Rose Karen - Zabji dla mnie.pdf - E-booki - rusalka288

KAREN ROSE

ZABIJ DLA MNIE

Karen Rose

KRZYCZ DLA MNIE

UMIERAJ

AItlBER

DLA MNIE

Prolog

Port Union, Karolina Potudnlowa,

slerplen, pM roku wczesnlej

Monica Cassidy poczula laskotanie w zohtdku. To stanie si~ dzisiaj. Czekala

na to szesnascie dlugich lat, ale w koncuczekanie dobieglo konca. Dzis sta-

nie si~ kobietl:\:.Nareszcie. Czyz to juz nie najwyzsza pora?

Przylapala si~ na tyro, ze wylamuje sobie palce; zmusila si~, by przestae.

Uspok6j si~. Nie ma si~ czym denerwowae. To przeciez zupelnie natural-

ne. Poza tyro wszystkie jej przyjaci61ki juZ to zrobily. Niektore nawet wiele

razy.

A dzisiaj jej kolej.

Usiadla na hotelowym lozku i starla kurz z karty otwierajl:\:cejdrzwi,

schowanej dokladnie tam, gdzie mowil Jason. Zadrzala i usmiechn~la si~

lekko. Poznala go na czacie i od razu przypadli sobie do gustu. Wkrotce

pozna go osobiscie. Fizycznie. On nauczy jl:\tych rzeczy. Obiecal to. Jest stu-

dentem college'u, czyli kims 0 wiele lepszym od tych oblesnych chlopakow,

ktorzy probowali jl:\:obmacywae na szkolnym korytarzu.

Wreszcie ktos potraktuje jl:\jak dorosll:\:.Inaczej niz jej mama. Monica

przewrocila oczami. Dotrwalaby w dziewictwie do czterdziestki, gdyby slu-

chala nakazow matki. Na szcz~scie wie swoje.

Usmiechn~la si~ na mysl 0 wszystkich przygotowaniach, ktore poczy-

nila tego przedpoludnia, zeby ukrye swoje plany. Zadna z jej przyjaci61ek

nie wie, gdzie Monica si~ wybrala, wi~c si~ nie wygadajl:\:.,Wroci do domu

porzl:\:dnieprzeleciana, zanim matka przyjdzie z pracy.

Jak ci minl:\:ldzien, kochanie? - zapyta jl:\:pewnie. Jak zwykle, odpowie

Monica. Agdy tylko b~dzie okazja, znowu tu wroci. Przeciez majuZ szesna-

scie lat i, na litose boskll, nikt jej nie b~dzie mowil, co ma robie. Uslyszala

dzwonek i zacz~la gorltczkowo grzebae w torebce w poszukiwaniu kom6rki.

Wstrzymala oddech. To byl on.

"Jestes tam?" - przeczytala.

DIonie jej drzaly.

- Czekam na ciebie. Gdzie jestes? - mamrotala pod nosem, piszltc od-

powiedz.

"Starzywarujlt. Upierdliwi. Wkr6tce si~zobaczymy. Kocham ci~", odpisal.

Rodzice go pilnujl:j,pomyslala. Pewnie slt tak samo marudnijakjej starzy.Ale

on wkr6tce si~ z nilt zobaczy. Bo jlt kocha. A wi~c nie odda si~ byle komu.

"Tez ci~ kocham", odpisala i zamkn~la klapk~ kom6rki. Byl to stary te-

lefon bez zadnych bajer6w. Nie miala nawet cholemego aparatu fotograficz-

nego. Sobie matka sprawila nowszy. A czy jej kupila taki sam? Skltd. Matka

trzymala jlt kr6tko. "Dostaniesz nowl:\.kom6rk~, kiedy poprawisz oceny",

oznajmila. Monica prychn~la. Gdyby tylko wiedziala, gdzie teraz jestem, nie

gadalaby takich bzdur. Monica wstala, nagle rozdrazniona.

- ana mnie traktuje jak jakies choleme dziecko - powiedziala,. kladltc

torebk~ na szafce i wpatrujltc si~ w swoje odbicie w lustrze. Wlosy miala

starannie ulozone i wyglltda1a swietnie, wr~cz pi~knie. Chciala bye pi~kna

dla niego.

No i seksowna. Si~gn~la do torebki po prezerwatywy, kt6re zw~dzila

matce z jej starych, mamujltcych si~ zapas6w. Data waznosci jeszcze nie

uplyn~la, wi~c wciltz nadawaly si~ do UZytku.Zerkn~la na zegarek.

Gdzie on jest? Bala si~, ze wr6ci do domu za p6zno, jesli Jason wkr6tce

si~ nie zjawi.

Zaskrzypialy otwierane drzwi i Monica obr6cila si~ z przeewiczonym,

zalotnym usmiechem na twarzy.

- Czese - powiedziala i zamarla na widok umundurowanego policjan-

ta. - Pan nie jest Jasonem.

Gliniarz pokr~cil glowlt.

- Nie. A ty jestes Monica?

Monica uniosla podbrOdek; serce jej walilo.

- A co to pana obchodzi?

- Nawet nie wiesz, jakie masz szcz~scie. Nazywam si~ Mansfield, za-

st~pca szeryfa. A Jasonowi depczemy po pi~tach juz od tygodni. Ten tw6j

"chlopak" to faktycznie pi~edziesi~ciodziewi~cioletni zboczeniec.

- Bzdura. Nie wierz~. - Monica ruszyla do drzwi. - Jason! Uciekaj, to

pulapka! Tu slt gliny!

Mansfield zlapal jlt za rami~.

- Juz go aresztowalismy.

Monica pokr~cila glowlt.

Ale przeciez dopiero co wyslal mi esemesa.

- To ja uzylemjego telefonu. Chcialem si~ upewnie, ze tujestes i ze nic

ci si~ nie stalo. - Jego twarz zlagodniala. - Wiele s~p6w poluje na dziewczy-

ny takie jak ty, podszywajltc si~ pod mlodych chlopak6w. Naprawd~ ci si~

poszcz~scilo .

- Napisal, ze ma dziewi~tnascie lat i chodzi do college'u.

Zast~pca szeryfa wzruszyl ramionami.

- Bujal. Wez swoje rzeczy. Zawioz~ ci~ do domu.

Zamkn~la oczy. W telewizji cz~sto m6wili 0 takich historiach, a matka

komentowala wtedy: "Widzisz? Trzeba uwazae. Zboczency slt wsz~dzie".

Monica westchn~la. Ze tez musialo si~ to przydarzye wlasnie jej.

- Matka mnie zabije - j~kn~la.

- Lepsza matka niz ten dran - odparl Mansfield. - On juz to robil.

Monica poczula, jak krew odplywa jej z twarzy.

- Zabijal?

- Co najmniej dwa razy. Chodz. Mama na pewno nic ci nie zrobi.

- Akurat - mrukn~la, si~gajltc po torebk~. Byla wsciekla. Skoro wczes-

niej matka byla nadopiekuilcza, teraz b~dzie trzymala jltPod kluczem. - Boze

- j~kn~la Monica. - Nie mog~ uwierzye, ze to si~ dzieje naprawd~.

Poszla za zast~pclt szeryfa do nieoznakowanego samochodu. Dostrzegla

swiatelko na tablicy rozdzielczej, gdy Mansfield otworzyl drzwi od strony

pasazera.

- Wsiadaj i zapnij pas - polecil.

Posruchala go z ponurlt minlt.

- Moze mnie pan podrzucie na przystanek autobusowy - oznajmila.

- Mama nie musi si~ 0 niczym dowiadywae.

Spojrzal na nilt wyrainie rozbawiony i zatrzasnltl drzwi. Usiadl za kie-

rownicl:j,si~gnltl za siedzenie i wyjltl butelk~ z wodlt.

- Masz. Postaraj si~ troch~ odpr~Zye. Co takiego moze ci~ spotkae ze

strony wlasnej matki?

- ana mnie zabije - powiedziala Monica, odkr~cajltc butelk~. Dui:ymi

lykami wypila jednlt trzecilt wody. Zaburczalo jej w brzuchu. Poczula gl6d.

- Czy moze pan si~ zatrzymae kolo McDonalda przy wyjezdzie? Nic dzisiaj

nie jadlam. Pieniltdze mam.

- Jasne. - Uruchomil silnik i wyjechal na drog~ dochodzltclt do autostra-

dy mi~dzystanowej.

W ci~u kilku zaledwie minut przebyl tras~, kt6rej pokonanie Monice

zaj~lo rankiem p61 godziny - prawie tyle czekala, nim zlapala podw6zk~

w poblizu stacji benzynowej przy zjezdzie z autostrady.

Monica sci~n~la brwi, bo nagle swiat zawirowal jej przed oczami.

- Jejku. Az mi slabo z glodu. To tu ... - Przerwala, bo min~li zakr~t

i wjechali na mi~dzystan6wk~. - Musz~ cos zjese.

- Zjesz poiniej - rzucillodowatym tonem. - Ana razie siedi cicho.

Monica wbila w niego wzrok.

- Niech pan si~ zatrzyma i mnie wypusci.

Rozesmial si~.

- Zatrzymam si~, kiedy dojedziemy na miejsce.

Chciala chwycic klamk~, ale r~ka odmowila jej posluszenstwa. Nie mo-

gla ni~ poruszyc. Nie byla w stanie wykonac zadnego ruchu.

- Nie mozesz si~ ruszyc - rzekl. - Ale nie martw si~. Ten narkotyk dzia-

la tylko jakis czas.

Juz go nie widziala. Zamkn~la oczy, a teraz nie potrafila uniesc powiek.

Boze. Boze! Co si~ dzieje?! Probowala krzyczec, ale bez skutku. Mamo.

- Czesc, to ja - powiedzial do telefonu. - Mam j~. - Zasmial si~ cicho.

- 0, bardzo ladna. I chyba jeszcze dziewica, tak jak twierdzila. Wioz~ j~.

Szykuj kas~. W gotowce, jak zwykle.

Uslyszala przerazone kwilenie, ktore wyrwalo si~ zjej wlasnej krtani.

- Trzeba bylo sluchac matki - rzucil kpi~co. - Teraz jestes moja.

Ridgefield House, Georgia,

pia,tek, 2 lutego, godzina 13.)0

Dzwonek komorki Bobby przerwal parti~ szachow.

Charles zastygl z palcem wskazuj~cym zawieszonym nad hetmanem.

- Musisz odbierac?

Bobby zerkn~la na wyswietIacz i zmarszczyla brwi. To Rocky.

- Tak. Przepraszam na chwil~.

Charles skin~l glow~.

- W porz~dku. Mam wyjsc z pokoju?

- Nie zartuj - odparla Bobby, a potem rzucila do telefonu: - Po co dzwo-

nisz?

- Bo Granville zadzwonil do mnie - wyjasnila Rocky. W tIe slychac

bylo odglosy ulicznego ruchu; czyli telefonowala z samochodu. - Jest nad

rzek~ z Mansfieldem, ktory twierdzi, ze dostal esemesa z ostrzezeniem, ze

Daniel Vartanian dowiedzial si~ 0 calej sprawie ijuzjedzie z policj~stanow~.

Granville zapewnia, ze nie wyslal takiego tekstu. I raczej nie klamie.

Bobby milczala. Bylo znacznie gorzej, niz s~dzila.

Po chwili Rocky dodala:

- Przeciez Vartanian by ich nie uprzedzil, tylko po prostu zjawil si~ na

miejscu z jednostk~ specjaln~. Chyba troch~ za dlugo zwlekalismy.

- My? - mrukn~la Bobby.

- No dobra - przyznala Rocky. - Ja si~ zgapilam. Ale juz po sprawie.

Miejsce nad rzek~jest spalone.

- Kurwa! - zakl~la Bobby i skrzywila si~, gdy Charles spojrzal na ni~

karc~co. - Zmiatajcie stam~d, ale rzekl:\:,nie szosl:\:,zeby si~ nie nadziac na

gliniarzy. Skontaktuj si~ z Jerseyem. Jui: organizowal mi transporty.

_ Granville do niego dzwonil. Juz jest w drodze. Problem w tym, ze do

lodzi zmidci si~ tylko sz6stka.

Bobby zmarszczyla brwi.

_ Lajba Jerseya moze pomiescic dwanascie sztuk towaru, i to bez prob-

lemu.

_ Tamta 16dzjest gdzie indziej. Mam do dyspozycji tylko t~ mniejsz~.

Cholera. Bobby zerkn~la na Charlesa, kt6ry przysluchiwal si~ rozmowie.

_ Zlikwiduj to, czego nie zdolasz zabrac. Upewnij si~, ze niczego nie

zostawisz. Rozumiesz? Nic nie moze zostac. Utop w rzece, jdli nie zd~zysz

zalatwic sprawy inaczej. Za generatorem jest kilka "pakunk6w". Przywid

je. Spotkamy si~ kolo przystani.

_ W porz~dku,juz tamjad~. Dopilnuj~, zeby tamci czegos nie spieprzyli.

_I miej oko na Granville'a. Jest... - Bobby zn6w spojrzala na Charlesa,

kt6ry teraz wydawal si~ rozbawiony. - Jest troch~ niepewny.

_ Wiem. Jeszcze jedno. Slyszalam, ze Vartanian byl dzisiaj w banku.

To byla znacznie lepsza nowina.

- I z czym stamt~d wyszedl?

- Z niczym. Skrytka okazala si~ pusta.

Jasne. Sarna opr6znilamj~przed laty.

_ Ciekawe. Ale pogadamy 0 tym p6zniej. Teraz ju:zjedz. Daj znac, kiedy

wszystko zalatwisz. - Bobby skonczyla rozmow~ i popatrzyla na Charlesa.

_ Trzeba mnie bylo uprzedzic, ze Toby Granville jest niezr6wnow~zony, za-

nim zacz~lam prowadzic z nim interesy. To postrzelony sukinsyn.

Charles usmiechn~l si~ z zadowoleniem.

_I nie miec calego tego ubawu? Nigdy. A jak si~ spisuje twoja nowa

pomocnica?

_ Jest bystra. Nadal troch~ si~ peszy, gdy dostaje polecenia, ale nie daje

tego po sobie poznac. I solidnie wykonuje swoj~robot~.

_ Swietnie. - Charles przekrzywil glow~. - Wi~c poza tym wszystko

wporz~dku?

Bobby usiadla.

_ Tw6j interes idzie dobrze. Pozostalymi sprawami nie musisz si~ inte-

resowac.

_ Dop6ki moje inwestycje przynosz~ dochody, wolno ci miec swoje ta-

jcmnice .

.. Na pewno sporo na tym zarobisz. Ten rok byl bardzo dobry. Zyski

NiQ~l\jl\ czterdziestu procent wysokosci naklad6w, a nowa partia towaru ju:z

I('NI W drodze.

1\ k~wspominalas cos 0 likwidacji zapas6w.

'I'lIl11lcl1towlIi tak byljuz prawie zuZyty.Na czym stan~lismy?

( '1IIul,'", wyklll1ulrllch hetmanem.

- Szach i mat.

Bobby westchn~la.

- Rzeczywiscie. Powinnam byla to przewidziec, ale nigdy mi si~ nie

udaje. Zawsze byles mistrzem szachownicy.

- Zawsze bylem mistrzem - poprawil, a Bobby musiala przelkn~c iry-

tacj~, jak~ czula ilekroc Charles dawal jej do zrozumienia, kto tu rz~dzi.

- Oczywiscie nie wpadlem tu tylko po to, zeby ograc ci~ w szachy - dodal.

- Mam wiadomosc. Dzisiaj rano w Atlancie wyl~dowal samolot.

Bobby ogam~l niepok6j.

- I co z tego? W Atlancie codziennie l~duj~ setki samolot6w. Moze na-

wet tysi~ce.

- Zgadza si~. - Charles zacz~l wkladac figury do pudelka z kosci slonio-

wej, z kt6rym si~ nie rozstawal. - Ale ten samolot przywi6z1 osob~, w kt6r~

troch~ zainwestowalas.

- Kogo?

Spojrzal w zw~zone oczy Bobby i zn6w si~ usmiechn~l.

- Susannah Vartanian pojawila si~ w miescie - odparl, si~gaj~c po bia-

lego hetmana.

Wzi~la figur~ z r~ki Charlesa i zacisn~la dlon, pr6buj~c opanowac wzbu-

rzenie.

- No, no.

- Wlasnie. Ostatnim razem ci si~ nie powiodlo.

'- Ostatnim razem nie pr6bowalam na serio - zapewnila, jakby musiala

si~ tlumaczyc. - Byla tu tylko przezjeden dzien, na pogrzebie tego s~dziego

i jego zony.

Susannah stala u boku brata nad grobem rodzic6w. Twarz miala bez wy-

raw, ale szare oczy zdradzaly burz~ emocji. Widz~c j~ po tak dlugim cza-

sic, Bobby pomyslala, ze te emocje Susannah s~ niczym w por6wnaniu z jej

w~cieklosci~.

Nie zniszcz mojego hetmana - powiedzial Charles. - Te figury zostaly

wyrzdbione przez pewnego rzemieslnika spod Sajgonu. Kazda z nich jest

wurta wi~cej od ciebie.

Bobby oddala mu figurk~, ignoruj~c przytyk. Uspok6j si~. Popelniasz

hlc;dy,kiedy ponosz~ ci~ nerwy.

Bardzo szybko wr6cila do Nowego Jorku. Nie mialam czasu na przy-

~lIlllwania. - Ten argument zabrzmial mizemie, co jeszcze bardziej ziryto-

wnlo Bobby.

Samoloty lataj~ w obie strony. Nie musialas czekac na jej powr6t. -

( 'hllrlcs llmiescil hetmana w wyscielanym aksamitem zagl~bieniu w kasetce.

1\ Ie nudarza ci si~ kolejna okazja. Mam nadzm~em

przeprowa-

lIwu, culq operacj~ skuteczniej.

• . ~\

Rose Karen - Zabji dla mnie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: