§ Kaplan Janice - Faceci, których nie poślubiłam.pdf - Kaplan Janice - Kontradycja

Janice Kaplan Lynn Schnumbcroer

Faceti, których nie poślubiłam

I języka angielskiego przełożyła Monika Wiśniewska

WYDAWNICTWO SONIA DRAGA

Tytuł oryginału: The Men I Didn't Marry

Rozdział pierwszy

Mąż oznajmia mi wielką nowinę, nie czekając nawet, aż wsiądziemy do

samochodu.

Właśnie przywieźliśmy do Yale naszą córkę - błyskotliwą, piękną i

kochaną Emily To jej pierwszy dzień na uniwerku. Poznałam jej

współlokatorkę, rozpakowałam torby oraz oblekłam kołdrę i poduszkę we

flanelową pościel, którą kupiłyśmy podczas czterogodzinnego maratonu

zakupowego w Bed Bath & Beyond. Nq dobrze: prawda jest taka, że nie

użyłam tej właśnie pościeli. Chcąc zrobić córce niespodziankę, kupiłam

inny komplet w ekskluzywnym sklepie Frette na Madison Avenue. Do

diaska, przecież ta dziewczyna dostała się do Yale, powinna sypiać co

najmniej w satynie!

Bill, kochający ojciec, przekomarza się z Emily, instalując jej jednocześnie

komputer i montując obok biurka półkę na książki. Dopóki oboje mamy

zajęcie, jesteśmy w stanie odsunąć w czasie załamanie emocjonalne, które

niechybnie pojawi się w chwili, gdy zostawimy swoją latorośl i ruszymy w

drogę powrotną do naszego tak bardzo teraz cichego domu. Emily całuje

tatę, dziękując mu za pomoc, przytula się do mnie mocno, a potem

obiecuje, że da sobie radę. Oto sygnał do odjazdu. Z mniejszą pewnością

siebie zapewniam, że my także damy sobie radę. Teraz, kiedy nasze drugie

dziecko

oficjalnie rozpoczęło studia, tak jak wcześniej Adam, starszy brat Emily,

nasze gniazdo zupełnie już opustoszało.

Wychodząc z akademika, mijamy stół z powitalnymi gadżetami dla

studentów pierwszego roku: znajduje się na nim stos map miasteczka

uniwersyteckiego, biuletyny z najważniejszymi informacjami oraz dwie

miski - jedna z cukierkami Tootsie Roll, a druga z prezerwatywami.

Kiepski pomysł z tymi cukierkami - wystarczająco łatwo jest przytyć na

jedzeniu stołówkowym. I, o mój Boże, ta druga miska jest pełna

prążkowanych, świecących w ciemnościach gumek we wszystkich

kolorach tęczy. Czy powinnam ostrzec Emily, by trzymała się z dala od

chłopaka, który używa prezerwatyw godnych Gwiezdnych wojen ?

Bill i ja wychodzimy na dwór. Chwytam go za ramię i biorę głęboki

oddech. Czekałam z lękiem na ten dzień od chwili, kiedy pierwszy raz

zaprowadziłam Emily do przedszkola, ale wygląda na to, że jakoś udało

nam się go przetrwać.

- Chyba sobie poradziliśmy, kochanie - mówię, dumna, że nie uroniłam ani

jednej łzy.

- No pewnie. Emily to świetna dziewczyna - odpowiada Bill, z

roztargnieniem klepiąc mnie po dłoni.

Ma rację. Zakładając rodzinę, oboje byliśmy bardzo młodzi, ale mimo to

wychowaliśmy dwoje fantastycznych dzieci, i na dodatek sprawiało nam

to mnóstwo radości. Ale teraz nadszedł czas dla nas, na nowe wspólne

przeżycia. Zaplanowałam już weekend połączony z degustacją win,

romantyczny wypad do czterogwiazdkowego hotelu w Vermont, a nawet

udało mi się załatwić bilety na Knicksów - na cały sezon. Wiedząc, że ten

dzień w końcu nadejdzie, już sześć lat temu wpisałam się na listę

oczekujących.

Przyglądam się mojemu mężowi, świetnemu maklerowi giełdowemu.

Zawsze był przystojny, ale teraz jest w tak dobrej formie, jak chyba

jeszcze nigdy. Zniknęły gdzieś słodkie boczki i wierzchy babeczek też - to

nowy cukierniczy eufemizm, opisujący ten dodatkowy wałeczek ciała,

sterczą-

cy nad skrajem majtek. Mięśnie brzucha Billa nadają się na okładkę

„Men's Health" - a już na pewno spokojnie mogłyby się pojawić wewnątrz

magazynu. I - zaraz, zaraz - co się stało z pasmami siwych włosów, które

zaczęły mu się pojawiać na skroniach? Wyciągam rękę i delikatnie

głaszczę jego ciemną czuprynę, chichocząc cicho. Trudno mi jakoś

uwierzyć, że Bill stosuje Grecian Formula*, no ale coś z nimi musiał

zrobić. Może po tylu latach moje kochanie ma kilka małych sekretów.

- Skarbie, nasz pierwszy wieczór, tylko ty i ja - mówię, jeszcze mocniej

ściskając jego silne ramię. - Na co miałbyś ochotę? Mała etiopska

restauracja w New Haven czy też lepiej będzie, jeśli niezwłocznie

wrócimy do domu, a ja się przebiorę w coś wygodniejszego? - Nachylam

się, by pocałować go w policzek, ale Bill tymczasem przyspieszył kroku,

więc mój całus zawisa w powietrzu.

- Hallie, muszę ci o czymś powiedzieć. - Idzie dalej, ze wzrokiem

utkwionym przed siebie.

Oj. Taki początek nie wróży niczego dobrego. Potykam się, gdy obcas

zakleszcza mi się pomiędzy płytami chodnika. Po „Muszę ci o czymś

powiedzieć" nigdy nie słyszy się: „Kocham cię do szaleństwa" ani nawet:

„Zawsze lubiłem twoją duszoną wołowinę". O nie, „Muszę ci o czymś

powiedzieć" każdorazowo poprzedza złe wiadomości w rodzaju: „zdechł

kot" albo „dom właśnie spłonął". A w tym wypadku?

- Odchodzę - oświadcza Bill, nawet przy tym nie zwalniając.

Ze co? Przez chwilę przetrawiam jego słowa. Jestem przekonana, że gdyby

„odchodzę" znaczyło odejście na dobre, mój mąż, mężczyzna, z którym

przeżyłam ostatnie dwie dekady i kochałam się zaledwie trzy noce temu -

a może cztery? - przed ogłoszeniem takiej nowiny pozwoliłby mi usiąść.

Preparat przywracający siwym włosom naturalny kolor (wszystkie

przypisy w książce pochodzą od tłumaczki).

Mój Bill, mój słodki Bill najpierw przyniósłby mi filiżankę kawy.

Chyba że to już nie jest mój słodki Bill. Odchodzę.

Czas zatrzymuje się w miejscu. Ja też. Na chwilkę milknie cały świat i

jedynym dźwiękiem jest odległe, uporczywe i żałobne kwilenie jakiegoś

ptaka: Będziesz sama będziesz sama będziesz sama.

Ja jednak nie mogę wyobrazić sobie takiej ewentualności. A zresztą, co

taki ptak może wiedzieć? Skupiam się, próbując z całych sił nadać

oświadczeniu Billa zupełnie inne znaczenie.

- Dobrze, odjedziemy z New Haven i wrócimy do domu na kolację -

mówię. - Mogę rozmrozić lazanię albo przygotować naprędce omlet -

szczebioczę. - W lodówce zostało trochę brie. Lubisz omlet z brie, prawda,

kochanie?

Bill wreszcie zatrzymuje się i odwraca w moją stronę.

- Mam na myśli to, że odchodzę od ciebie. - Milknie i patrzy na mnie z

uśmiechem, który na pewno uważa za miły. - Dobrze nam było. Cholernie

dobrych dwadzieścia jeden lat w szczęśliwym związku. Jesteś świetną

dziewczyną, Hal-lie. Nie mogę ci niczego zarzucić. Ale czas, bym

przeszedł do drugiego aktu.

O czym on mówi? Drugi akt? Nawet Mike Nichols nie poradziłby sobie z

taką kwestią. Jak nic od kilku dni ćwiczył tę przemowę przed lustrem. Ale

przedstawienie się nie skończyło. Nie mogło się skończyć. On nie

odchodzi! Biorę głęboki oddech. Założę się, że nawet wiem, co się dzieje.

Tak jak i mnie, Billa wytrąciło z równowagi pójście Emily na studia i nie

wie, jak na to zareagować. Przecież to facet. Pewnie nie wie nawet, że w

ogóle reaguje. I do mnie należy uspokojenie go.

- Posłuchaj, skarbie: wszystko będzie dobrze - mówię łagodnie. - Kocham

cię. Ty kochasz mnie. Zdobyłam bilety na Knicksów, o których zawsze

marzyłeś. Nasz związek może być udany nawet bez dzieci w domu.

Nie odpowiada, więc mówię dalej, by nie dopuścić do niezręcznej ciszy:

- Tak sobie myślę, czy się nie zapisać na kurs garncarstwa.

Bill patrzy na mnie przez chwilę dziwnym wzrokiem, po czym kiwa

głową.

- To świetnie, Hallie. Cieszę się, że masz jakieś plany. Ja też mam.

Podchodzimy do samochodu i wślizguję się jak zwykle na siedzenie dla

§ Kaplan Janice - Faceci, których nie poślubiłam.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: