wyklad 02 psychopatologia ogolna(1).pdf

Psychopatologia ogólna. Pojęcie zdrowia psychicznego i choroby w psychiatrii.

Psychiatria – nauka medyczna zajmująca się wyjaśnianiem przyczyn, rozpoznawaniem i

leczeniem różnych zaburzeń psychicznych.

Człowiek stanowi całość biologiczno – psychologiczno – społeczną i dlatego jego

schorzenia należy równocześnie rozważać w tych trzech składowych osobowości.

Analizując zjawiska psychiczne należy zawsze uwzględnić, że:

Konkretny organizm dysponujący określonymi uwarunkowaniami rozwoju, mechanizmami

biochemicznymi i biofizycznymi

Konkretną osobowość i jej ukształtowanie z jej indywidualnymi cechami i dyspozycjami

psychicznymi

Dzieją się one w określonym środowisku kulturowym.

Psychologia - bada i opisuje funkcje psychiczne osób zdrowych, jednakże tym

problemem zajmują się również:

– neurofizjologia

– biochemia

– socjologia

– genetyka

– filozofia

– cybernetyka

Psychopatologia - bada i opisuje funkcje psychiczne chorego człowieka, jednak tym

zagadnieniem zajmują się także:

– psychiatria

– elektroencefalografia

– neuropatologia

– psychofarmakologia

– neuroradiologia

Zaburzenia psychiczne: jest szerokim terminem, określającym różne zaburzenia

wpływające na zachowanie i funkcjonowanie emocjonalne społeczne i poznawcze.

Choroba psychiczna - polega na nieodpowiednich reakcjach emocjonalnych o różnej

postaci i stopniu, na zniekształceniu rzeczywistości, niż na niewydolności procesów

rozumowania i komunikacji oraz raczej źle ukierunkowanych społecznie zachowań, niż

nieodpowiednich zaburzeniach adaptacyjnych.

W obowiązujących klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV: występuje rozróżnienie pomiędzy

psychozą [schizofrenia, CHAD, CHA z objawami psychotycznymi, uporczywymi

zaburzeniami urojeniowymi i innymi psychozami a schorzeniami uwarunkowanymi

zmianami organicznymi o.u.n. [zaburzenia funkcjonowania poznawczego (otępienie),

zaburzeniami nerwicowymi (st. lękowe, fobie, obsesje, kompulsje, zaburzenia

dysocjacyjne]. oraz zaburzeniami osobowości i zachowania.

1 z 10

Psychoza:

• utrata poczucia rzeczywistości, zaburzenia myślenia, urojenia omamy.

Zaburzenia myślenia:

• nie występuje utrata poczucia rzeczywistości ilościowe zaburzenia: lęk, fobie,

kompulsje, obsesje, reakcje kontrowersyjne – przejawiają się w następstwie

różnych wydarzeń życiowych, stresu, konfliktów wewnątrz psychicznych.

Zaburzenia czynnościowe:

• nie stwierdza się uszkodzeń narządów pod postacią zmian morfologicznych, a

jedynie dysfunkcje czynności narządów i organów wewnętrznych.

Zaburzenia organiczne:

• przyczyny powodują zmiany organiczne narządów i organizmów np. organicznym

uszkodzeniu mózgu może występować proces otępienny majaczenie splatanie

Pierwotne zaburzenia psychiczne:

• endogenne samoistne, przyczyna nieznana

Wtórne zaburzenia psychiczne:

• są następstwem choroby somatycznej, układowej lub OUN

Psychozy:

– zaczynają się z reguły w wieku młodzieńczym (18 -25l) chociaż mogą wystąpić w

każdym wieku, rzadko w dzieciństwie.

– Najczęściej mają ostry i nagły początek.

– Powodują dezorganizaję zazwyczaj normalnego funkcjonowania

– mogą być spowodowane organicznym uszkodzeniem OUN

– przebieg ostry / krótkotrwały lub przewlekły, podstępny, nawracający

– wystąpienie może być poprzedzone problemami natury osobistej, społecznej,

zawodowej

Zaburzenia psychiczne:

– zaburzenia nerwicowe, zaburzenia adapatcyjne, zaburzenia depresyjne, otępienne,

zaburzenia osobowości i zachowania

– częściej pojawiają się w młodości (z wyjątkiem otępienia) choć mogą ujawniać się w

każdym wieku.

Zawsze należy rozróżnić

normalną reakcję na stres a zaburzeniem psychicznym

Upośledzenie umysłowe:

– nie jest chorobą, lecz obniżeniem sprawności intelektualnej występującej od

wczesnych okresów życia

– przyczyny biologiczne (genetyczne), uszkodzenie OUN)

– ujawnia się w okresie niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie lub wieku szkolnym

(opóźnienie rozwoju psychoruchowego, trudności przystosowawcze, kłopoty z

rozumienem mowy i posługiwaniu się mową, a zwłaszcza pojmowaniem ogólnych i

abstrakcyjnych pojęć

– są wrażliwe na stres, co jest najstępstwem ciągłych porażek życiowych i

niepowodzeń w środowisku i pracy co może prowadzić do zaburzeń adaptacyjnych.

2 z 10

Do rozpoznania u.u. nie wystarczy stwierdzenie niższego od przeciętnej I.I., lecz należy

wykazać, że występują też wyraźne zaburzenia przystosowawcze do środowiskowych i

kulturowych wymagań społecznych.

Niektóre osoby u.u. mogą dodatkowo cierpieć na inne zaburzenia i choroby psychiczne.

Epidemiologia psychiatryczna wg WHO

1,5 mld – co 4-ty mieszkaniec Ziemi wykazuje różne zaburzenia psychiczne.

• 400 mln - zaburzenia adaptacyjne

• 370 mln - zaburzenia depresyjne

• 288 mln - uzależnienia

• 250 mln - zaburzenia osobowości i zachowania

• 45 mln - schizofrenia

• 29 mln - otępienie

• 118 mln - inne zaburzenia psychiczne

W ocenie większości psychiatrów 90% pacjentów chorych psychicznie jest niewłaściwie

leczonych.

Przyczyny zaburzeń psychicznych

– BIOLOGICZNE – czynniki genetyczne w patogenezie zaburzeń psychicznych

dziedziczona jest podatność na zachowanie, podatność na zachowanie

uwarunkowana przez markery neurobiologiczne (endorfiny, dysfunkcje

biochemiczne, endokrynologiczne, neurofizjologiczne)

– ŚRODOWISKOWE – czynniki środowiskowe, istotne dla patogenezy zaburzeń

psychicznych są zróżnicowane, ich działanie się kumuluje

– SOMATYCZNE – różnorodne stany i procesy chorobowe powodujące zmiany

czynności oun, które pojawiają się zaburzeniami psychicznymi

Klasyfikacja zaburzeń psychicznych

Zaburzenia psychiczne stanowią taki rodzaj schorzeń, które manifestują się objawami

psychopatologicznymi lub odbiegającym od normy zachowaniem, czemu towarzyszy

zazwyczaj upośledzenie sprawności funkcjonowania. Spowodowane jest to zmianami:

• biologicznymi

• genetycznymi

• psychicznymi

• społecznymi

• somatycznymi

• biochemicznymi

Poszczególnym chorobom odpowiadają swoiste objawy podmiotowe i przedmiotowe.

• odróżnienie jednego rodzaju zaburzenia od innego tak, by lekarz mógł dobrać

odpowiednie leczenie

3 z 10

Klasyfikacja zaburzeń psychicznych c.d.

Zadaniem systemu klasyfikacyjnego w

psychiatrii jest:

• umożliwienie porozumiewania między pracownikami opieki zdrowotnej dzięki

stosowaniu jednolitej terminologii

• badanie przyczyn tych zaburzeń psychicznych, których etiopatogeneza nie jest

dotychczas poznana

Powszechnie są stosowane 2 systemy

klasyfikacji zaburzeń psychicznych:

ICD-10 (stosowany w Europie)

DSM-IV (stosowany w Stanach Zjednoczonych)

Obydwa systemy klasyfikacyjne są podobne do siebie, a różnice pomiędzy nimi są

nieznaczne.

Lista kategorii zaburzeń psychicznych w ICD-10

Organiczne zaburzenia psychiczne F00 – F09

Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji

psychoaktywnych F10 – F19

Schizofrenia, zaburzenia typu schizofrenii (schizotypowe) i urojeniowe F20 – F29

Zaburzenia nastroju (afektywne) F30 – F39

Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną F40 – F48

Zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi

F50 – F59

Zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych F60 – F69

Uposledzenie umysłowe F70 – F79

Zaburzenia rozwoju psychicznego (psychopatologicznego) F80 – F89

Zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku

młodzieńczym F90 – F98

objawy podmiotowe - subiektywne przeżycia opisane przez chorego, [np.

przygnębienie, osłabienie energii itp.]

objawy przedmiotowe – dostrzegane są przez badającego, mają więc charakter

obiektywny [np. sztywność afektywna, spowolnienie psychoruchowe itp.]

zespół – zbiór objawów podmiotowych i przedmiotowych, które występując razem

umożliwiają wyodrębnienie określonego stanu.

Zaburzenia spostrzegania

OMAMY – są to spostrzegania przedmiotów bez bodźców zewnętrznych. Przekonanie

chorego o niesłuszności jego przekonania natrafia u niego na siłę wiary i raczej nie odnosi

skutków.

Omamy dzielimy na:

• proste – (błyski, iskry, dzwonek)

• złożone – (rozmowy, sceny, obrazy).

4 z 10

Psychopatologia ogólna

Wiele objawów psychopatologicznych ma ścisłe powiązania z prawidłowymi

formami życia psychicznego, można je pojmować jako spektrum rozciągające się

między norma i patologią.

Omamy mogą występować w zakresie wszystkich zmysłów (wzrokowe, słuchowe,

czuciowe, bólowe, węchowe, smakowe):

• omamy wzrokowe → najczęściej w z. majaczeniowym

• omamy słuchowe → najczęściej w schizofrenii paranoidalnej, omamicy alkohol.

• omamy czuciowe → najczęściej w schizofrenii

• omamy bólowe → dochodzą z narządów wewnętrznych

• omamy smakowe → polegają na doznawaniu dziwnych smaków pokarmów i

napojów

• omamy węchowe → polegają na odczuwaniu dziwnych, przykrych zapachów

• omamy rzekome → różnią się od o. właściwych brakiem poczucia ich realności, a

chorzy lokalizują je zazwyczaj wewnątrz ciała, zwłaszcza w głowie.

Zaburzenia spostrzegania c.d.

ZŁUDZENIA – są to zniekształcone spostrzeżenia istniejących rzeczywiście przedmiotów i

mogą dotyczyć wszystkich zmysłów, jednak najczęściej są to złudzenia wzrokowe i

słuchowe.

Badanie omamów i złudzeń

Omamy badamy za pomocą obserwacji chorego i przy pomocy zadawania

odpowiednich pytań.

Obserwacja – zwracamy uwagę czy np. chory jest wpatrzony w jeden punkt i w pewnych

momentach uśmiecha się z radością na twarzy, może też wykonywać obronne ruchy, a

wyraz twarzy ma gniewny → omamy wzrokowe. W przypadku zatykania uszu rękami,

watą, albo nadsłuchuje, czy w trakcie rozmowy przerywa i nadsłuchuje → omamy

słuchowe.

Zaburzenia myślenia

UROJENIA – błędne przekonanie wewnętrzne chorego, który podtrzymuje je z siłą wiary,

nie korygując go mimo przedstawienia dowodów fałszywości tego przekonania.

Urojenia często wiążą się z omamami zarówno w czasie, jak i w treści. Urojenia dzielimy

pod względem treści na: wielkościowe, prześladowcze, ksobne, zazdrości,

hipochondryczne, depresyjne.

urojenia wielkościowe → najczęściej w stanie maniakalnym

urojenia prześladowcze → w przebiegu psychoz

urojenia ksobne → najczęściej w schizofrenii

urojenia zazdrości → najczęściej w obłędzie zazdrości, uporczywych zab.

urojeniowych

urojenia hipochondryczne → w przebiegu psychoz

urojenia depresyjne → w z. depresyjnym z obj. psychotycznymi.

MYŚLI NADWARTOŚCIOWE - są to przekonania myślowe o nadzwyczajnym, nasileniu, z

mocną podbudową uczuciową. Kształtują one osobowość i kierują one postępowaniem

niektórych osób zarówno w kierunku pozytywnym jak i negatywnym. Myśli nadwartościowe

nie są dowodem choroby psychicznej.

5 z 10

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: