Jan Brzechwa-Pan Drops i jego trupa.pdf

Jan Brzechwa

BAŚNIE I POEMATY

PAN DROPS I JEGO TRUPA

W Sandomierzu na przedmieściu

Żyło sobie braci sześciu,

Sześciu synów krawca Dropsa,

Który umarł zjadłszy klopsa.

Tomek z braci był najmłodszy,

Giągle mówił coś trzy-po-trzy,

Raz do Sasa, raz do lasa -

Więc uchodził za głuptasa.

Włos miał rudy, nos perkaty,

Kusą kurtkę w same łaty

I dziurawe portki w kraty.

Rzekło tedy pięciu braci:

- Tomku, myśmy niebogaci,

A za ciebie nikt nie płaci.

Nic masz żony, nie masz dziatek,

Nic nie robisz na dodatek,

Jesteś głupi - trudna rada -

Dosyć mamy darmozjada!

Rzecze brat najstarszy: - Tomku,

Jest za ciasno w naszym domku,

Chcesz czy nie chcesz, ruszaj w drogę,

Dużo tobie bać nie mogę,

Koło drogi niedaleko,

Stoi Bocian ponad rzeką,

Przyjm w prezencie go ode mnie,

W dwójkę będzie wam przyjemniej.

Drugi brat powiada: - Tomku,

Idź, pomieszkaj u znajomków,

Ja ci chętnie dopomogę

I coś niecoś dam na drogę.

Za oborą sosna rośnie,

Jest wiewiórka na tej sosnie,

To majątek dla matołka -

Weź ją sobie do tobołka!

- Nie chcę, Tomku rzecze trzeci -

By na świcie było źle ci.

Za stodołą myszka skrobie,

Myszka polna. Weź ją sobie.

Czwarty rzecze: - Ruszaj z Bogiem,

Chętnie dam ci coś na drogę.

Pod parkanem biegnie ścieżka,

A przy ścieżce ślimak mieszka.

Przyjmij, bracie, go od brata,

Choć to dla mnie wielka strata!

Wreszcie brat powiada piąty:

- Idź, przeszukaj wszystkie kąty,

Znajdziesz w jednym z nich stonogę,

Weź ode mnie ją na drogę,

Bo ci więcej dać nie mogę.

Tomek ścisną ich serdecznie,

Podziękowai bardzo grzecznie,

Zapakował swe manatki

W perkalową chustkę w kwiatki,

Wziął na drogę chleba pajdę.

"Może skarb na drodze znajdę?!"

Włożył czapkę, zapiął kurtkę,

A gdy wyszedł - bracia furtkę

Szybko za zatrzasnęli,

Poczekali do niedzieli,

Wreszcie z ulgą odetchnęli.

Idzie Tomek w świat szeroki,

Zamaszyste stawia kroki,

Na grzebieniu gra walczyka,

A tak wabi ta muzyka,

Że tuż za nim środkiem drogi

Kroczy bocian długonogi,

Przystrojony w biate piórka,

Za bocianem mknie wiewiórka,

Za wiewiórką myszka polna,

Za nią ślimak pełznie zwolna,

A stonoga, sapiąc srodze,

Dudni setką nóg po drodze.

Tomek patrzy się z zachwytem

Na skowronki pod błękitem,

Na pasące się owieczki,

Na płynące w poprzek rzeczki

Białe gąski, na obłoczki,

Na prześliczne te widoczki.

Wreszcie usiadł sobie w cieniu,

Grając pięknie na grzebieniu.

I muzyki tej w skupieniu

Słucha bocian, ślimak słucha,

Mysz nastawia pilnie ucha,

A wiewiórka ze stonogą

Wprost nasłuchać się nie mógą.

Tomek przerwał i powiada:

- Zaszczyt dla mnie to nie lada

Tak szanownych mieć słuchaczy.

Niech więc każdy usiąść raczy.

Państwo chyba nie pogardzą,

Miejsca nie brak, proszę bardzo...

Wszyscy kołem go obsiedli:

- No, a co będziemy jedli?

Bez pieniędzy jeść nikt nie da,

A z pieniędzmi u nas bieda...

Posmutniało towarzystwo:

- Nie nakarmi nas lenistwo!

Bocian duma skubiąc piórka,

Zastanawia się wiewiórka,

Mysz układa plany nowe,

Ślimak łamie sobie głowę,

A stonoga z miną błogą

Dłubie w nosie jedną nogą.

Wreszcie Tomek po namyśle

Rzekł: - Zważyłem wszystko ściśle,

Tworzę trupę! Rozumiecie?

Żyć będziemy znakomicie,

Ludzie lubią przedstawienia,

Zarobimy bez wątpienia.

Wyjmę grzebień, pięknie pogram

I ułożę cały program.

Bocian rzekř: - To nie jest głupie,

Ja wystąpię w twojej trupie.

Ślimak wylazł ze skorupy:

- Ja należę też do trupy!

Mysz krzyknęła: - Świetnie, brawo!

Zatęskniłam już za sławą!

A wiewiórka ze stonogą

Wprost nacieszyć się nie mogą:

- To dogadza nam szalenie!

My - artystki! My - na scenie!

Tomek wziął się do roboty

Pęłęn werwy i ochoty.

Więc rozejrzał się w zespole,

Poprzydzielał wszystkim role,

Powymyślał co niemiara

Sztuk przeróżnych, sam się stara

Wytresować trupę całą.

Będzie teatr jakich mało!

Towarzystwo się zmachało,

Było głodne, toteż Tomek

Przyniósł trupie garść poziomek,

Mówiąc: - Panie i panowie,

Odpoczniemy w Klimontowie.

To nieduże jest miasteczko,

Niedaleko stad, nad rzeczką.

Za to ludzie nie są skąpi -

Trupa nasza tam wystąpi!

Wstali. Poszli. Z horyzontu

Wyrastają dachy z gontu,

Widać domki: to Klimontów.

A pod niebem, pod wysokim,

Idzěe Tomek żwawym krokiem,

Grając pięknie na grzebieniu.

Za nim, w pewnym oddaleniu,

Kroczy bocian długonogi,

Mknie wiewiórka środkiem drogi,

Za wiewiórką - myszka polna,

Za nią ślimak sunie zwolna,

A stonoga, sapiąc srodze,

Zbiera nogi swe po drodze.

W Klimontowie już od rana

Jest sensacja niesłychana,

Każdy ciekaw, każdy pyta:

- Gdzież ta trupa znakomita?

Tłum przygląda się afiszom,

Co na słupach wszystkich wiszą,

Bo w afiszach właśnie piszą:

W Klimontowie

dzisiaj hopsa

słynna tropa

Pana Dropsa

O godziněe piątej zbiórka:

Popisuje się wiewiórka,

Bocian, ślimak, myszka polna

I stonoga bardzo zdolna.

Pokazane będą sztuki -

Cud zręcznosci i nauki,

A Pan Drops

na przedstawieniu

Pięknie zagra na grzebieniu.

Bilet można w każdym czasie

Za pięć groszy nabyć w kasie

Już na rynku stoją ławy,

Już się zebrał tłum ciekawy,

Siedzą panie i panienki,

Burmistrz gruby, rejent cienki,

Doktor z włosem jak u jeża

I starosta z Sandomierza.

Dookoła stoi gawiedź

Pragnąć także się zabawić.

Pod apteką zaś, po pracy,

Zgromadzili się strażacy.

Oto piąta już godzina,

Przedstawienie się zaczyna!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: