnorynkowym

półświatkiem a organami władz Republiki Czeskiej.

Marsz rozpoczął się na skąpanym słońcem Placu

Wacława. Początkowo nic nie zapowiadało imponującej

imprezy...może z tysiąc osób...jednak z każdą minutą

Niedługo potem, w towarzystwie dziennikarzy i

nielicznych, ale również uśmiechniętych policjantów

z drogówki, pochód wyruszył. Przez śródmieście na

wzgórze przy Żiżkowie, do Parku Parukářka, gdzie

tradycyjnie miał odbyć się festiwal muzyczny i majówka.

Na banerach i transparentach widniały hasła „Hoduj nie

kupuj”, „NIE jesteśmy przestępcami”, „Pokój. Otwórz

umysł”, „Nie chcę świństwa z ulicy, raczej gandę z

wieśnicy (cz.vesnice)”.

Na miejscu czekały już 3 sceny z kapelami Gang ala

basta, Unity, Uraggan Andrew & Reggae Orthodox,

Sputnik, Discoballs, Apple juice, Dub in da trip, Vlastou

Třešňák i wielu innymi, z DJ-ami grającymi dub, reggae,

latino, drum’n’base i psychedelic trance. Było też kino

i stoiska edukacyjne (m.in. Oslík, Konopa, Konopí je

lék, Drop in) o tematyce społecznej, terapeutycznej i o

stosowaniu konopi w ekologii, rolnictwie, produkcji

różnorakich rzeczy i materiałów, w kosmetyce, w sztuce

kulinarnej. Były warsztaty dla dzieci, był catering – pełen

profesjonalizm i jedno wielkie święto. Autorowi udało

się wypowiedzieć ze sceny kilka słów podziękowania i

zaproszenia do Warszawy w trudnym czeskim języku.

Zmęczeni podróżą i degustacją szczodrych podarunków

czeskiej ziemi nie zdołaliśmy dotrzeć na afterparty w

Crossie, szkoda, czekało tam parę interesujących zespołów

i DJ-ów z Czech, Europy, a nawet Kuby i Nikaragui.

Niedługo potem wsiedliśmy w KanaBusa i pomknęliśmy

z powrotem dopilnować naszych polskich spraw. Wkrótce

spotkała nas miła niespodzianka, na Marsz Wyzwolenia

Konopi do Warszawy postanowili przyjechać Milan i

Jindra, producenci leczniczych kosmetyków konopnych

Bayer&Romsy (www.hemp-cosmetics.com); ich relacja

także w aktualnym numerze Spliffa.

Dziesiąty praski Marsz zgromadził ok. 5-7 tysięcy osób.

Obiektywne relacje opublikowały m.in. Týden, Dennik.

cz, Lidovky.cz, Hospodářské noviny, Mladá fronta Dnes.

Ps. foto, video: www.legalizace.cz

( Glutek)

news

Kolor zielony bez nadziei?

Pl us i m in u s to je dy ne co w id zę

Prawdą jest , że konop ie mają swo je wady i że

zwłaszcz a nastolatki mają skłon ność do zap ominania

i bagatelizowa nia tego. N ie jest to te ż aż tak sła by

śr odek jak np . kawa, wbre w temu, co twierdzą

niektórz y – a siln iejsze środk i mają pew ne

p rzeciwwskaz ania (więc ej o wsk azaniach

i przec iwwskazania ch w nast . numerze, w

a rtykułach o z astosowania ch medyczny ch). THC

jako su bstancja zm ieniająca ś wiadomość nie

p owinna być s tosowana rek reacyjnie pr zez osoby

niepełno letnie; wszys tko, co zmien ia świadomo ść,

m oże prowad zić do uzale żnienia psyc hicznego.

Uzależn ienie psych iczne moż e wywoływ ać

ró wnież seks, telewizja, gry komputerow e i wiele

innych rzeczy, jak r ównież osób – uzależnie nia

m niej groźne i groźniejsze (patrz Spliff #4 „Czym

jest Uza leżnienie”).

To złożone zjawisko m ożna odrobi nę różnie

definiow ać, ale jeśli np. grasz na kompute rze

cz y konsoli w ięcej niż pla nowałeś(aś), przez to

spóźnias z się, zapom inasz o waż nych sprawa ch,

cz ujesz się ź le nie gra jąc przez n p. dobę,

niedosyp iasz a nawet niedojadasz, a mimo to gr asz

i grasz coraz w ięcej... DSM – III został c o prawda

dawno z astąpiony prz ez DSM – IV, ale istota rze czy

si ę nie zmienił a.

Słynn y „syndrom amotywacy jny” nigdy nie

pr zestał być te orią. Brzmi m ądrze i efek townie, a

nawet tro chę prawdop odobnie, ale czy to powód , by

to powtarzać? P o pierwsze, zn acznie łatwie j wykazać

tzw. „sy ndrom amot ywacyjny” u użytkownik ów

al koholu... Po d rugie, nie sz tuka pokazać palaczy z

objawam i „amotywac yjnymi”, ale to nie znaczy , że

to wina konop i! Konopie in tensyfikują d oznania i

często na silają różne c echy i stanu um ysłu ludzkie go.

Kt o jest kreaty wny i praco wity, prawdo podobnie

pod wpły wem zielska będzie jeszcz e kreatywniej szy,

a kto jest niezo rganizowany i leniwy, będ zie z nim

jeszcze g orzej. Ludzi e z problema mi osobistym i i

po datnością na uzależnieni a powinni si ę trzymać

z daleka od wszelkic h używek, a le to nie zna czy,

że musimy s tygmatyzowa ć roślinę, p o prostu

powinni śmy wszyscy być świadom i tak wad, jak jej

za let. Jeśli chod zi o wpływ n a pamięć kró tkotrwałą

itp., Rap ort WHO po daje, że „na wet długotrw ale

pa lenie dużych ilości nie wpł ywa znacząco na funkcje

poznawc ze”. Wbrew o biegowej opi nii – materiał ten

sta rał się ukaza ć tzw. marij uanę w jak n ajgorszym

świetle i koncentrowa ł się właściw ie wyłącznie na

ni esionych prz ez nią poten cjalnych zag rożeniach,

jednak je go autorzy o dmówili man ipulacji fakta mi,

co doprowadz iło ich do i tak „skand alicznego”

wniosku – konopie s ą niebywale mniej szkod liwe

niż tytoń i alkoh ol, a główne problemy wy nikające z

ich zażyw ania powod ują substancj e smoliste. Pr zed

kt órymi można i należy s ię chronić, p rzyjmując

używkę w pożywien iu, waporyze rze do spal ania

be zdymnego lu b w fajce wod nej filtrujące j dym.

Jak d obrze wiem y, badań u dowadniając ych

na wet najbard ziej karkoł omne tezy, jak np.

niszczące oddziaływ anie na kom órki mózgo we,

nig dy nie brak owało. Uniw ersytety częs to bywają

poddawa ne delikatn ym nacisko m, Ameryk anie

nig dy nie waha li się przed bezczelnym k łamstwem

w kwesti ach „marijua ny”, a histor ia cenzurow ania

Ra portu Świato wej Organiza cji Zdrowia n ie napawa

optymizm em. Na ba dania demon izujące kon opie

nig dy nie brak nie fundusz y i grantów. Nie mam

na myśli konkretnie tych przytacz anych w tek ście

ob ok, chociaż nigdy dotąd nawet nie słyszałem

o fizyczn ych objawa ch abstynenc ji, a na pe wno

nie o drgawk ach mięśnio wych i md łościach...

kiedyś sł yszało się, ż e pod wzgl ędem zawart ości

sm ół jeden skr ęt równa si ę sześciu p apierosom,

potem in ni donosili, ż e dwudziest u lub dziesię ciu,

tak jakby możn a było to ta k łatwo por ównać bez

względu na sposób zażywania. A opisywan e w

lite raturze fach owej przypad ki to palący po gram i

więcej dz iennie najcz ęściej przyn ajmniej kilka lat

– d ziwić należy się, że zmi any w ich or ganizmach

są stosun kowo niewie lkie, na pew no mniejsze , niż

gd yby pili etano l.

Uważa jmy na wszelk ie nałogi, kto pali trawę, n iech

cza sem poje zam iast tego hasz owe ciastka lu b najlepiej

zrobi sob ie dłuższą pr zerwę; każdy z nas, palący czy

nie , niech nie le je wody na m łyn fanatyk om. Sadzić

legalizow ać edukować :)

Autor listu porusz a niezwykle istotną kwe stię, przy

ok azji jednak (moim zdan iem) wyolbr zymia ryzyk a i

po wiela stereot ypy rozpowsz echnione

wśród ludz i „nieżyczliw ych” konopio m. Ponieważ są one

przem ieszane z rz etelnymi info rmacjami, ła two paść ich

ofiarą.

(g lutek@spliff. pl)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: