SKRZEP – leży luźno w świetle naczynia w którym powstał stanowi jego odlew jest sprężysty i ma gładką powierzchnie. Jeżeli skład się wyłącznie z siatki włóknika ma barwę bursztynową jeżeli zwiera krwinki białe ma kolor bladoszary. Najczęściej skrzepy zawierają uwięzione erytrocyty które dają mu kolor czerwony.
Skrzeplina może ulec:
Organizacji – (najczęstsze w zasadzie pomyśle) do masy skrzepliny napływają makrofagi, które fagot cytują krwinki oraz fibroblasty, które produkują włókna kolagenowe stopniowo składniki zakrzepu zostają zastąpione tkanka łączną w której może dojść do zwapnienia lub skostnienia.
Oderwanie – (niekorzystne) zostaje przeniesiony z prądem krwi do innego miejsca układu krążenia i może spowodować zator w innym naczyniu.
Rozmiękanie – (korzystne) pod wpływem enzymów fibrynolitycznych następuje jej upłynnienie:
a) rozmiękanie jałowe - całkowite upłynnienie skrzepliny jest zajściem najbardziej pomyślnym.
b)rozmiękanie zakażone – pod wpływem wydzielanie przez zakażony zakrzep enzymów (streptolizyna, streptokinaza) następuje rozsiew bakterii z krwią czyli zator z bakterii (posocznica)
ZAKRZEP/SKRZEPLINA – jest kruchy ściśle przylega do ściany naczynia lub serca w miejscu uszkodzenia ma powierzchnie Nierówną ,matową szorstką, ziarnistą lub żeberkowatą. Najczęściej ma kolor szary lub szaro czerwony.
Zakrzep przyścienny – przylega do ściany naczynia nie zamyka jego światła.
Zakrzep zamykający – całkowicie zamyka światło naczynia.
Zakrzep podłużny – składa się w główki która ściśle przylega do ściany naczynia i ogona o różnej długości który ułożony jest zgodnie z kierunkiem przepływu krwi ale nie jest zespolony ze ścianą.
Zakrzep kulisty – pojawić się może w poszerzonych przedsionkach lub komorach serca. Kulisty kształt nadają mu prądy wirowe krwi.
KRWIAK - lokalne nagromadzenie się krwi, opuszczającej uszkodzone naczynia krwionośne, w obrębie różnych struktur tkankowych. O krwiaku mówi się jeżeli znajdzie się wewnątrz naturalnej jamy ciała(komorach mózgu, żołądku, sercu, przestani mózgu, zatok czaszki.)
OBRZĘK - gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.
ROPIEŃ - jest to ostro odgraniczone zbiorowisko ropy w przestrzeni tkankowej, dające objawy bólowe.
ROPNIAK – nagromadzenie ropy w naturalnych jamach ciała. W przeciwieństwie do ropnia, ropniak nie lokalizuje się bezpośrednio w tkankach.
ROPOWICA - to zapalenie ropne, nieodgraniczone tkanką włóknistą czy ziarniną, obejmujące różne warstwy danego narządu i dotyczące luźnej tkanki łącznej: tkanki podskórnej, pozaotrzewnej, śródpiersia, ściany wyrostka robaczkowego, ręki, stopy, wywołane mieszaniną drobnoustrojów, wśród których najczęstsze są paciorkowce.
WYSIĘK - jest to płyn powstający w przebiegu zapaleń. Przez ściany naczyń krwionośnych przenikają płynne składniki osocza i gromadzą się w tkankach i jamach ciała; wysięk może mieć charakter surowiczy, włóknikowy, ropny lub mieszany.
PRZESIĘK - płyn przedostający się poza układ naczyń przy prawidłowej budowie ich ściany.
DIC - Zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego zespół chorobowy polegający na aktywacji (w przebiegu różnych chorób) kaskady krzepnięcia i wytworzenie licznych mikrozakrzepów w świetle małych naczyń krwionośnych, co w efekcie często doprowadza do zużycia czynników krzepnięcia, szczególnie fibrynogenu, czynnika VIII i V oraz płytek krwi, powodując objawy skazy krwotocznej ("koagulopatia ze zużycia"). Najczęściej dochodzi wówczas do masowej fibrynolizy, czemu towarzyszą liczne wynaczynienia i krwotoki. DIC może doprowadzić do wstrząsu, który niekiedy kończy się nawrotem choroby. Jeśli wstrząs dotyczy wielu narządów, może okazać się śmiertelny.
SKAZA KRWOTOCZNA - skłonność do krwawień w obrębie tkanek (np. skóry i błon śluzowych), narządów (np. nosa, stawów) oraz układów (np. pokarmowego, moczowo-płciowego, ośrodkowy układ nerwowy).
· skazy naczyniowe,
· skazy płytkowe,
· skazy osoczowe
· skazy mieszane
ZATOR – zamknięcie światła naczynia przez ciało nie mieszające się z krwią i przeniesione przez krew z innego miejsca układu krążenia.
Miejsca występowania zatoru: żyły kończyny dolnej, miażdżycowo zmienione tętnice, poszerzone komory i przedsionki serca, na zastawkach sercowych w zapaleniu wsierdzia, na wsierdziu ściennym komory lewej w przebiegu zawału serca.
Materiał zatorowy wewnątrzustrojowy – oderwane zakrzepy, kropelki tłuszczu, kryształy cholesterolu, komórki nowotworów złośliwych, komórki szpiku kostnego lub łożyska, wody płodowe z zawartymi elementami morfotycznymi lub organicznymi.
Materiał zatorowy pozaustrojowy – powietrze (azot) tłuszcz, bakterie i drobnoustroje.
ZAWAŁ – martwica tkani spowodowana jej niedotlenieniem-niedokrwieniem.
Miejsce występowania zawału: mózg, serce, płuca, nerki.
Zawał nie wystąpi w : języku, tarczycy, macicy, prąciu, ścianie pęcherza moczowego z powodu dobrze rozwiniętego krążenia obocznego.
ZAWAŁ CZERWONY KRWOTOCZNY – pustkę i spadek ciśnienia tętniczego za przeszkodą wypełnia wsteczna fala krwi żylnej. Krwinki czerwone wpadają do tkanek przez porażone z powodu braku tlenu naczynia włosowate.
ZAWAŁ BLADY –przerwanie dopływu krwi do tkanki powoduje jej obumarcie z niedotlenienia. Komórki zmienione martwiczo biernie wchłaniają wodę do przestrzeni międzykomórkowe jaz do wyrównania różnicy ciśnień. Ulegając obumieraniu powiększają swoje rozmiary , wypierają resztki krwi z naczyń włosowatych do żył. W ognisku zawału niema w ogóle krwi.
MIĘSAK - ( sarcoma) to ogólna nazwa dla wszystkich nowotworów złośliwych pochodzenia nienabłonkowego
SERCE PŁUCNE (cor pulmonale) – przerost albo rozstrzeń mięśnia prawej komory serca u chorych na nadciśnienie płucne, spowodowany głównie chorobami płuc, takimi jak: przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma oskrzelowa, rozstrzenie oskrzeli, zapalenie płuc, pylica płuc, nowotwory płuc, gruźlica, zatorowość naczyń płucnych.
Rozróżnia się dwie podstawowe postaci serca płucnego:
ostre serce płucne
przewlekłe serce płucne.
MOCZNICA-Przewlekła niewydolność nerek, inaczej uremia (łac. uraemia) – zespół objawów chorobowych spowodowany krańcowym upośledzeniem funkcji nerek, prowadzący do ich niewydolności, a spowodowany postępującym procesem niszczenia nefronów. W efekcie dochodzi do szeregu zaburzeń homeostatycznych, które dotyczą całego organizmu i praktycznie wszystkich jego narządów. Najważniejsze są zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i toksyczne działanie licznych produktów przemian materii, które ulegają akumulacji w organizmie.
Wskaźnikiem, który wykorzystywany jest do oceny zaawansowania niewydolności nerek jest GFR i w schyłkowej niewydolności nerek wynosi zwykle poniżej 15 ml/min.
TĘTNIAK -jest odcinkowym poszerzeniem tętnicy wynikającym z osłabienia, czyli uszkodzenia jej ściany. Najczęściej powstaje w obrębie aorty, będącą główną tętnicą naszego organizmu, biegnącą w klatce piersiowej i jamie brzusznej. Tętniak może występować również w naczyniach tętniczych, które zaopatrują mózg czy kończyny (najczęściej dolne). Tętniakowatemu rozszerzeniu w przebiegu zawału mięśnia sercowego również może ulegać ściana serca.
TĘTNIAK ROZWARSTWIENIE AORTY – POWSTAWANIE: Zakłócenie równowagi między parciem wewnątrznaczyniowym a wytrzymałości ściany naczynia.
Podział: urazowe lub samorodne:
- z pęknięcia (nagły spadek ciśnienia atmosferycznego)
- z nadżarcia (choroba tocząca się w sąsiedztwie naczynia(wrzód , nowotwór))
- bez naruszania ciągłości stanu naczynia:
a) miejscowe, zależne od miejsca( punkcikowaty w rdzeniu, ogniskowo krwotoczne w narządzie)
b)ogólnoustrojowe (niedokrwistość , wstrząs)
TRANSFORMACJA BLASTYCZNA - jest sumą zmian, jaką przechodzi dany limfocyt po pobudzeniu antygenem, mitogenem lub superantygenem. Głównymi różnicami, względem niepobudzonego limfocytu, są: sfałdowanie powierzchni błony komórkowej, rozpoczęcie produkcji i wydzielania cytokin oraz wydzielanie przeciwciał w przypadku limfocytów B.
KOMÓRKI PLAZMATYCZNE - są komórkami układu immunologicznego wywodzącymi się z limfocytu B, których funkcją jest produkcja i wydzielanie przeciwciał.
LIMFOCYTY T – odpowiedzialne za odpowiedź odpornościową komórkową, tzn. niszczą komórki obce dla organizmu. Powstają w czerwonym szpiku kostnym, po czym wędrują do grasicy, gdzie ulegają namnożeniu. Z grasicy przemieszczają się one do narządów limfatycznych oraz do krwi obwodowej.
Odgrywają trzy zasadnicze funkcje:
wspomagają odpowiedź odpornościową
regulują odpowiedź odpornościową, zwykle hamując
pełnią funkcję cytotoksyczną
LIMFOCYTY B - odpowiedzialne za odpowiedź odpornościową humoralną, tzn. produkujących przeciwciała niszczące antygeny. Powstają w czerwonym szpiku kostnym i w odróżnieniu od limfocytów T nigdy nie przechodzą przez grasicę.
ZESPÓŁ REYE'A- spowodowany jest rozlanym uszkodzeniem mitochondriów, objawia się: hipoglikemią, gwałtownymi wymiotami, encefalopatią wątrobową, stłuszczeniowym zapaleniem wątroby. Pierwotne uszkodzenie mitochondriów może być związane z wieloma czynnikami w tym z wysoką temperaturą, hipoglikemią, hipoksją, hiperamonemią, obecnością wolnych kwasów tłuszczowych, spadkiem ciśnienia tętniczego i wzrostem ciśnienia śródczaszkowego
Zazwyczaj występuje u dzieci w wieku 4-12 lat (choć może też wystąpić u niemowląt i u osób dorosłych).
Zespół Reye'a ma tendencję do występowania rodzinnego, jest potencjalnym wskazaniem do transplantacji wątroby.
Bezpośrednia przyczyna choroby jest nieznana, lecz może być ona związana z podawaniem niektórych leków, np. kwasu acetylosalicylowego (aspiryny). Badania wykazały korelację statystyczną Zespołu Reye'a ze stosowaniem leków zawierających kwas acetylosalicylowy, jednak nie dowiodły związku przyczynowo-skutkowego. Zespół Reye’a często występuje kilka dni po przebyciu infekcji wirusowej, takiej jak grypy, ospy wietrznej i innych chorób wirusowych. Ma to być może związek z podawaniem w czasie infekcji wirusowych kwasu acetylosalicylowego, dlatego też podawanie aspiryny osobom, które mają mniej niż 16 lat jest niewskazane (poza chorobą Kawasaki i wskazaniami do leczenia przeciwkrzepliwego) .
APOPTOZA - zaprogramowana śmierć komórki, dzięki temu mechanizmowi usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki. Można ją przyrównać do zaplanowanego 'samobójstwa' komórki w organizmie wielokomórkowym mające na względzie dobro całego organizmu. Apoptoza jest zjawiskiem naturalnym w rozwoju i życiu organizmów. Apoptoza polega na kurczeniu się komórki poprzez utratę wody.
PRZEWLEKŁE SERCE PŁUCNE - to przerost mięśnia prawej komory serca w wyniku długotrwałego i stopniowego wzrostu ciśnienia w krążeniu płucnym spowodowanego głównie przewlekłymi chorobami płuc. Ostatecznie prowadzi do przeciążenia prawej komory serca i niewydolności krążenia.
RAK – nowotwór złośliwy pochodzenia nabłonkowego.
NOWOTWÓR – niekontrolowany rozrost wielokomórkowy.
KLASYFIKACJA TNM – system służący do określania stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu. Klasyfikacji TNM, którego nazwa pochodzi od pierwszych liter słów:
Tumor - guz (pierwotny),
Nodus - węzeł (chłonny),
Metastases - przerzuty (odległe).
· TUMOR - wielkość guza pierwotnego
· T0 - Brak dowodów na istnienie guza pierwotnego.
· Tx - Nie można ocenić ogniska pierwotnego.
· Tis - rak in situ, a zatem taki, który nie mógł spowodować przerzutów.
· T1, T2, T3, T4 - Kolejne stopnie rozwoju pierwotnego ogniska nowotworu, zazwyczaj im większa liczba, tym guz jest większy lub zajmuje więcej okolicznych narządów.
· &#...
felek-natala