Ruch to rozwój.pdf

Ruch to rozwój

Pierwsze 18 miesięcy życia jest niezwykle ważne dla dziecka. W

tym okresie rozwija się ono bardzo intensywnie, z każdym

miesiącem nabywa nowe umiejętności. Już nigdy później w

swoim życiu nie będzie uczyło się w takim tempie.

Dziecko w tym okresie posiada wszystkie atuty, aby się żywiołowo rozwijać, drzemie w nim

wielki potencjał. Uwielbia ono być w ruchu i praktycznie, jeśli nie śpi lub nie jest karmione,

nieustannie się rusza. Posiada wrodzoną potrzebę ćwiczenia określonych sprawności,

począwszy od posługiwania się rączkami, poruszania głową i całym ciałem, siadania i

pierwszych kroków, po wydawanie dźwięków czy umiejętność żucia i przełykania oraz

uzewnętrzniania radości głośnym śmiechem. Rozwój tych sprawności w dużej mierze zależy

także od rodziców. Możecie pomóc dziecku uczyć się i rozwijać poprzez Waszą aktywną

obecność przy nim, lub hamować jego postępy pozostając na uboczu.

Patrz mamo, znowu nauczyłem się czegoś nowego!

Codziennie poznaję tyle nowych rzeczy, co jutro uda mi się zrobić?

W rozwoju dziecka bardzo ważny jest jego rozwój fizyczny. Model fizycznego rozwoju jest

podobny dla wszystkich dzieci, ale tempo nabywania nowych umiejętności bardzo

indywidualne. Jedne dzieci opanowują określone sprawności szybciej, inne nieco wolniej.

Pozwólcie swojemu dziecku rozwijać się w jego własnym tempie. Stymulujcie je, ale nigdy nie

zmuszajcie do opanowywania sprawności, do których jest jeszcze nie gotowe.

Można wymienić kilka kamieni milowych w rozwoju dziecka. Są nimi: umiejętność

przekręcania się z brzuszka na plecki i odwrotnie, siadanie, raczkowanie, utrzymanie

równowagi w pozycji stojącej i chodzenie. Zdolność kontrolowania mięśni zaczyna się od

górnych partii ciała i stopniowo kieruje się ku dołowi. W pierwszym półroczu życia dziecko

opanowuje zdecydowanie lepszą kontrolę nad mięśniami górnej połowy ciała. Opanowuje

dzięki temu umiejętności poruszania i chwytania rączkami czy skierowania głowy w kierunku

osoby czy przedmiotu. W drugim półroczu życia dziecko rozpoczyna przygodę z panowaniem

nad biodrami, kolanami czy stopami. Będzie to niezbędne do opanowania umiejętności

siedzenia, raczkowania a następnie stania i pierwszych kroków.

Nie chcę już leżeć, chcę więcej widzieć i móc się bawić obiema rękami!

Potrzebę siadania dziecko ma zakodowaną w procesie swojego rozwoju. Około szóstego

miesiąca życia można ustawić dziecko w pozycji siedzącej i prawdopodobnie utrzyma tę

pozycję przez sekundę lub dwie. Nie może jednak dłużej samo utrzymać równowagi. Jeśli

Twoja ręka nie będzie w pobliżu, aby je asekurować, dziecko zachwieje się i upadnie. W

siódmym bądź ósmym miesiącu niektóre niemowlęta rozwiązują problem z równowagą

poprzez pochylenie się do przodu i oparcie rączek płasko o podłogę. Jeśli dziecko samo nie

potrafi tego zrobić, możesz spróbować mu w tym pomóc. Jednak w oczach dziecka jest to

pozycja mało ciekawa, bowiem nie może się wówczas bawić i swobodnie rozglądać.

Jak mu pomóc?

Poduszki lub zrolowane koce ułożone dookoła dziecka na wysokości jego bioder pozwolą na

utrzymanie równowagi przez około minutę, a następnie na miękki i bezpieczny upadek.

Idealne warunki do ćwiczenia siedzenia to wygodne ubranko i dopasowana pieluszka, której

zapięcia nie uciskają nóżek dziecka przy próbach siadania.

Jaka ładna zabawka! Ale nie mogę do niej dosięgnąć, jak mam ją złapać?

Wiele dzieci opanowuje umiejętność raczkowania równolegle z nauką samodzielnego

siedzenia. Często pierwszym kierunkiem raczkowania jest ruch do tyłu. Dziecko, ku swojemu

dużemu niezadowoleniu, skuteczniej umie odpychać się rączkami aniżeli nóżkami i w ten

sposób oddala się, a nie przybliża do obiektu, do którego zmierzało. Jeśli jednak opanuje ten

ruch, bardzo szybko odkryje właściwy kierunek. Niemowlę, które w miarę szybko nauczyło się

siadać, czasami zamiast typowego raczkowania przemieszcza się jeżdżąc na swojej pupie.

Dziecko siedząc na pupie, odpycha się jedną rączką i w ten sposób sprawnie przemieszcza w

wybranym kierunku. Z punktu widzenia dziecka jest to metoda wygodna, gdyż oszczędza ona

wysiłek związany z przechodzeniem z pozycji siedzącej na kolana i zapewnia lepszą

obserwację świata dookoła niego. Dzieci przemieszczające się w ten sposób często nie

opanowują typowego raczkowania i bezpośrednio przechodzą do podciągania się do pozycji

stojącej.

Jak pomóc dziecku?

Stwórz dziecku bezpieczne otoczenie: schody, szklane lub ciężkie oraz drobne lub ostre

przedmioty, które mogą znaleźć się na jego drodze, drzazgi w podłodze mogą być przyczyną

wypadku. Dziecko do raczkowania potrzebuje bezpiecznej przestrzeni i swobody w jej

odkrywaniu. Zadbaj o komfort dziecka: warto pamiętać, aby było odpowiednio ubrane.

Najlepiej raczkuje się w wygodnym i miękkim ubranku i suchej, dobrze dopasowanej

pieluszce. Nie pozwólmy, aby zakłócały one tempo rozwoju dziecka. Spraw, aby jego

otoczenie było kolorowe i bogate w interesujące go przedmioty. Zapewni mu to radość z

raczkowania i odkrywania świata.

Mamo, chcę stać tak jak Ty! Ale to jest trudne!

Około dziesiątego miesiąca życia dziecko zaczyna powoli opanowywać to, nad czym wytrwale

pracowało od tak dawna - kontrolę mięśni dolnej części ciała. Nareszcie opanowuje

umiejętność utrzymania swojego ciężaru, stojąc prosto na płaskich stopach i usztywniając

kolana, ale ciągle jeszcze będzie się pochylało do przodu na wysokości bioder. Może już stać,

ale nadal uczy się utrzymywać równowagę. Jeśli dasz mu okazję, wybierze do tej nauki Ciebie

- raczkując, dotrze do Ciebie, potem będzie się po Tobie wspinał, aby stanąć, a następnie,

wspierając się o Twoje ciało, będzie starał się radzić sobie z utrzymaniem równowagi tak

długo, aż któregoś dnia posiądzie tę umiejętność.

Jak pomóc dziecku?

Mając odpowiednie otoczenie i nadzór dla zachowania bezpieczeństwa, dziecko samo będzie

się podciągało do pozycji stojącej, kiedy będzie do tego gotowe. Potrzebuje jedynie Ciebie lub

stabilnych ścianek łóżeczka do wspinania się w górę. Nie zakładaj butów dziecku, które uczy

się stawać - mogą okazać się przeszkodą w nauce utrzymywania równowagi. Najlepiej dla

niego, gdy jest boso lub w antypoślizgowych skarpetach. Zapewnij mu wygodny strój -

swobodne ubranko i dobrze dopasowaną, niekrępującą ruchów pieluszkę .

Chcę chodzić na własnych nóżkach, dlatego ciągle ćwiczę, czy widzisz, mamo?

Nauka samodzielnego chodzenia jest jednym z głównych osiągnięć w fizycznym rozwoju

człowieka. Pierwsze, jeszcze niepewne, kroki malucha spotykają się zawsze z ogromnym

entuzjazmem zarówno otoczenia dziecka, jak i jego samego. Miesiące intensywnych ćwiczeń

doprowadziły do momentu, kiedy 94 mięśnie nóżek i okolicy bioder umożliwiają postawienie

pierwszych samodzielnych kroków. Nie popędzajcie dziecka, jeśli robi postępy bardzo powoli.

Gdy stanęło już samodzielnie na dwóch nogach, możecie mieć pewność, że niebawem będzie

chodziło. Zapewnijcie mu dogodne i bezpieczne warunki do nauki chodzenia, ale jednocześnie

dajcie mu tyle czasu, ile będzie potrzebowało.

Jestem taki śpiący...

Żeby tylko nic mnie nie obudziło!

Widok śpiącego dziecka, jego spokojnej twarzy jest jednym z najpiękniejszych, jakie możemy

sobie wyobrazić. Po aktywnym, pełnym zabaw i atrakcji dniu sen jest dla dziecka bardzo

ważny. Zadbajmy o spokój, bezpieczeństwo i komfort dziecka w czasie jego snu. Z pewnością

warto pamiętać - kiedy nam się wydaje, że w czasie snu dziecko odpoczywa, jego organizm

pracuje, produkując hormon pobudzający komórki do wzrostu. Sen jest również bardzo ważny

dla rozwoju dziecka. To właśnie śpiąc, układa sobie ono w główce wszystko, czego nauczyło

się w ciągu dnia. Niech nic zatem nie zakłóca mu jego snu. Ważne jest więc, aby zadbać o

spokojne otoczenie, wygodną piżamkę i suchą, przewiewną pieluszkę.

Starajcie się śledzić fascynujące zmiany, jakie dokonują się w dziecku, nie pozwólcie aby

karmienie czy zabiegi pielęgnacyjne pochłonęły całą waszą uwagę. Aktywne towarzyszenie

dziecku w jego rozwoju jest naprawdę wspaniałym przeżyciem.

Dr n. med. Piotr Krzeski

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: