Kurier Chicago - Tragedia w Smoleńsku - 1.pdf - 10.IV.2010r i co dalej - dervozavilus

KURIER

KURIER CHICAGO

11-17 czerwca 2010 r.

TRAGEDIA W SMOLEÑSKU - TRAGEDIA W SMOLEÑSKU - TRAGEDIA W SMOLEÑSKU - TRAGEDIA W SMOLEÑSKU

Rafaû Klimuszko

emocjonalnym podejsciem do poli-

tyki. Póû biedy, gdy dotyczy to roze-

mocjowanych paº, gorzej gdy doty-

ka to sterników polityki czy caûych

spoûeczeºstw. W Warszawie jeszcze

w dniu 3 wrzeÀnia 1939 roku odby-

waûa siÅ wielka demonstracja (ponad

300 tys. ludzi) i tûum Polaków wiwa-

towaû na czeÀå Francji i Anglii... Nie

rozumieli oczywiÀcie, Òe brytyjskie i

francuskie gwarancje dla Polski to

wyûâcznie dyplomatyczny blef bez

pokrycia i celowe dziaûanie, by Hit-

lera skierowaå na PolskÅ. Co miaûo

Anglii i Francji daå czas na dozbro-

jenie. Pierwotny plan wojenny III

Rzeszy zakûadaû bowiem nagûy atak

na FrancjÅ w sierpniu 1939 roku.

Niemieckie kolumny zmotoryzowa-

ne miaûy po prostu bez wypowiedze-

nia wojny wjechaå poprzez BelgiÅ do

Francji i jechaå do ParyÒa. A we

wrzeÀniu Luftwaffe miaûa siÅ przeba-

zowaå nad kanaû La Manche. Pier-

wszâ porcjÅ 40 nowoczesnych samo-

lotów myÀliwskich (40 sztuk Haw-

ker Hurricane) RAF otrzymaû dopie-

ro w styczniu 1940 roku... Gdyby do

powietrznej bitwy o AngliÅ doszûo

rok wczeÀniej niÒ doszûo... Oczywi-

Àcie, ten najbardziej korzystny wa-

riant rozegrania II wojny Àwiatowej

ginâce Wojsko Polskie uniemoÒliwi-

ûo Hitlerowi definitywnie, co akurat

krwawy wariat z Berlina rozumiaû i

w miarÅ upûywu czasy narastaû jego

nienawiÀå do Polaków. Fakt, Òe

Kampania wrzeÀniowa zmieniûa za-

sadniczo losy tej wojny, do tej pory

w Òaden sposób nie jest w dysku-

sjach na temat przebiegu II wojny

naleÒycie podejmowany, a Polakom

nie jest oddana naleÒna im zasûuga i

chwaûa. Niestety jest to prawda.

Gdyby nie polski wrzesieº 1939 ro-

ku, nie byûo by D-Day w Normandii,

nie byûoby kontroli szlaków wo-

dnych Àwiata przez aliantów, Anglia

byûaby zwasalizowanym sojuszni-

kiem Hitlera, dostaw z USA do So-

wietów teÒ by nie byûo, itp. itd. Ale

czy rzâd RP w roku 1939 dziaûaû pra-

widûowo, czy daû siÅ oszukiwaå, wy-

korzystywaå i nabieraå? Sûowem,

czy dziaûaû z wûaÀciwâ troskâ o kraj,

czy teÒ z emocjonalnâ gûupotâ? Od-

powiedÎ zawiera siÅ w sûowach wi-

cepremiera Eugeniusza Kwiatkow-

skiego wypowiedzianych na wiecu

w Budgoszczy w dniu 25 sierpnia

1939 roku: “Wojny Òadnej nie bÅ-

dzie. Bo przecieÒ gdyby Hitler roz-

pÅtaû teraz wojnÅ, to znowu byûaby to

wojna Àwiatowa, a tÅ Niemcy znowu

musiaûyby przegraå!” O Òaûosny ra-

cjonaliÎmie (w wersji, którâ nazwaû-

bym “naiwnâ”) - a gdzie rola sza-

leºstwa w historii? I tyle byûoby w

temacie Polaków “uprawiania” po-

lityki...

go pilot automatyczny prowadzi sa-

molot do lâdowania. Bowiem przed

podejÀciem do lâdowania kapitan sa-

molotu wûâcza “pilota automaty-

cznego” i te urzâdzenie juÒ bezbûÅ-

dnie prowadzi maszynÅ na lotnisko.

Chyba, Òe sygnaûy satelity nawiga-

cyjnego, którymi “pilot automaty-

czny” siÅ kieruje - zostajâ sfaûszo-

wane...

Tu muszâ paºstwo wiedzieå, Òe

urzâdzenie do faûszowania danych

satelitów nawigacyjnych jest od po-

nad 10 lat znane w technice wojsko-

wej. To waÒne urzâdzenie, ono spra-

wia, Òe np. naprowadzana rakieta nie

trafi w cel, samolot wroga rozwali siÅ

przy lâdowaniu, itp. Urzâdzenie ta-

kie popularnie nazywa siÅ “ M E-

CON”. Ma ono postaå przedmiotu

rozmiarami podobnego do paczki

papierosów. Wychwytuje ono sygnaû

satelity i przetwarza na sygnaû o sil-

niejszej mocy, jednoczeÀnie przesu-

wajâc parametry celu do 30 metrów.

Takiej róÒnicy urzâdzenia kierujâce

(w tym pilot automatyczny) nie sâ w

stanie zidentyfikowaå. Efektem bÅ-

dzie jednak, Òe obiekt “naprowadza-

ny” danymi satelitarnymi - poleci

jednak w inne miejsce! I np. nie tra-

fi: czoûgu, okrÅtu, budynku... Albo

samolot “nie trafi” w lotnisko.

“MECON” ma zasiÅg dziaûania do

100 km, wystarczy np. powiesiå ta-

kie urzâdzenie na gaûÅzi drzewa w

pobliÒu lotniska. TechnologiÅ budo-

wy takich urzâdzeº posiadajâ wszyt-

skie waÒniejsze armie Àwiata. Polska

teÒ. W USA i w UE powoûano teÒ

specjalne zespoûy badawcze, by o-

pracowaå sposób przeciwdziaûania

MECON’owi. Bowiem w dniu, w

którym taka zabawka trafi do râk ter-

rorystów - samoloty pasaÒerskie

przestanâ lataå.

To co powiedziano powyÒej jest

pewne. Podpuûkownik Arkadiusz

Protasiuk podchodzâc do lâdowania

w warunkach pogorszonej wido-

cznoÀci (mgûa dopiero siÅ tworzyûa),

po prostu wûâczyû pilota automaty-

cznego - jak zresztâ byûo do przewi-

dzenia, Òe tak zrobi. Nadto w sprawie

wypowiedziaûo siÅ z wûasnej woli

trzech ekspertów lotnictwa: rosyjski,

amerykaºski i niemiecki. Ci dwaj o-

statni to prawdzie miÅdzynarodowe

sûawy tej branÒy. Wszyscy jednozna-

cznie wypowiedzieli siÅ, Òe samolot

leciaû w oparciu o sfaûszowane dane

satelitarnego systemu naprowadza-

nia. PrzesuniÅcie toru lotu i tor ideal-

nie pasujâcy do prawidûowego kory-

tarza, tyle Òe “przesuniÅty” - nie po-

zostawiajâ innej moÒliwoÀci.

Tu moÒemy dodaå w formie dy-

gresji, Òe jeÒeli samolot zdecydowa-

nie przechyliû siÅ na lewe skrzydûo,

jest moÒliwâ hipoteza, Òe w samolo-

cie “uruchomiûo siÅ” dodatkowe u-

rzâdzenie blokujâce sterowanie ma-

szynâ. W Tu-154M moÒna takie za-

instalowaå, istnieje taka techniczna

moÒliwoÀå. O tej sprawie wypowie-

dziaû siÅ najlepszy polski ekspert od

katastrof lotniczych. Ale to hipoteza.

Po drugie: Kadûub samolotu zo-

staû rozerwany poprzez eksplozjÅ

bomby izowolumetrycznej. To zara-

zem pierwszy przypadek w historii,

gdy uÒyto takiej broni w zamachu.

Dotychczas nie zdarzyûo siÅ to nigdy

wczeÀniej.

Dodajmy, Òe podpuûkownik

Na zdjêciu szcz¹tki samolotu TU-154M na miejscu wypadku w Smoleñsku.

Fot.: RZ

Styl wiÅkszoÀci wypo-

wiedzi publicznych

w Chicago na temat

zamachu na prezydenta

Polski w dniu 10 kwie-

tnia 2010 roku w Smo-

leºsku - niestety chluby

Polonii w Chicago

nie przynosi. Nawet re-

nomowane i opiniotwór-

cze radia i ich wûaÀci-

ciele wypowiadali siÅ

w sposób, nazwijmy to:

nieco Òenujâcy. I co

z tego, Òe wiÅkszoÀå ro-

daków od poczâtku caû-

kiem sûusznie podejrze-

waûa, Òe byû to zamach.

Forma wypowiedzi cza-

sami zupeûnie “kûa-

dzie” treÀå. A niedorze-

cznych wypowiedzi, hi-

potez - tworów wyob-

raÎni podawanych jako

prawdy objawione, ja-

kiegoÀ niepojÅtego roz-

emocjowania... - Byûo

tego co niemiara.

Rzecz w tym, Òe poÒar

emocji moÒe przysûoniå

zdolnoÀå spostrzegania

prawdy, a zacietrzewie-

nie emocjonalne moÒe

sprawiå, Òe cokolwiek

przestanie do nas do-

cieraå. Kto juÒ wszystko

najlepiej wie - przestaje

szukaå... A Òycie w nie-

realnym Àwiecie - a to

bûâd. No i zawsze warto

odróÒniaå trzy sprawy:

rzeczy udowodnione

i pewne, rzeczy praw-

dopodobne mniej

lub bardziej - no i tzw.

czyste hipotezy...

A gdybyÀmy przy okazji nieco

wyroÀli z rozemocjonowanego myÀ-

lenia Polaków i nabyli co nieco po-

stawy poszukiwaczy prawdy - jakÒe

byûoby dobrze. KaÒdy wie, Òe propa-

ganda komunizmu dÅûa ile siû w trâ-

by rozemocjowania (i zarazem “od-

zwyczajania” od myÀlenia) - i to co

mówiÅ, mówiÅ nie dlatego, Òeby kry-

tykowaå Polaków, tylko, Òeby co

nieco na lepsze zmieniå.

Tu nie mogÅ odmówiå sobie kil-

ku ilustracji historycznych dla ilu-

stracji problemu.

Dygresja historyczna

Jeden z najwybitniejszych pol-

skich dziennikarzy i pisarzy XX wie-

ku, Stanisûaw Cat Mackiewicz (o-

statni premier Rzâdu RP w Londynie

w latach 1954-56), opisujâc swoje

wspomnienia z ostatnich dni sierpnia

1939 roku, przytacza dwie sprawy.

W dniu 25 wrzeÀnia sûyszaû on roz-

mowÅ dwóch paº, z których jedna i

druga w optymistycznym nastroju

wymieniaûy uwagi o nadchodzâcej

wojnie. Obie panie byûy zgodne, Òe

Hitler wyglâda jak rozhisteryzowany

fryzjer, a nasze wojsko, które wczo-

raj wymaszerowaûo z koszar, to ho,

ho... To dopiero jest wojsko! W trzy

dni póÎniej uczona pani profesor nie

ukrywaûa radoÀci z podpisania ukûa-

du Ribbentrop-Moûotow, o którym

wûaÀnie doniosûy media. Na cierpkie

pytanie Cat’a Mackiewicza, z czego

wûaÀciwie tak siÅ cieszy, odpowie-

dziaûa: “Jak to z czego? Hitler siÅ w

koºcu skompromitowaû!”

Oba powyÒsze przykûady to do-

bra ilustracja czegoÀ, co nazwaûbym

Zamach

Co jest dzisiaj pewne?

Wydaje siÅ, Òe dwie sprawy.

Po pierwsze: samolot prezydenta

Polski leciaû prawidûowym torem ko-

rytarza powietrznego prowadzâcego

do pasa startowego, tylko Òe w sto-

sunku do tegoÒ korytarza tor lotu byû

“przesuniÅty” o 25 metrów do tyûu

i o 5 metrów w dóû. To zaÀ wskazuje

na jedynâ moÒliwâ przyczynÅ: sfaû-

szowanie danych satelity nawigacyj-

nego, na podstawie sygnaûów które-

11-17 czerwca 2010 r.

KURIER CHICAGO

KURIER

TRAGEDIA W SMOLEÑSKU - TRAGEDIA W SMOLEÑSKU - TRAGEDIA W SMOLEÑSKU - TRAGEDIA W SMOLEÑSKU

A. Protasiuk potrafiû skutecznie wy-

lâdowaå. Zabûocone koûa Tu-154M

widoczne na zdjÅciach dowodzâ tego

jednoznacznie. Prawdopodobnie

dzielny oficer, gdy zrozumiaû, Òe sa-

molot jest w trakcie dokonywania

zamachu na Òycie prezydenta - po-

stanowiû “posadziå” maszynÅ na

ziemi jak najszybciej. Teoretycznie

mógû nacisnâå przycisk “GO OFF”

bûyskawicznie zwiÅkszajâcy moc sil-

ników (kaÒdy pasaÒerski odrzuto-

wiec ma taki przycisk umoÒliwiajâcy

wzbicie siÅ do góry w razie proble-

mów z lâdowaniem). Ale wyraÎnie

baû siÅ juÒ cokolwiek dotykaå, a

miÅkkie bagniste podûoÒe i prÅdkoÀå

lotu równa prÅdkoÀci lâdowania da-

waûy realnâ szansÅ osûabienia siûy u-

derzenia i uratowania pasaÒerów. Tu

muszâ Paºstwo Czytelnicy wiedzieå,

Òe Tu-154M ma wyjâtkowo mocny

kadûub. Skûada siÅ on z bardzo sil-

nych podûuÒnic, gÅstych poprzecznic

(wszystkie te elementy sâ wykonane

ze stopów wzmocnionego alumi-

nium) oraz z blachy zewnÅtrznej i

wewnÅtrznej. Sama aluminiowa bla-

cha zewnÅtrzna (dokûadniej takÒe

stop wzmocnionego aluminium) ma

gruboÀå... 5 cm.! Poza tym brak de-

cyzji o wzbiciu siÅ w powietrze prze-

mawia za jednym - piloci juÒ nie

mogli sterowaå samolotem (zabloko-

wane lub czÅÀciowo zablokowane

stery albo sterowanie przejÅte z ze-

wnâtrz). Nadto, kapitan samolotu

majâc ÀwiadomoÀå, Òe jest dokony-

wany zamach, z prawdopodobieº-

stwem graniczâcym z pewnoÀciâ

wolaû “lâdowaå” nieco przed lot-

niskiem - w pierwszym odruchu na

pewno przypuszczajâc, Òe zamachu

dokonujâ Rosjanie! I takie lâdowanie

dajÅ wiÅkszâ szansÅ uratowania Pre-

zydenta! Oddajmy czeÀå pamiÅci

dzielnego oficera, bûyskawicznie i

poprawnie myÀûâcego. Z Prezyden-

tem RP rzeczywiÀcie latali najlepsi!

A poza tym, jeÒeli samolot

“przekrÅciû siÅ na plecy” i tak ude-

rzyû w ziemiÅ - jak wmawia kaskada

kûamstw Partii Oszustów i ubeckie

telewizornie - to dlaczego koûa sâ za-

bûocone?

Nie mógû wiedzieå kapitan pre-

zydenckiego samolotu, Òe w mo-

mencie wylâdowania odpali siÅ zgo-

ûa nietypowy ûadunek wybuchowy,

który rozniesie caûy kadûub w drobne

strzÅpy, nie wiÅksze niÒ 20-30 centy-

metrów. Najprawdopodobniej zre-

sztâ zapalnik byû “wstrzâsowy”,

czyli reagujâcy na silny wstrzâs. A

wszyscy pasaÒerowie zginâ strasznâ

Àmierciâ.

Tu muszâ Paºstwo Czytelnicy

wiedzieå, co to sâ bomby izowolu-

metryczne. Najogólniej biorâc jest to

odpowiednia ciecz pod bardzo wyso-

kim ciÀnieniem. W momencie uru-

chomienia bomby (przewaÒnie jest

to oddzielny wybuch) ta ciecz pod

wpûywem róÒnicy ciÀnieº natych-

miast “paruje” - czyli zamienia siÅ

w aerozol szczelnie wypeûniajâcy ja-

kieÀ pomieszczenie, a nastÅpnie, naj-

czÅÀciej zasysajâc i zuÒywajâc obec-

ny w powietrzu tlen - z potwornâ si-

ûâ wybucha.

Wybuchowi towarzyszy ogrom-

ne ciÀnienie i temperatura do 3000

stopni Celsjusza. Rosjanie nazywajâ

te bomby “termobarycznymi” -

wûaÀnie od ciÀnienia i temperatury.

Bomby izowolumetryczne sâ znane

od czasów wojny wietnamskiej, z

tym Òe poczâtkowo miaûy postaå du-

Òych bomb lotniczych opuszczanych

na spadochronach. Przy zetkniÅciu z

ziemiâ bomba uwalniaûa Àmiercio-

noÀny aerozol, który nastÅpnie eks-

lpodowaû nad powierzchniâ dosûo-

wnie kilku kilometrów kwadrato-

wych. US Army bardzo lubiûa uÒy-

waå tych bomb np. dla “oczyszcze-

nia” terenu, na którym miaûy lâdo-

waå np. Àmigûowce. Boom - i potÅÒ-

ny teren oczyszczony z wszelkich

min i innych puûapek.

Bomby izowolumetryczne to

najsilniejsze bomby konwencjonalne

i w ogóle najsilniejsze bomby po

bombach atomowych. Do lat 80-tych

ubiegûego wieku byûy to jednak

bomby fizycznie duÒych rozmiarów.

Ich siûa wybuchu zaleÒaûa bowiem

od iloÀci cieczy, która zamieni siÅ w

aerozol. Amerykaºska najsilniejsza

bomba izowolumetryczna nosiûa na-

zwÅ MOAB. Jankesi nazywali jâ po-

tocznie “Mother of All Bombs”.

Jakby przez przekorÅ Rosjanie skon-

struowali w latach 90-tych bombÅ je-

szcze 4 razy silniejszâ - i nazwali jâ

OWB (“Otiec Wsiech Bomb”).

Jednak Rosjanie na potrzeby wojny z

Czeczenami skonstruowali takÒe po-

ciski termobaryczne maûych rozmia-

rów i mniejszej mocy.

Taki pocisk moÒe byå odpalony

ze zwykûej rÅcznej rakietnicy np. so-

wieckiego typu Trzmiel. Ma postaå

granatu, który zawiera w Àrodku oko-

ûo 1 litra odpowiedniego pûynu. Gdy

taki pocisk rozerwie siÅ np w Àrodku

jakiegoÀ pomieszczenia w budynku -

pûyn zamieniony w gaz natychmiast

przeniknie wszÅdzie gdzie da radÅ

(tak duÒa jest róÒnica ciÀnieº).

Szczeliny pod drzwiami - to napraw-

dÅ droga aÒ nadto szeroka. A po cza-

sie dosûownie “sekundowym” w

budynku eksploduje caûe piÅtro. Al-

bo i w mniejszym trzy piÅtra... Tak

sowieccy Òoûnierze (o przepraszam -

teraz rosyjscy) “oczyszczali” w

Czeczenii podejrzane budynki z ter-

rorystów.

W Polsce bomby termobaryczne

sâ produkowane od 1988 roku, gdyÒ

Polska jest jednym z nielicznych kra-

jów, który równieÒ posiada technolo-

giÅ ich budowy. Znana jest polska

bomba o kryptoninie “Tejsy” - ofi-

cialnie zademonstrowana po raz

pierwszy publicznie na Targach prze-

mysûu obronnego w Polsce w roku

1988.

Bomba izowolumetryczna (ter-

mobaryczna - jak kto woli) umie-

szczona w samolocie moÒe mieå ksz-

taût maûej gaÀnicy, umieszczonej np.

w pobliÒu kabiny pilotów. Technika

nie zna innego wytûumaczenia przy-

czyny, dla której z potÅÒnego kadûu-

ba samolotu dosûownie nic nie zosta-

ûo. Tu muszâ Paºstwo wiedzieå, Òe

“izowolumetryczna” oznacza, Òe

wybucha caûa powierzchnia (dokûa-

dniej caûâ objÅtoÀå). Wybuch pun-

ktowy konwencjonalnego ûadunku

zostawia zawsze duÒe zniszczenia

blisko ûadunku, a im dalej - tym

mniejsze. I zachowane tym wiÅksze

fragmenty kadûuba, im dalej byûo od

miejsca wybuchu.

Tylko bomba izowolumetryczna

rozniesie dosûownie caûy kadûub w

drobny mak!

Dowody

To o czym mówimy powyÒej - to

nie sâ Òadne hipotezy. To sâ rzeczy

pewne. Istnieje aÒ kilka niepodwa-

Òalnych dowodów, Òe tak byûo.

Tu musimy stwierdziå, Òe wy-

buch bomby izowolumetrycznej po-

zostawi charakterystyczne Àlady

tworzâcych jâ substancji na szczât-

kach wewnÅtrznej blachy tworzâcej

kadûub samolotu. Sâ one do wykry-

cia poprzez najdokûadniejszâ metodÅ

rozpoznawania Àladowych iloÀci

substancji - analizÅ spektrofotome-

trycznâ. Skûadnikiem wielu takich

bomb jest np. sproszkowane alumi-

nium. Nadto z niczym nieporówny-

walne sâ Àlady pozostawione na

zwûokach ofiar. Z powodu bardzo

wysokiej temperatury ubrania i od-

sûoniÅta skóra bÅdâ po prostu zwÅg-

lone. W dodatku w pûucach powsta-

nie charakterystyczny obraz. Mó-

wiâc najkrócej - pûuca zamieniâ siÅ w

dwie powietrzne jamy. Taki obraz,

zwany przez radiologów wojsko-

wych “powietrznym motylem”

(pûuca posiada czûowiek dwa) po-

wstaje tylko i wyûâcznie wskutek

wybuchu bomby izowolumetry-

cznej. Wystarczy zrobiå zdjÅcie ren-

tgenowskie choå jednych zwûok z ja-

ko tako zachowanâ klatkâ piersiowâ.

Stâd tak waÒna dla materiaûu dowo-

dowego jest sekcja zwûok. Tu mówi-

my o dowodach eksperckich.

tej wizyty, ale miaûem sygnaûy, Òe

Radkowi Sikorskiemu Amerykanie

zaproponowali te zdjÅcia, pytajâc

czemu Polska nie poprosiûa o pomoc

NATO w sprawie Àledztwa odnoÀnie

przyczyn “katastrofy”. Ten ostatni

zaperzyû siÅ, Òe Polska Òadnych zdjÅå

nie chce (tak mi powiadano) - bo byû

to bûâd pilota. (OczywiÀcie wszelkie

media, w tym polonijne, gdzie ubole

i razwiedka majâ wpûywy, teraz pub-

likujâ artykuûy, jak to zmÅczeni pilo-

ci siÅ mylâ, i to na caûym Àwiecie.

I jacy sâ przepracowani... Sam wi-

dziaûem taki tekst w chicagowskim

“Monitorze”).

And last but not least. Tylko

bomba izowolumetryczna wybucha

w takim specyficznym “dwutak-

cie”. Sâ to akustycznie dwa oddziel-

ne wybuchy - bo gwaûtownie rozprÅ-

Òajâcy siÅ gaz powoduje pierwsze

“boom”, po którym zaraz nastÅpuje

wûaÀciwy, nastÅpny wybuch. I to do-

kûadnie sûyszaû Àwiadek Sûawomir

WiÀniewski, montaÒysta TVP, który

akurat jechaû samochodem na lotnis-

ko nagrywaå lâdowanie Prezydenta i

towarzyszâcej mu “ekipy”. Dwa

wybuchy, niezbyt gûoÀne, po czym

niewielkâ, zaraz stûumionâ kulÅ og-

nia... I dokûadnie to do kamery “na

gorâco” powiedziaû...

Wnioski

Oni zginÅli strasznâ Àmierciâ.

I tylko ten kto wiedziaû, Òe na pokûa-

dzie jest bomba i jaka mógû zamie-

Àciå wpis na stronach internetowych

Gazety Wyborczej o godzinie

8:38:00, Òe prezydencki samolot

miaû “wypadek” i Òe nikt nie prze-

Òyû. Przypomnijmy, Òe dokûadna go-

dzina “katastrofy” to 8:39:54 sek.

(Wszystko w przeliczeniu na czas

polski, czyli Àrodkowoeuropejski.)

A takâ bombÅ moÒna byûo zamonto-

waå w tym samolocie tylko w War-

szawie... I ktoÀ, kto wiedziaû, co wy-

buchnie i z jakim skutkiem, mógû ro-

biå taki wpis, gdy ten samolot je-

szcze prawie 2 minuty leciaû... A do-

wód, na godzinÅ “katastrofy” jest

równieÒ niezbity, nasz Tu-154M

Àciâû skrzydûem liniÅ energetycznâ i

dokûadnie o godz. 8:39:50 sek. na

osiedlu mieszkaniowym przylegûym

do lotniska zgasûo Àwiatûo...

CóÒ, Michnika zgubiûa tu pycha -

chciaû byå koniecznie pierwszy, któ-

ry “puÀci newsa” w Àwiat!

BombÅ musiano umieÀciå w

Warszawie... Ale co z tego wynika -

z tym Òe chûodno i bez emocji, ale z

poprawnâ logikâ - w nastÅpnym od-

cinku p.t. “Komu bije dzwon?” A

wynika wiele i waÒnego...

Ale to nie wszystko

Wybuch takiej bomby i tylko ta-

kiej, doszczÅtnie rozkawaûkuje kad-

ûub - i to na bardzo drobne kawaûki.

Siûa wybuchu odrzuci teÒ skrzydûa i

ogon samolotu - i te fragmenty

“przekozioûkujâ” do góry nogami.

Zostanâ teÒ odrzucone na odlegûoÀå

kilkudziesiÅciu metrów od kadûuba.

To samo stanie siÅ z kabinâ pilotów,

chyba Òe bomba byûa umieszczona

blisko kabiny - wtedy z kabiny nic

nie zostanie. W dodatku siûa wybu-

chu rozniesie szczâtki na powie-

rzchni o niespotykanej w katastro-

fach lotniczych szerokoÀci i na ob-

szarze o powierzchni zbliÒonej do

kwadrata. I dokûadnie tak jest. No i

oczywiÀcie - w samolocie prakty-

cznie nikt nie ma szansy przeÒyå.

Obiektywnie nikûâ szansÅ majâ jedy-

nie osoby w czÅÀci kadûuba najbliÒej

ogona, i to tylko w takim samolocie

jak prezydencki Tu-154M. Salon

prezydenta znajdowaû siÅ bowiem

tuÒ przy ogonie i wchodziûo siÅ do

niego przez odrÅbny salon mini-

strów. To sâ jakieÀ przeszkody dla

rozprzestrzeniania siÅ gazu, ale jest

to obiektywnie szansa bardzo nikûa.

Nie ma teÒ duÒej szansy na poÒar

benzyny w zbiornikach w skrzydûach

samolotu, bo ciÀnienie wybuchu

“wypchnie” benzynÅ na zewnâtrz,

a samâ gûównâ kulÅ ognia ciÀnienie

wybuchu zaraz zgniecie. Ot, gdzieÀ

tam w trawie jakieÀ maûe poletka

skropione rozbryzganâ benzynâ mo-

gâ siÅ tliå...

Wybuch bÅdzie teÒ doskonale

widoczny na zdjÅciach wykonanych

przez satelitÅ amerykaºskiego moni-

torujâcego ten region zgodnie z poro-

zumieniami podpisanymi przez USA

z Sowietami, a potem Rosjâ, o sateli-

tarnej kontroli porozumieº o ograni-

czeniu zbrojeº... Nie obserwowaûem

Jaros³aw Kaczyñski przed trumn¹ brata.

Fot.: RZ

Kurier Chicago - Tragedia w Smoleńsku - 1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: