Przed dziewięciuset laty zachodniš Europę zelektryzowało wezwanie do więtej wojny. Dziesištki tysięcy ludzi opuciło domy i przemierzyło niemal cały znany podówczas wiat, żeby wyrwać z ršk muzułmanów Jerozolimę. W drodze przez cztery lata zmagali się ze skrajnym wyczerpaniem i miertelnymi chorobami, a przy tym toczyli krwawe bitwy. Pokonali miertelnie gronš tureckš jazdę i mimo niewyobrażalnych trudów zdobyli niedostępnš starożytnš Antiochię. Latem, konajšc z pragnienia, niektórzy pili końskš krew, zimš, cierpišc potworny głód, uciekali się do kanibalizmu. Pod mury Jerozolimy dotarło niewielu. Niegdy dumni rycerze dosiadali teraz osłów i wołów, lecz zaprawieni w boju i pewni, że "Bóg tak chce", zdobyli więte Miasto. Dopucili się jednak takich okrucieństw, że wród muzułmanów pamięć o nich przetrwała wieki, a nienawić przechodzi z pokolenia na pokolenie. Do dzi zbieramy ich owoce. Pierwsza krucjata. Nowe spojrzenie, ksišżka tyleż pasjonujšca, ile odkrywcza, rzuca nowe wiatło na złożone pobudki ludzi, którzy walczyli w imię Boga, wyjania, jak udało im się zwyciężyć i dlaczego ich czyny zmieniły bieg historii.
Ateista01