2008_chemioterapia_schematy_przerzutowy_piersi(1).pdf

OPIS PRZYPADKU

Beata Kordela

Przychodnia Onkologiczna Szpitala Wojewódzkiego w Koszalinie

Przerzutowy rak piersi u młodej

kobiety: leczenie kapecytabiną

po niepowodzeniu terapii celowanej

— opis przypadku

Metastatic breast cancer in young woman: capecitabine monotherapy

after failure of the targeted therapy — a case report

Adres do korespondencji:

lek. Beata Kordela

Przychodnia Onkologiczna Szpitala

Wojewódzkiego

ul. Orla 2, 75–727 Koszalin

Tel.: +48 (94) 346 00 18, (94) 346 00 33,

+48 607 222 945

e-mail: beata.kor@interia.pl

STRESZCZENIE

Monoterapia z zastosowaniem kapecytabiny jest skuteczną metodą leczenia paliatywnego u chorych

z rozpoznaniem rozsianego raka piersi, z dodatnim statusem receptora HER2, po niepowodzeniu che-

mioterapii z udziałem antracyklin i taksanów. Prezentowany przypadek dotyczy chorej, u której doszło do

progresji po chemioterapii i leczeniu celowanym.

Słowa kluczowe:

ABSTRACT

Capecitabine monotherapy represents an effective and feasible option in heavily pretreated women with

metastatic HER2-positve breast cancer progressing during trastuzumab and lapatinib treatment. This is

a case report concerning anthracycline- and taxane-resistant advanced breast cancer in a young woman

and the treatment after failure of the targeted therapy.

Key words:

Onkologia w Praktyce Klinicznej

2009, tom 5, nr 4, 158–162

ISSN 1734–3542

www.opk.viamedica.pl

Key words: metastatic breast cancer, HER2-targeted therapy, capecitabine

Onkol. Prak. Klin. 2009; 5, 4: 158–162

Wstęp

kspresją receptora HER2 po leczeniu skojarzonym z za-

stosowaniem trastuzumabu i chemioterapii [2]. W 2005

roku w pięciu randomizowanych badaniach klinicznych

wykazano redukcję ryzyka nawrotu raka piersi z nade-

kspresją receptora HER2 o blisko 50% po leczeniu uzu-

pełniającym z wykorzystaniem trastuzumabu.

Problemem nadal pozostaje oporność na trastuzu-

mab, zarówno pierwotna, jak i nabyta. W trakcie ba-

dań są liczne kombinacje trastuzumabu z nowymi tera-

piami biologicznymi oraz cytostatykami. Zaobserwo-

wano skuteczność lapatynibu, doustnego inhibitora ki-

nazy tyrozynowej receptorów HER1 i HER2, u cho-

rych na raka piersi z nadekspresją receptora HER2,

u których doszło do progresji w trakcie leczenia trastu-

zumabem.

Raka piersi rzadko rozpoznaje się w grupie kobiet

poniżej 35. roku życia. W tej grupie chorych cechuje

się on odmienną biologią i naturalnym przebiegiem

w porównaniu z rakiem rozpoznanym u starszych ko-

biet [1], a optymalne postępowanie u tych chorych jest

nadal przedmiotem kontrowersji. Dotyczy to zarówno

leczenia operacyjnego (mastektomia vs . operacja

oszczędzająca), jak i leczenia systemowego.

Od 1987 roku wiadomo, że amplifikacja genu HER2

wiąże się ze złym rokowaniem u chorych na raka piersi.

W 2001 roku Slamon i wsp. w The New England Journal

of Oncology opublikowali doniesienie o poprawie prze-

życia chorych na przerzutowego raka piersi z nade-

158

www.opk.viamedica.pl

Słowa kluczowe:

Słowa kluczowe: przerzutowy rak piersi, leczenie celowane, kapecytabina

Key words:

Beata Kordela, Przerzutowy rak piersi u młodej kobiety

W pracy przedstawiono przypadek młodej chorej,

u której doszło do progresji raka piersi po leczeniu

z wykorzystaniem trastuzumabu i lapatynibu.

dzano kilka powiększonych węzłów chłonnych, najwięk-

szy z nich o średnicy 25 mm, zmiana w lewej piersi

— jak w badaniu wstępnym. Po trzecim cyklu chemio-

terapii chora zgłosiła się na konsultację w Centrum On-

kologii w Warszawie, gdzie zalecono kontynuację che-

mioterapii do 6 cykli, a następnie radykalne leczenie

operacyjne. Po czwartym cyklu chemioterapii stwier-

dzono kliniczną całkowitą kliniczną regresję zmian. Po

szóstym cyklu chemioterapii wykonano badanie przy

użyciu rezonansu magnetycznego (MRI, magnetic re-

sonance imaging ) piersi z kontrastem oraz badanie po-

zytonowej tomografii emisyjnej połączonej z kompu-

terową tomografią (PET/CT, positron emission tomo-

graphy/computed tomography ) w Centrum Onkologii

w Bydgoszczy. W badaniu MRI z dnia 25 kwietnia 2005

roku w lewej piersi stwierdzono w kwadrancie górnym

zewnętrznym, obwodowo na godzinie 1 obszar hipoin-

tensywny w czasie T1, hiperintensywny w czasie T2;

zmianę o nieostrych zarysach i wymiarach 19 ¥ 14 ¥

¥ 12 mm; kształt krzywej wzmocnienia był typowy dla

zmiany złośliwej po chemioterapii. W badaniu PET/CT

z dnia 4 maja 2005 roku w lewej piersi (kwadrant górny

zewnętrzny) stwierdzono ognisko wzrostu metabolizmu

(13 mm; SUV — 1,7); w lewym dole pachowym po-

większony węzeł chłonny pobudzony metabolicznie

(22 mm; SUV — 3,1). Sformułowano wniosek wskazu-

jący, że zmiany ogniskowe w obrębie lewej piersi

i w lewym dole pachowym sugerują proces rozrostowy

o zmniejszonym metabolizmie glukozy w przebiegu che-

mioterapii; bez ognisk wzrostu metabolizmu glukozy mo-

gących odpowiadać zmianom odległym w ocenie PET,

z zastrzeżeniem czułości metody po chemioterapii.

Dnia 24 maja 2005 roku w Zachodniopomorskim

Centrum Onkologii w Szczecinie wykonano operację

oszczędzającą lewej piersi ( amputatio partialis mammae

sin. et lymphangiectomia axillaris sin. ) ze względu na brak

zgody chorej na zabieg amputacji piersi. Pooperacyjne

badanie histopatologiczne ujawniło: guzek lewej pier-

si (średnicy 10 mm) — Carcinoma ductale invasivum .

Odnotowano naciekanie tkanki tłuszczowej przez ko-

mórki rakowe oraz zatory z komórek rakowych w świe-

tle naczyń chłonnych. Węzły chłonne: Metastases carci-

nomatosae ad lymphonodos (w 33 na 33 badane węzły,

w tym w 6 węzłach stwierdzono naciek torebki).

W dniach od 5 lipca do 10 sierpnia 2005 roku przepro-

wadzono napromienianie lewej piersi i regionalnego

układu chłonnego do dawki 50 Gy. Chemioterapię po-

operacyjną rozpoczęto 25 sierpnia 2005 roku, podając

2 cykle chemioterapii według programu AC (doksoru-

bicyna 60 mg/ 2 d. 1., cyklofosfamid 600 mg/m 2 , rytm 21

dni) oraz 3 cykle według programu NF (winorelbina

25 mg/m 2 d. 1., 8., 5-fluorouracyl 500 mg/m 2 d. 1., 8.,

rytm 21 dni). Leczenie zakończono 29 listopada 2005

roku. W tym okresie trastuzumab nie był jeszcze zare-

jestrowany w leczeniu uzupełniającym. Zasięgnięto

Opis przypadku

Chora w wieku 27 lat (ur. w 1977 roku) wyczuła

zgrubienie w lewej piersi w październiku 2004 roku.

Pacjentkę zbadano w Poradni Onkologicznej w Kosza-

linie 8 listopada 2004 roku. Stwierdzono: w ogonie

Spence'a lewej piersi tkliwy, płaski, o zatartych grani-

cach guzek o wymiarach 15 ¥ 11 mm, nienaciekający

skóry, w dole pachowym lewym pojedynczy, ruchomy,

spoisty węzeł chłonny średnicy 2 cm i kilka mniejszych

— do 1 cm. Utkanie prawej piersi było prawidłowe,

pozostałe obwodowe węzły chłonne nie były powięk-

szone. Wyniki badań krwi obwodowej (morfologia,

rozmaz, OB, aktywność LDH) oraz rentgenogram klat-

ki piersiowej i badanie ultrasonograficznego jamy

brzusznej nie odbiegały od normy. W mammografii

stwierdzono znacznie utrudniony stopień czytelności;

w prawej piersi nie stwierdzono zmian ogniskowych;

lewa pierś była większa, bez ewidentnych zmian ogni-

skowych, w rzucie kwadrantu pachowego na tle gęstej

tkanki gruczołowej widoczne było delikatne zagęszcze-

nie o wymiarach 12 ¥ 8 mm; w lewym dole pachowym

stwierdzono powiększony węzeł chłonny o średnicy 27

mm. W wywiadzie rodzinnym odnotowano, że u brata

chorej rozpoznano guza mózgu. W wywiadzie hormo-

nalnym nie stwierdzono zaburzeń, pacjentka nie sto-

sowała antykoncepcji hormonalnej, nie rodziła. Kon-

sultacja genetyczna — w testach podstawowych muta-

cji w genach BRCA1, NOD2, P16, NBS1 i CHK2(2)

nie wykryto. Dnia 30 listopada 2004 roku pod kontrolą

USG (w ogonie Spence’a obszar o obniżonej echoge-

niczności o wymiarach 17 ¥ 7 mm) wykonano biopsję

cienkoigłową guzka lewej piersi oraz w tym samym dniu

pobrano węzeł chłonny z lewego dołu pachowego do

badania histopatologicznego. Wynik badania cytolo-

gicznego guzka piersi brzmiał: Cellulae carcinomato-

sae , a wynik badania histopatologicznego węzła chłon-

nego pachowego: Metastases carcinomatosae lympho-

nodis . Cellulae carcinomatosae in lumine vasorum lym-

phaticorum . Wykazano ekspresję markera CGFP 15,

co sugeruje, że przerzuty wywodzą się z raka piersi.

Odczyny na receptory estrogenowe (ER, estrogen re-

ceptor ) i receptory progesteronowe (PR, progesteron

receptor ) były ujemne. Dnia 4 stycznia 2005 roku ozna-

czono białko HER2, stwierdzając odczyn pozytywny

w komórkach raka naciekającego (3+).

Chora rozpoczęła chemioterapię 27 grudnia 2004

roku według programu AT (doksorubicyna 50 mg/m 2

d. 1., docetaksel 75 mg/m 2 d. 1., rytm 21 dni). Tuż przed

rozpoczęciem leczenia w lewym dole pachowym stwier-

www.opk.viamedica.pl

159

ONKOLOGIA W PRAKTYCE KLINICZNEJ 2009, tom 5, nr 4

w tej sprawie opinii Konsultanta Krajowego, która była

negatywna. Chorą objęto obserwacją.

