<b>Karol Wielki<b> Frankowie zawdzięczajš potęgę dzisiejszego państwa kilku wielkim władcom i wodzom, jacy pojawili się w siódmym i ósmym stuleciu. W roku 732 pokonali armie muzułmańskie atakujšce ich od strony Półwyspu Iberyjskiego, około roku 750 Frankowie weszli do Italii, by bronić Rzymu i papieża przed atakami Longobardów. W 768 Karol Wielki, z francuska zwany Charlemagne, został królem Franków i rozpoczšł swoje przesławne panowanie. Karol Wielki powrócił do Italii przez Alpy w roku 774 i ponownie ocalił papieża. Został królem zarówno Franków, jak i Longobardów i praktycznym władcš Rzymu. Kontynuował swoje podboje, systematycznie nawracajšc ludy na chrzecijaństwo. Podbił południowš Francję i północnš Hiszpanię. Wszedł na tereny zachodnich Niemiec, nawracajšc Sasów i wypierajšc z nich Madziarów (dzisiejszych Węgrów). Ustanowił tzw. marchie rozlokowane na granicach państwa, które były buforami pomiędzy jego krajem a barbarzyńskimi plemionami wschodu. W Boże Narodzenie roku 800 został koronowany przez papieża na Cesarza. Dzięki jego pozycji więte Cesarstwo Rzymskie zyskało na wartoci, ale rozpadło się wkrótce po jego mierci. Był wielkim poplecznikiem i obrońcš Kocioła katolickiego i mecenasem nauki i sztuki. Tworzył przy katedrach nowe szkoły, aby przekazywać szlachcie i urzędnikom tajniki rzšdzenia. Zebrał i skodyfikował prawa, udoskonalajšc system prawny. Feudalizm pozwalał na zachowanie porzšdku na rubieżach, pozwalajšc mu na skupienie się na centralnym zarzšdzaniu państwem. Wielkie nadzieje na ożywienie Europy szybko przeminęły. Wkrótce po mierci Karola Wielkiego jego imperium zostało podzielone na trzy częci przez wnuków. Zachodnia czeć przekształciła się potem w dzisiejszš Francję, wschodnia wiele lat póniej w Niemcy. rodkowa była powodem sporu obu narodów aż po wiek dwudziesty. Ale głównym problemem było nagłe pojawienie się wikingów, najedców ze Skandynawii, którzy zdezorganizowali życie w Europie na prawie dwa stulecia.
wszystkie_pliki