ERGONOMIA.doc

(40 KB) Pobierz

ERGONOMIA – określa relacje kształtujące się między człowiekiem i jego pracą zawodową, wyposażeniem technicznym i otoczeniem w najszerszym tego słowa znaczeniu, włączając w to sytuacje związane z pracą, zabawą, rekreacją i podróżą.

              Bada funkcjonalne możliwości i właściwości człowieka w procesach pracy i stwarza takie warunki, metody i organizacje pracy, które czynią pracę człowieka najbardziej wydajną, a jednocześnie przyczyniają się do jego duchowego i fizycznego rozwoju, zapewniają mu bezpieczeństwo i wygodę, chroniąc jego zdrowie i zdolność do pracy.

 

W jej skład wchodzą:

1. Antropologia

2. Fizjologia

3. Psychologia

4. Biomechanika

5. Higiena

6. Medycyna

7. Pedagogika

8. Socjologia

9. Nauki techniczne

 

Kierunki:

1. ergonomia korekcyjna – zajmuje się badaniem i dostosowaniem istniejącej już techniki i stanowisk pracy do człowieka, ze względu na jego właściwości anatomiczne, fizjologiczne i psychiczne.

 

2. ergonomia koncepcyjna – przedmiotem jej badań jest właściwe tworzenie projektowanych wyrobów i dostosowanie ich możliwości przyszłych użytkowników.

 

Działy:

1. ergonomia branżowa- powszechnie wykorzystuje się charakterystyki antropometryczne określonych populacji. Zadaniem jest optymalizacja określonych środowisk pracy i miejsc, z których masowo korzystają anonimowi użytkownicy.

2. ergonomia wyrobów codziennego użytku- produkty codziennego użytku muszą spełniać wymogi funkcjonalne. Ergonomia jest wykorzystywana do wzornictwa przemysłowego.

3. ergonomia warunków pracy – powiązana ściśle z BHP

4. ergonomia osób starszych i osób o ograniczonej sprawności fizycznej- uwzględnienie formy oraz stopnia nasilenia niepełnosprawności

 

Ergonomia oparta jest na:

- znajomości człowieka,

- stwarzaniu przyjaznego środowiska pracy,

- projektowaniu właściwego środowiska pracy.

 

Korzyści ergonomii:

- zwiększenie wydajności pracy,

- zmniejszenie liczby pomyłek pracowników,

- zmniejszenie liczby braków,

- obniżenie kosztów związanych z brakami oraz reklamacją produktów wadliwych,

- lepsze wykorzystanie czasu pracy,

- zwiększenie bezpieczeństwa pracy,

- obniżenie ryzyka zawodowego na określonym stanowisku,

- obniżenie absencji chorobowej pracownika,

- zmniejszenie kosztów pracy związanych z wysiłkiem fizycznym człowieka.

 

Pozycja ciała podczas pracy:

-          wszystkie pozycje oprócz leżenia są uznawane za pozycje w równowadze chwiejnej. Utrzymanie tych pozycji wymaga takiego napięcia mięśni, które przeciwdziała przesunięciu punktu ciężkości poza obręb płaszczyzny podparcia.

-          W czasie pracy i odpoczynku przyjmowane są pozycje aktywne i pasywne

-          Niektóre wykonywane zawody charakteryzują się wymuszonymi pozycjami np. prace polowe, stanie z pochylonym tułowiem.

 

-          Wydatek energetyczny uzależniony jest od

    1. kąta wychylenia ciała od pionu
    2. masy podtrzymywanych narzędzi i przedmiotów
    3. odległości od tułowia, w jakiej operuje się tymi przedmiotami

 

 

Dobre siedzisko:

- powinno posiadać wygodne i ruchome w poziomie i pionie siedzisko z regulacją wysokości i podparcia stosownie do wzrostu,

- powierzchnia płyty siedziska powinna być odbiciem kształtu ud z zaokrąglonym przodem,

- stopy całą swoją powierzchnią powinny się oprzeć na podłożu.

 

 

Stanowisko pracy a jego uciążliwości:

- stanowisko pracy wg. stopnia jego uciążliwości klasyfikuje się po końcowej ocenie wysiłku fizycznego biorąc pod uwagę czynniki szkodliwe środowiska pracy:

              *czynniki fizyczne,

              *chemiczne,

              *biologiczne,

              *wynikające z wadliwej organizacji pracy lub środowiska roboczego.

 

 

WYSOKOŚCI, DŁUGOŚCI itp… (dla inwalidów):

 

*najwyższa półka – 140cm

*głębokość półki – 30cm

*najniższa półka – 30cm

*płaszczyzna robocza – 78-80cm

*włącznik – 90-100cm

Organizacja przestrzeni dla człowieka na wózku

 

*minimalna szerokość korytarza na 2 wózki – 164cm (przy takiej szerokości jest możliwy obrót wózka o 360 stopni)

*przy używaniu balkoników do chodzenia powierzchnia poruszania się wynosi 120cm na 120cm

* dla osób chodzących o kulach – 90cm

*dla osób chodzących o 3 lub 4 podparciach – 100-120cm

*dla osób chodzących o lasce – 90cm

* schody i progi powinny być zastąpione pochyleniami z maksymalnym spadem wynoszącym 6 stopni

*podłogi o nawierzchni eliminującej poślizg

*wycieraczki w zagłębieniach równych z podłogą

*poręcze na wysokości 70-75cm

*informacje zawieszane na wysokości  130-150cm

*pulpity, umywalki na wys. 87-90cm a ich wysunięcie od ściany na 50cm

*minimalna szerokość drzwi – 80cm

 

Co powinien wiedzieć fizjoterapeuta o swoim stanowisku pracy

 

-          Główne problemy

 

  1. Wielokrotność powtarzania czynności zawodowych powoduje utrwalenie nawyków ruchowych
  2. Dysproporcje ciężarowo-wzrostowe
  3. Brak dbałości o wykonywanie pracy z możliwie jak najmniejszym nakładem sił i możliwie jak najmniejszą szkodliwością dla samego terapeuty.
  4. Brak odpowiedniego zaplecza technicznego

 

-          zmiany przeciążeniowe

 

do czynników odpowiedzialnych za rozwój zmian przeciążeniowych u terapeutów zalicza się:

  1. rodzaj najczęściej przyjmowanych pozycji roboczych
  2. powtarzanie czynności zawodowych
  3. :rodzaj: samych pacjentów

 

-          najczęściej popełniane błędy podczas pracy

  1. niewłaściwa pozycja robocza
  2. niewłaściwy chwyt
  3. błędne nawyki ruchowe

 

 

 

 

 

      -    niewłaściwa pozycja robocza

 

Jest to pozycja niedostosowana do rodzaju wykonywanej pracy. Dochodzi do niej w wyniku:

-          braku doświadczenia (niewiedzy) ze strony fizjoterapeuty

-          wymuszenia pozycji ciała terapeuty przez zastosowanie danego rodzaju terapii

 

-          Błędne nawyki ruchowe

 

Dochodzi do nich w wyniku niewłaściwego opanowania techniki podstawowych ćwiczeń przez początkujących terapeutów lub wykonywanie technik specjalnych bez uprawnień

 

-          Wskazówki praktyczne mające na celu ułatwienie pracy

 

  1. Odpowiedni strój terapeuty
  2. Zapoznać się ze stanem zdrowia pacjenta
  3. Zastanowić się, w jaki sposob wykonać czynność
  4. Dostosować wyskokosc łóżka, stołu do wzrostu terapeuty
  5. Odpowiednia informacja dla pacjenta
  6. Odpowiednie ułożenie pacjenta ułatwiające jego obracanie, sadzanie i stawanie
  7. Odpowiednia modyfikacja ćwiczeń
  8. Używanie dodatkowych pomocy (sprzęt)
  9. Odpowiednie pozycje terapeuty
  10. Pracowanie na krótkich dźwigniach
  11. Unikać jednoczesnego zgięcia i rotacji kręgosłupa terapeuty
  12. Robić przerwy pomiędzy poszczególnymi pacjentami
Zgłoś jeśli naruszono regulamin