Dnia 24 stycznia 2006 roku w badaniu PET/CT

w szczycie prawego dołu pachowego uwidoczniono

masę tkankową o rozmiarze 16 mm, wykazującą pato-

logiczne pobudzenie metabolizmu glukozy (SUV do

4,5); w lewej piersi nie stwierdzono ognisk wzrostu me-

tabolizmu glukozy, widoczne było rozlane pobudzenie

w dole pachowym i skórze — zmiany odpowiadające

stanowi po radioterapii. Obraz PET wskazywał na czyn-

ny proces rozrostowy w obrębie węzła chłonnego pra-

wego dołu pachowego. W badaniu klinicznym w pra-

wym dole pachowym stwierdzono kilka drobnych wę-

złów chłonnych, w linii pachowej przedniej największy

o wymiarach 15 ¥ 8 mm. W badaniu USG w jamie pa-

chowej prawej opisano dwa powiększone węzły chłon-

ne o długości 14 i 15 mm i wykonano biopsję cienko-

igłową większego węzła. Wynik badania cytologiczne-

go: Cellulae carcinomatosae . Chorą zakwalifikowano do

chemioterapii pierwszej linii według programu pakli-

taksel + trastuzumab (paklitaksel 175 mg/m 2 d. 1., rytm

21 dni, trastuzumab 4 mg/kg dawka nasycająca, następ-

nie 2 mg/kg w rytmie 7 dni). Od 10 lutego do 2 czerwca

2006 roku podano 6 cykli paklitakselu, a leczenie tra-

stuzumabem kontynuowano do 15 września 2006 roku.

Nie obserwowano toksyczności kardiologicznej. W ba-

daniu PET/CT z 5 lipca 2006 roku nie stwierdzono

ognisk patologicznego wzrostu metabolizmu glukozy.

W trakcie badania fizykalnego dnia 15 września 2006

roku ponownie stwierdzono powiększone węzły chłon-

ne prawego dołu pachowego, w badaniu USG o wy-

miarach 19 ¥ 13 mm oraz 8 ¥ 5 mm. Wykonano biop-

sję cienkoigłową — wynik badania: Cellulae carcino-

matosae . Chorą skierowano na konsultację do Centrum

Onkologii w Warszawie w celu ewentualnej kwalifika-

cji do badania klinicznego z lapatynibem. Pacjentkę

włączono do badania i od października do grudnia 2006

roku otrzymywała ona lapatynib w monoterapii.

W grudniu 2006 roku stwierdzono progresję choroby

w postaci powiększania się węzłów chłonnych prawego

dołu pachowego i zakończono podawanie lapatynibu.

Dnia 19 stycznia 2007 roku rozpoczęto chemioterapię

z zastosowaniem kapecytabiny (2500 mg/m 2 2 razy

dziennie d. 1.–14. w rytmie 21 dni). Pierwszy cykl che-

mioterapii, ze względu na wystąpienie zapalenia przy-

datków z objawami otrzewnowymi, przerwano po

4 dniach, a po ustąpieniu stanu zapalnego kontynuowa-

no w dawce zredukowanej o 25%. W trakcie leczenia

kapecytabiną obserwowano granulopenię w stopniu 1

(od 7. do 9. cyklu) oraz objawy zespołu „ręka–stopa”

w stopniu 1 (od 8. cyklu). Dawkę utrzymano na pozio-

mie 75% dawki należnej. W badaniach PET/CT po 5.,

13., 18. oraz 25. cyklu kapecytabiny oraz w badaniu kli-

nicznym nie stwierdzano cech czynnej choroby nowo-

tworowej. Leczenie zakończono po podaniu 25. cyklu

chemioterapii, w sierpniu 2008 roku. Nadal utrzymuje

się kliniczna całkowita regresja. Chora czuje się dobrze,

pracuje w pełnym wymiarze godzin, wykonując pracę

biurową.

Dyskusja

Możliwe są dwa scenariusze powstania oporności

na trastuzumab. O pierwszym można mówić, gdy do

nawrotu choroby dochodzi po zakończeniu podawania

leku w schemacie leczenia uzupełniającego. Drugi wy-

stępuje wówczas, gdy w czasie leczenia rozsianego raka

piersi schematami z udziałem trastuzumabu stwierdza

się progresję choroby. W obu sytuacjach ponowne włą-

czenie trastuzumabu (z cytostatykiem) lub zmiana cy-

tostatyku przy utrzymaniu podawania trastuzumabu

może niejednokrotnie przynieść istotną klinicznie ko-

rzyść dla chorych.

Dodanie trastuzumabu do „klasycznej” chemiote-

rapii pierwszej linii w leczeniu przerzutowego raka pier-

si w istotny sposób poprawiło przeżycie (OS, overall

survival ) przy jednoczesnej poprawie odsetka odpowie-

dzi (ORR, overall response rate ) i czasu do progresji

choroby (TTP, time to progression ) [3]. Mediana czasu

trwania odpowiedzi — w zależności od badania — wy-

nosi od około 4 do 17 miesięcy. Korzyść wynikająca

z kontynuacji leczenia z zastosowaniem trastuzumabu

i chemioterapii drugiej linii jest przedmiotem badań

klinicznych [4] i coraz więcej danych ją potwierdza.

Przykładem skutecznej kombinacji jest schemat opar-

ty na winorelbinie i trastuzumabie jako leczeniu dru-

giej i kolejnych linii. W badaniu II fazy, w którym oce-

niono efekt leczenia u 35 chorych, odsetek odpowiedzi

(ORR) wynosił 51% [całkowita remisja (CR, complete

remission ) — 3%, częściowa remisja (PR, partial remis-

sion ) — 49%] [5]. Z badania niemieckiego (GBG 26/

/BIG 3-05) [6], zaktualizowanego i przedstawionego

w czasie kongresu American Society of Clinical Oncolo-

gy (ASCO) w 2008 roku wynika, że skojarzenie trastu-

zumabu z kapecytabiną — po stwierdzeniu progresji

w trakcie podawania trastuzumabu — wykazuje istot-

nie większą skuteczność w porównaniu z monoterapią

kapecytabiną [czas wolny od progresji (PFS, progres-

sion free survival ) — 8,5 miesiąca dla kombinacji leków

vs . 5,6 miesiąca dla monoterapii kapecytabiną; wskaź-

nik odpowiedzi (RR, response rate ) odpowiednio

— 49,1% vs . 24,6%) przy porównywalnej medianie

przeżycia (OS 20,3 miesiąca vs . 19,9 miesiąca). W ja-

pońskim badaniu II fazy (JBCRN 00 Trial) [7] odnoto-

wano wysoki odsetek odpowiedzi przy zastosowaniu

tego samego schematu (ORR 50%). Mediana czasu do

progresji wyniosła 280 dni dla chorych leczonych we-

dług tego programu w pierwszej linii, natomiast 130 dni

dla leczonych w drugiej lub trzeciej linii, mediana cza-

160

www.opk.viamedica.pl

Beata Kordela, Przerzutowy rak piersi u młodej kobiety

su przeżycia odpowiednio — 780 vs . 480 dni. Badacze

austriaccy [8] nie znaleźli podobnej zależności, nieza-

leżnie od tego, czy kapecytabinę z trastuzumabem sto-

sowano jako leczenie pierwszej czy kolejnych linii, czas

do progresji wynosił 8 miesięcy, czas przeżycia — 24

miesiące. Całkowitą regresję stwierdzono u 2,5% cho-

rych, częściową u 17,5% chorych, stagnację choroby

trwającą co najmniej 6 miesięcy u 50% chorych.

Spośród innych cytostatyków z powodzeniem koja-

rzonych z trastuzumabem w leczeniu przerzutowego

raka piersi należy wymienić paklitaksel i docetaksel,

karboplatynę [9], gemcytabinę [10], cisplatynę, W trak-

cie badań są połączenia trastuzumabu z bewacyzuma-

bem, erlotynibem i pertuzumabem [11] oraz irynote-

kanem (badanie II fazy UCSF-037517).

Doustny inhibitor kinazy tyrozynowej receptorów

HER1 i HER2, lapatynib, jest skuteczny w leczeniu

choroby opornej na trastuzumab [12], zarówno w mo-

noterapii, w skojarzeniu z trastuzumabem [13], jak

i w różnych kombinacjach z cytostatykami. W badaniu

III fazy EGF 100151 [14, 15] u chorych, u których ob-

serwowano progresję po leczeniu trastuzumabem roz-

sianego raka piersi, uzyskano 43-procentową redukcję

ryzyka progresji w grupie leczonej z zastosowaniem la-

patynibu w skojarzeniu z kapecytabiną w porównaniu

z grupą leczoną z zastosowaniem kapecytabiny w mo-

noterapii. Mediana czasu przeżycia wynosiła odpowied-

nio — 74 tygodnie vs . 65,9 tygodnia. W trakcie badań

jest schemat oparty na lapatynibie w skojarzeniu z pa-

klitakselem w pierwszej linii leczenia zaawansowane-

go raka piersi (badanie III fazy 30001), z winorelbiną

(badanie II fazy LPT111110), nab-paklitakselem

(badanie II fazy LPT111111) w pierwszej lub drugiej

linii leczenia przerzutowego raka piersi, z pazopanibem

(schemat badany w leczeniu zapalnego raka piersi

— badanie III fazy VEG108838), a także inne schema-

ty z udziałem lapatynibu [16], w tym w skojarzeniu

z hormonoterapią (letrozol ± lapatynib — badanie III

fazy 30008, fulwestrant ± lapatynib — badanie III fazy

CALBG 40302).

Miejsce kapecytabiny w leczeniu chorych na za-

awansowanego raka piersi jest dobrze udokumentowa-

ne, natomiast efektywność tego leku w kolejnych liniach

chemioterapii pozostaje przedmiotem kontrowersji.

W doniesieniu Venturiniego i wsp. [17] kapecyta-

binę stosowano u 631 chorych, które otrzymały co naj-

mniej dwie linie chemioterapii (w tym opartą na tak-

soidach) z powodu rozsianego raka piersi. Dawkę zre-

dukowano w trakcie leczenia u 172 chorych (27%).

Okres leczenia wynosił od 0,1 do 24,7 miesiąca, śred-

nio 3,8 miesiąca. Mediana czasu do progresji (TTP)

wyniosła 6,6 miesiąca, a mediana czasu przeżycia (OS)

10 miesięcy. Osako i wsp. [18] stosowali schemat opar-

ty na kapecytabinie w dawce 828 mg/m 2 2 razy dzien-

nie przez 21 dni w rytmie 28 dni. Spośród 102 ocenio-

nych retrospektywnie chorych 81 (79%) leczono wcze-

śniej zarówno schematami z udziałem antracyklin, jak

i taksanami. Odpowiedź na leczenie (RR) stwierdzo-

no u 17% chorych, a korzyść kliniczną ( clinical benefit

rate ) u 41% chorych. Mediana czasu do niepowodze-

nia leczenia (TTF, time-to-treatment failure ) wynosiła

4,9 miesiąca, a mediana przeżycia (OS) — 24,3 mie-

siąca. Zespół „ręka–stopa” w stopniu 3 lub 4 obser-

wowano u 6% chorych, inne objawy toksyczne w stop-

niu 3–4 wystąpiły jedynie u 1–3% chorych. Autorzy

doniesienia przedstawionego na spotkaniu ASCO

w 2008 r. [19] podjęli próbę oceny potencjalnych czyn-

ników predykcyjnych odpowiedzi na kapecytabinę.

U 72 chorych analizowano wiek, stopień złośliwości

histopatologicznej guza, status receptora estrogeno-

wego oraz ekspresję HER2. W momencie rozpozna-

nia średni wiek chorych w badanej grupie wynosił

57 lat, u 44% chorych stwierdzono guz o stopniu zło-

śliwości G2, dodatni status receptora estrogenowego

— u 61%, a nadekspresję HER2 — u 33% chorych.

Kapecytabinę w tej grupie stosowano jako drugą

(26%) lub trzecią (30,6%) linię leczenia. Podawano

od 1 do 37 cykli leczenia (mediana — 4 cykle). Odpo-

wiedź (ORR) stwierdzono u 23% chorych, a korzyść

kliniczną (PR + SD, partial remission + stable dise-

ase ) u 43% chorych. Jedynym czynnikiem pozytywnie

korelującym z odpowiedzią na leczenie był dodatni

status receptora estrogenowego.

Kojarzenie kapecytabiny z innymi preparatami

— paklitakselem [20], docetakselem [21], gemcytabiną

[22], winorelbiną [23], a także innymi, dobrze pozna-

nymi, cytostatykami — cyklofosfamidem i mitomycyną

[24], może stanowić jeszcze jedną wartą rozważenia

opcję u chorych na przerzutowego raka piersi, pod

warunkiem utrzymania zadowalającej jakości życia tych

chorych, leczonych z założenia paliatywnie.

Piśmiennictwo

1. Sidoni A., Cavaliere A., Bellezza G. i wsp. Breast cancer in young

women: Clinicopathological features and biological specifity. Bre-

ast 2003; 12: 247–250.

2. Slamon D.J., Leyland-Jones B., Shak S. i wsp. Usae of chemo-

therapy plus a monoclonal antibody against HER2 for metastatic

breast cancer that overexpresses HER2. N. Engl. J. Med. 2001;

344 :783–792.

3. Marty M., Cognetti F., Maraninchi D. i wsp. Randomized phase II

trial of the efficacy and safety of trastuzumab combined with do-

cetaxel in patients with human epidermal growth factor receptor

2-positive metastatic breast cancer administered as first line tre-

atment: The M77001 study group. J. Clin. Oncol. 2005; 23 :4265–

–4274.

4. Bell R., Verma S., Untch M. i wsp. Maximizing clinical benefit with

trastuzumab. Semin. Oncol. 2004; 31 (supl. 10): 35–44.

5. Papaldo P., Fabi A., Ferretti G. i wsp. A phase II study on metasta-

tic breast cancer patients treated with weekly vinorelbine with or

without trastuzumab according to HER2 expression: changing the

natural history of HER2-positive disease. Ann. Oncol. 2006; 17:

630–636.

6. von Minckwitz G., Zielinski C., Maarteense E. i wsp. Capecitabine

www.opk.viamedica.pl

161

ONKOLOGIA W PRAKTYCE KLINICZNEJ 2009, tom 5, nr 4

vs. capecitabine + trastuzumab in patients with HER2-positive

metastatic breast cancer progressing during trastuzumab treat-

ment: The TBP phase III study (GCB 26/BIG 3-05). J. Clin. Oncol.

2008; 26: 47s. Abstract 1025.

7. Yamamoto D., Iwase S., Kitamura K. i wsp. A phase II study of

trastuzumab and capecitabine for patients with HER2-overexpres-

sing metastatic breast cancer: Japan Breast Cancer Research

Network (JBCRN) 00 Trial. Cancer Chemother. Pharmacol. 2008;

61: 509–514.

8. Bartsch R., Wenzel C., Altorjai G. i wsp. Capecitabine and trastu-

zumab in heavily pretreated metastatic breast cancer. J. Clin.

Oncol. 2007; 25: 3853–388.

9. Perez E.A., Suman V.J., Rowland K.M. i wsp. Two concurrent pha-

se II trials of paclitaxel/carboplatin/trastuzumab (weekly or every-

3-week schedule) as first-line therapy in women with HER2-over-

expressing metastatic breast cancer: NCCTG study 983252.

Clin. Breast Cancer 2005; 6: 425–432.

10. O'Shaughnessy J.A., Vukelja S., Marsland T. i wsp. Phase II study

of trastuzumab plus gemcitbine in chemotherapy pretreated pa-

tients with metastatic breast cancer. Clin. Breast Cancer 2004; 5:

142–147.

11. Gelman K.A., Fumleau P., Verma S. i wsp. Result of a phase II trial

of trastuzumab and partuzumab in patients with HER2-positive

metastatic breast cancer who had progressed during trastuzu-

mab therapy. Proc. Am. Soc. Clin. Oncol. 2008; 26: 47s. Abstract

1026.

12. Burris H.A. 3rd, Hurwitz H.I., Dees E.C. I wsp. Phase I safety, phar-

macokinetics, and clinical activity study of lapatinib (GW572016),

a reversible dual inhibitor of epidermal growth factor receptor ty-

rosine kinases, in heavily pretreated patients with metastatic car-

cinomas. J. Clin. Oncol. 2005; 23: 5305–5313.

13. O'Shaughnessy J., Blakwell K.L., Burstein H. i wsp. A randomized

study of lapatinib alone or in combination with trastuzumab in

heavily pretreated HER2+ metastatic breast cancer progressing

on trastuzumab therapy. J. Clin. Oncol. 2008; 26: abstr 1015.

14. Cameron D., Casey M., Press M. i wsp. A phase III randomized

comparison of lapatinib plus capecitabine versus capecitabine

alone in women with advanced breast cancer that has progres-

sed on trastuzumab: updated efficacy and biomarker analyses.

Breast Cancer Res. Treat. 2008: 112: 533–543.

15. Geyer C.E., Forster J., Lindquist D. i wsp. Lapatinib plus capecita-

bine for HER2-positive advanced breast cancer. N. J. Engl. Med.

2006; 355: 2733–2743.

16. Ulhoa-Cintra A., Greenberg L., Geyer C.E. The emerging role of

lapatinib in HER2-positive breast cancer. Curr. Oncol. Rep. 2008;

10: 10–17.

17. Venturini M., Paridaens R., Rossner D. i wsp. An open-label, mul-

ticenter study of outpatient capecitabine monotherapy in 631 pa-

tients with pretreated advanced breast cancer. Oncology 2007;

72: 51–57.

18. Osako T., Ito Y., Takahashi S. i wsp. Intermittent capecitabine

monotherapy with lower dose intensity in heavily pretreated pa-

tients with metastatic breast cancer. Tumori 2007; 93: 129-132.

19. Siva M., Correa P., Skaria S. i wsp. Capecitabine in advanced

breast cancer: Predictive factors for response. J. Clin. Oncol. 2008;

26 (supl.): abstr 1126.

20. Di Constanzo F., Gasperoni S., Papaldo P. i wsp. Weekly paclita-

xel plus capecitabine in advanced breast cancer patients: dose-

finding trial of GOIRC and GOL. Ann. Oncol. 2006; 17: 79–84.

21. O'Shaughnessy J.A., Blum J.L. Capecitabine/Taxane combina-

tion therapy: evolving clinical utility in breast cancer. Clin. Breast.

Cancer 2006; 7: 42–50.

22. Benekli M., Yildiz R., Uner A. i wsp. Gemcitabine plus capecitabi-

ne combination in metastatic breast cancer patients previously

treated with anthracyclines and taxanes. Oncology 2007; 72: 308–

–313.

23. Estevez L.G., Batista N., Sanchez-Rovira P. i wsp. A phase II stu-

dy of capecitabine and vinorelbine in patients with metastatic bre-

ast cancer pretreated with anthracyclines and taxanes. Clin. Bre-

ast Cancer 2008; 8: 149–154.

24. Massacesi C., La Cesa A., Marcucci F. i wsp. Capecitabine and

mitomycin C is an effective combination for antracycline- and ta-

xane-resistant metastatic breast cancer. Oncology 2006; 70: 294–

–300.

162

www.opk.viamedica.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: