Podstawy-kompozycji-muzycznej.pdf

(2462 KB) Pobierz
Wojciech BþaŇejczyk
PODSTAWY KOMPOZYCJI
MUZYCZNEJ DLA WYKONAWCìW
materiaþy pomocnicze
Spis treĻci:
1) kontrapunkt
2) harmonia
3) instrumentacja
4) wspþczesna notacja muzyczna
5) obsþuga edytora nut Finale
6) wspþczesne techniki kompozytorskie
7) muzyka elektroniczna
8) synteza dŅwiħku
9) syntezatory
10) MIDI
11) sekwencer
12) bibliografia
13) plan zajħę
1034834381.031.png 1034834381.032.png 1034834381.033.png
1. KONTRAPUNKT
Kontrapunkt (þac. contrapunctus, od punctus contra punctum Î nuta przeciw nucie) to
átechnika kompozytorska polegajĢca na jednoczesnym zestawieniu linii melodycznych wg
okreĻlonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznychÑ 1 . Nazwa pojawiþa siħ na
poczĢtku XIV wieku w wielu traktatach o muzyce. Kontrapunkt odnosi siħ do techniki
polifonicznej.
PodstawĢ do ęwiczenia kontrapunktu jest cantus firmus (þac. Ļpiew staþy) Î struktura
melodyczna bħdĢca podstawĢ kompozycji wielogþosowej, do ktrej dokomponowuje siħ
gþosy kontrapunktujĢce:
W praktyce od poczĢtku istnienia wielogþosowoĻci jako cantus firmus wykorzystywano
istniejĢce melodie pochodzĢce z rŇnych Ņrdeþ, m.in. z choraþu gregoriaıskiego, pieĻni
Ļwieckiej czy choraþu protestanckiego.
Ze wzglħdu na rodzaje zaleŇnoĻci rytmicznych kontrapunkt dzieli siħ na gatunki.
Podstawowe z nich to:
¤ gatunek 1 Î nota contra notam Î na jednĢ nutħ cantus firmus przypada jedna nuta w
gþosie kontrapunktowanym (rwne wartoĻci rytmiczne):
¤ gatunek 2 Î na jednĢ nutħ cantus firmus przypadajĢ dwie nuty kontrapunktu (pojawia siħ
mocna i sþaba czħĻę taktu):
¤ gatunek 3 Î na jednĢ nutħ cantus firmus przypadajĢ cztery nuty kontrapunktu:
¤ gatunek 4 Î kontrapunkt synkopowany (w przypadku 3- lub 4-gþosu jeden gþos jest
synkopowany, pozostaþe majĢ rwne wartoĻci rytmiczne):
1
Andrzej Chodkowski (red.), Encyklopedia muzyki, PWN, Warszawa 2006.
1034834381.034.png 1034834381.001.png 1034834381.002.png 1034834381.003.png 1034834381.004.png 1034834381.005.png 1034834381.006.png 1034834381.007.png
¤ contrapunctus floridus Î przynajmniej jeden gþos utrzymany jest w swobodnym rytmie,
drobnymi wartoĻciami:
Wszystkie gatunki wystħpujĢ takŇe w wiħkszej iloĻci gþosw. Cantus firmus moŇe pojawię siħ
w kaŇdym z gþosw:
trzygþos, gatunek 3, cantus firmus w dolnym gþosie:
czterogþos, gatunek 2, cantus firmus w tenorze:
Interwaþy dzielimy na:
¤ konsonanse doskonaþe Î pryma czysta, kwinta czysta, oktawa czysta
¤ konsonanse niedoskonaþe Î tercja i seksta
¤ dysonanse Î kwarta czysta, sekunda, septyma, tryton
Podstawowe zasady kontrapunktu:
¤ przewaga ruchu przeciwnego
¤ stosowanie konsonansw doskonaþych na mocnych czħĻciach taktu; dysonans nie
moŇe przypadaę na mocnĢ czħĻę taktu
¤ zakaz rwnolegþych i przeciwrwnolegþych oktaw i kwint (takŇe zmniejszonych, a takŇe
tzw. ukrytych kwint rwnolegþych:
Ukrytych (ale nie bezpoĻrednich) kwint rwnolegþych moŇna uniknĢę stosujĢc tzw. nota
combiata:
1034834381.008.png 1034834381.009.png 1034834381.010.png 1034834381.011.png 1034834381.012.png 1034834381.013.png 1034834381.014.png
¤ kaŇdy dysonans musi byę rozwiĢzany natychmiast (na najbliŇszĢ mocnĢ czħĻę taktu).
W przypadku kontrapunktu synkopowanego dysonans moŇe pojawię siħ tylko na
synkopie, a dŅwiħk przypadajĢcy na najbliŇszĢ mocnĢ czħĻę taktu musi go rozwiĢzaę
¤ w 3- i 4-gþosie zabroniony jest pochd wszystkich gþosw w tym samym kierunku;
przynamniej jeden gþos musi pjĻę w kierunku przeciwnym lub nie zmienię siħ
¤ zabronione sĢ skoki o septymħ, oktawħ, tryton
¤ zabronione jest krzyŇowanie gþosw
¤ zabronione sĢ rozwiĢzania ukoĻne:
¤ w dwugþosie nie moŇna powtarzaę dŅwiħku w kontrapunkcie; w 3- i 4-gþosie ten sam
dŅwiħk moŇna powtrzyę tylko raz
¤ wejĻcie gþosw na unison jest dozwolone, ale z unisonu trzeba wyjĻę w ruchu
przeciwnym. Nie moŇna przetrzymywaę unisonu.
¤ nie powinno siħ stosowaę ruchu rwnolegþego; ze wszystkich interwaþw rwnolegle
mogĢ poruszaę siħ tylko tercje i seksty, ale najlepiej nie stosowaę wiħcej niŇ jednĢ
rwnolegþoĻę z rzħdu
¤ wskazane jest aby krokowi w cantus firmus odpowiadaþ skok w kontrapunkcie i na
odwrt
¤ dwa konsonanse doskonaþe nie mogħ wystħpowaę obok siebie (prowadzi to do
rwnolegþych lub przeciwrwnolegþych oktaw lub kwint)
¤
dysonans
musi
byę
rozwiĢzany
najkrtszĢ
drogĢ,
krokiem:
¤ dysonans najlepiej jest osiĢgaę krokiem a nie skokiem Î powinien byę przygotowany:
¤ skok w jednym kierunku dobrze jest zrwnowaŇyę krokiem w drugim kierunku:
1034834381.015.png 1034834381.016.png 1034834381.017.png 1034834381.018.png 1034834381.019.png 1034834381.020.png 1034834381.021.png 1034834381.022.png 1034834381.023.png
¤ swobodne rozwiĢzania dysonansw dozwolone sĢ tylko w czterogþosie, ale nie w
gþosach skrajnych:
¤ odlegþoĻci miħdzy gþosami w czterogþosie chralnym nie powinny przekraczaę
nastħpujĢcych wartoĻci:
sopran
Ś septyma (ew. oktawa, gdy odlegþoĻę miħdzy tenorem a altem wynosi tercjħ)
alt
Ś septyma
tenor
Ś duodecyma
bas
¤ w dwugþosie oba gþosy powinny zaczĢę i skoıczyę na prymie;
¤ w 3-gþosie gþosy skrajne powinny zaczĢę i skoıczyę na prymie, a gþos Ļrodkowy na
prymie lub kwincie (nie na tercji); gþosy nie muszĢ zaczynaę rwnoczeĻnie;
¤ w 4-gþosie gþosy skrajne powinny zaczĢę i skoıczyę na prymie, a gþosy Ļrodkowe na
tercji lub kwincie; gþosy nie muszĢ zaczynaę rwnoczeĻnie.
IMITACJA
PodstawowĢ technikĢ kontrapunktycznĢ jest imitacja (þac. naĻladowanie) Î powtrzenie
caþoĻci lub fragmentu struktury wziħtej z jednego gþosu w innym gþosie, przy czym pierwszy
gþos kontynuuje swojĢ liniħ melodycznĢ. Liczba imitujĢcych gþosw nie jest ograniczona
(najczħĻciej od 2 do 5). Imitowane mogĢ byę jednoczeĻnie 2,3 lub wiħcej struktur (imitacja
podwjna, potrjna itd.). Ze wzglħdu na stosunek interwaþowy imitacje wystħpujĢ we
wszystkich odlegþoĻciach od unisonu do oktawy (najczħĻciej spotyka siħ imitacjħ w oktawie,
unisonie, kwincie i kwarcie).
Do podstawowych technik imitacyjnych naleŇĢ:
¤ dyminucja Î proporcjonalne zwiħkszenie (zwolnienie) wartoĻci rytmicznych;
¤ augmentacja Î proporcjonalne zmniejszenie (przyspieszenie) wartoĻci rytmicznych;
¤ inwersja Î zmiana kierunku linii melodycznej (odkþadanie interwaþw w dþ zamiast w
grħ i na odwrt). Jest to rodzaj odbicia lustrzanego w poziomie. W zaleŇnoĻci od tego,
od ktrego stopnia gamy rozpoczyna siħ inwersja, mwimy o inwersji w prymie,
kwarcie, sekĻcie etc.
JeĻli interwaþy sĢ odwzorowane identycznie, mwimy o imitacji Ļcisþej. W muzyce tonalnej
dopuszcza siħ odstħpstwa od imitacji Ļcisþej, aby uniknĢę chromatyki Î mwimy wtedy o
imitacji swobodnej:
a) imitacja Ļcisþa w sekĻcie; b) imitacja swobodna w kwincie; c) imitacja Ļcisþa w
kwincie
1034834381.024.png 1034834381.025.png 1034834381.026.png 1034834381.027.png 1034834381.028.png 1034834381.029.png 1034834381.030.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin