Rezerwa.pdf

Rezerwa

Godzina szósta, minut trzydzieści

Kiedy pobudka zagrała

Grupa rezerwy, szła do cywila

Nie jedna panna płakała

Nie jednej pannie, żal się zrobiło

A serce z bólu zadrżało

Że jej kochanek szedł do cywila

A jej się dziecko zostało

W miasteczku naszym, na dworcu głównym

Wszystkie się panny zebrały

Z kamieniem w ręku, z dzieckiem na ręku

Na rezerwistów czekały

Lecz to nie honor, dla rezerwisty

By na peronie z panną stać

Wsiadł do pociągu i trzasnął drzwiami

Tak się pożegnał z pannami

Nazajutrz rano, poszły do sztabu

Pytać o adres lubego

Pułkownik na to, im odpowiada

U nas nie było takiego

Poszła do domu, za piecem siadła

I tak cichutko płakała

Synu ach synu, synu kochany

Do taty adres nieznany.