rozdział 10.pdf

Shea uniosła szmaragdowe oczy i napotkała niepokojące spojrzenie czarnych oczu Jacquesa.

Był tak blisko że czuła jego ciepło na swojej skórze. Palcami badał krzywiznę jej policzka i szyi.

Wielkość pożądanie odzwierciedlała siła burzy. Płonęło w nim z elektrycznymi trzaskami,

rozprzestrzeniało się niczym płynna lawa.

Pożądaj mnie. Jego głos był zobolały uczuciem. Pożądaj mnie tak, jak ja ciebie.

Oddałbym za ciebie życie. Żyj dla mnie. Znajdź powód by żyć dla mnie. Kochaj mnie.

Jej rzęsy opadły niczym pierzaste półksiężyce na których końcach lśniły krople deszczu.

Nie wiesz, o co mnie prosisz.

Ujął jej twarz w dłonie, kciukiem gładząc szalony puls na szyi. Każda delikatna pieszczota

wysyłała przez jej ciało tańczące płomienie.

Oczywiście, że wiem, ile cię to kosztuje, maleńka. Czuję twoją niechęć, obrzydzenie do

naszego sposobu żywienia i nawyków. Jego dłoń ześlizgnęła się na jej kark i przyciągnął ją bliżej.

Próbowałam się dostosować – zaprotestowała, ale potrzebuję więcej czasu.

Wiem o tym, Sheo. Powinienem znaleźć inny sposób byś wyzdrowiała. Próbuję się

dowiedzieć, jakiego partnera być chciała. Chciałbym być tym, kogo potrzebujesz, kogo szanujesz i

kochasz a nie kimś, kto narzuca ci swoją wolę i wskazuje drogę. Są sposoby, kochanie, byś

pożywiała się bez obrzydzenia. Odnalazł ustami puls na jej szyi, poczuł jak uderza mocno pod

aksamitnym dotykiem języka.

Powędrował ustami do jej brody, potem kącika ust. Jego głos był ochrypły, zbolały.

Pragniesz mnie wystarczająco, Sheo. Pożądaj mnie więcej, niż tylko ciałem. Wpuść mnie

do swojego serca. Złączył ich usta w pocałunku, ale nie delikatym lecz dzikim i zachłannym.

Zobaczyła pragnienie w jego oczach, gdy na chwilę podniósł głowę by na nią spojrzeć. Otwórz

dla mnie swój umysł. Pożądaj mnie w nim tak samo, jak pożądasz mnie w swoim ciele. Pozwól,

bym przychodził z dziką potrzebą, którą jedynie ty możesz zaspokoić. Wpuść mnie do swej duszy i

pozwól tam zostać. Ustami badał każdy cal jej twarzy, gładkość szyi, by na chwilę skupić się na

zagłębieniu ramienia.

Jego ciało płonęło potrzebą i bólem. Serce biło w tym samym rytmie co jej. Jego umysł

przesłaniała mgła pożądania, przesuwały się erotyczne obrazy i zmysłowe potrzeby. Był pełen

miłości i czułości, tak intensywnej, że spalała go mocniej niż głód. Jego ciepłe usta odnalazły jej

pierś przez delikatną bawełnianą tkaninę, pragnął jej. Jego ciało natychmiast zareagowało, brutalnie

i boleśnie sprawiając, że dżinsy stały się ciasne i niewygodne. Jacques przyciągnął ją jeszcze bliżej.

Burza szalała w nim, dookoła niego, była jego częścią.

Miej mnie całego, Sheo. Nie zostawiaj mnie tak. Bądź ze mną ponownie. Pożądaj mojego

ciała w sobie, mojego dotyku, tak jak ja potrzebuję twojego.

Shea czuła w nim dzikie, szaleńcze pożądanie, ciemny, zmysłowy głód. W jego oczach była

tak ogromna potrzeba, że nawet nie pomyślała, by mogła mu odmówić. Jej dłonie błądziły po jego

silnych, wyrzeźbionych mięśniach a dzikość eksplodowała tak samo, jak burza wokół nich.

Pocałowała go, zachłannie, mocno. Rękoma szarpała jego ubranie, swoje, by jak najszybciej

pozbyć się zbędnego odzienia. Nigdy nie była wystarczająco blisko niego; skóra przy skórze już nie

dawała zadowolenia. Jacques szybko ściągnął jej przez głowę koszulkę, odrzucił daleko od siebie

po czym pochylił się nad jej wygiętym mocno w tył ciałem, i zachłannie zanurzył twarz w jej

piersiach. Gładził rękoma jej ciało, szczupłą talię, łagodny łuk bioder.

Wpuść mnie do swojego serca, Sheo. mruknął pomiędzy pocałunkami składanymi na

kremowej skórze jej piersi, tuż nad sercem, bijącym w tym samym rytmie co jego. Tutaj, maleńka,

wpuść mnie. Zębami drasnął jej satynową skórę, pieszcząc i gładząc ją językiem.

Zsunął spodnie z jej talii na biodra. Uklęknął, obejmując ją ramionami, odnalazł delikatną

jedwabną bieliznę, dotychczas schowaną przed jego wzrokiem. Krzyknęła jego imię, które porwał

wiatr i rozniósł po okolicy. Powrócił do niej, otoczył ją, niosąc jego zapach i siłę pożądania.

Pożądaj mnie. Tak. Właśnie tak. Dokładnie tak. Muszę cię mieć. Teraz, tutaj, w środku

burzy muszę cię mieć. Rozdarł jedwabną bieliznę i odrzucił daleko. Przyciągnął ją do siebie i

smakował wypływające z niej ciepło i słodycz. Zadrżała z przyjemności, wiła się pod jego

nienasyconym ustami, ale on nie zaprzestał pieszczot cały czas trzymając ją na granicy spełnienia.

Mogła jedynie zanurzyć dłonie w jego gęste włosy i trzymać, gdy pod stopami drżała jej ziemia a

deszcz uderzał mocno w liście drzew. Jacques w jakiś sposób sprawił że zniknęły jej buty, a dżinsy

zsunęły się z jej ciała. Stała nago w strugach deszczu, tak rozpalona, że bała się, że woda zacznie

parować w kontakcie z jej skórą.

Pragniesz mnie? Tym razem jego głos brzmiał niepewnie. Jakby całą siłę i moc, mogło

zniszczyć jej jedno słowo. Klęczał u jej stóp, przystojny, zmysłowy mężczyzna, Karpatianin i z

uniesioną, piękną twarzą zniszczoną przez tortury, przyglądał się jej. Bez niej był zgubiony,

widziała to wyraźnie. Surowy. Silny. Wrażliwy. Na jeden moment wiatr i burza ucichły jakby

również czekały na jej odpowiedź.

Nawet jeśli czytasz moje myśli, nie możesz wiedzieć jak bardzo cię pragnę, Jacques.

Zmusiła go, by wstał i musnęła wargami jego usta. Mam cię w swoim sercu. Zawsze miałam.

Ciepło jej oddechu czuł na swoich piersiach. Językiem smakowała jego skórę, czując podrywające

się w odpowiedzi serce. Jej dłonie wolno przesunęły się do guzików jego dżinsów by uwolnić go z

ich ciasnoty.

Błyskawica rozbłysła na niebie na chwilę oświetlając jego profil. Jego ciemne ciało, napięte

mięśnie i straszliwe pożądanie uwidoczniły się w przebłysku. Jego czarne, intenywne, głodne

spojrzenie nawet na chwilę nie opuściło jej twarzy. Dłonie Shei delikatnie badały jego ciało, drgnął,

gdy ustami musnęła twardy, płaski brzuch. Głaskała kontury silnych pośladków, zatrzymując się na

chwilę, jakby chciała dokładnie je zapamiętać. Uklękła przed nim. Zacisnęła dłoń na jego

nabrzmiałej pożądaniem męskości, głaszcząc i pieszcząc aksamitną skórę. Każdy jej ruch wysyłał

przez jego ciało rozkoszne dreszcze, płomienie go pochłaniały.

Jacques zacisnął pięść na jej włosach, pociemniałych i poplątanych od deszczu. Namawiał ją

do kolejnego kroku, mocno i agresywnie wypychając biodra, wprost pożerany potrzebą jej dotyku.

Zaśmiała się cicho, lekko szydeczo, zanim otoczyła go ciepłym i wilgotnym wnętrzem ust.

Jęknął, przyciągając ją co siebie. Uniósł twarz ku dzikiej burzy.

Musisz to nazwać, Sheo. Nie możesz tego robić, i nie nazwać tego. Słowa wyrwały się z

jego duszy, surowe i raniące.

Zacisnęła mocniej usta, po jego przypadkowym pchnięciu, celowo wabiąc go głębiej.

Podciągnął ją do góry i ukrył twarz w zagłębieniu jej szyi, starając się zachować pozory kontroli.

Objął ją w pasie i podniósł do góry.

Obejmij mnie nogami w pasie, kochana. Delikatnie podgryzał skórę na jej gardle

niecierpliwymi zębami, a jednocześnie językiem pieścił kojąco.

Owinęła ramionami jego szyję, zaciskając uda na jego pasie. Jednocześnie poczuła jak jego

twardy członek naciska agresywnie na jej kobiecość.

Czuła zdecydowanie zbyt intensywnie, zbyt dużo, była tak gorąca, że obawiała się, że oboje

staną w płomieniach. Zanim poruszyła się nad nim, pchnął mocno w górę, nabijając ją na siebie,

wypełniając tak ściśle, ze krzyczała jego imię w rozkoszy. Dźwięk zaginął w panującej dookoła

nich burzy.

Deszcz spływał w dół po jej twarzy, po bladych ramionach, po jasnych, pełnych piersiach,

zatrzymywał się lśniącymi kropelkami na końcach różowych sutków. Jacques zlizał te lśniące

perełki z jej ciała, jednocześnie mocno się w nią zagłębiając. Spalali się w płomieniach, które

pożerały ich, łączyły ich ciała. Trzymała go w sobie, otaczała ognistym ciepłem, wciągała głębiej i

głebiej w siebie, w magię swojego czaru.

Jacques po raz kolejny odnalazł jej usta, całował odrobinę brutalnie i żarłocznie,

dominująco, żądał swoich praw do niej, wypalał na niej swe piętno na wieczność.

Otwórz dla mnie swoje myśli. Wyszeptał po raz kolejny z ustami na jej gardle.

Czuła jego usta w zagłębieniu ramienia, zęby i ciepło przyzywającego głodu.

Oddaj mi swe myśli, Sheo. Pozwól mi wejść, poprowadź mnie. Szept był niczym

czarodziejska pajęczyna. Tkał swój czar, tak silny, by nie mogła odmówić mu niczego.

Wzbierał się w jej ciele, odepchnął na bok barkiery jej umysłu, pochłaniał jej serce. Po raz

pierwszy wszystko było inne. Czuł jej rozkosz, tak ogromną że była blisko by w niej spłonąć. Ona

odczuwała jego przyjemność, jak sięga do gwiazd, jego ciało tak bliskie osiągnięcia szczytu, ale

czekające na nią, przedkładające jej spełnienie nad własne. Chciał rzucić jej do stóp cały świat,

bolało go, że kocha go pomimo tego, czym się stał, zniszczonym i rozbitym, bliskim szaleństwa

mężczyzną. Mogła wejrzeć w głąb jego duszy, ujrzeć bestię dążącą do dominacji nad którą ledwie

panował, nigdy całkowicie zniewolonej. Mogła zbaczyć strach przed jej utratą, przed przemianą w

wampira, na którego będzie polowała cała jego rasa. Znalazła również straszliwą potrzebę

chronienia jej, zapewnienia jej bezpieczeństwa, potrzebę bycia z nią. Chciał zasłużyć na jej

szacunek i miłość, być ich godnym. Nie próbował ukrywać przed nią demona, mrocznego i

okropnego, głodnego zemsty. Dlatego potrzebował opiekuna.

Shea pozwoliła by jej dzieciństwo, twarde i samotne, wypłynęło z najgłębszych

zakamarków umysłu, jej obawa przed dzieleniem z kimś życia, potrzeba kontrolowania i

dyscypliny, jej całkowite pożądanie wobec niego i skryte marzenia o dziecku i rodzinie.

Ramiona Jacquesa zatrzęsły się a on zaśmiał się cicho, triumfalnie. Zobaczyła w nim

wszystko co najgorsze, a pomimo to jej ciało coraz mocniej wychodziło mu na spotkanie, tarcie

było coraz szybsze, wzniecało połomienie. W jej umyśle dominowały głód i pożądanie, delikatne

zobowiązanie któremu całkowicie się poddawała. Całował ją tak samo, jak brał jej ciało, z

dzikością, szaleństwem, bez skrępowania. Grzmot rozwinął się i uderzył gdy jęknęła cicho, lecz

namiętnie, zacisnęła się wokół niego swym wilgotnym wnętrzem i gdy ekstaza eksplodowała w niej

do gwiazd. Jego chrapliwy krzyk pochłonęła burza, gdy jego ciało rozpadało się i wznosiło,

wybuchało niczym erupcja wulkanu.

Wyczerpana i spełniona Shea położyła głowę na jego ramieniu, podczas gdy on opierał się

plecami o najbliższe drzewo. Deszcz chłodził ich rozgrzane ciała, a dzikie pragnienie i gorący głód

bliskości zostały zaspokojone.

Bardzo delikatnie Jacques oparł jej stopy o ziemię, trzymając dłonie na jej talii, aby pomóc

jej ustać na drżących nogach. Shea podniosła rękę by przeczesać śliskie od deszczu włosy. Złapał

jej palce i podniósł do swych ust.

Jesteś najpiękniejszym obrazem, jaki widziałem w życiu.

Shea uśmiechnęła się i potrząsnęła głową.

Jesteś szalony, wiesz? To jest najpiękniejsza burza jaką kiedykolwiek widziałam, ale

zauważyłam ją dopiero teraz.

Uśmiechnął się do niej sugestywnie pocierając grzbiet nosa.

Powiedz coś.

Dokładnie. Przytaknęła. Jesteś szalony, i ja też muszę być.

Złączył ręce i przyciągnął ją do siebie, ukrywając twarz w zagłębieniu jej szyi delektował

się tą chwilą. Nigdy nie mógłby zapomnieć co czuł, jak wyglądała taka dzika i piękna w środku

burzy, jej całkowitej akceptacji jego, razem z potrzaskanym umysłem i uwięzionym demonem.

To nigdy nie odejdzie, Sheo, to co czujemy do siebie wzajemnie. Nigdy. Za to będzie rosło

z każdym wiekiem. Nigdy nie będziesz musiała obawiać się utraty intensywności uczuć.

Czuł jej uśmiech na swej nagiej skórze, maleńki pocałunek który złożyła na jego piersiach.

Mogę tego nie przetrwać. W tej chwili nie jestem nawet pewna, czy mogę stać

samodzielnie.

Mogę ci pomóc. W jego głosie był nuta złośliwości, czuła jak rośnie i twardnieje na

wysokości jej żołądka.

Naprawdę oszalałeś. Nienawidzę moknąć, a pada na nas cały czas. Mimo protestu śmiała

się cały czas. Jej ciało poruszało się uwodząco naprzeciw niego, choć ledwie mogła uwierzyć, że po

tym co się przed chwilą stało, byli w stanie coś na coś więcej niż tylko podtrzymywanie się

wzajemnie.

Odwrócił ją, tak, że teraz to ona opierała się o drzewo. Silnymi ramionami osłaniał ją przed

deszczem. Dłonie Jacquesa otaczały jej twarz, gdy pochylił ku niej głowę i pocałował czule i z

miłością jej lekko opuchnięte wargi.

Nigdy nie będę miał cię dość, nawet jeśli będziemy żyli wieki. Przesunął dłonie zaborczo

przez jej piersi, by położyć je na jej płaskim brzuchu z szeroko rozłożonymi palcami. Nie mogę

się doczekać kiedy nasz dzieci będą rosły w tobie. Oczy mu ściemniały niczym czarny lód.

Nigdy nie pomyślałem, że mógłbym dzielić się tobą z kimś innym, ale myśl o dzieciach, powoduje

że pragnę cie jeszcze mocniej.

Zwolnij trochę, dzikusie, myślę, że najpierw powinniśmy się troche lepiej poznać.

Jesteśmy parą emocjonalnych kalek, a to nie jest najlepsza podstawa do rodzicielstwa.

Zaśmiał się cicho, zanim kolejny raz ją pocałował.

Wiem, co jest w twoich myślach i sercu, maleńka. Nie przeraża mnie to. Kiedy

podejmujesz jakąś decyzję, trzymasz się jej uparcie. To sprawia, że jesteś wspaniałym naukowcem.

Nie myśl sobie, że uda ci się ułaskawić mnie seksem. Gdy ty byłeś w moich myślach, ja

byłam w twoich. Niech ci się nie wydaje, że umknęła mi twoja tendencja do dominacji.

Jego ręce błądziły po wszystkich cieniach i zagłębieniach jej ciała, odkrywały wszystkie

sekrety, tajemnice i wrażliwe miejsca. Usta ponownie zaznaczyły jej gardło mokrym pocałunkiem,

zlizywał krople deszczu z jej ciała, by zatrzymać się dłużej na piersiach.

Nie sądzisz, że seks w tej sytuacji jest dobrym pomysłem? Językiem okrążył sutek w

szybkim tańcu, zębami zaznaczał granice pomiędzy kremową a różową skórą, by po chwili zejść

ustami ku dolinie, w której biło jej serce. Ale smakujesz tak cudownie. Dłonią nakrył miękkie

sprężyste loczki, pod palcami poczuł ciepło i wilgoć, posunął się głębiej testując żar w jej wnętrzu.

I jest ci tak dobrze.

Jesteś szalony. Nie mogła przestać się śmiać, wychodząc naprzeciwko jego ręce i

używając własnej do pogłębienia pieszczoty, głaskając i pobudzając go dalej. Przysięgam,

Jacques, żadne z nas nie będzie mogło stać o własnych siłach. Powinna odczuwać zimno, ale

deszcz jedynie pogłębiał jej doznania, podsycał żar płomieni igrających między nimi.

Śmiejąc się ze szczęścia Jacques przyparł ją do przewróconego pnia, obracając tak, że stała

tyłem do niego. Ułożył jej dłonie tak, by podtrzymywały ciało, pochylił ją ta,k by móc pocałować

podstawę kręgosłupa. Dreszcze podniecenia przebiegały po jej ciele niczym spiralne światła, a

drgawki z rozkoszy jaką sprawiły jego palce, udowodniły mu, że jest gotowa by w nią wszedł.

Ujmując jej delikatne biodra w potężne dłonie przerwał na chwilę by podziwiać doskonałość

kobiecego ciała, jej ciała. Jej tyłek był kształtny sprężysty, umięśniony i zapraszający.

Jesteś taka piękna, Sheo, niewobrażalnie piękna. Dotknął jej wejścia, celowo

przedłużając moment wsunięcia się w nią, patrząc jak deszcz spływa po jej bladej satynowej skórze,

dotykającej jego twardej męskości.

Jacques – zaskomlał podniecona, przesunęła się bliżej, jej wnętrze było mokre, ciepłe,

miękkie i zapraszające.

Wsunął się do ciasnego, gorącego, aksamitnie gładkiego wnętrza tak idealnie dopasowanego

do jego ciała. Czuł jej ekstazę od nowa, uczucie, którego nigdy nie będzie miał dość. Pchnął

głęboko i mocno, chciał wypełnić ją całkowicie, chciał usłyszeć jej miękki, przenikliwy krzyk

rozkoszy. Dźwięki które wydawała budziły w nim dzikość. Przesunęła swe ciało tak, by jak

najściślej mógł ją wypełniać. Deszcz był jakby częścią ich spełnienia, zamykał ich w swoich

zasłonach, slizgał się po rozgrzanych ciałach, powodując zwiększenie wrażliwości skóry. Czuł ją

dookoła siebie, jej ciało zlewające się z jego w jedność, prawdziwie razem, z ziemią dookoła i

niebem rozrywanym przez ich namiętność. Czuł każdy mięsień w swoim ciele, napięty i gotowy,

czekający i czekający na ten idealny moment, gdy jej ciało zaciśnie się wokół niego. Wsuwał się w

nią coraz mocniej i głębiej, niesamowita rozkosz wirowała pięknem i tysiącem kolorów, czekał na

moment by wytrysnąć w nią całym sobą. Czuł jak się przed nim otwiera, duszą, ciałem i sercem,

delikatnie kobieca, wspaniała, jego. Jej rozkosz wchłonęła go, pociągnęła za sobą, uderzenie po

uderzeniu, jeden rytm. Musiał utrzymać siebie i ją, ale miękko upadli na mokrą roślinność.

Pozostając w objęciach gdy deszcz chłodził ich ciała, śmiali się jak dzieci.

Tym razem myślę że parujemy. powiedział, przyciągając ją do siebie.

Naprawdę? Shea oparła tył glowy o jego mostek, a jedną dłonią gładziła silne mięśnie na

jego klatce.

Tak nas rozgrzałem, że nawet deszcz na nas paruje. Uśmiechnął się zadziornie niczym

chłopiec, po raz pierwszy tak beztroski, że zapomniał o cierpieniach, których doznał. To ona dała

mu siły do walki, przywróciłam mu wrażliwość, sprawiła że żyje.

Nie, naprawdę, a tamci, co robili? Byli niczym jakiś opar, jak mgła. Naprawdę tak

potrafisz? kontynuowała. Chodzi mi o to, że mówiłeś o tym kiedyś, ale myślałam że masz jakieś

urojenia.

Brwi Jacquesa podniosły się.

Urojenia? błysnął zębami w uśmiechu zrozumienia, wyciągnął przed siebie rękę i patrzył

jak pokrywa się futrem, palce wydłużają się a paznokcie zmieniają w długie szpony. Chciał

chwycić Sheę, ale ona odtoczyła się od niego z ogromnymi oczami. Jacques bardzo uważał, by nie

zranić jej przez swoją siłę.

Przestań się ze mnie śmiać, bydlaku. To nie jest normalne. delikatny uśmiech wpełzał na

jej miękkie usta. Nie mogła mu pomóc, ale ogromną radość sprawiał jej każdy dar, który sobie

przypominał.

To jest normalne dla nas, kochana. Możemy zmieniać kształty kiedy tylko chcemy.

Shea zrobiła zdziwioną minę.

To znaczy, że te wszystkie odrażające historie się prawdziwe? Nietoperze, szczury i inne

oślizgłe robactwo.

Nie, dlaczego miałbym się zamieniać w coś oślizgłego? śmiał się głośno i szczerze.

Dźwięk zaskoczył go, nie pamiętał własnego, głośnego smiechu.

Bardzo zabawne, Jacques. Cieszę się, że cię to tak rozbawiło. Ci ludzie naprawdę zmieniali

się w mgłę, całkiem jak w filmie. Uderzyła go w ramię w udawanej złości. Wyjaśnij to.

Zmiana kształtu jest łatwa, kiedy jesteś w pełni sił. Kiedy mówiłem o bieganiu w postaci

wilka dokładnie to miałem na myśli. Poruszamy się w stadzie. Latamy jako sowy i zmieniamy się w

powietrze. Odsunął na bok mokre włosy przysłaniające jej twarz. Dlaczego nie jesteś

zmarznięta?

Shea usiadła, zdziwiona zaskakującym odkryciem. Nie było jej zimno, w każdym razie nie

do końca odczuwała chłód. Powinna poczuć zimno, gdy o nim pomyślała, jednak tak nie było.

Dlaczego?

Karpatianie w naturalny sposób dostosowują temperaturę ciała do otoczenia. Iluzja jest

łatwą rzeczą do opanowania. Nie musimy kupować ubrań, jeśli ich potrzebujemy. Przez większość

czasu bardzo uważamy i staramy się żyć tak jak ludzie. Pocałował ją w czubek głowy. Możesz

udawać, że jest ci zimno, jeśli przez to poczujesz się lepiej.

Nie podoba mi się pomysł pozostawania tutaj, Jacques, tak blisko tamtych. Czuję jakbym

nie mogła oddychać. Może tylko dlatego, że nie przywykłam do widoku ludzi zmieniających się w

mgłę każdego dnia. Może powinniśmy zostać trochę dłużej i nauczyć się od nich jak najwięcej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: